คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 1: บังเอิญ
บทที่ 2
เรื่องที่บ้านผ้าแพรเกิดแผ่นดินไหวแพร่สะพัดไปทั่วโรงเรียน ต้นอยากทำอะไรให้ผ้าแพรบ้าง ต้นและเพื่อนๆจึงรวบรวมเงินบริจาคให้ผ้าแพร ทำให้ผ้าแพรอายมาก
“นายทำอะไรของนาย” ผ้าแพรเดินปรี่เข้าไปหาต้น
“พวกฉันก็กำลังหาเงินบริจาคให้เธอไง นี่ฉันทำเพื่อเธอขนาดนี้เลยนะ”
“แต่...”
“หลีกหน่อย !” เบนไม่สนใจ
“เดี๋ยวๆๆ เบน นายคิดว่าใครทำให้ผ้าแพรเป็นแบบนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะนาย”
“แผ่นดินไหวไง”
“ไม่ใช่เรื่องนั้น ถ้านายไม่ทำให้แพรเสียใจ เธอก็คงไม่เป็นยังงี้”
“ฉันไม่ได้เป็นคนทำแผ่นดินไหวนี่”
“แต่ถึงยังงั้น นายก็บริจาคเงินมาเดี๋ยวนี้ แค่นิดหน่อยคงไม่ถึงกับตายหรอกมั้ง”
“ก็ได้ ฉันบริจาคก็ได้”
“อย่าดูถูกฉันนะ ! ” แพรไม่พอใจเบน พร้อมกับคว้าเงินจากมือเบน ปาลงพื้น
“ฉันแอบรักคนแบบนี้มาสองปี เสียเวลาจริงๆ ให้รับความช่วยเหลือจากเธอ ตายซะยังดีกว่า !”
“เธอพูดเองนะ”
“ใช่ เธอคิดว่าตัวเองวิเศษกว่าคนอื่น คิดว่าอยู่ห้องเอแล้วจะทำอะไรก็ได้งั้นหรอ น่าเกลียดที่สุด”
ถึงเบนจะถูกผ้าแพรต่อว่าแต่ เขาก็ไม่มีท่าทีจะสนใจคำพูดของเธอ ซ้ำยังเดินผ่านไปอย่างเย็นชา
ข่าวของบ้านผ้าแพรเกิดแผ่นดินไหว ทำให้กรีน เพื่อนสมัยเด็กของพ่อแพร รู้และชวนพ่อและผ้าแพรมาอยู่ที่บ้านเป็นการชั่วคราว
“ย้ายมาอยู่บ้านคนอื่นแบบนี้มันแปลกๆยังไงไม่รู้”แพรพูดกับพ่อ
“อยู่ไปนานๆมันก็ชินเองแหละ อ้อ เพื่อนของพ่อน่ะ มีลูกอายุเท่าแพรเลย เห็นบอกว่ารู้จักกับลูกด้วย”
บ้าน xxxx
ผ้าแพรรู้สึกใจคอไม่ดี พาลคิดไปว่านี่คือบ้านของเบน
“เอ้า เข้ามาเลย ช่วยอาเค้ายกของหน่อย” กรีน
‘แต่ก็คงไม่ใช่หรอกมั้ง หน้าตาไม่เห็นเหมือนกันเลย’ แพรคิดในใจ
ขณะที่แพรกำลังยุ่งอยู่ในการยกของนั้น คนที่มาช่วยเธอยกของก็คือเบนนั้นเอง
“สวัสดีครับ คุณอา ผมเป็นลูกคนโต ชื่อเบนครับ”
“หา O.o” ผ้าแพรตกใจสุดขีด ไม่นะ ทำไมมันเป็นยังงี้ไปได้ ....
เบนจ้องหน้าผ้าแพรเขม็ง ทำให้ผ้าแพรทำอะไรไม่ถูก หลังจากที่ช่วยกันยกของเสร็จแล้ว มีนจึงถือโอกาสสัมภาษณ์ผ้าแพรเลย
“เธออยู่ร.ร เดียวกับเบนใช่ไหม ?”
“อ่ะ...ใช่ค่ะ”
“งั้นก็เคยเห็นหน้ากันสิ รู้จักกันไหม”
“ค่ะ”ผ้าแพรตอบเสียงสั่น
“ถึงแม้ห้องเราจะไกลกันมาก แต่พักนี้รู้สึกเราจะสนิทกันเป็นพิเศษนะ ว่ามั้ย ผ้าแพร”เบนแหย่
“เอ่อ..ใช่..ค่..ค่ะ”
“งั้นก็ดีสิ ต่อไปนี้นะฉันจะไปเดินช้อปปิ้งกับผ้าแพร และทำขนมเค้กด้วยกัน เหมือนได้ลูกสาวเพิ่มอีกคนเลยละ”
“ไม่ต้องเกรงใจนะ คิดว่าเป็นคนบ้านเดียวกันเอง”กรีน
บรรยากาศในบ้านเต็มไปด้วยความสุข แต่ดูเหมือนมีนจะมีความสุขที่สุด ขณะที่ทุกคนกำลังคุยกันอยู่นั้น บอสลูกชายคนเล็กของมีนก็เดินเข้ามา และขอให้ผ้าแพรสอนเรื่องสุภาษิตและประโยค ผ้าแพรกลัวเสียหน้าเลยสอนให้บอสไปตามที่เธอคิด แต่ผ้าแพรสอนผิด เบนจึงช่วยสอนให้ใหม่ แพรหน้าแตก แต่ไม่อยากโดนดูถูก เลยเปลี่ยนเป็นสอนการแต่งประโยคแทน แต่ปรากฏว่าหนักกว่าเดิม เมื่อบอสมองว่าเธอเป็นผู้ใหญ่ปัญญาอ่อน
“ติ๊งต๊อง ! ติ๊งต๊องที่สุด แต่งประโยคเหมือนคนปัญญาอ่อน ผมต้องอยู่กับคนติ๊งต๊องทั้งหมด ผมต้องตายแน่แน่”
“บอส ขอโทษพี่เค้าเดี๋ยวนี้ เสียมารยาทจริงๆ”มีน
“ผมขอโทษ เห็นหน้าเธอแล้วรำคาญ” พูดจบบอสก็วิ่งขึ้นห้อง
มีนกับกรีนเลยต้องขอโทษผ้าแพรเป็นการใหญ่ มีนเลยเปลี่ยนเรื่องพาผ้าแพรไปดูห้องที่ถูกตกแต่งเป็นอย่างดี เบนเห็นจึงเกิดอาการหมันไส้เลยพูดแย้งขึ้นมา
“ห้องนี้เป็นของบอส แต่เป็นเพราะเธอมา เค้าเลยต้องมานอนเบียดกับฉัน ทั้งหมดเป็นเพราะเธอ”
“เบน ลูกจะพูดมากทำไม ไม่ต้องไปสนใจ เธอพักผ่อนเถอะนะ”
“มีอะไรให้ฉันช่วยไหม”เบนถามด้วยท่าทางไม่พอใจ
“มะ...ไม่มี ฉันจัดการเอง”
“ถูกแล้ว ในเมื่อเธอไม่ต้องการรับความช่วยเหลือจากฉัน เรื่องของเธอก็ไม่ใช่ธุระของฉัน เพราะงั้นอย่ามายุ่งกับเรื่องของฉัน”เบนพูดจบก็ออกไปจากห้อง ทิ้งให้ผ้าแพรตกอยู่ในความงงงวย
‘เฮ้อ ฉันไม่ควรมาที่นี่เลย...’
ความคิดเห็น