คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 5:>//
ช่วงใกล้สอบปลายภาค ครูรักได้รับการกดดันจากครูใหญ่ว่าถ้าผลการเรียนของห้องเอฟในภาคเรียนสุดท้ายต่ำ ครูรักจะต้องโดนไล่ออก ครูรักเลยให้กำลังใจนักเรียนโดยการอ้างเรื่องประเพณีรับกระดุมเม็ดที่สองจากนักเรียนชาย และถ้าเรียนไม่จบนักเรียนชายก็ไม่มีสิทธิ์ให้กระดุม และนักเรียนหญิงก็ห้ามรับกระดุม ทำให้นักเรียนห้องเอฟฮึดสู้ขึ้นมา นิวและนัตตี้มาติวหนังสือกับผ้าแพร แต่ไม่เข้าใจ เลยไปขอให้เบนช่วยสอน ทีแรกเบนไม่ยอมช่วย แต่เพราะทนลูกตื๊อของทั้งสามไม่ไหวจึงยอมสอนให้ วันต่อมา นักเรียนห้องเอฟทุกคนรวมทั้งครูรัก ไปที่บ้านเบนเพื่อให้ช่วยสอน และแล้วการสอบปลายภาคก็มาถึงนักเรียนห้องเอฟจริงจังกับข้อสอบมาก เมื่อประกาศผลปรากฏว่านักเรียนห้องเอฟส่วนใหญ่ทำข้อสอบถูกหมด ยกเว้นต้นที่ต้องสอบซ่อมเพียงคนเดียว ทุกคนช่วยกันทำตุ๊กตาเพื่อเป็นการขอบคุณเบน ส่วนผ้าแพรจะซื้อเครื่องนวดแต่เป็นเพราะราคาค่อนข้างสูง ผ้าแพรจึงต้องทำงานพิเศษที่ร้านบะหมี่เพื่อเก็บเงิน อาทิตย์นึงผ่านไปทุกคนมารวมตัวเพื่อขอบคุณเบน
“นี่ ฉันให้เธอ”ผ้าแพรยื่นเครื่องนวดให้
“ที่อุตส่าห์ ไปทำงานพิเศษเพื่อซื้อนี่หรอ”เบนคิดในใจ
มีนเห็นว่าเบนไม่มีท่าทีจะเออออ เลยชวนทุกคนให้ถ่ายรูปด้วยกัน เบนไม่ชอบการถ่ายรูปอยู่แล้วเลยหันหน้าหนีแต่จู่ ๆ เขาก็ดึงตัวผ้าแพรมาโอบ แถมยังเอียงหัวซบผ้าแพรด้วย เบนหันไปเห็นท่าทีที่กำลังเพ้อฝันของผ้าแพร
เลยจู่โจมทันที
“เมื่อกี้ตอนฉันเดินเข้าบ้าน ฉันได้ยินเธอพูดว่า ยินดีต้อนรับฉันด้วย เสียงเธอดูมีชีวิตชีวามาก เอาล่ะ ชิดหน่อย ถ่ายอีกใบนึง”เบนโอบผ้าแพรแน่นขึ้น แอบยิ้มหวานใส่ผ้าแพร
เมื่อถึงพิธีวันรับประกาศนียบัตรมาถึง นั่นก็คือ ประเพณีรับกระดุมได้เริ่มขึ้นแล้ว สาวๆในโรงเรียนต่างเพ่งเล็งกระดุมของเบน รวมทั้งผ้าแพรด้วย ผ้าแพรตกอยู่ในภวังค์ก่อนที่จะตกใจเมื่อถูกเรียกชื่อขึ้นไปบนเวที
ต้นลุกขึ้นพาผ้าแพรไปที่เวที ทำให้เค้าละเมอเพ้อไปว่านี่คืองานแต่งงานของต้นและผ้าแพร และยิ่งสะใจเมื่อเห็นเบนโวยวายแทบคลั่ง แต่ก็ต้องหน้าแตกเพล้งเมื่อทุกอย่างเป็นเพียงความฝัน ต้นโมโหที่ถูกเพื่อนๆหัวเราะเยาะ
“ฉันจะไม่เรียนต่อ จะตั้งใจทำการทำงานและประสบความสำเร็จให้ได้ก่อนเบน จะเป็นคนปกป้องแพรตลอดไป”
ต้นคิดว่าเพื่อนๆจะทึ่งในความคิดของเขา ที่ไหนได้เขากลับได้ยินแต่เสียงหัวเราะเยาะ หลังจากเสร็จพิธี ทุกคนแยกย้ายกันออกไปข้างนอก แต่เหมือนจะมีสาวๆมารุมล้อมเบนเต็มไปหมด มีนเห็นท่าไม่ดีเลยพาผ้าแพรฝ่าวงล้อมเข้าไป แต่ถูกต้นขวางเอาไว้ซะก่อน ผ้าแพรตัดสินใจวิ่งหนี เข้าไปคว้ากระดุมของเบน โดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว
ครูรักและห้องเอฟไปเลี้ยงวันเรียนจบที่ร้านๆหนึ่ง ระหว่างที่ต้นกับผ้าแพรกำลังร้องเพลงอยู่นั้น ครูตุ้ยและห้องเอก็มาเลี้ยงที่นี่เหมือนกัน เล่นเอาห้องเอฟเซ็งไปตามๆกันเพราะถูกห้องเอแขวะว่าเรียนไม่เก่ง ร้องเพลงยังแย่อีก ครูรักพูดให้กำลังใจห้องเอฟ ทำให้ครูตุ้ยเกิดอาการหมันไส้ จึงพูดแขวะกันไปแขวะกันมาจนทะเลาะกัน ครูตุ้ยอ้างว่า ห้องเอฟทำเบนเหนื่อย
“ถ้าเบนเหนื่อยจนไม่สบาย พวกคุณจะรับผิดชอบไหวเหรอ”
“ครูไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ สอนพวกปัญญาอ่อนน่ะ ง่ายจะตายไป”เบนพูดทำให้ทุกคนอึ้งไปหมด
“ปัญญาอ่อนอะไร พวกเธอนี่แย่มาก รู้จักแต่ใช้สมองว่าคนอื่น ไม่คิดว่าทำเกินไปหรอ”ผ้าแพรทนไม่ไหว
“จะเกินไปหรือเปล่า คงต้องถามตัวเธอเอง เริ่องแบบนี้เธอรู้ดีนี่ ความรู้สึกเธอไง”เบนยื่นหน้าเข้ามาใกล้
“เธอนี่มัน...!”ผ้าแพรไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่า
“แต่เธอก็ชอบไม่ใช่หรอ”เพื่อนๆของเบนต่างรุมว่าอดีตของผ้าแพรกันยกใหญ่ ทำให้...
“เธอหาเรื่องฉันก่อนนะ แล้วอย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจล่ะ”ผ้าแพรเริ่มหมดความอดทน
“ทุกคน อดีตของเบนจมิน มีฉันรู้เพียงผู้เดียว แต้นแต๊นนน”ผ้าแพรโชว์รูปเบนแต่งหญิงตอนเด็กให้ดู
“เด็กผู้หญิงในรูป เขาเป็นความใฝ่ฝันของเบญจมิน”
เบนทั้งอับอายทั้งโมโห คว้ามือผ้าแพรออกไปข้างนอก
“ปล่อยฉันนะ ฉันเจ็บ!”
“เธอแน่มาก พกรูปนี้ไว้ตลอดเลยหรอ”
“ยังไงซะ เรื่องที่ฉันชอบเธอ ทุกคนก็เห็นเป็นเรื่องตลก ต่อไปนี้ฉันจะลืมเธอ ลืมลืมลืม ให้หมดเลย”
เบนเงียบไปอึดนึง ก่อนจะจู่โจมเธอแบบไม่ทันตั้งตัว
“คิดว่าจะลืมฉันได้งั้นหรอ”
“ฉันลืมได้แน่นอน รอให้เข้ามหาลัยได้ก่อน ฉันจะหาคนที่ดีกว่าเธอร้อยเท่าเลย ไม่สิต้องดีกว่าหมื่นเท่าเลยด้วย”
“เธอ.... เธอก็ไปหาซะสิ”
“ต้องหาได้อยู่......”ผ้าแพรพูดไม่ทันจบ เพราะถูกเบนจูบแบบจู่โจม ทั้งสองจูบกันเนิ่นนาน แต่เหมือนเบนจะรู้ตัวเขาถอนริมฝีปากจากผ้าแพร ทั้งสองมองหน้ากันชั่วครู่ ไม่แน่ใจซึ่งกันและกัน เบนยังคงจ้องตาผ้าแพร แต่ผ้าแพรเริ่มไม่กล้าสบตา เบนแกล้งเขินด้วยการแลบลิ้นก่อนจะเดินจากไปก่อนจะทิ้งให้อีกฝ่ายอยู่ตรงนั้นด้วยความประหลาดใจ ผ้าแพรกลับมาบ้านนอนคิดทั้งคืนด้วยความรู้สึกที่เกิดขึ้น
“ความรู้สึกเมื่อคืน ไม่ใช่ของจริงหรอก การจูบแบบนี้ ฉันยอมรับมันไม่ได้จริงๆ”
_______________________________________
ความคิดเห็น