คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : 14 NC
“อยู่นิ่สิ...”
“เบาๆสิะเน”
"เียบๆเป็นไหม..."
"ฮื๊อออออออออออออออออออออออออออออออ"
เสียหัวเราะิััออมาาประูฝัร้ามห้ออัน เสียหิสาวานื่ออนที่ันเย
เื่อใ เสียเาอบรับเธอ ันระับระเป๋าในมืออันแน่นแล้วบิลูบิประูเปิออมาาห้อ
อัวเอ
พรึ่บ!
พรึ่บ!
ร่าสูยืนอยู่ที่ประูฝั่ร้ามัน ใบหน้ามเ้มที่เาะพราวไป้วยเม็เหื่อที่ประปรายอยู่บน
ใบหน้าอเน ผิวหนัสีาวที่เยเป็นสีแทนน้ำฝึ้ลับลายเป็นสีาวเือบี วาสีเฮเลที่เย้อ
มอันู่เิมที่ันลับรู้สึว่ามันไม่ใ่อย่าเิม ริมสีปาสีแสสวย เนมอันสลับับระเป๋าในมือ
“เธอะไปไหน...”เสียนิ่เรียบอเนเอ่ยับัน ันมอเ้าไปในห้ออเา ร่าบานอนอยู่บนเีย
อย่าหมสภาพ ันเม้มปาเน้นสะน้ำาที่เริ่มอ่อลอที่รอบาอันไว้แล้วส่ยิ้มลับไปในเน
อย่ายาเย็น
“ไปอยู่ที่อื่น”ัน้าวาเินผ่านหน้าเนไปแล้วปล่อยให้น้ำาไหลลมา อาารุเหมือนมี้อนแ็ๆมา
้ำไว้ที่ลำอนแทบะลืนน้ำลายลไปไม่ไ้ หัวใที่เพิ่แหลสลายลไป
“็ีนิ”น้ำเสียเยือเย็นที่เอ่ยามหลัมาอย่าไม่มีเยื่อใย ทำให้ัน้อะัาเรียวที่ำลัะ้าว่อไป
“แ่...่อนไป ันอถามอะไรนายสัอย่าไ้ไหม?”ันเอ่ยโยไม่หันลับมามอหน้าเา น้ำาที่ไหลล
มาอย่าไม่าสายทำให้ภาพรหน้าเบลอไปหม
“ว่า”
“ันทำอะไรผิทำไมนายถึ้อมีนอื่น”ันำมือแน่นแล้วสูหายใลึๆ “ันอยารู้แ่นี้่อนที่ันะ
ไปานาย...”
Zayn’s Part
“เธอ...ไม่เยทำอะไรผิหรอ”ผมอบเธอลับไป้วยน้ำเสียที่แผ่วเบา แผ่นหลัที่สั่นเทาอแอรีนทำ
ให้ผมรู้ว่าเธอำลัร้อไห้อย่าหนั ผมอยาเินเ้าไปหาเธอ เ้าไปอแล้วปลอบเธอ แ่...ผมทำไม่
ไ้
“แล้วทำไมนายทำับันแบบนี้”น้ำเสียสะอื้นนแทบะแหบพร่าอแอรีนพู่อ
“ัน.....มีเหุผล”ผมเม้มปาแน่น น้ำร้อนๆที่รอบอบาอผมเอ่อล้นออมาแล้ว่อยๆหยาลมา
หัวใที่เ้น้าอยู่แล้วลับแทบะหยุเิน ผมเอื้อมมือไปหาแอรีน้า อีแ่เพียนิเียว นิเียว
เท่านั้น ผมะสัมผัสไหล่าวอเธอแล้ว แ่ผม็ะัมือไว้แล้วึมันลับมา
“เหุผลอะไร”ร่าบาหันลับมามอผม้าๆ นัยน์าสีเทาเินสั่นระริ ใบหน้าสวยเปรอะราบน้ำา
ผมหลับาลแล้วถอนหายใออมา ถ้าผมบอแอรีนไปเธอะเป็นอย่าไร เหุผลที่ทำให้ผม้อทำ
แบบนี้
“ัน....”
“เน เหุผลอนายืออะไร”น้ำเสียที่สั่นเรือแ่เ็มไป้วยวามเียบาอเธอถามผม ผมลืมา
ึ้นมอเธอ
“ถ้านายไม่บอ...”
“ันบอว่าันบอไม่ไ้ ถ้าันบอไปแล้วเธอเลียันละ รู้แ่ันทำอย่าเพราะันไม่อยาทำให้เธอ
เ็บ็พอแล้ว”ผมพูึ้น่อนที่แอรีนะพูบแล้วหันหลัลับไปทันที
“แล้วที่ทำอยู่ันไม่เ็บเลยหรอ”เรียวแนเล็ๆสอเ้ามาที่เอวอผม่อนะอไว้ วามรู้สึอุ่นๆที่
ไหล่้านหลัทำให้ผมรู้ว่าน้ำาอแอรีนำลัไหลลที่ไหล่อัวผมเอ ผมยืนนิ่อยู่อย่านั้น
“.......”
“อร้อเน บอเหุผลอนายมาเถอะ”แอรีน่อยๆปล่อยมือออาเอวอผม น้ำเสียอ้อนวอน
อเธอทำให้ผมหันลับไปมอหน้าเธอ
“บอเธอหรอ...ถ้าบอไ.....”
“ันสัาไม่ว่าเหุผละเป็นยัไัน็ะฟั...ถึนายะบอว่านายไม่รัันแล้ว็เถอะ”แอรีนหลุบ
าล่ำ ผมถอนหายใออมา่อนะเินเ้าไปหาเธอแล้วอร่าบาเอาไว้
“ันไม่เยิแบบนั้น สาบาน!”ผมระับอแอรีนแน่นเ้าไปอี “แ่มัน...”
“อร้อเน อร้อ”แอรีนลูบมือไปมาที่หลัอผม
“ถ้า...สีนัยน์าอันเปลี่ยนไป เธอยัะเห็นันเป็นนเิมไหม?”
“แน่นอน ยัไนาย็ือเน มาลิ”
“ถ้าน้ำหนัมืออันเปลี่ยนไป เธอยัะยอมให้ันอเธอไหม?”
“ถึนายไม่อัน่อน ัน็ะเป็นนอนายเอ”
“ถ้าันำลัะพยายาม่าเธอ เธอยัะเ้าใล้ันไหม?”
“ันรู้ว่านายไม่มีวันทำแบบนั้น”
“แล้วถ้าันไม่ใ่นเิม...”ผมผละออมาาอ้อมออแอรีน่อนะ้อลึเ้าไปในนัยน์าสีเทา
นั่น ผมไม่รู้ว่าประโย่อไปนี้ที่ผมำลัะถาม ำอบอเธอำอบะออมาเป็นอย่าไร แ่...ผม
ะเสี่ย
“เธอยัะเรียันว่าเน มาลิอยู่ไหน?”
“..........”นัยน์า้อมอผมนิ่นผมไม่รู้ว่าเธอำลัิอะไรอยู่ ผมถอนหายใออมา
“ว่าไ ถ้าันไม่ใ่นเิม เธอยัะเรียันว่า เน มาลิ ไหม?”ผมยิ้มบาๆให้แอรีน ร่าเล็ยับเ้า
มาหาผม วาม้อผมไม่ยอมมอไปทาอื่น วแนเรียววัมาโอบลำอผมไว้่อนะใบหน้า
ผมให้ลไปใล้ับใบหน้าอเธอ
“ไม่ว่านายำลัเป็นอะไรอยู่ นายือเน มาลิ ลอไป...”ริมฝีปาเรียวยิ้มบาๆให้ผม หัวใอผม
เริ่มเร่ัหวะเ้นึ้นเรื่อยๆ
ึ! ึ!
ึ! ึ! ึ!
ึ! ึ! ึ! ึ!
ึ! ึ! ึ! ึ! ึ!
ึ! ึ! ึ! ึ! ึ! ึ! ึ!
ผม้มลประบริมฝีปาับริมฝีปาสีุหลาบอนรหน้า่อนะโอบเอวอเธอเ้ามาให้ใล้ผม
เ้าไปอีนไม่มี่อว่าระหว่าลำัวอเราเลย้วย้ำ โลรอบๆัวเหมือนหยุหมุน เสียั่าๆไม่
ไ้เ้ามาในหูผม วามรู้สึเหมือนเิม่อยๆลับมาหลัาที่ผมเปลี่ยนไป ัหวะารเ้นอหัวใที่
ลับมาเ้นเหมือนเิม ลิ่นหอมอแอรีนที่ทำให้ผมระหายลับไปส่ผลอะไรับผมทั้สิ้น
ผม่อยๆถอนริมฝีปาออาปาเล็ๆอแอรีนอย่าอ้อยอิ่ ่อนะถอยหลัออมาแล้วสูหาย
ใลึๆ ผมะบอวามริับเธอ
“เธออยารู้เหุผลอัน ัน็ะบอ...”ผมถอยหลัอไปห่าาแอรีน่อนะหยิบแันใส่อไม้
ที่อยู่ใล้มือมาถือ
“ันมีแร...เยอะ”ผมออแรบีบแันสีาวในมือ ่อนที่มันะเริ่มปรอแนลายเป็นเศษฝุ่นในมือ
“.......”แอรีน้อไปที่แันที่แไปแล้ว่อนะลับมามอที่หน้าผม
“แล้วัน็...วิ่เร็ว”ผม้าวาเพียแ่รั้เียว็ไปหยุรหน้าแอรีนเรียบร้อย แอรีน้าวาถอยไป
้านหลั่อนวาสีเทาะบ่บอว่าเธอำลัลัว ผมยิ้มบาๆให้แอรีน่อนะับมือเล็อเธอึ้น
มาอย่าทะนุถนอมแล้วพาเินึ้นไป้านบนอบ้าน แอรีนเินามผมมา้าๆ ผมพาเธอเินรไปที่
ห้อนอนอัวเอแล้วเินประูเ้าไป้านใน สิ่สุท้ายที่สมวระรู้เี่ยวับผม...
“นายพาันมาทำไม”แอรีนับแนผมไว้เมื่อผมำลัพาเธอรไปที่ศพอหิ
สาวที่ผมพามา ผมยิ้มให้แอรีนอีรอบแล้วพูับเธอ
“เหุผลอันไ...”ผมูแอรีนไปที่เียนอนอัวเอ เธอมอร่าีาวที่นอน
สบนิ่อยู่บนเีย ผิวหนัสีาวที่ไม่มีเลือไปเลี้ย แอรีนเบื้อนหน้าหนีไปทาอื่น
“นายบอมาไ้แล้วว่านายเป็นอะไรันแน่”
“ฮึๆันว่าเธอรู้นะ เธอ็เป็นแฟนัวยเลยนิ”ผมหัวเราะเบาๆลบอาารลัวในใอ
ัวเอ ลัวว่าเธอะรัเียผม แ่มาถึอนนี้ผม้อทำใแล้วละรับ
“ันเป็นารรนะ..”
“ันื่มเลือสๆไม่ใ่น้ำหวานผสมสีแบบในภาพยนร์”
“ันพร้อมะ่าเธอลอเวลา แบบนั้นเธอยัะอยาอยู่ับันอีหรอ”ผมทิ้ัวล
นั่ที่เียแอรีนนิ่ไปสัพั...
“แล้วทำไมนายไม่่าันเสียอนนี้ละ”แอรีนหันหน้าลับมามอผม ผมนิ่ไปสัพั
แล้วทำไมอนนี้ผมไม่อยาื่มเลือเธอแล้วละ
“ัน....ทำแบบนั้นไม่ไ้หรอ ันะทำร้ายเธอไ้ยัไ”ผมเอื้อมมือไปับมือเล็ๆอ
แอรีน
“ทำไมละ ทำไมนายะทำไม่ไ้ในเมื่อนายมีแรมาว่าัน นายเร็วว่าัน...”
“เพราะันรัเธอไ เธอรู้เหุผลหมแล้ว ทีนี้็อยู่ให้ห่าาัวโโรแบบันะ”ผม
ปล่อยมือแอรีนแล้วยิ้มให้เธออีรอบ
แอรีนเินเ้ามาหาผม่อนะยับเ้านั่ล้าๆัวผม เธอยับเ้ามาใล้มาึ้น
่อนะ่อยๆเลื่อนริมฝีปาเ้ามาใล้ผมมายิ่ึ้น
“แอ...”
“ันไม่ไปไหนทั้นั้น...”
“แอ...ันไม่รู้ว่าัวเอะเผลอ่าเธอเมื่อไหร่ แล้วถ้าเิันทำมันึ้นริๆัน...”
“แ่ถ้านายใล้ันไ้นานี้ มันไม่เป็นอะไรแล้วละ”แอรีนประบริมฝีปาลที่
ปาอผม้าๆ่อนะหลับาล ผมหลับาล่อนะูบแอรีนอบลับไป ูบที่
หอมหวาน่อยๆลายเป็นเร่าร้อนึ้นเรื่อยๆ แนแร่้อนัวอแอรีนึ้น่อนะ
ลุึ้นเินรไปยัห้อนอนอเธออย่ารวเร็ว เพียแ่้าวเียวผม็ถึเียอ
เธอแล้ว
แปะเมลไว้อนนี้เลยนะะ ใรอยาไ้ NC
ส่วนใรไม่อบอ่าน NC ้ามไ้นะะ เราไม่มีปัหา
แ่ื่อใส่บัีำ #ล้อเล่นๆ
ฝาิาม้วยนะะ
ผิพลายัไ็อโทษสำหรับารแ่ NC รั้ที่สอ ^^
เราเอา NC มาให้่อนเราเปิเทอม
เพราะว่าถ้าเปิเทอมแล้วอาะอัพน้อยล
ยัไ็แปะเมลไว้เลยนะเิ้บบ
# สาระ
NC ืออะไร...?
อบ ใรที่ิามฟิมาหลายๆเรื่อไม่้อบอ็รู้นะะว่า NC ืออะไรเพราะผ่านมาเยอะ 5555555555 แ่วันนี้เราะมาบอนที่ยัไม่ทราบันะ ือาที่ไม่เหมาะับเยาวนแบบเราๆ -0- ไม่ใ่แ่าบนเียหรือเี่ยวับ... แ่นั้นนะะ อาะเป็นารุนแรอื่นๆ
้วยนะะ
แ่เรา็ไม่ไ้แ่นาแบบ อื้ออฮื้อออออ เห็นเป็นภาพอะไรนานั้นนะะ เพราะเรา็ยัไม่ล้าแ่แบบนั้นเหมือนัน เอาแ่ฟินันเบาๆไล่สิลไปหนัๆ็ละัน
ความคิดเห็น