คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 7:หลินหลิน
มีนเห็นบอสลืมหนังสือไว้ที่บ้าน เลยวานให้ผ้าแพรเอาไปให้ แต่ผ้าแพรก็รีบเหมือนกัน
“นิว เอาไปให้บอสให้หน่อยสิ ฉันรีบน่ะ ไปล้ะ บ๊าย บาย อย่าลืมนะ”ผ้าแพรยื่นหนังสือให้นิวก่อนที่จะวิ่งหายไปอย่างรวดเร็ว
“ให้ตายเถอะ แล้วฉันไม่รีบหรือไง - - ”นิว
ห้อง a
นิวเห็นท่าทีแปลกๆของบอส ที่มีให้ต่อหญิงสาวบอบบาง ทำให้นิวอดสงสัยไม่ได้
“แหม่ะ บอสคิดอะไรกับเธอคนนั้นใช่ไหม”นิวถามพร้อมกับชี้นิ้วไปมา
“อะไรของเธอ”บอส
ทั้งสองถามกันไปมา จนนิวได้รู้ว่าบอสแอบชอบเพื่อนผู้หญิงที่ชื่อหลินหลิน นิวจึงเข้าไปเป็นแม่สื่อให้
“นี่ เย็นนี้เธอไปอ่านหนังสือที่บ้านบอสสิ”นิวเอ่ยปากชวน ซึ่งหลินหลินก็ยอมไปด้วย ทุกอย่างกำลังไปได้สวย แต่เมื่อ หลินหลิน เห็นหน้าเบน ก็ประทับใจในความหล่อของเบนทันที วันต่อมาหลินหลินทำขนมเค้กมาให้เบนและสารภาพรักกับเบน บอสเข้ามาเห็นพอดี บอสโทษว่าเป็นความผิดของนิว
“เป็นเพราะเธอ”บอสหลบอยู่ใต้บันได นิววิ่งเข้าไปขอโทษ
“ฉันขอโทษ ไม่คิดว่าเรื่องจะเป็นแบบนี้”นิวปลอบใจบอส บอสไล่ให้นิวไปไกล ๆ
“จริงๆแล้ว....ฉันก็เหมือนกับเธอนั่นแหละ ฉันเข้าใจความรู้สึกของเธอดี ฉันก็ชอบคนที่เขาไม่ชอบฉัน”
นิวมองหน้าบอสร้องไห้ออกมา
nue talk : ความรู้สึกแบบนี้มันคืออะไรกันนะ แม้แต่ตัวฉันเองฉันยังไม่เข้าใจมัน หรือว่าฉันจะหลงรักเค้า ไม่นะ บอกฉันสิว่า ไม่จริง !
บอสเข้ามาหยิกแก้มนิว“เจ็บนะ เธอทำอะไรน่ะ ทำไม เห็นฉันร้องไห้ ดีใจเหรอ”
บอสเริ่มมีรอยยิ้ม ดูเหมือนมิตรภาพของทั้งสองจะเริ่มเกิดขึ้นแล้วล่ะ
“ใครบอกล่ะ ว่าฉันโกรธเธอ”
“อะไรนะ”
“ถ้าเธอไม่ได้ยินก็ไม่เป็นไร”บอสรีบวิ่งขึ้นชั้นสอง
ผ้าแพร
นิวและนัตตี้ไปงานเลี้ยงที่ชมรม ผ้าแพรเลยต้องไปกินข้าวคนเดียว เธอบังเอิญเจอกับเบนโดยบังเอิญ ทั้งคู่สั่งอาหารเหมือนกันแต่ปริมาณต่างกันมาก ของผ้าแพรแทบล้นจาน ส่วนของเบนแทบจะไม่มี เบนไม่พอใจคิดว่าคนขายเอาเปรียบ
“สั่งเหมือนกัน แต่ทำไมของเธอได้เยอะ จนต่างกันขนาดนี้”
“ไม่พอใจใช่ไหม งั้นก็มาคุยกับฉันสิ”ต้นเดินออกมาจากหลังร้านอาหาร
“นี่พ่ออัจฉริยะ ทำไมใจแคบแบบนี่ละ เฮ้ ที่ฉันให้นายนี่แฟร์มากที่สุดแล้ว นายสูงจะกินมากไปทำไม แค่นี้ก็เกินพอแล้ว ผ้าแพรน้อยไปหรือเปล่า ตักเพิ่มอีกไหม”
“ไม่ต้องหรอก แล้วเธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”ผ้าแพร
“ตอนกลางคืนฉันอยู่ที่ร้านพ่อเธอ แต่ตอนกลางวันทำที่นี่ ฉันอยากได้เงินเยอะๆ เพื่อจะช่วยปกป้องเธอจากเจ้าหมอนี่!”
เบนมองหาที่นั่ง ผ้าแพรเห็นเลยชวนให้มานั่งด้วยกัน แต่เบนกลับไปนั่งกับปั๋ม ทำให้ผ้าแพรเสียหน้ามาก
“ขอโทษนะ ผ้าแพร โต๊ะเราไม่มีที่ว่างแล้ว”ปั๋มพูดไปตามตรง เพราะมีรุ่นพี่สองคนนั่งอยู่ก่อนแล้ว
“ไม่เป็นไรฉันนั่งตรงนี้ก็ได้”นี่พวกเขาสนิทกันจนนั่งกินข้าวเที่ยงด้วยกันแล้วเหรอ ผ้าแพรอดคิดไม่ได้
ระหว่างที่นั่งกินข้าวอยู่นั่น ผ้าแพรแอบฟังรุ่นพี่สองคนนั่งคุยกับปั๋มและเบน เรื่องชมรมเทนนิส รุ่นพี่ตั้งความหวังว่าถ้าได้ปั๋มและเบนเข้าชมรม ต้องคว้าถ้วยแน่ เบนรับปากอย่างเสียไม่ได้ ผ้าแพรที่กำลังหาชมรมนั้น พยายามฟังพวกเขาคุยกัน แต่ถามเท่าไหร่ก็ไม่มีใครบอก เธอเลยสืบซะเอง เบนรู้อยู่แล้วเลยแกล้งเธอสารพัด ผ้าแพรเจอรุ่นพี่น้ำแข็งที่นั่งกินข้าวกับเบนเมื่อพักเที่ยง เธอแจ้งความจำนงอยากเข้าชมรมเทนนิส ถึงแม้จะไม่มีคุณสมบัติเลยแต่เพราะความมุ่งมั่นพยายามของผ้าแพร ทำให้รุ่นพี่ปฏิเสธเธอไม่ได้ พอกลับมาบ้าน ผ้าแพรก็ซ้อมเทนนิสแบบจำลองคนเดียว จนเบนและบอสบังเอิญผ่านมาเห็น
“จัสติน เข้ามาเลย ฉันจะตีกลับล่ะน่ะ”
“ร้ายนักนะ เธอนี่ก็เก่งไม่เบาเลย”ผ้าแพรหันไปเห็นเบน
“พวกเธอเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมไม่เคาะประตู”
“เคาะทำไมเธอไม่ได้ปิดประตูสักหน่อย อีกอย่างเรามาเรียกเธอไปกินข้าวไม่นึกเลยว่าเธอกำลังเล่นละครอยู่”บอส
“ช่างเถอะบอส ผ้าแพรเล่นเทนนิสอยู่กับจัสติน เค้าคงไม่มีเวลามากินข้าวหรอก เล่นต่อเถอะครับ คุณแพร”
เบนพาบอสลงไปกินข้าว
“คนเล่นคู่กับเธอจะต้องโชคร้ายแน่ๆ”บอสสบประมาทผ้าแพร
_________________________________
ความคิดเห็น