อินทรวิฬาร์

อินทรวิฬาร์

‘เพราะบันทึกเล่มนั้น ทำให้ผมหลุดเข้าไปยังโลกของรามเกียรติ์

หลุดเข้ามาไม่พอนะ เหมือนสวรรค์กลั่นแกล้ง ให้ผมหลุดเข้ามาในร่างของแมว ใช่...แมว

เจ้าสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ขนฟู น่ากอด น่าจกพุงนั้นแหละ

เป็นแมวไม่พอนะ ยังมีโปรโมชั่นแถมให้ผมมาโผล่กลางสนามรบอีก

องค์อินทร์...บอกผมทีดิ นี่พวกท่านกำลังเล่นอะไรกันอยู่เนี่ยยยย’

________________________________

‘ฉันต้องหาทางออกไปจากที่นี่ให้ได้ โธ่! เจ้าขาสั้นๆนี้วิ่งให้เร็วกว่านี้ไม่ได้รึไง’

‘ต้องหนี ผมต้องหนีไปจากเจ้ายักษ์นั้น มันจะโรคจิตเกินไปมั้ย เอ็งคือคนที่พิชิตพระอินทร์เชียวนะเว้ย’

‘คำเดียวครับพี่น้อง ไอ้ยักษ์บ้านี่มันจิต มันเป็นโรคจิตแน่ๆ เอ็งอย่าคิดอะไรบ้าๆนะเว้ย ตูเป็นแมวนะ’

________________________________

‘ชิวหา ไปจับวิฬาร์ตัวนั้นมาให้ข้า’

‘ดื้อรั้นใช่ย่อยหนาเจ้ามะลิวัน ข้าจักทำเยี่ยงไรกับเจ้าดี’

‘ผู้ใดมันบังอาจมาแตะต้องวิฬาร์ของข้า มันผู้นั้นต้องตาย’

________________________________

#คุณอินทาสแมว

________________________________

*อะแฮ่ม! นิยายเรื่องนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดกับเนื้อเรื่องหลักของรามเกียรติ์ แต่ไรท์แต่งเพื่อสนองนีดของตัวเองเพียงเท่านั้น เรื่องนี้มีลักษณะเป็นนิยายวาย หากผู้ใดรับไม่ได้ กดออกค่ะ

บุคคลและสถานที่ที่ปรากฏในนิยายเรื่องนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับสถานที่หรือบุคคลจริงแต่อย่างใดนะคะ

และโปรดใช้วิจารณญานในการอ่านและเพลิดเพลินไปกับนิยายเรื่องนี้นะคะ

________________________________

#คุณอินทาสแมว

________________________________

หมายเหตุ ลงอาทิตย์ละ2ตอนค่ะ ส่วนวันไหนก็แล้วแต่อารมณ์ไรท์นะคะ