ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ISL
Stage 3. ISL
(เมื่อคุณรักผู้อื่นเป็น คุณจะรู้ว่าการเสียสละนั้นไม่ยากเท่าที่คิด)
ดวงอาทิตย์ลอยโด่งแผดแสงร้อนแรงไล่อากาศหนาวให้อบอุ่นขึ้นเหนือศรีษะ ความจอแจในเมืองยังคงดำเนินไปเช่นทุกวันที่ผ่านมา รถแรงแม่เหล็กไร้ล้อผิวมันปลาบวิ่งแหวกอากาศราวกับมัจฉาจากทะเลอยู่สูงขึ้นไป ตึกระฟ้าขนาดใหญ่หนาแน่นจนเห็นเพียงแท่งตึกสูงเสียดฟ้า
ผมขออนุญาตเดินไปปิดกระจกหน้าต่างบ้าน วันนี้นีน่าไม่คิดจะออกไปไหน เธอเพียงแค่นั่งเล่นวาดรูปเรื่อยเปื่อยอยู่กับผม นีน่าพยายามวาดรูปเหมือนผมให้ได้ เธอจัดแจงให้ผมนั่งนิ่งไม่ขยับเป็นชั่วโมง
วาดได้หลายรูป และเธอก็ฉีกมันทิ้งไปซะหมดทุกรูปเช่นกัน...
ดวงตาสีนิลเงยขึ้นๆลงๆมองผมที กระดาษที คิ้วบางขมวดแน่นแทบจะผูกเป็นปมได้ มือเล็กๆกำสีชอล์กขีดขึ้นลงไม่หยุด ปากพึมพำบางอย่างด้วยความมุ่งมั่น “คราวนี้แหละ...รูปนี้ต้องได้...”
..........
มีคลื่นบางอย่างเข้ามาแทรกแซงการทำงานของผม
“เป็นอะไรเหรอแมป?” นีน่าถามขึ้นเมื่อสังเกตเห็นว่าผมขยับตัวมองไปรอบๆ
ผมไม่สามารถตอบคำถามได้แล้ว คลื่นนั่นแทรกระบบการทำงานของผมโดยอัตโนมัติ ภาพสามมิติฉายโชนออกมาจากดวงตาผม ภาพผู้ประกาศข่าวชายหญิงปรากฏขึ้นพร้อมๆกันทั้งบนท้องฟ้าราวกับหน้าจอทีวีแบนราบ รวมทั้งยังปรากฏในอุปกรณ์ดิจิตอลเเละตามตึกระฟ้าทั่วเมืองจนรู้สึกเหมือนโดนห้อมล้อมไปด้วยผู้ประกาศข่าวทั้งสอง การณ์ซึ่งเเทรกเเซงการทำงานของเครื่องใช้อิเล็คทรอนิคส์ทุกชนิดเช่นนี้มีเพียงรัฐบาลโลกเท่านั้นที่ทำได้เรียกกันว่า SC (SPECIAL CHANNEL) เเน่นอนว่าเมื่อมันเริ่มฉาย...สิ่งที่กำลังจะบอกต่อไปนั้นย่อมไม่ใช่เรื่องปกติธรรมดา ตัวอักษรดิจิตอลวิ่งไปมาที่ด้านใต้ภาพบอกชื่อผู้ประกาศข่าว มัวร์ วีเวิร์น เเละไบรอัน คอฟ
“นี่มันอะไรกัน...??” นีน่าพึมพำด้วยความฉงน เด็กหญิงไม่เคยเห็น SC มาก่อน
“ขณะนี้บริษัทนอร์ทพ็อยต์(North point) ผู้ผลิตโน้ตบุครายใหญ่ของโลกได้ออกเเถลงข่าวเปิดตัว The Illusion Of Seeing Contact Lens หรือชื่อย่อๆว่า ISL ค่ะ”ผู้ประกาศข่าวหญิงพูดด้วยความสามารถพิเศษ ปากเล็กๆน่ารักของหล่อนขยับไปมาทั้งๆที่ยิ้มได้ ผมบลอนด์เป็นลอนระบ่าเข้ากับใบหน้ากลมใส เธอเป็นอีกหนึ่งนักข่าวสาวผู้กำลังรุ่งโรจน์ในอาชีพสายนี้
“คอนเเทคเลนส์เหรอครับ ของเเค่นี้ทำไมต้องออกอากาศถ่ายทอดสดด้วย SC ล่ะครับคุณมัวร์ ?” ผู้ประกาศข่าวชายถามขึ้นตามสคริปอย่างลื่นไหล ใบหน้าคมเข้ากันดีกับผมดำสนิทที่ทาเจลล์มันปลาบหวีไปทางหนึ่ง รวมทั้งการพูดการจาฉะฉานก็ทำให้เขาได้เป็นผู้ประกาศข่าวชายคู่ขวัญกับมัวร์
“เเหม...คุณไบรอันคะ”มัวร์หัวเราะเอามือป้องปากอย่างมีจริต
“เพราะมันเป็นการปฏิวัติทางเทคโนโลยีวิทยาศาสตร์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ ซูเปอร์คอมพิวเตอร์(*)โน้ตบุ๊คในรูปแบบคอนแทคเลนส์ค่ะ”เธอเอ่ยน้ำเสียงตื่นเต้น หยิบเเคปซูลทรงกลมอันกระจิริดขึ้นมาโชว์ให้ผู้ชมดู
ภายในเเคปซูลใสมีน้ำเมือกเหลวๆบรรจุอยู่ข้างในจนเต็ม ตรงกลางที่เห็นลอยเด่นก็คือคอนแทคเลนส์ใสบอบบางคู่หนึ่งเท่านั้น?....
“อะฮ้า งั้นเหรอครับ เเล้วมันมีประสิทธิภาพยังไงล่ะ ผมก็ไม่เห็นมันจะวิเศษวิโสตรงไหน” ไบรอันเเกล้งขมวดคิ้วเเปลกใจ หยิบแคปซูลมาพินิจพิจารณาอย่างถี่ถ้วน
“อย่ามองด้วยสายตาดูถูกนะคะ ISLนั้นมีประสิทธิภาพเทียบเท่ากับซูเปอร์คอมพิวเตอร์อย่างที่ว่า มีหน่วยความจำเเละการทำงานซับซ้อนกว่าโน้ตบุ๊คที่ใช้รุ่นล่าสุดทุกวันนี้ถึงสี่เท่า การใช้ก็เพียงสวมใส่ลงในดวงตาค่ะ”หล่อนเอ่ย คว้าแคปซูลจากมือไบรอัน บิดมันให้เปิดออกก่อนจะกลั้นใจหยิบ ISL ประกบลงบนเเก้วตาสีเขียวของตนอย่างหวาดๆ ในเมื่อหล่อนเองก็ไม่เคยสวมคอนแทคเลนส์มาก่อน เเต่ในฐานะตัวเเทนประชาชนอีกนับพันล้านที่มองดูเธอผ่าน SC ทั่วทุกมุมโลกก็ต้องจำใจทำ
ISL แนบสนิทกับเเก้วตาของมัวร์พร้อมกับเริ่มทำงานทันทีโดยใช้ความร้อนจากร่างกายเป็นพลังงาน ไบรอันเองก็ตื่นเต้นจนกำมือเเน่นโดยไม่รู้ตัว มัวร์กระพริบตาปริบๆ
“เป็นยังไงบ้างครับ คุณมัวร์” ชายหนุ่มถามอย่างระงับความอยากรู้เอาไว้ไม่อยู่
“วิเศษไปเลยค่ะไบรอัน ! เท่าที่ดิฉันเคยไปวัดสายตามา ดิฉันตาข้างซ้ายสั้นราวๆยี่สิบ ซึ่งเพียงพอที่จะทำให้ดิฉันมองไม่เห็นสิ่งที่ไกลสุดสายตาได้ชัด เเต่นี่ดิฉันเห็นทุกซอกทุกมุมห้องถ่ายทอดชัดเเจ๋วเลยค่ะ ฉันรู้สึกถึงการทำงานของมันด้วยค่ะ” เธอพูดระรัวด้วยความดีใจ ยังคงกวาดตามองไม่หยุด
“ISL จะเเนบสนิทบนเเก้วตากอนจะปรับระดับเลนส์ให้เหมาะสมกับสายตาผู้ใช้ เเละยึดเเน่นกับดวงตาด้วยกลไกพิเศษชนิดที่ไม่มีทางหลุดถ้าผู้ใช้ไม่ต้องการ การทำงานของ ISL จะรับคำสั่งโดยตรงด้วยกระเเสไฟฟ้าจากเส้นประสาทตาที่เชื่อมต่อกับสมอง มันสามารถรับสัญญาณอินเตอร์เน็ต สัญญาณภาพเเละคลื่นวิทยุมาเเปรเป็นสัญญาณกระเเสไฟฟ้าเข้าไปสู่สมอง เหมือนกับเราเห็นภาพจะๆอยู่ตรงหน้า”
“ลองนึกภาพตอนดูหนังผีสิ ฮึๆ” ไบรอันอดไม่ได้เเทรกขึ้น
“คุณไบรอัน...อย่าขัดสิคะ”มัวร์เอ่ย เบะปากเล็กน้อยพอน่ารัก ชายหนุ่มไม่สนใจ เขาเริ่มเบื่อที่จะเล่นตามสคริปซึ่งเขามีเเต่บทลูกคู่ ไบรอันเลยชิงกล่าวก่อนหญิงสาว
\"เเล้วก็ ISL จะไม่สามารถใช้ร่วมกันได้เพราะมีระบบนิรภัยป้องกันไม่ให้ผู้อื่นนอกจากเจ้าของนำไปใช้ สนนราคาอยู่ที่ 1,500 เม็กกะไบท์ เริ่มวางขายตั้งเเต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปที่ North Point สาขาหลัก-ย่อยทั่วไป ผู้ที่ต้องการก่อนสามารถเข้ามาเเจ้งได้ที่ 10297@northpoint.com ทางบริษัทจะจัดส่งไปให้ทันทีในเวลาเที่ยงคืนวันนี้เเละหักเงินจากรหัสบัญชีธนาคารของคุณ ฟรีค่าจัดส่งครับ\"
มัวร์กลบสีหน้าโมโหด้วยรอยยิ้มกว้างเหมือนเเยกเขี้ยวเมื่อไบรอันหันไปมอง หล่อนส่งสายตาอาฆาตมาให้เขาอย่างจะบอกว่าจบการถ่ายทอดสดเมื่อไหร่มีปัญหาเเน่... ทั้งสองกล่าวคำอำลาผู้ชมก่อนที่ช่อง SC จะยุติลง
ภาพหายวับไปพร้อมๆกับคลื่นแทรกแซงที่หยุดลง ผมหันไปมองนีน่าที่มีสีหน้างุนงงระคนประหลาดใจ
“อยากได้มั้ยล่ะครับ?” ผมถาม
“เอามาทำไมล่ะ มันทำอะไรได้เหรอ?” เธอถามกลับอย่างเด็กไร้เดียงสา
“ก็เอาไว้เล่นเน็ตได้ทุกเวลาไงครับ แค่สวมเข้าที่ตา เปิดหาข้อมูลเกี่ยวกับวิธีวาดรูปก็ได้นะครับ” ผมอธิบายสั้นๆ แจงประโยชน์ของ ISL ให้เข้ากับสิ่งที่นีน่าใช้กับโน้ตบุ๊คเพื่อให้เข้าใจได้ง่ายขึ้น
“เหรอ โน้ตบุ๊คก็ดีอยู่แล้วนี่ แมปก็สอนวิธีการวาดรูปฉันหมดแล้วด้วย เอามาทำไม...นั่งนิ่งๆได้แล้วแมป ก่อนที่ฉันจะต้องเปลี่ยนกระดาษอีก” นีน่าเอ่ย โบกสีชอล์กในมืออย่างไม่ใส่ใจ แต่นัยน์ตาสีนิลนั้นมีประกายที่ปกปิดไม่มิด
“ครับคุณหนู” ผมผงกหัวก่อนจะนั่งนิ่งเหมือนในคราวแรกไม่พลาดไปซักองศาเดียว ผมรู้ดี มีหรือเด็กที่ไหนจะไม่อยากได้ของเล่นใหม่ ลักษณะการหายใจ อัตราการเต้นหัวใจ ความชื้นเหงื่อ ท่าทางเหมือนไม่ใส่ใจนั่นไม่สามารถรอดสายตาผมไปได้ ทุกสิ่งแสดงอาการความรู้สึกตื่นเต้นอยากได้ทั้งสิ้น
คงไม่อยากให้ผมรู้สึกแย่...
แต่ผมไม่มีความรู้สึกหรอกนะคุณหนู...ผมไม่ใช่มนุษย์
บางครั้งมนุษย์ก็ต้องพยายามตัดใจในบางสิ่งเพื่อผู้อื่น ที่ในพจนานุกรมเรียกว่าการเสียสละสินะ...
ผมแอบส่งเมล์ไปตามที่อยู่เงียบๆด้วยการเชื่อมสัญญาณอินเตอร์เน็ตกับตัวเอง บัญชีธนาคารนั้น นายท่านกับนายหญิงให้ผมเปิดใช้ได้ตามเห็นสมควร ขณะนั้นผมกำลังจำลองภาพตอนที่นีน่าได้รับ ISL ด้วยสีหน้าแปลกใจ อาการยินดีที่แสดงออกทางสีหน้าและภาษากายวิ่งเต้นอยู่ในสมองกล
ในตอนนั้น ผมไม่รู้หรอกว่าประมวลผลผิดพลาดไป
สิ่งที่เกิดต่อมาพลิกผันทุกสิ่งทุกอย่างจากหน้ามือเป็นหลังมือ
นีน่าและผม...เรา...
nInA CyBorG
เหอๆเอาเป็นว่าขอขอบคุณทุกคนที่อ่านเเละโพสต์เเสดงตัวนะครับ
บางทีผมก็อยากให้ผู้อ่านเเสดงตัวออกมา ผมอยากคุยอยากตอบทุกคำถามของคุณครับ
ส่วนเรื่องที่หลายคนบอกว่าน่าจะอยู่หมวดวิทย์นั้น
ผมขอยอมรับว่าผมไม่ชอบคำว่าหมวดวิทยาศาสตร์น่ะครับ สำหรับผมเรื่องในโลกอนาคตก็
มองอีกมุมเป็นเเฟนตาซีได้นะครับ (ฮ่าๆว่าเข้านั่น) ที่สำคัญผมจะอ้างอิงอะไรใหม่ๆให้ทุกคนได้ชมกันต่อไป
วิทยาศาสตร์ที่คุณอาจจะไม่รู้ มันกำลังมีอยู่จริงในโลกของเรา...
ขอบคุณที่ติดตามครับ
(เมื่อคุณรักผู้อื่นเป็น คุณจะรู้ว่าการเสียสละนั้นไม่ยากเท่าที่คิด)
ดวงอาทิตย์ลอยโด่งแผดแสงร้อนแรงไล่อากาศหนาวให้อบอุ่นขึ้นเหนือศรีษะ ความจอแจในเมืองยังคงดำเนินไปเช่นทุกวันที่ผ่านมา รถแรงแม่เหล็กไร้ล้อผิวมันปลาบวิ่งแหวกอากาศราวกับมัจฉาจากทะเลอยู่สูงขึ้นไป ตึกระฟ้าขนาดใหญ่หนาแน่นจนเห็นเพียงแท่งตึกสูงเสียดฟ้า
ผมขออนุญาตเดินไปปิดกระจกหน้าต่างบ้าน วันนี้นีน่าไม่คิดจะออกไปไหน เธอเพียงแค่นั่งเล่นวาดรูปเรื่อยเปื่อยอยู่กับผม นีน่าพยายามวาดรูปเหมือนผมให้ได้ เธอจัดแจงให้ผมนั่งนิ่งไม่ขยับเป็นชั่วโมง
วาดได้หลายรูป และเธอก็ฉีกมันทิ้งไปซะหมดทุกรูปเช่นกัน...
ดวงตาสีนิลเงยขึ้นๆลงๆมองผมที กระดาษที คิ้วบางขมวดแน่นแทบจะผูกเป็นปมได้ มือเล็กๆกำสีชอล์กขีดขึ้นลงไม่หยุด ปากพึมพำบางอย่างด้วยความมุ่งมั่น “คราวนี้แหละ...รูปนี้ต้องได้...”
..........
มีคลื่นบางอย่างเข้ามาแทรกแซงการทำงานของผม
“เป็นอะไรเหรอแมป?” นีน่าถามขึ้นเมื่อสังเกตเห็นว่าผมขยับตัวมองไปรอบๆ
ผมไม่สามารถตอบคำถามได้แล้ว คลื่นนั่นแทรกระบบการทำงานของผมโดยอัตโนมัติ ภาพสามมิติฉายโชนออกมาจากดวงตาผม ภาพผู้ประกาศข่าวชายหญิงปรากฏขึ้นพร้อมๆกันทั้งบนท้องฟ้าราวกับหน้าจอทีวีแบนราบ รวมทั้งยังปรากฏในอุปกรณ์ดิจิตอลเเละตามตึกระฟ้าทั่วเมืองจนรู้สึกเหมือนโดนห้อมล้อมไปด้วยผู้ประกาศข่าวทั้งสอง การณ์ซึ่งเเทรกเเซงการทำงานของเครื่องใช้อิเล็คทรอนิคส์ทุกชนิดเช่นนี้มีเพียงรัฐบาลโลกเท่านั้นที่ทำได้เรียกกันว่า SC (SPECIAL CHANNEL) เเน่นอนว่าเมื่อมันเริ่มฉาย...สิ่งที่กำลังจะบอกต่อไปนั้นย่อมไม่ใช่เรื่องปกติธรรมดา ตัวอักษรดิจิตอลวิ่งไปมาที่ด้านใต้ภาพบอกชื่อผู้ประกาศข่าว มัวร์ วีเวิร์น เเละไบรอัน คอฟ
“นี่มันอะไรกัน...??” นีน่าพึมพำด้วยความฉงน เด็กหญิงไม่เคยเห็น SC มาก่อน
“ขณะนี้บริษัทนอร์ทพ็อยต์(North point) ผู้ผลิตโน้ตบุครายใหญ่ของโลกได้ออกเเถลงข่าวเปิดตัว The Illusion Of Seeing Contact Lens หรือชื่อย่อๆว่า ISL ค่ะ”ผู้ประกาศข่าวหญิงพูดด้วยความสามารถพิเศษ ปากเล็กๆน่ารักของหล่อนขยับไปมาทั้งๆที่ยิ้มได้ ผมบลอนด์เป็นลอนระบ่าเข้ากับใบหน้ากลมใส เธอเป็นอีกหนึ่งนักข่าวสาวผู้กำลังรุ่งโรจน์ในอาชีพสายนี้
“คอนเเทคเลนส์เหรอครับ ของเเค่นี้ทำไมต้องออกอากาศถ่ายทอดสดด้วย SC ล่ะครับคุณมัวร์ ?” ผู้ประกาศข่าวชายถามขึ้นตามสคริปอย่างลื่นไหล ใบหน้าคมเข้ากันดีกับผมดำสนิทที่ทาเจลล์มันปลาบหวีไปทางหนึ่ง รวมทั้งการพูดการจาฉะฉานก็ทำให้เขาได้เป็นผู้ประกาศข่าวชายคู่ขวัญกับมัวร์
“เเหม...คุณไบรอันคะ”มัวร์หัวเราะเอามือป้องปากอย่างมีจริต
“เพราะมันเป็นการปฏิวัติทางเทคโนโลยีวิทยาศาสตร์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ ซูเปอร์คอมพิวเตอร์(*)โน้ตบุ๊คในรูปแบบคอนแทคเลนส์ค่ะ”เธอเอ่ยน้ำเสียงตื่นเต้น หยิบเเคปซูลทรงกลมอันกระจิริดขึ้นมาโชว์ให้ผู้ชมดู
ภายในเเคปซูลใสมีน้ำเมือกเหลวๆบรรจุอยู่ข้างในจนเต็ม ตรงกลางที่เห็นลอยเด่นก็คือคอนแทคเลนส์ใสบอบบางคู่หนึ่งเท่านั้น?....
“อะฮ้า งั้นเหรอครับ เเล้วมันมีประสิทธิภาพยังไงล่ะ ผมก็ไม่เห็นมันจะวิเศษวิโสตรงไหน” ไบรอันเเกล้งขมวดคิ้วเเปลกใจ หยิบแคปซูลมาพินิจพิจารณาอย่างถี่ถ้วน
“อย่ามองด้วยสายตาดูถูกนะคะ ISLนั้นมีประสิทธิภาพเทียบเท่ากับซูเปอร์คอมพิวเตอร์อย่างที่ว่า มีหน่วยความจำเเละการทำงานซับซ้อนกว่าโน้ตบุ๊คที่ใช้รุ่นล่าสุดทุกวันนี้ถึงสี่เท่า การใช้ก็เพียงสวมใส่ลงในดวงตาค่ะ”หล่อนเอ่ย คว้าแคปซูลจากมือไบรอัน บิดมันให้เปิดออกก่อนจะกลั้นใจหยิบ ISL ประกบลงบนเเก้วตาสีเขียวของตนอย่างหวาดๆ ในเมื่อหล่อนเองก็ไม่เคยสวมคอนแทคเลนส์มาก่อน เเต่ในฐานะตัวเเทนประชาชนอีกนับพันล้านที่มองดูเธอผ่าน SC ทั่วทุกมุมโลกก็ต้องจำใจทำ
ISL แนบสนิทกับเเก้วตาของมัวร์พร้อมกับเริ่มทำงานทันทีโดยใช้ความร้อนจากร่างกายเป็นพลังงาน ไบรอันเองก็ตื่นเต้นจนกำมือเเน่นโดยไม่รู้ตัว มัวร์กระพริบตาปริบๆ
“เป็นยังไงบ้างครับ คุณมัวร์” ชายหนุ่มถามอย่างระงับความอยากรู้เอาไว้ไม่อยู่
“วิเศษไปเลยค่ะไบรอัน ! เท่าที่ดิฉันเคยไปวัดสายตามา ดิฉันตาข้างซ้ายสั้นราวๆยี่สิบ ซึ่งเพียงพอที่จะทำให้ดิฉันมองไม่เห็นสิ่งที่ไกลสุดสายตาได้ชัด เเต่นี่ดิฉันเห็นทุกซอกทุกมุมห้องถ่ายทอดชัดเเจ๋วเลยค่ะ ฉันรู้สึกถึงการทำงานของมันด้วยค่ะ” เธอพูดระรัวด้วยความดีใจ ยังคงกวาดตามองไม่หยุด
“ISL จะเเนบสนิทบนเเก้วตากอนจะปรับระดับเลนส์ให้เหมาะสมกับสายตาผู้ใช้ เเละยึดเเน่นกับดวงตาด้วยกลไกพิเศษชนิดที่ไม่มีทางหลุดถ้าผู้ใช้ไม่ต้องการ การทำงานของ ISL จะรับคำสั่งโดยตรงด้วยกระเเสไฟฟ้าจากเส้นประสาทตาที่เชื่อมต่อกับสมอง มันสามารถรับสัญญาณอินเตอร์เน็ต สัญญาณภาพเเละคลื่นวิทยุมาเเปรเป็นสัญญาณกระเเสไฟฟ้าเข้าไปสู่สมอง เหมือนกับเราเห็นภาพจะๆอยู่ตรงหน้า”
“ลองนึกภาพตอนดูหนังผีสิ ฮึๆ” ไบรอันอดไม่ได้เเทรกขึ้น
“คุณไบรอัน...อย่าขัดสิคะ”มัวร์เอ่ย เบะปากเล็กน้อยพอน่ารัก ชายหนุ่มไม่สนใจ เขาเริ่มเบื่อที่จะเล่นตามสคริปซึ่งเขามีเเต่บทลูกคู่ ไบรอันเลยชิงกล่าวก่อนหญิงสาว
\"เเล้วก็ ISL จะไม่สามารถใช้ร่วมกันได้เพราะมีระบบนิรภัยป้องกันไม่ให้ผู้อื่นนอกจากเจ้าของนำไปใช้ สนนราคาอยู่ที่ 1,500 เม็กกะไบท์ เริ่มวางขายตั้งเเต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปที่ North Point สาขาหลัก-ย่อยทั่วไป ผู้ที่ต้องการก่อนสามารถเข้ามาเเจ้งได้ที่ 10297@northpoint.com ทางบริษัทจะจัดส่งไปให้ทันทีในเวลาเที่ยงคืนวันนี้เเละหักเงินจากรหัสบัญชีธนาคารของคุณ ฟรีค่าจัดส่งครับ\"
มัวร์กลบสีหน้าโมโหด้วยรอยยิ้มกว้างเหมือนเเยกเขี้ยวเมื่อไบรอันหันไปมอง หล่อนส่งสายตาอาฆาตมาให้เขาอย่างจะบอกว่าจบการถ่ายทอดสดเมื่อไหร่มีปัญหาเเน่... ทั้งสองกล่าวคำอำลาผู้ชมก่อนที่ช่อง SC จะยุติลง
ภาพหายวับไปพร้อมๆกับคลื่นแทรกแซงที่หยุดลง ผมหันไปมองนีน่าที่มีสีหน้างุนงงระคนประหลาดใจ
“อยากได้มั้ยล่ะครับ?” ผมถาม
“เอามาทำไมล่ะ มันทำอะไรได้เหรอ?” เธอถามกลับอย่างเด็กไร้เดียงสา
“ก็เอาไว้เล่นเน็ตได้ทุกเวลาไงครับ แค่สวมเข้าที่ตา เปิดหาข้อมูลเกี่ยวกับวิธีวาดรูปก็ได้นะครับ” ผมอธิบายสั้นๆ แจงประโยชน์ของ ISL ให้เข้ากับสิ่งที่นีน่าใช้กับโน้ตบุ๊คเพื่อให้เข้าใจได้ง่ายขึ้น
“เหรอ โน้ตบุ๊คก็ดีอยู่แล้วนี่ แมปก็สอนวิธีการวาดรูปฉันหมดแล้วด้วย เอามาทำไม...นั่งนิ่งๆได้แล้วแมป ก่อนที่ฉันจะต้องเปลี่ยนกระดาษอีก” นีน่าเอ่ย โบกสีชอล์กในมืออย่างไม่ใส่ใจ แต่นัยน์ตาสีนิลนั้นมีประกายที่ปกปิดไม่มิด
“ครับคุณหนู” ผมผงกหัวก่อนจะนั่งนิ่งเหมือนในคราวแรกไม่พลาดไปซักองศาเดียว ผมรู้ดี มีหรือเด็กที่ไหนจะไม่อยากได้ของเล่นใหม่ ลักษณะการหายใจ อัตราการเต้นหัวใจ ความชื้นเหงื่อ ท่าทางเหมือนไม่ใส่ใจนั่นไม่สามารถรอดสายตาผมไปได้ ทุกสิ่งแสดงอาการความรู้สึกตื่นเต้นอยากได้ทั้งสิ้น
คงไม่อยากให้ผมรู้สึกแย่...
แต่ผมไม่มีความรู้สึกหรอกนะคุณหนู...ผมไม่ใช่มนุษย์
บางครั้งมนุษย์ก็ต้องพยายามตัดใจในบางสิ่งเพื่อผู้อื่น ที่ในพจนานุกรมเรียกว่าการเสียสละสินะ...
ผมแอบส่งเมล์ไปตามที่อยู่เงียบๆด้วยการเชื่อมสัญญาณอินเตอร์เน็ตกับตัวเอง บัญชีธนาคารนั้น นายท่านกับนายหญิงให้ผมเปิดใช้ได้ตามเห็นสมควร ขณะนั้นผมกำลังจำลองภาพตอนที่นีน่าได้รับ ISL ด้วยสีหน้าแปลกใจ อาการยินดีที่แสดงออกทางสีหน้าและภาษากายวิ่งเต้นอยู่ในสมองกล
ในตอนนั้น ผมไม่รู้หรอกว่าประมวลผลผิดพลาดไป
สิ่งที่เกิดต่อมาพลิกผันทุกสิ่งทุกอย่างจากหน้ามือเป็นหลังมือ
นีน่าและผม...เรา...
nInA CyBorG
เหอๆเอาเป็นว่าขอขอบคุณทุกคนที่อ่านเเละโพสต์เเสดงตัวนะครับ
บางทีผมก็อยากให้ผู้อ่านเเสดงตัวออกมา ผมอยากคุยอยากตอบทุกคำถามของคุณครับ
ส่วนเรื่องที่หลายคนบอกว่าน่าจะอยู่หมวดวิทย์นั้น
ผมขอยอมรับว่าผมไม่ชอบคำว่าหมวดวิทยาศาสตร์น่ะครับ สำหรับผมเรื่องในโลกอนาคตก็
มองอีกมุมเป็นเเฟนตาซีได้นะครับ (ฮ่าๆว่าเข้านั่น) ที่สำคัญผมจะอ้างอิงอะไรใหม่ๆให้ทุกคนได้ชมกันต่อไป
วิทยาศาสตร์ที่คุณอาจจะไม่รู้ มันกำลังมีอยู่จริงในโลกของเรา...
ขอบคุณที่ติดตามครับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น