คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : -----2----- เกิดอะไรขึ้น
Love 2
“ไม่ผ่าน!”
แฮยอนไล่นที่มาสมัรเป็นเมอย่าไม่ใยีเป็นนที่เท่าไหร่แล้วไม่อานับำนวนไ้
“นี่!! ฮยอไล่ไปี่นแล้วเนี่ย เสียเวลาโยใ่เหุว่ะ” ยอแบ่นอย่าหัวเสียเพราะนที่มาสมัรแ่ละน็ใ่ว่าะไม่ี แ่แฮยอนลับไล่ั้แ่ยับอสรรพุไม่หม
“หุบปาไป ใรใ้ให้มานัู่ล่ะ”
“ิ!”
ยอแไ้ยินอย่านั้น็ลุึ้นแล้วเินึ้นห้อไป
“น่อไปเร็วๆิ เสียเวลา” แฮยอนเริ่มบ่น อีไม่นานวีนแ
๊อ ๊อ ๊อ
“เ้ามา!! เร็วๆ้วย”
พอแฮยอนพูอย่านั้นน้านอ็เปิประูเ้ามา้วยท่าทามั่นใเ็มที่
“แนะนำัว”
“ื่อ...มุน ออบ ส่วนสูเป็นวามลับ น้ำหนัเป็นวามลับ ถ้าอยารู้็มาะเอาสิฮะ” ออบพูแล้วยิบาให้แฮยอน แฮยอนลืนน้ำลายลออย่ายาลำบา ออบ่อยๆเินเ้าไปหาแฮยอน้าๆแล้วนั่ลบนั่อนะวามือไปโอบอแฮยอนแล้วโน้มหน้าลไป
“อนา...ผมิว่า...ุะรับผมเ้าทำานนะฮะ ถ้าไม่รับผม...” ออบพูแล้วเป่าหูแฮยอน ทำเอาแฮยอนหน้าึ้นสีอย่ารวเร็ว
“ผะ....ผะ...ผ่าน.. ผ่าน!!” แฮยอนพูเสียัลั่น ออบยยิ้มอย่าพอใับฝีมืออัวเอ
“อบุนะฮะุอแฮยอน ั้แ่วันนี้ไป็...ฝาัว้วยนะฮะ” ออบพูบ็ยิบาส่ไปให้แฮยอน่อนะเินามพ่อบ้านที่เ้ามารับไปส่ที่ห้อ
“เิอะไรึ้นวะเนี่ย”
“ุแฮยอนฮะ”
“ืมมมมมม อย่ามายุ่”
“ื่นไ้แล้วฮะเี๋ยวะไปโรเรียนสายนะ”
“ไปไลๆเลย นำลัฝันถึนานะ”
“ุำลัะสายนะฮะ”
“โว้ยยยยยยยย พูมาว่ะ ลมานอนเลยมา”
แฮยอนโวยอย่าหัวเสียที่ออบเ้ามาปลุเลยึออบลมานอน้วย ออบที่ไม่ทันั้ัว็ถลาลไปนอนอยู่บนัวแฮยอน
“ุแฮยอนฮะ ถ้าไม่ลุไปีๆ...”
วั่บบบ
“นานะ๋าาาาาา”
แฮยอนพลิัวไปร่อมออบไว้แล้วูบลบนปาอออบ
วั่บบบ
ออบพลิัวมาร่อมแฮยอนแทนแล้วับหน้าแฮยอนไว้ ลิ้นเล็เี่ยวระหวัหยอล้อับลิ้นอแฮยอน
แฮยอนลืมาึ้นเห็นหน้าออบในระยะประิึถีบออบออไปาัวนออบที่นอน
พลั่
ุบบบบ
“โอ้ย!!!!!!!!!”
“รี๊ แมาูบันทำไมวะ” แฮยอนรี๊ออมาอย่าลืมัว มือ็ับปาัวเอ
ออบมอภาพรหน้าเหวอๆ เพราะไม่เยเอใรเป็นแบบแฮยอนมา่อน(เป็นเมะแ่แร)
“็ุูบผม่อนอ่ะ ผมเลยอารม์(หื่น)ึ้น” ออบอบหน้าาย
“ุาย!!! เิอะไรึ้นรับ แล้วทำไม...นายลไปนั่อยู่บนพื้น” พ่อบ้านฮยอิมอสลับไปมาระหว่าแฮยอนับออบแล้วัสินใเินเ้าไปพยุออบึ้น
“ันบอให้นายมาปลุุายแล้วทำไมุายถึร้อะัลั่นบ้าน”
“็ือ...”
ออบำลัะอธิบายแ่ว่าแฮยอนัึ้นะ่อน
“ออบ ไปเรียมน้ำให้ันอาบ ส่วนุพ่อบ้านฮยอิ ไปทำหน้าที่อุ่อะ เร็ว!!!”
ไ้ยินอย่านั้นทัู้่ึแยย้ายันไปทำหน้าที่อัวเอ
“น้ำเสร็แล้วฮะ” ออบออมาาห้อน้ำเพื่อเิุายแฮยอนไปอาบน้ำ
แฮยอนเินเ้าไปแล้วถอเสื้อผ้าออนหม่อนะลไปแ่น้ำอยู่ในอ่า
“เี๋ยวผมถูหลัให้นะฮะ” ไม่รอ้าออบเินเ้าไปถูหลัให้แฮยอนทันที แฮยอน็ไม่ไ้ัืนอะไร
“นี่ อนนี้ี่โมแล้ว ันแ่น้ำนานไม่ไ้เี๋ยวผิวเสีย วันอาทิย์้อไปออาน้วย”
“อ่า..อนนี้ี5รึ่รับ” ออบหันไปมอนาฬิาที่ิอยู่้าฝาผนั(ห้อน้ำ)แล้วอบแฮยอน
“อี10นาที่อยล้าออ ถู่อไปเรื่อยๆ”
“ฮะ” ออบรับำแล้วถูหลัให้แฮยอนอย่าะมัเม้น ในใ็ิว่า ‘นอะไรวะ หลัโรเนียนเลย’
หลัาอาบน้ำแ่ัวเสร็แฮยอน็ลมาิน้าวโยมีออบเินถือระเป๋าามมา
“เสร็แล้วหรอ ฮยอทำให้ผมื่นั้แ่ี5รึ่เลยนะ รี๊ทำบ้าอะไร ถ้าบ้านเราไม่ไ้ิระันระสุนอนนี้มันแทั้บ้านแล้วเนี่ย อีอย่านะ ผมอาบน้ำ10รอบยันานไม่เท่าฮยออาบเลย นี่6โมแล้วเพิ่ะเส็ลมาเนอะ”
“หุบปาแล้วิน่อไปเถอะ” แฮยอนพู้วยสีหน้าิัแล้วนั่ลร้ามับยอแ
“ถ้าผมหุบปาแล้วะิน้าวยัไ ยัเ้าทารููหรอ พูไม่ิ” ยอแพูบ็้มหน้า้มาิน้าว หาา็เหลือบไปเห็นออบ
“นาย...เป็นใร เมใหม่ฮยอหรอ แ่ไปป่าว เ้า้อามไปูแลถึที่โรเรียนนะถ้าเอาแ่นานี้เ้าะให้เ้าโรเรียนหรอ”
“ผมื่อมุน ออบ ปีนี้ผมอายุ17ฮะ
พรู่
แฮยอนพ่นน้ำออมาทันทีที่ออบพูบ
“นายอายุ17ั้นหรอ? ็เป็นน้อันอ่ะิ” แฮยอนพูพลาเ็ปาัวเอ
“ฮยอ...ิว่าน้ำนี่มันเป็นน้ำแร่100%รึป่าว พ่นมาไ้ ถ้าหน้าผมสิวึ้นนะ” ยอแี้หน้าแฮยอนอย่าาโทษ
“อิ่มแล้ว ุพ่อบ้าน รถพร้อมหรือยั” แฮยอนวาะเียบลแล้วเ็ปา
“พร้อมแล้วรับ”
“ออบ ไปโรเรียนัน อ้อ! นายทำเรื่อย้ายโรเรียนแล้วใ่มั้ย ามมาเร็วๆ เสียเวลาริๆ” แฮยอนพูแล้วเินนำไป ออบที่ยัไม่่อยเ้าใอารม์อเ้านายใหม่ึเินามไปอย่าๆ
“เฮ้ยยยยยยยยย ฮยอรอ้วยิ” ยอแพูแล้วว้าระเป๋าามือุพ่อบ้าน่อนะรีบวิ่ามแฮยอนไป
โรเรียน TS
แฮยอนลารถ้วยสีหน้านิ่เรียบ ยอแามออมา้วยสีหน้าบึ้ึ พอยอแลารถเรียบร้อยออบ็ปิประูรถลีมูีน ึ่พอประูปิรถ็ับออไปทันที
“นั่นใรน่ะ ที่เินามรุ่นพี่แฮยอน รี๊!!! น่ารัมาเลยอ่ะ”
“เฮ้ยแ ูนั่นิ ยัมีหน้ามาโรเรียนอีนะ สั่สอนหน่อยมั้ยอนฮวา”
“ยอแ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ุนฮส่เสียแปหลอมาแ่ไล
“หนวหูว่ะ หุบปาิ๊” ยุที่เินมาพร้อมุนฮพูเสียเรียบ
พอเห็นว่ายุเินเ้ามาพร้อมับุนฮ วสนทนายิ่ระายว่าเิม
“เฮ้ยแ รุ่นพี่บัยุเป็นอะไรับุนฮอ่ะ ทำไมมาโรเรียนพร้อมัน”
“ไม่นะ ันิ้นแโล่อยู่ ออย่ามีบัโล่เลย”
พอเสียรอบ้าเริ่มัมาึ้นยุเลยวาสายามอไปรอบๆ ทุเสียเียบลโยพลัน
“แหปาันทำไมวะ” ยุพูแล้วเินึ้นึไป
ทุสรรพสิ่ยันิ่เียบอยู่อย่านั้น นในที่สุ บรรยาาศที่เียบราวับป่า้า็หายไปเมื่อฮิมานเินเ้ามาในโรเรียน
“ฮิมาน~~~”
เมื่ออนฮวาเห็นฮิมานึเินเ้าไปหาทันที
“ว่าไ?”
“ิถึัเลย” อนฮวาเยุ่วไปหอมแ้มฮิมาน เรียเสียรี๊าบรราแฟนลับฮิมฮวาไ้อย่าี แ่็มีบาเสียที่่าทั้อนฮวาและฮิมานอยู่เบาๆ
“มาไม้ไหนล่ะเนี่ย” ฮิมานยิ้มแล้วยี้หัวอนฮวา
“ึ้นห้อันเถอะฮิมาน” พูบอนฮวา็วแนฮิมานแล้วเินผ่านหน้ายอแึ้นึเรียนไป
ยอแมอามอย่าหมั่นไส้ ไม่ใ่ว่าเ้าอบฮิมานหรอนะแ่ารระทำออนฮวามันทำให้เ้าอยาะเอานะให้ไ้ ยิ่สายาอเพื่อนๆอนฮวาที่ส่มาให้เ้า้วยวามสมเพทำให้เ้าอารม์ึ้นอย่า่วยไม่ไ้
“อุ้ย! หมาหัวเน่า”
“วาทาั รนี้ไม่ใ่ที่ยืนอพว่ำๆนะ”
“ไปบอนทำวามสะอาให้มาเ็บยะไปทิ้หน่อยสิ”
ยอแมอามเพื่อนออนฮวาทีละนอย่าิั
“อย่าเพิ่ึ้นนะเว่ย ยัไม่อยาเ็บศพใร”
“ไปเรียน่อนนะ ั้ใเรียนล่ะุนฮอ่า ามมาเร็วออบ”
“แ ันำลัะิ้นู่ฮิมแแทนบัานแล้วนะ หมั่นไส้ยัยอนฮวาะมั”
“นั่นสิฮิมแ็เ้าท่าีนะ แ่แบบนามารอนฮวาทำให้ันอารม์เสีย”
แฮยอนึ้นึไปอีนทำให้มีเสียุบิบนินทามาึ้นว่าเิมนยอแเริ่มรำา
“โว้ยยยยยยย เียนป้ายแปะเลยมั้ยว่าิ้นู่ไหน” ยอแว้าแล้วเินไปึ้นึอปี1โยมีุนฮามไปิๆ
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
หายไปนาน 5555
พอีอารม์ไม่่อยีเลยไม่ไ้อัพ เ้าอโทษษษษษ
ผ่าน B.A.P's Day มาแล้ว ื่นเ้นั ><
วันนี้เราเเ่วอลเล่้วย ปวัวไปหม T T
อ่านแล้วเม้นัน้วยน้าาาาา เราเวิ่น 55
ความคิดเห็น