คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : 13
แสไฟหลาสีถูส่อลมายัพื้นสีเินสะท้อนแสนลายเป็นเาอแสสีนั้นๆ ลูบอลลูลมให่
ที่ประับ้วยเศษริสันเล็ๆแวนอยู่เหนือศีรษะอผู้นมามายที่ำลัวาลีลาอยู่ลาแสสีพว
นั่น ผมวาามอไปรอบๆแล้วถอนหายใออมา ลิ่นแออฮอลที่ผมเยหลใหล อนนี้มันลับ
ลายเป็นลิ่นที่วนอ้วที่สุเท่าที่ผมเยไ้ลิ่นมา
ผมเินรไปที่มุม้านในสุอร้าน มุมวีไอพี แล้วนั่ลที่โฟาหนัสีำัวให่ในมุมสบอัวเอ
แล้วเหลือบมอหิสาวอีโ๊ะที่ำลัมอผม้วยวามสนใ ผมยิ้มที่มุมปาให่เธอเล็น้อย่อน
สาวเ้าะเินเ้ามาหาผมเอ ผมลอนทอที่ถูปล่อยลมาแล้วปัไปไว้้าน้ายนหม เผยให้เห็น
้นอาวและเนินออเธอเอ
“สวัสี”เสียแหลมที่ถูใส่ริลไปเอ่ยับผม เป็นเสียที่ไม่น่าฟัเอาเสียเลย ผมิในใ
“รับ สวัสีรับ”ผมยับัวเพื่อนเว้น่อว่าให้เธอนั่ล้าๆ ลิ่นหอมอ่อนๆอเธอลอยเ้ามาใน
โสประสาทอผม เห็นทีวันนี้ผมไ้มีอะไรรอท้อแล้วละรับ
“ันริสเท็นะ ุ....?”ริมฝีปาสีแเอ่ยบอื่ออเธอ่อนะหลิ่วามอผม
“ผม...เนรับ”
“ไนส์ ทู มีท ยูนะะ”ริสเท็นยับเ้ามาหาผมแล้วใ้สอแนอเธอโอบอผมไว้ ผมหัวเราะออมา
เล็น้อย่อนะียิ้มให้เธอ
“ุมานเียวหรอ”ผมใ้มือโอบเอวอหิสาวไว้แน่น ลิ่นแออฮอลในหัวเธอแทบะลบลิ่น
หอมอัวเธอไปเสียหม ลิ่นเลืออเธอ...
“ะ มานเียว แ่ว่าะมาหานลับไป้วย หรือะลับบ้านุี”ริสเท็นยิ้มให้ผมแล้ว้มลมาุ
พิศลที่ริมฝีปาผมเบาๆ
“ไปที่...บ้านผม็ไ้รับ”ผมส่ยิ้มให้นที่ไม่รู้ะารรมัวเอ
ผมเินพยุร่าที่เินโเไปมาพลาล้วุแบ้านออมาาระเป๋าาเอัวเอแล้วไประู
บ้านให้เปิออ ไฟในบ้านปิสนิท แน่นอนสิรับ อนนี้มันีหนึ่รึ่แล้วนะ ผมวาัวอริสเท็นลที่
โฟาแล้วเินลับไปปิประูบ้าน่อนะเินลับมาหาเธอ
“เนะ ริสเท็นร้อนั”ร่าบาถอเสื้อหนัสีำอัวเอออเผยให้เห็นเาะอัวิ๋วที่ัวเอสวมมา
่อนะลุึ้นยืนแล้ว่อยๆึระโปรหนัที่มีวามยาวเพียืบอัวเอให้หลุลมาอที่เท้าอ
เธอ ผมยืนมอริสเท็นอยู่รนั้น ไม่ไ้รู้สึอะไรทั้นั้น นอาสมเพส ผู้หิพวนี้วันๆไม่ิะทำ
อะไรนอาเรื่ออย่าว่าสินะ ผมรอาไปมา่อนะปรับสีหน้าให้เป็นปิแล้วเินไปหาเธอ
“.......”ผมยืนมอริสเท็นที่ำลัทอัวลนอนับโฟาแล้วบิัวไปมา
“เร็วสิเน...”นิ้วเรียวอเธอยึ้นพลาระินิ้วเิวนผม ผม้มลมอที่พื้น่อนะเยหน้าึ้นมอ
เธออีรอบ นั่ล้าๆัวเธอ ผมปัเรือนผมสีทอที่พันันยุ่เหยิให้ไปอยู่ทา้ายให้หมอ ่อนะ้ม
ลใ้ริมฝีปาสัมผัสที่ลำออเธอ
“เน....”เสียราเบาๆอริสเท็นมันแทบะไม่ทำให้ผมรู้สึอะไรเลย้วย้ำ ผมยมือึ้นปิปาที่
ำลัะร้อราออมาแน่นแล้วเี้ยวแหลมมลไปที่เนื้อบริเวลำออเธอ
“อื๊ออออออออออออออออออออออออออออออออออออ”เสียรีร้อที่ถูผมปิไว้้วยมือที่แ็แร่
ร่าบาที่ำลัิ้นพล่านไปมา ผมล็อัวอเธอไว้ับมืออี้าหนึ่ ริสเท็นเริ่มเบาแรลเรื่อยๆนใน
ที่สุแน่นิ่ไป
โลหิสีแสหวานๆไหลรินออมาาลำออร่าาวีที่นอนสลบนิ่อยู่บนโฟา ผมยมือึ้น
มาปาราบเลือออไปาปาอัวเอ แล้วแสยะยิ้มออมา รสาิอมันไม่ไ้เลวร้ายอย่าที่
ิลับันมันลับอร่อยว่าอาหารปิที่ผมเยิน้วย้ำ
ผมเหลือบาึ้นสบาับวาสีฟ้าอนที่นอนเบิาโพล่อยู่ วาสีฟ้าอริสเท็นไม่ไ้ปิสนิท
อย่านั้นหรอ ผม้อลึเ้าไปในวาสีไร้วามรู้สึนั้น...่อนะมอเห็นอะไรบาอย่า
ารร
ผมมอเาัวเอในนัยน์าอนที่ผมเพิ่ทำลายไปเพราะวามระหายอัวเอ แ่วามระหาย
ัวเอ แ่วามหิวเพียเท่านั้น ผมลุึ้นยืน่อนะ้าวเท้าถอยหลัให้ห่าออมาาหิสาว
ที่นอนนิ่อยู่ ผมลืนน้ำลายล้าๆ ผมเพิ่่านไปอย่านั้นหรือ
มือหนาำแน่นเาหาัน ริมฝีปาแลเม้มเ้าหาันแน่น หัวใที่ถูเปลี่ยนัหวะให้เ้น้าลลับ
เ้นเร็วึ้นมาอย่าผิปิ ผมทิ้ัวลับพื้นบ้าน น้ำร้อนๆเอ่อึ้นมารอบัวาอัวเอ่อนะ่อยๆ
ไหลลมา้าๆ
“ผมอโทษ...”ผมระิบเบาๆับร่าไร้วิาอริสเท็น่อนะสวมเสื้อผ้าให้เธออย่าเิมแล้วพยุ
ศพอเธอึ้น เรียมพาเธอไปที่รถเพื่อพาลับไปส่ที่หน้าสถานีที่เราพบัน อย่าน้อยาิเธอ็วรไ้
รับศพอเธอลับไป...
ไฟในบ้านสว่าึ้นอย่ารวเร็ว ผมเพิ่าว้า ่อนะหมุนัวลับไปมอ้านหลัอัวเอ ร่า
เพียวบายืนมอผม ใบหน้าสวยเ็มไป้วยน้ำามามายที่ไม่รู้มันมาาไหน วาที่เยมอผม้วย
วามรัลับลายเป็นารัเพ้อ
“ะอธิบายอะไรไหม” น้ำเสียนิ่เรียบอแอรีนทำให้หัวใผมาวาบไปทันที
“ือ........ไม่”ผมอบพลาประอร่าอริสเท็นเินรไปที่รถทันที
ถึเวลาที่ผมวระทำสิ่ที่วระทำแล้วสินะ
Ashreen’s Part
ันปิประูห้อัวเอล่อนะใ้หลัพิับประูไม้แล้ว่อยๆทอัวลับพื้น้าๆ น้ำาที่เอ่อล้น
รอบวาไหลออมาอย่าลั้นไม่ไ้ วามผิหวั เสียใ ถาถมเ้ามา ถ้าันไม่เินลไป็ี....
หนึ่นาฬิา ห้าสิบนาที...
ันวิ่ลมา้านล่าอย่ารวเร็วเพราะเสียัที่ัมาา้านล่าอบ้านปลุันให้ื่นึ้นมา ในหัว
ไม่ไ้ิอะไรนอาเา เน มาลิ เพราะำพูำาวันนี้อเามันแปลไป บาทีอนนี้เนอาะ
ลับมาแล้ว็ไ้ ัน้าวาลมาาบันไโยไม่สนว่าะ้ามั้นไหนไปบ้า พอถึสวิฟ์ไฟัน็เปิ
มันทันที
ันวระยิ้มออมาเพราะสิ่ที่ิไว้ถู้อ เนลับมาแล้ว เาลับแล้ว
พร้อมับ
ผู้หิอีน...
ร่าสูหันลับมามอันอย่ารวเร็ว นัยน์าสีเฮเล้อมาที่ันอย่าใ อนนั้นเหมือนมีอะไร
บาอย่าร้อนๆมารนใ้าอัน ันระพริบา้าๆ น้ำร้อนๆ็ไหลอาบแ้มันทันที ันเสียใ เสียใ
ที่ไว้ใเา เสียใ ที่เาทำลายวามเื่อใที่ันมอบให้้วยัวเอ
“ะอธิบายอะไรไหม”ันลั้นใถามลับไป
“ือ.....”
อบมาสิว่ามันไม่มีอะไร ผู้หินนั้นไม่ไ้มีอะไรับนาย อบมาสิ!
“ไม่...”เนพูแล้วเินออไปทันที ันยืน็ออยู่รนั้น
ันนัุ่มศีรษะัวเออยู่บนเีย ผ้าห่มผืนหนาลุมัวันให้ลายวามหนาวาอุหภูมิ่ำๆในห้อ
อัวเอไ้ ันปาน้ำาทิ้ อนนี้ัน้อารเพียำอธิบายาปาอนที่ันเื่อใ แ่อบมา
ว่าทำไมเาทำแบบนั้น แ่มันลับไม่มีอะไรอบรับลับมานอาเสียรถที่ำลัสาร์ทแล้วับออ
ไปาบ้าน...
ันนั่มอภาพเลื่อนไหวในทีวีที่เปลี่ยนไปเรื่อยๆ่อนะเปลี่ยน่อ เสียที่ัึ้นไม่ไ้เ้าไปใน
สมอันเลยแม้แ่น้อย
“เนะ...”เสียัมาาทาประูหน้าบ้านึวามสนใอันไปทันที ันหันหน้าไปมอทาประู
่อนะเห็นร่าสูที่เินเ้ามาับหิสาวใบหน้าสะสวยอีนหนึ่...
เนเหลือบมอมาทาัน่อนะหันลับไปทันที
ันไม่รู้ว่านายำลัิอะไรอยู่ แ่...ถ้านายเลือแบบนี้ ัน...้อไป
- W R I T E R -
- สวัสีเิ้บบบบบ >< ลับมาแล้วววววว อนนี้สสารแอรีนเบาๆนะ แ่ทำไมแ่แล้วไม่เศร้า็ไม่รู้ แ่ยัไ็อบุที่ิามนะะ
- อบุ Momory มว้านะะ อบุที่มาิาม ยินี้อนรับเ้าสู่รอบรัวแฟนาีฟิ(?) อเบ้นนนนน....
- เรา็อให้ This is us เ้าหลายๆัหวั เพราะเรา็อยาให้เพื่อนๆพี่ๆรน.ไู้แล้วเอามาเม้า้วยัน ^^
ปล.เล็ๆ แอบระิบ เราแพลนว่า*ถ้า*บฟิอ 5 นแล้วอาะมีอวัอบแทนที่ทุนิามฟิาๆอเรามานาน อนนี้็ผ่านมาเินรึ่แล้วนะะ แ่ไปสามนแล้ว เหลืออีสอ ใระเป็ฯนปิท้าย หรือใระมาเป็นนที่ 4 มาลุ้นันีฟ่าาาาาา ^_________^
✖ qual ity
ความคิดเห็น