I'm Not Shouldering This Blame โลกของผมกลายเป็นหนังสือ [นิยายแปล]

ตอนที่ 77 : สไนเปอร์

ตอนที่ 76 สไนเปอร์

ลี่เฟยปล่อยให้หน้าจอดับไปโดยไม่รู้ตัว

หลังจากเห็นข้อความนั้นสมองของเขาก็เข้าสู่ภาวะตึงเครียด แต่สีหน้าท่าทางภายนอกของเขาไม่ได้แสดงอะไรออกมา เขายังคงยิ้มและโบกมือให้ผู้อำนวยการบริษัทที่เดินผ่านไปได้ นอกจากนี้ยังกล่าวทักทายศิลปินหญิงคนหนึ่งที่เดินมาพร้อมกับผู้กำกับด้วย

ห้องโถงสว่างไสวไปด้วยเสื้อผ้าหรูหราและดาราดังมากมาย

แน่นอนว่าคนอย่างลี่เฟยย่อมต้องเป็นจุดสนใจของผู้คนอย่างไม่ต้องสงสัย ตอนที่เขาเริ่มเดินไปที่ประตูด้านข้างพร้อมบอดี้การ์ดผู้คนจำนวนมากพากันเสียดายเพราะพวกเขาขาดโอกาสในการพูดคุยกับจักรพรรดิภาพยนตร์ไปซะแล้ว แต่มาตอนนี้เมื่อพวกเขาเห็นลี่เฟยเดินย้อนกลับมาก็พาให้เกิดความหวังและคนที่มีความกล้าก็รีบตรงไปคุยกับเขาทันที

ลี่เฟยไม่ทำให้พวกเขาผิดหวัง

ลี่เฟยถือเป็นหนึ่งในคนที่มีอารมณ์ดีที่สุดในวงการบันเทิง พวกเขารู้สึกถึงมันด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนและรอยยิ้มของเขาราวกับสายลมฤดูใบไม้ผลิ แม้จะไม่มีหัวข้อพูดคุยที่น่าตื่นเต้น แต่ลี่เฟยก็สามารถทำให้มันมีชีวิตชีวาและทำให้ผู้อื่นหัวเราะได้

มีผู้คนมากมายรอคอยที่จะพูดคุยกับเขาเกี่ยวกับผลประโยชน์ ความร่วมมือหรืออาจเป็นถ้อยคำที่น่าเบื่อ แต่ทันใดนั้นก็พบว่าหัวข้อที่พวกเขาอยากจะพูดถูกลี่เฟยเปลี่ยนเรื่องไปอย่างเนียนๆ และเพราะว่าที่นี่เป็นที่สาธารณะดังนั้นพวกเขาจึงรู้ว่าไม่ควรพูดอะไรที่ตรงไปตรงมาเกินไป

ขณะที่พวกเขากำลังติด คนอื่นๆที่อยู่ถัดจากพวกเขาที่กำลังรอโอกาสก็ไม่สามารถรอหัวข้อใหม่ได้ ดังนั้นหัวข้อการสนทนาจึงถูกเปลี่ยนไปโดยคนอื่นอย่างรวดเร็ว

จุดรวมความสนใจดังกล่าวมีอยู่หลายแห่งในห้องโถง นอกเหนือจากนักแสดงของ Star Entertainment Media แล้ว ยังมีทั้งนักธุรกิจที่มีชื่อเสียง ผู้บริหารบริษัทและนักลงทุนที่ได้รับเชิญมา

ทั้งคนที่หน้าตาดีและคนที่ประสบความสำเร็จในอาชีพล้วนสามารถพบเจอได้ที่นี่

ตรงมุมหนึ่ง ดาราสาวชื่อดังและศิลปินผู้คาดว่าจะได้รับรางวัล… สามารถมองออกได้เลยว่ากำลังเป็นจุดศูนย์กลางของการสนทนา การมีชื่อเสียงย่อมหมายถึงการมีอนาคตที่สดใส

ความหรูหราและความเย้ายวนใจก็มีความหมายเหมือนกับชื่อเสียงและผลกำไรนั่นแหละ ด้วยโชคและความแข็งแกร่งของผู้สนับสนุนจึงทำให้พวกเขาสามารถมายืนอยู่ใต้แสงสปอตไลท์ในตอนนี้ได้

ลี่เฟยอยู่ที่นี่เหมือนกำลังนั่งอยู่บนเรือเป็ด เขาสุภาพและสามารถรับมือกับคลื่นของผู้คนที่เข้ามาขณะที่กำลังเดินไปทางประตูทางออกจากห้องโถงได้ ทำให้หลายๆคนพากันเสียใจและถอนหายใจด้วยเสน่ห์ของจักรพรรดิภาพยนตร์

แน่นอนว่ามีคนชอบย่อมต้องมีคนไม่ชอบเขาด้วย

“F**k ทำเป็นสร้างภาพ” ตงกงฉีดูไม่มีความสุขนัก นักร้องหญิงที่เดินมาพร้อมกับเขาจ้องลี่เฟยมากเสียจนเขาต้องไล่เธอออกไป นักธุรกิจหนุ่มขยับเนคไทด์ไปมาก่อนจะหยิบค็อกเทลจากโต๊ะขึ้นมาดื่ม

ทั้งเพื่อนสนิทและศิลปินที่ยังไม่ค่อยมีชื่อเสียงต่างก็รีบเร่งเอาใจเขา ทำไมเขาต้องรองานเริ่มอย่างเป็นทางการด้วยล่ะ? เมื่อเหลียงจุนพูดจบนักข่าวเหล่านั้นคงจากไปทันที แล้วตงกงฉีตอนนี้ก็กำลังสนุกดังนั้นมันจึงไม่สำคัญว่าเขาจะดื่มตอนนี้หรือตอนไหน

ดวงตาของตงกงฉีจับอยู่ที่ลี่เฟยก่อนจะเลื่อนไปมองผู้ช่วยหลินสองครั้ง เขาก็เริ่มเบื่อจึงหันหลังไปอีกทาง

ลี่เฟยไม่ได้รับรู้ถึงการมองครั้งนี้

เพราะมีคนมากมายกำลังให้ความสนใจเขา บางคนก็กระตือรือร้นเกินไปหรือบางคนก็เข้ามาเพราะหวังผลบางอย่าง... คนพวกนี้มีอยู่นับไม่ถ้วน

แม้ภายนอกดูเหมือนว่าเขากำลังสนทนาด้วยท่าทางสบายๆ แต่สายตาของเขากลับกวาดไปทั่ว

นอกจากเจิ้งเทียนแล้วไม่มีผู้ถือครองความสามารถคนอื่นอยู่ที่นี่ การที่เจี้ยนหัวหายตัวไปทำให้ลี่เฟยต้องคาดเดาความหมายของข้อความนั้นด้วยตัวเอง จากความเข้าใจของเขาดูเหมือนว่านี่จะเป็นคำเตือนถึงอันตราย

...อย่าให้เขาซ่อนตัว นี่แสดงว่าทุกการเคลื่อนไหวของเขาอาจกำลังถูกจับตามองอยู่

ลี่เฟยสามารถตรวจสอบด้วยดวงตาปีศาจของเขาได้ว่าตัวเขาและเจิ้งเทียนไม่มีวัตถุต้องสงสัยเช่นอุปกรณ์ดักฟังหรืออะไรบางอย่างอยู่ในตัว แต่ที่นี่มีคนอยู่มากเกินไปแถมสถานที่จัดงานก็ใหญ่โตทำให้ยากที่จะตรวจสอบทั้งหมด

เจี้ยนหัวไม่ให้ลี่เฟยออกไปข้างนอกและไม่อนุญาตให้เขาส่งเสียง สิ่งนี้แสดงให้เห็นว่าศัตรูไม่ใช่ตัวเล็กๆและคงจะจัดการไม่ได้ง่ายๆ

ลี่เฟยกำลังรอเงียบๆ ผู้สวมรอยแทนตัวละครในหนังสือรู้ว่าเขามี “ดวงตาปีศาจ” ดังนั้นผู้ถือครองความสามารถที่มีเจตนาร้ายคงไม่กล้าปรากฏตัวต่อหน้าเขาแน่ เพราะคนเหล่านี้ไม่เหมือนหลิวเซียนผู้ซึ่งมา “พบกับเขาโดยบังเอิญ” คนพวกนี้ต้องวางแผนมาเป็นอย่างดีแน่

ตอนนี้เองที่เหลียงจุนเริ่มเดินไปที่เวที

แสงไฟมืดลงและบุคคลที่เป็นคนประกาศเริ่มงานปาร์ตี้กำลังยืนอยู่บนแท่นโพเดียมที่ทุกคนให้ความสนใจ

ลี่เฟยตกอยู่ในความมืดของสถานที่จัดงาน เขาจับเจิ้งเทียนและผู้ช่วยหลินไว้ ทั้งสองคนแม้จะไม่เข้าใจสถานการณ์แต่ก็ยอมย้ายไปอยู่หลังเสาในห้องโถงพร้อมกับลี่เฟย

เหลียงจุนพูดถึงเสียงปรบมืออันอบอุ่น ปาร์ตี้ส่งท้ายปีเก่าของ Star Entertainment Media เป็นกิจกรรมภายใน พูดถึงสิ่งที่นักข่าวที่ได้รับเชิญจะได้รับและสิ่งที่พวกเขาสามารถนำไปเผยแพร่ได้ ซึ่งโดยพื้นฐานแล้วพวกนักข่าวจะรอจนกว่าเหลียงจุนพูดเสร็จแล้วจึงก็จากไป

แม้ว่าตอนนี้จุดที่นักข่าวควรถ่ายรูปจะเป็นคนที่ยืนอยู่บนเวทีแต่ก็มีนักข่าวบางคนที่สาดแสงแฟลชไปยังจุดที่ลี่เฟยยืนอยู่

ศิลปินของ Star Entertainment Media ต่างไม่พอใจนักข่าวผู้ดื้อรั้นคนนี้ เนื่องจากเหตุการณ์ที่คล้ายกันนี้เคยเกิดขึ้นในวงการบันเทิงการมาแล้ว ภาพการแสดงออกที่น่ารังเกียจของใครบางคนถูกเปิดเผยจากในที่มืดและถูกตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์แท็บลอยด์

ศิลปินไม่สามารถแสดงตัวตนของพวกเขาโดยออกมาด่านักข่าวได้โดยตรงดังนั้นพวกเขาจึงทำได้เพียงแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นและรักษาการแสดงออกที่สมบูรณ์แบบไว้ป้องกันตัวเองจากการถูกทำลายภาพลักษณ์จากนักข่าว

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเดินไปหานักข่าวคนนั้นแล้ว

เรื่องนี้แม้จะไม่ค่อยสำคัญ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องเล็ก มีเพียงไม่กี่คนที่พบว่าลี่เฟยไม่ได้ยืนอยู่ในตำแหน่งเดิม

นักข่าวที่กดถ่ายภาพถูกลบอย่างสุภาพจากเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย

เหลียงจุนไม่ได้สังเกตเห็นความปั่นป่วนเล็กๆข้างใต้เวที เขาพูดจบและโบกมือเชิญศิลปินชายและหญิงของบริษัทขึ้นมาบนเวที

ไฟสองดวงสว่างขึ้นพร้อมกันแสดงให้เห็นนักแสดงหญิงท่ามกลางเสียงปรบมือจากทุกคน แต่ลี่เฟยในอีกด้านหนึ่งกลับหายตัวไป

เหลียงจุนรู้สึกงุนงง เขากำลังมองหาลี่เฟยในฝูงชนแต่การมองหาคนผ่านความมืดนั้นยากเกินไป หัวหน้าทีมงานของ Star Entertainment Media ที่มีหน้าที่ดูแลสถานที่ตอบสนองอย่างรวดเร็วรีบสั่งให้ทีมงานเปิดไฟทั้งหมด

ฮอลล์กลับมาสว่างไสวอีกครั้งและนักแสดงหญิงเหวินตงคิดว่าลี่เฟยคงจะปล่อยให้เธอเป็นจุดสนใจเธอจึงเดินขึ้นไปก่อน

ในที่สุดเหลียงจุนก็มองเห็นลี่เฟยยืนอยู่ตรงมุมหนึ่ง หากพวกเขาไม่ได้กำลังอยู่ในที่สาธารณะเขาคงจะถามออกมาแล้วว่าลี่เฟยกำลังทำอะไรอยู่ ลี่เฟยแทบจะไม่เคยทำพลาดในที่สาธารณะไม่ต้องพูดถึงเลยว่านี่กำลังทำให้เขาเสียหน้า

ลี่เฟยเดินไปโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ขณะที่เขาย่างเท้าออกไป สัตว์ร้ายเจ้าของเปลวไฟที่เดิมกำลังหลับไหลอยู่ก็พลันตื่นขึ้น ลี่เฟยแทบจะไม่สามารถควบคุมออร่าที่ดุเดือดของมันได้ เขาทำได้เพียงเกร็งร่างกายเพื่อกดพลังของมันไว้

นักแสดงหญิงเหวินตงที่กำลังจะก้าวขึ้นเวทีรู้สึกถึงความแปลกประหลาด พวกเขาเรียนการแสดงจากอาจารย์คนเดียวกันดังนั้นเธอจึงพบว่าแม้ว่าลี่เฟยจะดูเป็นปกติทว่าการเคลื่อนไหวที่ละเอียดอ่อนอื่นๆของเขากลับสะท้อนให้เห็นอย่างชัดเจนว่าเขาต้องการออกห่างจากเวทีและหมุนตัวกลับไป

เหวินตงสับสนมาก ในฐานะที่เป็นคนจากบริษัทเดียวกันถึงแม้ว่าเธอจะมีโอกาสได้พบกับลี่เฟยน้อยมากและพวกเขายังไม่ใช่เพื่อนสนิทกันแต่ความสัมพันธ์ของเธอและเขาก็ไม่ได้เลวร้ายนัก และการมีความสัมพันธ์ที่ดีกับผู้คนในแวดวงบันเทิงนั้นมีค่า หากลี่เฟยมีปัญหาใดๆเธอก็ไม่รังกียจที่จะช่วยเหลือเขา

ซึ่งเป็นผลให้เธอเงยหน้าขึ้นและพบจุดสีแดงบนผนังเหนือหัวของลี่เฟย

ห้องโถงสว่างจ้าดังนั้นจุดสีแดงนี้จึงไม่โดดเด่น เหวินตงสังเกตเห็นว่าจุดสีแดงนี้กำลังเคลื่อนที่เร็วขึ้นก่อนจะไปตกลงบนร่างของลี่เฟย

ข้อสรุปที่ไร้สาระข้อหนึ่งปรากฏขึ้นในใจของเธอ เหวินตงไม่อยากจะเชื่อเลย นี่ไม่ใช่ภาพยนตร์นะ! เธออยากจะตะโกนออกมาเพื่อยืนยันว่าเธอคิดไม่ผิด ในตอนนั้นเองลี่เฟยหันหน้าไปด้านข้างและมองเห็นแสงสีแดงที่บ่งบอกลางร้าย

เขารีบโน้มตัวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วเพื่อหลบเลี่ยง เหวินตงที่กำลังจะร้องขอความช่วยเหลือก็พบว่านักแสดงคนนั้นทำเหมือนกำลัง "ข้อเท้าแพลง" และดึงเธอลงมาขณะใช้มือเพียงข้างเดียวยันไว้บนพื้นเพื่อพยุงตัวเอง

ฝูงชนยังไม่ทันตอบสนองต่อ "อุบัติเหตุ" นี้ นักข่าวที่ตอบสนองเร็วกว่าก็เริ่มยกกล้องขึ้นถ่ายอย่างรวดเร็ว แสงแฟลชที่สว่างขึ้นมากมายรบกวนสายตาของมือปืนที่ซุ่มอยู่

แต่ก่อนที่ลี่เฟยจะก้มตัวหลบ กระสุนนัดหนึ่งก็ได้ถูกปล่อยออกไปแล้ว

แม้ว่าลี่เฟยจะซ่อนตัวจากขอบเขตสายตาของเขา แต่การแทรกแซงของนักข่าวต่างหากที่ทำให้เขาไม่มีทางยิงออกไปได้ พลซุ่มยิงได้แต่สาปแช่งในใจขณะแยกชิ้นส่วนปืนออกอย่างรวดเร็วและนำไปไว้ในรถเข็นทำความสะอาด

สำนักงานใหญ่ Star Entertainment Media มีลักษณะเป็นตึกแฝด

ปาร์ตี้ส่งท้ายปีเก่าจัดขึ้นที่ชั้นบนสุดของอาคารที่เตี้ยกว่า ส่วนอีกอาคารเป็นอาคารฝ่ายบริหารซึ่งเวลานี้เป็นเวลากลางคืนทำให้ไม่มีพนักงานอยู่ ตอนนั้นพลซุ่มยิงประกอบปืนไรเฟิลอย่างรวดเร็วตามกำหนดเวลา เขามาถึงสถานที่ที่ดีที่สุดจุดหนึ่งเมื่อห้านาทีที่แล้วโดยสวมเสื้อผ้าภารโรง เขาเปิดหน้าต่างออกเงียบๆและจัดวางปืนไรเฟิลโดยหันไปทางทิศของสถานที่จัดงาน

ตอนนี้เมื่อภารกิจล้มเหลวเขาก็อยู่ต่อไม่ได้แล้ว เขารีบถอดถุงมือหนังออก ปิดหน้าต่างแล้วเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

กระสุนที่ผิดพลาดนี้พุ่งออกจากปืนด้วยความเร็วสูงพุ่งทะลุหน้าต่างทรงสูงของสถานที่จัดงาน ชนเข้ากับโคมระย้าและในที่สุดก็ชนเข้ากับกำแพงด้านหลังแท่น

ถ้าลี่เฟยยังยืนอยู่ในตำแหน่งเดิมกระสุนอาจจะพุ่งโดนไหล่หรือคอของเขา

...ซึ่งมากพอที่จะส่งเขาไปสวรรค์ได้

ทุกคนไม่ได้สังเกตเห็นกระสุนเพราะพวกเขามัวแต่หลบเศษโคมระย้าคริสตัลที่ร่วงหล่นลงมาอยู่

โคมระย้าถูกกระแทกด้วยแรงกระสุนทำให้มันเอียงไปมา นักข่าวที่มัวแต่ถ่ายภาพของจักรพรรดิภาพยนตร์ที่ “ข้อเท้าแพลง” พากันส่งเสียงร้องเมื่อเศษโคมระย้าตกลงมาโดนผู้คนด้านล่าง เมื่อได้สติพวกเขาก็รีบพากันถ่ายรูปเก็บไว้ นี่ถือเป็นข่าวใหญ่! หาก Star Entertainment Media อยากจะหยุดไม่ให้พวกเขารายงานข่าวคงต้องจ่ายราคาแพง

ลี่เฟยเห็นว่าเหลียงจุนยังคงตกใจอยู่ เขาไม่ได้พูดอะไรออกมาเพียงดึงคนๆนั้นลงจากเวที

เหวินตงถอดรองเท้าส้นสูงของเธอออกทำให้ร่างกายของเธอหดเล็กลงหลังแท่นโพเดียม ลี่เฟยกดตัวซีอีโอที่กำลังตกตะลึงไว้ ทันใดนั้นเขาก็มองเห็นประกายแสงจากหางตา

ลี่เฟยถีบเหลียงจุนออกไปและดึงเหวินตงออกมา

ในวินาทีต่อมา หัวลูกศรขนาดเล็กก็หลุดออกมาจากโคมระย้าคริสตัลลงเจาะพื้นตั้งแต่แท่นโพเดียมลากยาวไปจนถึงผนัง ครึ่งบนของแท่นโพเดียมไม้กลายเป็นรูและแตกเป็นเสี่ยงๆ

สำหรับเหวินตง เพื่อแต่งตัวให้เข้ากับชุดเธอจึงทำผมทรงสูงซึ่งตอนนี้หลุดลุ่ยยุ่งเหยิง ส่วนไข่มุกที่เป็นเครื่องประดับผมของเธอก็กำลังกลิ้งอยู่บนพื้น

ในเวลาเดียวกัน โคมระย้าที่มีหน้าไม้เล็กๆซ่อนอยู่ภายในที่สกรูของมันถูกถอดออกไปก็ตกลงมากระแทกพื้นดัง ปัง!

เสียงอุทานดังก้องไปทั่วสถานที่จัดงาน ในที่สุดเหล่าคนที่แต่งตัวหรูหราก็ตระหนักได้ว่านี่ไม่ใช่อุบัติเหตุธรรมดาและพวกเขาก็รีบตรงไปที่ประตูทางเข้า พนักงานรักษาความปลอดภัยไม่สามารถรักษาความสงบได้อีกต่อไป

ในตอนนั้นเอง บริกรคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างกำแพงเริ่มออกวิ่งไปอีกทาง

เขามีท่าทางตกใจก่อนจะวิ่งไปหลบหลังเสา มองไปรอบๆเงียบๆก่อนจะหยิบปืนพกที่เขาเก็บไว้ขึ้นมาและเล็งไปที่แท่นโพเดียมบนเวที

* * * * *

Talk Talk

ช่วงนี้คนแปลว่างก็จะเจอกันบ่อยหน่อยเนอะ

ปล. วันนี้วันเลือกตั้ง อย่าลืมไปเลือกตั้งกันนะจ๊ะ ^^