[Yaoi - จบแล้ว] ภาพวาดรักในรอยทราย

ตอนที่ 7 : การชิงชัยของหนุ่มสาว โฉมหน้าของศัตรู

ภาพที่ 7 การชิงชัยของหนุ่มสาว โฉมหน้าของศัตรู 

 

ข่าวการเจรจากับองค์ราชาล้มเหลวมาถึงอัคนีในช่วงเช้าของวันถัดมา แม้จะได้เจ้าชายรัชทายาทมาช่วยเกลี้ยกล่อมแล้ว องค์ราชาก็ยังไม่เปลี่ยนใจและมีคำสั่งให้จัดการคัดเลือกสนมตามแผนที่วางไว้

 

อัคนีคิดอยู่แล้วว่าคงมีโอกาสไม่มาก ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังเจ็บใจอยู่นั่นเอง

 

"องค์ราชาจะฟังคำของเสนาบดีมาราจีฟมากเกินไปแล้ว สักวันต้องนำภัยมาสู่อาณาจักรอย่างแน่นอน"

 

ชายชรากล่าวอย่างกลัดกลุ้มและเพื่อไม่ให้มาราจีฟมีอำนาจไปกว่านี้ การขัดขวางไม่ให้นาราผ่านการคัดเลือกให้ได้ก็ถือเป็นงานที่สำคัญอย่างยิ่ง

 

นีโอที่รู้ข่าวนี้ใช้เวลาที่เหลือฝึกฝนเรียนรู้ทุกอย่างโดยไม่ปริปากบ่น เขารู้ดี ทุกสิ่งทุกอย่างขึ้นอยู่กับเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น

 

กระทั่งเวลาล่วงเลยจนถึงวันคัดเลือก เด็กหนุ่มนั่งรถม้ามาถึงหน้าประตูวัง ความจริงด้วยฐานะเสนาบดีของอัคนีจะเข้าไปข้างในเลยก็ยังได้ แต่ชายชราไม่อยากให้นีโอโดนเพ่งเล็งตั้งแต่วันแรก แค่ข่าวลือที่ว่าองค์ชายมีคนที่หมายมั่นจะแต่งงานอยู่และตอนนี้อยู่ในความดูแลของเสนาบดีอัคนี เขาก็ปิดบังตัวตนเด็กหนุ่มแทบแย่แล้ว

 

"นีโอ ทำทุกอย่างให้เต็มที่ และผลลัพธ์จะออกมาดีเอง"

 

อัคนีตบบ่าทั้งสองข้างของเด็กหนุ่ม ชายชราพามาส่งที่อีกด้านหนึ่งของวังเพราะไม่มีผู้คนมากเท่าตรงหน้าประตูของสถานที่ทดสอบ 

 

นีโอพยักหน้ารับแข็งขัน "ผม... ไม่สิ ข้าจะทำให้ดีที่สุดครับ"

 

ร่างบางรีบเปลี่ยนสรรพนามเพื่อให้กลมกลืนกับที่นี่ ขืนเขายังใช้ภาษาเดิมๆ อยู่ มีหวังคงโดนสงสัย

 

"จากตรงนี้เดินตรงไปจะเจอกับสวน ผ่านรูปปั้นประดับไปทางซ้าย ก็จะเจอสถานที่คัดเลือก จำทางได้ใช่ไหม?"

 

"ครับ ไม่มีปัญหา"

 

อัคนียิ้ม อวยพรให้โชคดีก่อนจะนั่งรถม้าจากไป นีโอมองส่งไปจนลับตา หัวใจเริ่มเต้นระทึกเมื่อนึกถึงว่าอะไรกำลังรอเขาอยู่

 

"อย่างกับตัวเองตอนสอบเข้ามหาลัยเลยแฮะ อ้า! ตื่นเต้น!"

 

นีโอมือไม้เย็นเฉียบขณะก้าวผ่านประตูหิน ราชวังใหญ่โตอย่างที่คิด ทั้งยังมีโครงสร้างที่ซับซ้อน ถ้าไม่รู้ทางก็คงหลงอย่างแน่นอน

 

เด็กหนุ่มมุ่งมั่นเดินไปตามทางไม่วอกแวก ถ้าขืนเขามาหลงทางในนี้ ทั้งๆ ที่เสนาบดีอัคนีบอกทางอย่างดีแล้ว ก็น่าขายหน้าแย่!

 

เดินจนมาถึงสวนที่ดูไปก็คล้ายกับที่คฤหาสน์ของอัคนีไม่น้อย แค่กว้างและมีพืชพันธุ์ไม้เยอะกว่าเท่านั้น รูปปั้นตั้งโดดเด่นส่องประกายท่ามกลางแสงอาทิตย์ยามเช้า เป็นรูปของชายคนหนึ่งที่ขี่ม้าถือดาบด้วยท่วงท่าสง่างาม นีโอเบนสายตาไปทางซ้ายก็เจอทางเชื่อมไปยังสถานที่คัดเลือก

 

"ทำไงดี..."

 

เสียงพึมพำแว่วมา นีโอหันไปก็พบชายคนหนึ่งที่มีใบหน้างดงาม ผมสีทองยาวตรงถักเป็นเปียหลวมๆ ตาสีอำพันสอดส่ายไปรอบตัว สวมเสื้อผ้าเนื้อดี และท่าทางเขากำลังหลงทาง

 

แม้ใจหนึ่งนีโออยากจะช่วยเหลือ แต่เขาก็ไม่รู้ลู่ทางในวัง ฉะนั้นคงช่วยอะไรไม่ได้ โชคร้ายที่อีกฝ่ายเห็นนีโอเข้าพอดีจึงรี่เข้ามาหาโดยไม่รอช้า คว้าแขนเด็กหนุ่มไว้แน่น

 

"ขอโทษที พอจะบอกได้ไหมว่าสถานที่คัดเลือกสนมอยู่ที่ไหน"

 

นีโอชะงัก อ้าว หรือว่าคนตรงหน้าก็เป็นผู้สมัครเหมือนกันงั้นเหรอ

 

"ก็รู้ครับ ข้ากำลังไปพอดี"

 

"ดีจริง ถึงข้าจะอยู่ในวังมาสามปีก็ยังจำทางได้ไม่หมด ข้าหลงอยู่เรื่อย"

 

ขนาดอยู่ในวังมาสามปียังหลงได้ สงสัยเขาคงต้องขอแผนที่จากเดเรคแล้วล่ะมั้ง...

 

"ข้าจะช่วยนำทางให้นะครับ"

 

"ขอบใจมากนะ ข้าชื่อไลซา เจ้าล่ะ?"

 

"นีโอครับ"

 

"นีโอเหรอ..."ไลซามองเขาอย่างพินิจพิเคราะห์พลางยิ้ม "ข้าจะจำไว้"

 

นีโอไม่ได้ว่าอะไร เขาเดินนำอีกฝ่ายผ่านทางเชื่อมเข้าสู่ลานกว้าง ที่นั่นมีเหล่าผู้สมัครยืนกันเต็มลาน หน้าตาสวยเฉียบ ไม่ก็หล่อเลิศเกินคำบรรยายไม่แพ้ไลซาเลย ทั้งผู้หญิงและผู้ชายล้วนเป็นคนที่เหมาะสมกับตำแหน่งสนมของเดเรคทั้งนั้น

 

เด็กหนุ่มกลืนน้ำลาย เห็นแบบนี้แล้วชักรู้สึกหมดกำลังใจยังไงไม่รู้

 

"อา... ในที่สุด ขอบใจเจ้ามากนะ นีโอ ข้าจะหาทางตอบแทนเจ้าอย่างแน่นอน"

 

"ไม่เป็นไรหรอกครับ"

 

อันที่จริงนีโอไม่ได้นึกเรื่องการตอบแทนบุญคุณนั่นเลยสักนิด แค่ช่วยตามมารยาทเฉยๆ

 

"ถ้าเช่นนั้น ข้าขอตัวก่อนนะ ขอให้โชคดี"

 

พูดเสร็จไลซาก็หายเข้าไปในประตูบานหนึ่ง นีโอมองตาม หลงนึกว่าเป็นผู้สมัครตำแหน่งสนมเหมือนกันเสียอีก สงสัยจะเป็นขุนนางที่ต้องการใช้ที่นี่เป็นทางผ่านหรือเปล่านะ?

 

"ตื่นเต้นจังเลยว่าไหมจ๊ะ?"

 

เสียงหวานปานนกน้อยดังขึ้นข้างตัว เขาเหลียวไปมองคนพูดก่อนจะตะลึงกับความงามของเด็กสาวตรงหน้า

 

สะ... สวยชะมัดเลย!

 

ใบหน้าเรียวรูปไข่ประดับนัยน์ตากลมโตดุจตากวางสีน้ำตาลอ่อน ผมสีดำยาวถูกรวบขึ้นเป็นหางม้าแลดูปราดเปรียว หุ่นเพรียวบางสมส่วนไม่ผอมหรืออ้วนจนเกินไป ไม่ได้มีหน้าอกใหญ่โตหรือสะโพกดินระเบิด ความพอดีที่งดงามหลอมรวมอยู่ในตัวของเด็กสาวคนนี้

 

กว่านีโอจะหาเสียงตอบไปได้ ใช้เวลาพอควร เพราะมัวแต่ตะลึงกับความงาม

 

"นะ... นั่นสินะ มันต้องตื่นเต้นอยู่แล้ว"

 

"เจ้ามีรอยสักที่ต้นแขนเป็นเผ่าวีร์สินะ"

 

เด็กสาวชี้ไปยังหัวไหล่เปลือยของเด็กหนุ่มที่มีรอยสักรูปดอกไม้กับเถาวัลย์พันเลื้อยอ่อนช้อย

 

"ใช่แล้วล่ะ"

 

"ถ่อมาไกลน่าดูเลยนะ น่านับถือจริงๆ"

 

เธอทำตาโต นีโอได้แต่ยิ้มแห้งๆ

 

"หรือว่าเจ้าเป็น..."เธอพูดค้างไว้แล้วก็เงียบไป มองนีโอตั้งแต่หัวจรดเท้า "ไม่สิ... คงไม่ใช่หรอก เอาเถอะ ยังไงก็ขอให้โชคดีนะ ดีไม่ดีข้าอาจจะเลือกเจ้าเป็นนางกำนัลส่วนตัวก็ได้"

 

"หา?"

 

เด็กหนุ่มยังไม่ทันถาม เธอก็หายเข้าไปในกลุ่มผู้สมัครอย่างรวดเร็ว นางกำนัลส่วนตัวอะไรกัน ผู้หญิงคนนั้นจะมั่นใจเกินไปหน่อยแล้ว ถือว่าหน้าตาดีกว่าคนอื่นแล้วคิดว่าจะชนะผ่านเข้าไปง่ายๆ งั้นเหรอ นีโอรู้สึกฉุนอย่างบอกไม่ถูก

 

แกร็ง... แกร็ง...

 

เสียงตีระฆังดังกังวานไปทั่วลาน บรรยากาศที่ตึงเครียดอยู่แล้ว ยิ่งมาคุเป็นเท่าทวี ชายคนหนึ่งก้าวขึ้นมาบนพื้นหินสูง เขาไว้เคราแพะอันน่าขันหยิบม้วนกระดาษขึ้นมากล่าวเสียงดังว่า

 

"ข้าเป็นเจ้าผู้ครองเมืองทิศเหนือนามว่า เจราล จากนี้ไปจะขอเริ่มการคัดเลือกสนม ณ บัดนี้ โดยให้ทุกคนแสดงความสามารถพิเศษ คนที่ทำให้พวกเรา ขุนนางแปดทิศพึงพอใจได้ จึงจะผ่านไปยังบททดสอบถัดไป!"

 

หลายคนมีท่าทีแตกตื่น หัวข้อในการคัดเลือกคือการแสดงความสามารถพิเศษ สำหรับนีโอแล้วนี่อาจจะเป็นเรื่องโชคดีที่สุดก็ได้ เขานึกว่าเจอสัมภาษณ์หรือถามความรู้รอบตัวอะไรแบบนี้เสียอีก ถ้าเป็นการทดสอบนี้เขามั่นใจว่าทำได้

 

ขุนนางเคราแพะไม่สนใจสีหน้าซีดเผือดของผู้สมัครบางคน ผินหน้าไปทางด้านหลังที่มีขุนนางเจ็ดคนยืนอยู่ แต่ละคนมีใบหน้าที่บึ้งตึงไม่เป็นมิตร พวกเขาคือเหล่าขุนนางแปดทิศเป็นกรรมการคัดเลือกในครั้งนี้

 

"ข้าจะขานชื่อ จากนั้นให้ยืนยันชื่อ ตระกูล อายุและเผ่า รวมถึงความสามารถพิเศษ จากนั้นก็เริ่มแสดงได้"

 

มีผู้สมัครคนหนึ่งโพล่งขึ้นมาว่า "เดี๋ยวก่อนสิครับ! ไม่คิดจะให้เวลาพวกเราเตรียมตัวอะไรเลยหรือครับ!"

 

เจราลหันมาถลึงตาใส่ "จะเป็นสนมขององค์ชายเดเรค ต้องรู้จักมีไหวพริบ ให้แสดงความสามารถพิเศษไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย ที่นี่มีของพร้อมสรรพอยู่แล้ว ขอแค่บอกว่าจะแสดงอะไร ทางเราก็จะเตรียมให้"

 

ไม่พูดเปล่าเจราลก็ตบมือดังแปะ เหล่าข้ารับใช้ก็ขนสารพัดอาวุธออกมาวาง เครื่องดนตรีหลากชนิด กระดาษ ปากกาขนนก สีน้ำและอื่นๆ อีกมากมาย นีโอเห็นสิ่งของเหล่านั้นแล้วคิดว่าคงไม่มีทางขาดเหลืออะไรแล้วล่ะมั้ง

 

เจราลหันกลับมามองทุกคน "มีใครจะว่าอะไรอีกไหม"

 

"..."

 

ผู้สมัครพร้อมใจกันเงียบเป็นการตอบ ขุนนางเคราแพะจึงแค่นเสียงหึแล้วก้มหน้าดูม้วนกระดาษ

 

"เมื่อไม่มีอะไรแล้วข้าจะขานชื่อล่ะนะ"เจราลเว้นช่วง ก่อนจะตะโกน "ไลร่า!"

 

หญิงสาวคนหนึ่งในชุดรัดรูปสวมเกราะสีน้ำตาลก้าวออกมาด้านหน้า

 

"ไลร่า จากตระกูลเอมิล อายุ 20 ปี เผ่าชารุ ความสามารถพิเศษคือ ยิงธนูค่ะ"

 

"เชิญแสดง"

 

ไลร่าหันไปสั่งให้ข้ารับใช้ตั้งเป้ายิง ระยะทางไกลหลายร้อยเมตร เธอหยิบคันธนูขึ้นมาจากนั้นก็หยิบลูกศรขึ้นมาสามดอก ผู้สมัครคนอื่นๆ ส่งเสียงฮือฮากันยกใหญ่ เพราะน้อยคนนักที่จะยิงธนูสามดอกได้พร้อมกัน

 

ฟึ่บ!

 

หญิงสาวปล่อยลูกธนูออกไป ทุกดอกเข้าเป้ากึ่งกลางอย่างน่าประทับใจ เรียกเสียงฮือฮาจากผู้สมัครคนอื่นๆ

 

"ไลร่า ผ่าน!"

 

"ขอบคุณค่ะ!"

 

เจ้าเมืองทั้งแปดยกมือให้ผ่านเหมือนกันหมด ทำให้ไลร่ารู้สึกดีใจ จากนั้นเจราลก็ผายมือให้เธอเดินเข้าประตูด้านหลังพวกเขา

 

หลังจากไลร่า ก็มีคนอื่นๆ ตามมา ผ่านบ้างไม่ผ่านบ้าง คนที่ไม่ผ่านต้องกลับไป หลายคนถึงขั้นปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อาย

 

บรรยากาศยิ่งทวีความร้อนระอุไม่แพ้แสงแดด นีโอใจเต้นตุ้มๆ ต่อมๆ เหลือผู้สมัครจำนวนครึ่งหนึ่งแล้วในตอนนี้ เขายืนลุ้นว่าเมื่อไหร่จะโดนเรียกชื่อ กระทั่งชื่อหนึ่งสะดุดความสนใจของเขา

 

"นารา!"

 

"ค่ะ!"

 

เสียงขานรับนั้นคุ้นหู เด็กสาวที่ก้าวออกมาเป็นคนที่ทักเขาคนนั้นนั่นเอง นีโอตาค้าง ไม่คิดเลยว่าคนที่ทำให้เขาหงุดหงิดจะเป็นตัวเก็งที่อัคนีว่านี่เอง 

นอกจากเรื่องความสวยแล้ว เขาชักอยากรู้ว่าอีกฝ่ายมีความสามารถอะไร จึงขยับไปดูด้านหน้าให้เห็นชัดๆ

 

"นารา จากตระกูลซาลาน อายุ 17 ปี เผ่าชารุ ความสามารถพิเศษคือ ฟันดาบค่ะ"

 

"เชิญแสดง"

 

เจราลหันไปส่งสัญญาณให้ทหารนายหนึ่งมาเป็นคู่ต่อสู้ให้กับนารา เด็กหนุ่มสูดลมหายใจ ทหารคนนั้นตัวใหญ่ราวกับกอริลล่า ขณะที่นาราผอมบางดุจต้นหลิว ดูยังไงเธอก็ไม่น่าจะชนะได้เลย

 

"เข้ามาเลยค่ะ!"

 

เธอบอกกับทหาร ขณะชักดาบจากข้างเอวตั้งท่าเตรียมสู้ 

ทหารคนนั้นเงื้อดาบกระโจนเข้ามา นาราพลิ้วหลบอย่างสวยงาม วาดดาบต้านดาบใหญ่ของคู่ต่อสู้ได้ ประกายไฟและเสียงดังเคร้งของการปะทะดังสนั่น จนหลายคนต้องหรี่ตาลงด้วยความเสียวไส้

 

นาราว่องไวมาก การเคลื่อนไหวของเธอเป็นแบบที่ถ้าเดเรคเห็นคงบอกว่าไม่เสียเปล่า นีโอซ้อมดาบกับเดเรคหลายครั้งจึงพอจะแยกออกว่าใครมีฝีมือแค่ไหน เห็นได้ชัดเลยว่านาราเจนศึกด้านดาบมาไม่น้อย

 

เธอเหวี่ยงดาบได้น่าประทับใจ เป้าหมายที่เฉือนล้วนเป็นจุดตายทั้งสิ้น ทำให้ทหารคนนั้นต้องสะดุ้งชักเท้าถอยไปทุกครั้ง เด็กสาวจู่โจมใส่อีกฝ่ายอย่างจริงจัง จากสายตาและสีหน้าของเธอแสดงออกว่านี่ไม่ใช่การโชว์หรือซ้อมฝีมือ แต่เป็นการสู้จริงๆ แลกเนื้อแลกเลือด สู้จนบาดเจ็บกันไปข้าง!

 

ทหารนายนั้นรู้สึกถึงแรงกดดันจากสาวสวยตรงหน้า เริ่มเกิดความหวั่นไหวขึ้นมา ทำให้ลงดาบผิดจังหวะ สมาธิที่ขาดห้วงกับจิตใจที่ไม่มั่นคงคือจุดอ่อน นารากลายเป็นฝ่ายได้เปรียบและมุ่งมั่นชิงชัยอย่างไม่ลดละ วาดลวดลายให้คู่ต่อสู้ยอมจนมุม!

 

เมื่อประลองไปได้ไม่กี่กระบวนท่า ทหารคนนั้นก็เสียหลักล้มลงไปนั่ง นาราได้โอกาสเหวี่ยงดาบพาดลงไปที่ลำคอ ปิดฉากการต่อสู้

 

เธอยิ้มสว่างไสว ภูมิใจกับชัยชนะ ไม่มีอาการหอบเหนื่อยหรือเหงื่อแม้สักนิด บ่งบอกถึงความสามารถเป็นอย่างดี

 

"นารา ผ่าน!"

 

"ขอบคุณค่ะ!"

 

นารายิ้มหวาน โค้งตัวให้กับเจ้าเมืองทั้งแปด ก่อนจะเดินเฉิดฉายเข้าประตูไป 

นี่น่ะเหรอคนที่เขาจะต้องสู้ด้วย น่ากลัวชะมัด!

 

หลังจากเห็นความสามารถของนารา นีโอไม่กล้าประมาทอีกต่อไป เขาต้องผ่านให้ได้เพื่อเดเรคและเพื่อตัวเขาเองด้วย!

 

"นีโอ!"

 

เจราลประกาศเรียกชื่อเขา เด็กหนุ่มกำหมัดแน่นก่อนจะก้าวออกไป

 

"ครับ!"

 

เห็นทีถ้าจะผ่านให้ได้ เขาคงต้องงัดไม้เด็ดมาใช้แล้วล่ะมั้ง...