คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 2: Top 100
บทที่3
คืนแรกที่บ้านของเบนผ่านไปด้วยดี ผ้าแพรพยายามหลอกตัวเองว่านี่เป็นเพียงความฝัน แต่เมื่อลืมตาขึ้นมาเธอกลับพบว่ากำลังนั่งโต๊ะกินข้าวกับเบนและครอบครัวของเค้า หา นี่ฉันกำลังนั่งโต๊ะเดียวกับเค้า กินอาหารเช้าด้วยกัน นี่เป็นครั้งแรกที่เราได้กินข้าวเช้าด้วยกัน มันเหลือเชื่อจริงๆ ครั้งแรก ครั้งแรก .......’ ผ้าแพรตกอยู่ในภวังค์ ก่อนจะสะดุ้งเฮือกเพราะเสียงเรียกของมีน
“ผ้าแพร ผ้าแพร เมื่อคืนหลับไม่สบายหรอ”
“อ้....อ้อ สบายค่ะ หนูหลับสบายดีค่ะ”ผ้าแพรกลบเกลื่อน
“ผมอิ่มแล้ว ไปเรียนก่อนนะครับ”เบน
มีนเห็นว่าทั้งคู่เรียนที่เดียวกัน เธอจึงบอกให้เบนพาผ้าแพรไปโรงเรียนด้วย เบนทำหน้าไม่พอใจ แต่ก็ต้องจำใจทำเพราะเป็นคำสั่งของแม่ เบนเดินเร็วมาก ไม่ยอมรอผ้าแพรเลย
“นายมีธุระต่อหรือไง ทำไมต้องเดินเร็วด้วย ไม่รอฉันซักนิด” ผ้าแพรก้มหน้ากึ่งวิ่งกึ่งเดิน ในใจก็พาลคิดไปว่า ‘ถ้าฉันรู้ว่ามันจะต้องเป็นแบบนี้ ไม่ให้จดหมายรักเค้าซะก็ดีหรอก’ผ้าแพรมัวแต่ก้มหน้าเดินทำให้ไปชนเบน
“ขอโทษ ขอโทษจริงๆ คือ ฉัน...ฉันคิดอะไรเพลินๆน่ะ เลยไม่ทันดู ทำให้.....”
เบนไม่สนใจพูดสวนทันที
“มีกฎ 4 ข้อ ข้อที่หนึ่ง ต่อไปห้ามแตะต้องตัวฉันหรือชนฉันอีก เพราะร่างกายของฉันไม่ได้แข็งเหมือนปูนซีเมนต์ ต้องรักษาระยะห่างเพื่อความปลอดภัย ข้อสอง ทางไปโรงเรียนฉันจะบอกเธอแค่ครั้งเดียว ซึ่งเธอจะจำมันได้ไหม ก็อยู่ที่เธอ ห้ามมาถามฉันอีก ข้อสาม เรื่องที่เธออยู่บ้านเดียวกับฉัน ห้ามบอกใคร ข้อสุดท้าย ถ้าอยู่ที่โรงเรียนแล้วห้ามพูดกับฉันเด็ดขาด”
“ฉันรู้น่า” ผ้าแพรรับปากอย่างปฏิเสธไม่ได้ ก่อนจะวิ่งตามเบนขึ้นรถเมล์
ครูรักครูประจำชั้นของห้องเอฟถูกครูใหญ่ติเรื่องผลการสอบของนักเรียนห้องเอฟ ที่แย่ลงเรื่อยๆผิดกับห้องเอ ที่นักเรียนอยู่ในระดับอัจฉริยะทั้งนั้น พร้อมกับบอกว่าถ้ายังไม่ดีขึ้น ครูใหญ่จะพิจารณาการต่อสัญญากับโรงเรียนของครูรักทำให้ครูรักกลุ้มใจมาก ทั้งๆที่ตั้งใจสอนขนาดนี้ผลการเรียนของห้องก็ไม่ดีขึ้นผ้าแพรแย้งขึ้นทันที
“ความขยันและความตั้งใจ จะต้องทำได้แน่แน่ คุณครูคะ เพื่อเป็นการพิสูจน์ การสอบครั้งนี้หนูจะทำให้ได้เหนือเบนจมินค่ะ”
เพื่อนๆห้องเอฟขำเธอยกใหญ่ ต่างคิดว่าเธอคงบ้าไปแล้ว แม้แต่ต้นเองยังเห็นว่าเรื่องนี้เป็นไปไม่ได้
“ผ้าแพร ถึงเบนจมินจะสมควรโดนอัด แต่ว่าเธอก็ต้องรู้ว่าเค้าไม่ใช่แค่อัจฉริยะของโรงเรียนเท่านั้น ดีไม่ดีอาจเป็นอัจฉริยะระดับประเทศเลยก็ได้”ต้น
“ถ้าสอบไม่ชนะฉันจะต้องติดท้อป 100 ให้ได้”
“ล้อเล่นน่า.. การติดท้อป 100 ต้องเป็นที่หนึ่งของชั้นก่อนนะ”นัตตี้เบรกเพื่อน
“ครูรู้ว่าผ้าแพร มีความพยายามสูง แต่การติดท้อปร้อยน่ะ ไม่เคยมีห้องเอฟเลยนะ”
“หนูจะสร้างประวัติศาสตร์ค่ะ”ผ้าแพรตอบด้วยความมุ่งมั่น
เรื่องนี้กระจายไปทั่วโรงเรียน ทำให้ผ้าแพรเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าเธอจะทำได้ไหม ผ้าแพรกลายเป็นคนขยันอ่านหนังสือดึกทั้งคืน แต่อ่านเท่าไรก็ไม่เข้าหัว คิดว่าเบนคงอ่านจบไปนานแล้ว แต่ก็มารู้ความจริงจากมีนว่าเบนไม่เคยอ่านหนังสือเลย และเข้านอนเร็วตลอด มีนอยากให้ผ้าแพรตาสว่างเลยเอารูปเก่าๆมาให้ดู เป็นรูปเบนแต่งเป็นหญิงสมัยเด็ก มีนกลัวเบนโกรธจึงให้ผ้าแพรเก็บเป็นความลับ ผ้าแพรรับปากเช้าวันต่อมา เบนมาหาผ้าแพรที่ห้อง และสั่งให้ผ้าแพรออกมาข้างนอกพร้อมเป้ เบนหาที่ปลอดคน และหยิบกล่องข้าวออกมา
“สงสัยแม่จะใส่ให้ฉันผิดน่ะ แค่เธอมาอยุ่ที่บ้านก็วุ่นวายมากแล้ว ยังมาเรียนที่เดียวกันอีก”
“นั่นสิ ดีไม่ดี ชุดนักเรียนก็ใส่ผิด”ผ้าแพรเริ่ม
“ชุดนักเรียนจะใส่ผิดได้ยังไง ?”
“ได้ยินว่า เมื่อก่อนเธอชอบใส่กระโปรง”แพรหยิบรูปที่ได้มาจากมีนโชว์ให้เบนดู
“เธอเอารูปนี้มาจากไหน”
“คุณป้าให้ฉัน แล้วฉันก็ดูหมดแล้ว”
“ได้ เธอแน่มาก จะเอายังไงบอกมา ”
“อยากได้คืนหรอ แค่ฉันเข้าท้อป 100 ฉันก็จะคืนให้นาย”
“เธออย่าฝันไปเลย ชาตินี้คงไม่มีทาง”
“’ก็ดี งั้นฉันอาจจะเอาฟิลม์ไปล้างแล้วแปะให้ทั่วโรงเรียน ไม่สิ หรือว่าจะแจกไปทั่วคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง” ผ้าแพรได้ทีขู่เบนจนมุม
“ก็ได้ ฉันจะติวให้เธอ แต่บอกไว้ก่อนว่าท้อป100น่ะ ห้องเอบีเหมาไว้หมดแล้วอย่างเธอคงต้องรอปาฏิหารย์อย่างเดียว”
“เรื่องนี้ฉันรู้ หรือเธอไม่มั่นใจในตัวเอง” ผ้าแพรย้อน
“ฉันไม่มั่นใจในตัวเธอต่างหาก การติวจะเริ่มตั้งแต่คืนนี้” เบนพูดด้วยเสียงเด็ดขาด
ความคิดเห็น