คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 2
“เน...เน...”
เสียหวานเรียผมัไปทั่วห้อ ่อนัวผมเอะวาามอไปรอบๆ แ่ลับไปพบใร
“เน มาลิ”
เสียเิมเรียผม้ำอี แ่ผม็ยัหา้นออเสียไม่ไ้
“เน าวา มาลิ”
“ใรวะ”ผมะโนเสียัเมื่อนที่เรียผมไม่ยอมออมาเสียที
“ันอยู่รนี้ นายไม่เห็นหรือไ”เสียใสัึ้น ผมวามอไปรอบๆอีรั้ แ่็พบับวามว่า
เปล่าเ่นเย
“รไหน แล้วเธอเป็นใร...”ผมำมือแน่น ริมฝีปาเมนเป็นเส้นร ิ้วหนามวเ้าหาัน
อย่าอัโนมัิ
“นายไม่เห็นันหรอ ันแอรีนไ ฮึ ฮึ เน่วยัน้วย...”เสียหวานเริ่มสะอื้น ผมะัไปับสิ่
ที่ไ้ยินแอรีน ั้นหรอ...
“เธออยู่ไหนแอ”ผมมะโนออไป้วยวามใ
“รนี้ไเน รนี้”
“นั่นแหละ มันรไหน”
“รนี้ไ..”
รืน รืน...
เสียอเหลวเลื่อนัว้าๆมาารอบัวผม ผมเริ่มหมุนัวมอไปรอบ้านแ่็ไม่ยัไม่พบสิ่ผิปิ
อะไร ผมหยุยืนนิ่ ่อนะ้าวาถอยหลัไปเรื่อยๆเมื่อิไ้ว่าทุอย่าำลัผิปิ ผมสาวเท้ายาวๆไป
้านหลั่อนะะัลเมื่อรู้สึว่าำลัเหยียบอเหลวอะไรบาอย่าอยู่่อนะหมุนัวลับไปู
เลือสีแสปริมามหาศาลที่เริ่มเอ่อมาาพื้นรอบัวผมนมันลายเป็นมหาสมุทรสีแเ้มที่เ็มไป
้วยลิ่นราวลุ้ นผมอที่ะยมือึ้นมาปิมูโ่อัวเอไม่ไ้
“นาย่าันเน....นาย่าัน”เสียหวานที่ผมพยายามามหาัึ้น่อนน้ำทะเลสีแสะ
่อยๆเหือแห้ไป เผยให้เห็นร่าบาที่นอนอยู่บนโหินลาเลือที่เิ่นออยู่บาส่วน ผมรีบ้าวา
เ้าไปอย่ารวเร็ว
หิสาวใบหน้ามเ้มนอนนิ่ราวับว่าำลัอยู่ในห้วนิทรา มือเรียวสอมือวาไว้นาบ้าลำัว
ผิวหนัีาวไม่ปราสีเลือฝาให้ไ้เห็น ผมเินรเ้าไปนั่ล้าๆโหินนั่น่อนะ้อนร่าอแอ
รีนึ้นมาวาไว้บนหน้าาอัวเอ ใบหน้าสวยยัสบนิ่ไม่มีปิิริยาอบสนอให้ผม
“แอรีน...แอรีน”ผมเย่าร่าเล็เบาๆ่อนะใ้มือหนาทาบลที่ีพรที่้อมืออเธอ.....
ผมเบิาว้า่อนะึมือลับ ีพรอนัวเล็ไม่ส่เสียให้ผมไ้ยิน ผมเย่าร่าอเธออีรอบ
่อนะร้อเรียให้นรหน้าฟื้นึ้นมา
“แอรีน แอรีน ื่นึ้นมาเี๋ยวนี้นะ แอรีน”ผมบใบหน้าสวยเบาๆ
“ไ้ยินไหมเินึ้นมาสิ”ผมัริมฝีปาอัวเอแน่นนไ้ลิ่นฝาเลือที่ริมฝีปาอัวเอ
่อนเปลือาบาะ่อยๆระพริบ... ผมยิ้มออว่าเมื่อวาสีเทาประายปราให้ผมไ้เห็น แอรีน
ส่ยิ้มให้ผม แล้วผม็ยิ้มอบเธอไป มือเล็อเธอับแนผมึ้นไปทาบลรบนหน้าอเธอ ผมไม่เ้าใ
ับารระทำอเธอเท่าไหร่แ่ว่าะรู้ัว เี้ยวแหลมอเธอ็ฝัลที่ลาแนอผมแล้ว ผมัปา
แน่น่อนแอรีนะละปาออาแนผมแล้วส่ยิ้มให้อีรอบ
“โอ้ย....”ผมล้มลนอนับโหินแทนร่าบาที่ำลัลุึ้นยืนแล้วเินออไป
แอรีน่อยๆเินออห่าผมไป ภาพอเธอที่ผมเห็นมันยิ่าล..าล หิสาวหันลับมาส่ยิ้ม
อย่าอ่อนโยนให้ผม ่อนะ.......
ผมเบิาว้าเมื่อใบหน้าที่หันลับมามอไม่ใ้แอรีน แ่ลับเป็นเ้าอัวาสีฟ้า เส้นผมสีทอแม
น้ำาล ำลัยืนมอผมอย่าสมเพส่อนะเินาไป
“ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย........”
ผมผุลุึ้นมาาเียนอนนาให่ที่เผลอนอนหลับไปอนไหนว่าไม่รู้ ผมยันัวลุึ้นนั่ มือหนา
อัวเอปาเหื่อที่ประปรายอยู่บนใบหน้าอัวเอ ผมสะบัผ้าห่มผืนหนาออาร่าาย นวาม
เย็นาแอร์ที่เปิระทบลบนผิวสีแทนอผม
ผมทอสายามอไปรอบห้ออัวเอ ้าวอระัระายเพราะฝีมืออผมที่ผมัารวามัน
ลมาาโ๊ะเมื่อืน ผมเินไปหยิบนาฬิาสีอยู่ที่พื้นึ้นมา มันบอเวลามาเือบะเที่ยวันแล้ว ทำไม
วันนี้แอรีนไม่มาปลุ...ผมิในใ่อนะว้าผ้านหนูแล้วเินเ้าห้อน้ำไป
ผม่อยๆถอเสื้อสีเทาสรีนลายัวอัษรออแล้วโยนมันใส่ะร้าผ้าที่วาอยู่ในห้อน้ำ ่อนะปล
ะอาเยีนรัรูปสีำที่เผลอใส่นอนหลับไปออแล้วโยนไปทาเิม
ผมัารถอเสื้อผ้าัวเอออนหมแล้วเินเ้าห้ออาบน้ำไป น้ำเย็นัาฝับัวที่ผมเปิระทบล
บนผิวหนัอผมเอ ผมยืนิเี่ยวับวามฝันบ้าๆที่ผมเพิ่ฝัน ผมฝันแบบนี้มาะสามเือนแล้ว ฝันเี่ยว
ับเลือ ลิ่นเหม็นาวลุ้ นมันแทบะทำให้ผมไม่ไ้นอนไปหลายืน แ่วันนี้ มันลับมีแที่ไม่ไ้รับ
เิปราัวในฝันอผม้วย
.........เทล เมเอร์สัน.........
ผมเินออมาาห้ออาบน้ำ่อนะว้าเอาผ้านหนูมาพันส่วนล่าอร่าายเอไว้แล้วเินออมา
าห้อน้ำ
“แอรีน...”ผมใเล็น้อยเมื่อเห็นร่าเล็ที่ำลั้มเ็บอในห้อผมอยู่ ผมเินไปนั่ลที่เีย้าๆแล้ว
มอหิสาวเ็บอ
“เอ่อ....เรื่อเมื่อืน ันอโทษนะที่ะอใส่เธอ”ผมพูเสียเบา่อนหิสาวะเยหน้าึ้นมาสบาับ
ผม
“ไม่เป็นไร ันไม่ไ้โรธ”แอรีนพูแล้ว้มลไปเ็บอให้ผม่อ
“็เห็นอยู่ว่าโรธ”ผมเินเ้าไปนั่ล้าๆเธอ
“ไม่ไ้โรธนะ”แอรีนหันมามอผม ่อนวาู่สวยะ้มลมอผมแล้วเลื่อนลับมาที่ใบหน้า “ไปใส่เสื้อ
ผ้าไป๊”
“อายหรือไรับุสมิธ”ผมยับเ้าไปใล้เธอยิ่ว่าเิม ใบหน้าสวยถอนหายใออ
“นาย่าหาที่วระอาย ไม่ใ่ัน ไปแ่ัวะเน”แอรีนยันัวลุึ้นแล้วเินไปทาอื่น ผมยันัวลุ
แล้วเินามเธอไป
“ไม่อายแล้วเินหนีทำไม ไม่ินอีหรือไ”ผมยื่นหน้าเ้าไปใล้ใบหน้าสวย แอรีนปรายามอผม่อนะ
ระุยิ้มให้ผม
“ไม่ินเว้ย...”แอรีนผลัผมออแล้วเินหนีไป
“เี๋ยวไปไหน ุยันให้รู้เรื่อ่อนิ้”ผมเอื้อมมือึแนเล็ไว้แล้วระาเ้ามาหาัวเอ แผ่นหลัอเธอ
ปะทะเ้าับอแร่อผม ผมใ้มือทั้สอ้าโอบอเธอไว้แน่น่อนะวาใบหน้ามเ้มอัวล
แล้วที่ไหล่อเธอ
“หายโรธเาเถอะนะ อโทษ”ผมพู้วยสำเนียราวับเ็ๆ
“รู้ไ้ไว่าโรธ”แอรีนพูโยไม่มอหน้าผม
“็เธอไม่มารัวานันอนเ้านิ ฮ่าๆ”ผมหัวเราะออมาเมื่อนึถึิวัรอแอรีนยามเ้า ือมาุ
ผมาเียนอน
“รู้็ี นอะไรไม่มีเหุผล นเาพูีๆ้วย มาะอใส่”
“็อโทษแล้วไ นะ...ันอโทษ”ผมระพริบาปริบๆให้เธอ
“ห้ามะอใส่ันอีนะ...”แอรีนหันมาี้หน้าผม ผมพยัหน้าหึๆ
“สัาไหม”เธอหรี่ามอผมอีรอบ ผม็พยัหน้าอีรอบ
“ั้นหายโรธ็ไ้”แอรีนยิ้มให้ผม่อนะันัวออมา ผมปล่อยเธอออาอ้อมแน “ลไปิน้าวไ้
แล้ว”
“เี๋ยวามลไปนะ เปลี่ยนเสื้อผ้าแป๊.....เฮ้ยยย”ผมร้อออมาเสียหลแล้ว้มลเ็บผ้าเ็ัวที่หลุลไป
อับพื้นเ่นเียวับผู้หิรหน้าที่ยมือึ้นมาปิาโยอัโนมัิ
“เน...........”แอรีนะโนเรียื่อผม่อนะวิ่ออมาาห้อ ผมหัวเราะออมาเสียั
Ashreen’s Part
ันวิ่ออมาหลัาเห็น.....เอ่อ....ะเรียว่าอะไรีละ เห็น..อๆเนละัน ันวิ่ลมาาบันไแล้ว
รไปที่ห้อรัว่อนะสัเใบหน้าอัวเอที่ระที่ิไว้ร้ามับห้อรัว ใบหน้าอันึ้นสี
แระเรื่อ บ้าเอ้ย!
“ะเินทำไมวะ เพื่อันเว้ย..”ันบหน้าัวเอเบาๆเมื่อหัวใอัวเอเริ่มเ้นแรว่าปิ
“เพื่อน....เพื่อนเน”ันยีหัวัวเอ่อนะเินไปเรียมอาหารเ้า หรือ เที่ยให้เน
นมปัสอแผ่นให่ๆวาอยู่ในานที่ถูัไว้อย่าสวยาม่อนผู้ายร่าสูใบหน้ามเ้มเพราะเลือ
ลูรึ่อเาะเินลมานั่ลที่โ๊ะ เนส่ยิ้มแหยๆมาให้ัน
“ยิ้มอะไรมาลิ”ันระแทแ้วนมลบนโ๊ะ
“เปล่า เมื่อี้เห็นเธอเห็น....อะไรให่ๆปะ”เนถามันพร้อมับลั้นหัวเราะ มือหนาหยิบน้ำผึ้มาเทลบน
นมปั
“อะไร..อะไรให่ๆ ไม่เห็นเว้ย ินเ้าไปเลย”ันแย่นมปัมาามืออเนแล้วยัมาไปที่ปาอเา
“แ่ๆ เธอะ่าันหรือไวะแอ ว่าแ่...ไม่เห็นริหรอ”เนยิ้มว้าให้ัน นันอยิ้มามไม่ไ้
“ไม่เห็นอะไรสัอย่านั้นแหละ หุบปาะเนไม่ั้นันะเอานมปัพวนี้ไปทิ้ให้หม”ันเอื้อมมือไปหยิบ
านนมปัมา แ่เนลับยมือึ้นเหนือัวแล้วยัิ้วให้ัน ันส่ายหน้าไปมาับวามเป็นที่แฝอยู่ในัว
อผู้ายนนี้
“เรื่ออะไร...”เนยิ้มยียวนัน
“เรื่อ....”
# I would go through all this pain
Take a bullet straight through my brain
Yes, I would die for you, baby
But you won't do the same #
เสียเรียเ้าอโทรศัพท์ันัึ้น ันหยิบมันออมาาระเป๋าาเยีนส์าสั้นที่สวมอยู่ เบอร์
แปลๆโว์ึ้นที่หน้าออัน ันเลิิ้วเล็น้อยเพราะันไม่เยเห็นเบอร์นี้เลย
“ใรโทรมาหรอ”เนเยหน้าึ้นมาถามัน ันส่ายหน้าไปมา่อนะสไล์ที่หน้าอว้าเพื่อรับโทรศัพท์แล้ว
ยมันแนบหู
“แอรีน สมิธ พูะ”ันรอเสียไปที่โทรศัพท์
(สวัสีรับ แนุเป็นยัไบ้า...)ปลายอบันลับมา แนัน....แนันเป็นยัไบ้า
“แน..ัน เฮ้ยุเทลหรือเปล่าะ”ันะโนออมาอยาีใ
(รับผมเทลเอ ุสบายีนะรับ?)
“ะ สบายีะ สบายมา้วย”ันิอบโ๊ะแน่นแล้วพยายามหุบยิ้ม
(ือวันนีุ้ว่าไหมรับ อนเย็น..?)เาอ่ยถามัน้วยย้ำเสียสุภาพ
“อนเย็น...เน อนเย็นเรามีนัอะไรไหม”ันยโทรศัพท์ให้ห่าาปาแล้วหันไปถามนที่ำลันั่ิน
นมปั เนส่ายหน้าไปมา
“อนเย็นวันนี้ ว่าะ”ันพยายามสะัวเอไม่ใ้รีร้อออมา
(ั้นเอันที่ ิ อิมเพอร์ โฮลเทล นะรับ หโมเย็น)เทลพู้วยน้ำเสียอ่อนโยน นันอึ้ไปสัพั
“ะ หโมเย็น ิ อิมเพอร์ โฮลเทล”
(แล้วเอันรับนสวย)ปลายสายัสายไป ันวาโทรศัพท์ลับโ๊ะแล้วหันไปมอหน้าเนที่ำลั้อ
หน้าันอยู่
“มออะไร”ันถามเน
“ะ หโมเย็น ิ อิมเพอร์ โฮลเทล”เนัเสียแล้วพูับัน ันปานมปัฝรั่เศสแถวยาวที่อยู่ใล้มือไป
ใส่เน
“แล้วนายะทำไม”
“ันไม่ให้เธอไป”เนพูแล้วเินออไปาห้อทานอาหาร
-
อบ
- - อิมเมิ้นัวละรผู้หิื่อ Holly Denny ส่วนผู้ายสุหล่อื่อ Alexander ludwig
ความคิดเห็น