ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Part 9 อร๊ายยยยยยยย คยูหื่น&ซาดิส
Part 9 อร๊ายยยยยยยย ยูหื่น&าิส
‘ ใร็ห้ามแะเาถ้าใรแะเาันะสั่ให้นไป่ายโรเลยอยู’
ฮึ่มมมมน่าหมั้นไส้ะมัไอ้ผู้ายอมบาร นายเป็นอะไรับันนัหนาเนี่ยยูฮยอนทั้ๆที่้อแ่านันโยที่ไม่ไ้รัันแท้ๆ แ่ทำไมนาย.....นายถึไ้ทำัวแบบนี้ละ หรือว่าันะิเ้า้าัวเอเินไปนะ
“ มิน ”
“อมิน”
“ลี อมิน”
“ห๊ะ อะ.........อะไร.....อะไรหรอเฮ”
“นายเป็นอะไรหรือเปล่าอมินันเห็นนายเหม่อมาั้นานแล้วนะ” เฮถามเพื่อนรัอัวเออย่าสสัย
“อะ....เออเปล่านะันไม่เป็นอะไรหรอ”
“ั้นเหรอ”
“เฮ้อ~ เพื่อนันเนี่ยโหไม่เ่เลยนะันรู้นะว่านายำลัเรียอยู่แ่ันไม่แน่ใว่ามันะใ่เรื่อเมื่อเ้าหรือเปล่านะิ” เฮพูอย่าใ่วามิ
“เอ๊ะนะ....นายรู้เรื่อเมื่อเ้า้วยหรอ” อมินถามอย่าสสัย
“เอ่อไม่ทราบว่า ุาย ลี อมินไปอยู่ที่ไหนมารับ นี้ระ่ายเหยินนายรู้บ้าไหมว่า่าวเนี่ยแพร่สะพัเร็วว่าหุ้นอประเทศี่ปุ่นะอีนะ” เฮอธิบายไปมาล้ายับว่าัวเอเป็นอาาร์ยสอนวิาสัมศึษา อร่าบาที่นั่อึ้ับำพูอเพื่อนัวเออยู่
“ริอ่ะ” อมินถามเพื่อนัวเออย่าไม่เื่อหู
“อืมๆ ใ่เผลอๆเร็วว่าสึนามิที่เ้าี่ปุ่นะอีนะ” เฮยัอธิบาย่อไป่อนะเอ่ยึ้นมาว่า
“นายนะถ้าเิอยาระบาย็มาระบายับัน็ไ้นะเ็บไว้นเียวระวัเส้นเลือในสมอแันไม่รู้้วยนะ อิอิ ยัไ็อย่าหัโหมมาละยัยระ่าย เหยิน”
“อืมๆ ้าเพื่อนร้าอบุนะเอ่อว่าแ่่อนหน้านี้นายะบอันว่าอะไรอ่ะ เ้าปลาผู้ล้าหา”
“ออ ันะถามนายว่าไปร้อาราโอเะันไหม”
“เอ๋.....ะไปีไหมน้าแ่ริๆแล้วไป็ไม่เสียหายอะไรหรอม้า”
“ รินะนายะไปริๆนะ” เฮถามอย่าื่นเ้น
“อืมไปอยู่แล้วละะพลาไ้ไอ่า็ันไม่ไ้ไปนานแล้วนี้นา”
“แ่ละ็นายปล่อยให้ันไปับยัยเ๊บ้าพลัสอนลอนิ เหอะ! พูแล้วปวใ T3T”
“ เวอร์เินไปแหละ =o= ั้นไปันเถอะเี๊ยวนะเยอะนะ” อมินว่า่อนะออเพื่อนอัวเอออไปอย่าสบายในอารม์ นลืมอีนหนึ่ที่ำลัรอเาอย่าใใ่อ
19.00 PM
“เฮ้ออออ~หนุเป็นบ้าอ่ะ” อมินว่าอย่าเริร่า
“เฮ้อ มัน็แน่อยู่แล้วอ่ะนะ็นายเล่นปล่อยให้ันมาับเ๊บ้าพลัสอนลออ่ะ”
“้าๆ อโทษแล้วันนะเพราะไอู้่หมั้นบ้าๆนั้นนะแหละันถึ้อลับเร็วทุวันเลยอ่ะ”
“แหมมมมม น่าอิาะายยนายอ่ะ” เฮว่าอย่าหมั่นไส้
“อิาั้นเหรอนายลอมาเป็นันแทนไหมละ” อมินพูอย่าเหลืออ
“ไม่เป็นไรเอาวามหวัีอนายอไว้รนั้นเถอะ เอ่อระ่ายเหยินันลับ่อนนะเี๊ยวพี่ฮยอแะรอนานนะ”เฮว่าพลาโบมือให้เพื่อนอน
“อืมๆ บะบายน้าปลาผู้ล้าหา” อมินว่าพร้อมับโบมือลาเพื่อนรัอัวเอ เมื่อเห็นว่าเพื่อนอนนั้นไปลับสายาแล้วึหยิบโทรศัพท์เรื่อหรูออมาเพื่อิ่อหานทาบ้านให้ับรถมารับเาทันที
(อันยออาเโย)
“ฮะ ุลุึฮวานรับผม อมินนะ”
(เอ่อ ุหนู อมินหรอรับ มีอะไรให้ผมรับใ้หรอรับ)
“รับ ือว่า ผมอยาใหุ้ลุส่นมารับผมหน่อยนะรับ”
(ไ้สิรับเี๊ยวผมะบอให้นับรถับรถไปรับุหนูนะรับ)
“เอ่อ รับผมอยู่ที่ร้านาราโอเะxxx แถวหน้าร.ร.นะรับ”
(รับๆ)
หลัาที่วาหูลอมิน็เพิ่สัเุเห็นว่าหน้าอโทรศัพท์นั้นมีเบอร์ที่เาไม่ไ้รับถึ 137 สาย
ึ่เบอร์เล่านั้นเป็นเบอร์แปลหน้าที่เป็นเบอร์เียวันทั้หมเลย
Rrrrrrr
“เอ๊ะเบอร์นี้อีแล้วเหรอเนี่ยเฮ้อ้อเป็นพวโริแน่ๆ” อมินพึมพำับัวเอเบาพลาเบ้ปาอย่าเบื่อหน่าย
Rrrrrrr
Rrrrrrr
Rrrrrrr
(เว้ยอะไรนัหนาว่ะเนี่ย) อมินิในใเมื่อเสียโทรศัพท์ที่ไม่ยอมลละลึทำให้เานั้นหุหิมาว่าเิมเลย้อำใรับสายอย่าเสียไม่ไ้
“ยอบอเโย”
(โว้ยยยยยยยยยยยยยยย ว่าะรับนะยัยระ่ายบ้า!!!!! ) ปลายสายวาใส่นอมินถึับั้น้อเอาโทรศัพท์ออาหู
“ฮัลโลนั้นใรอ่ะ” อมินถามอย่าหวั่นๆ
(ันเอ ยูฮยอนอ่ะ) ปลายสายอบเสียเ็่อนะถามึ้นอีโยไม่เหลือ่อว่าให้นน่ารัอบเลย
(แล้วนายอยู่ไหนเนี่ยันรอนเหือะแห้แล้วไม่สิแห้แล้ว่าหาละ)
(แล้วนายไม่เป็นไรใ่ไหม)
(แล้วนายอยู่ับใร)
(แล้วนาย บลาๆๆๆๆๆ)
“เฮ้ยยย!!!!ทีละย่าไ้มะ”อมินพูอย่าเหลืออ
(โอเๆ ลนายอยู่ไหนละ) ยูฮยอนพยายามพูอย่าใเย็น
“เรื่ออันนายไม่เี่ยว”
(เอาีๆไ้ไหมรับุภรรยาผมะไ้ไปรับุถู)
“นายไม่้อมารับันสั่ให้นมารับแล้ว” อมินอบอย่ารำา
(ไม่เอาันะไปรับนายบอมาะีๆเลยระ่ายอ้วน)
“อยามารับภรรยานนี้นานั้นหรือไห๊ะถ้าอยามา็หาันให้เอเอิเรื่อไรันะบอให้นายมาับันไปทำหลายๆอย่าามในาย้วยละ เออแล้ว็นะอให้นายมา่อน 10 นาทีนะ เพราะถ้านายมาทันละ็ันะยอมนายทุเรื่อเลยเอาสินายล้าไหมละ หึ!!!!”อมินพนันอย่าสู้ายเพราะเาแน่ใอย่ามาว่ายัไไอ้หล่อหน้าหื่น็หาเาไม่เอภายในเวลาแ่ 10นาที หรอ
หุหุเป็นไละอยาเล่นัอมินมาสินะไอ้หื่นโฮะๆนายไม่มีทานะันหรอ
้านยู
หึอยาเล่นเมส์ับันนานั้นเลยเรอะุภรรยาไ้สิถ้าเินายัมาัน็ะัไปอย่าเ็มที่เลย หึหึนายเสร็ันแน่ระ่ายเน่าที่น่าสสาร่าไม่รู้อะไรเลยนะว่าโทรศัพท์ันมันเื่อม่อับ GPS ไ้นะ
เมื่อยูฮยอนิในใอยู่นาน็บอให้นับรถนั้นับไปาม เรื่อ GPS นั้นทันที
5นาที ่อมา
Rrrrrrr
“ฮัลโล”
(หึหึหึ นายอยู่ไหนเนี่ย)
“ไม่บอเว้ย”
(แน่ในะ)
“อื้ม แน่ใยิ่ว่าแน่ใะอี”
หมับ
“เฮ้ย!!”
(ันถามนายแล้วนะ)
ปึบ !! เสียปิฝาโทรศัพท์ัึ้น้าๆหูอนน่ารัอย่าั
“นะ.......นายมาไ้ไเนี่ย”
“ัน็นั่รถมาสิรับุภรรยา”
“ละ.......แล้วนายมะ.........มาับใรอ่า”
“เรื่ออผมรับ” ยูฮยอนระิบเบาๆที่้าหูอร่าบา
“อะ......นะ..นายห่าออไปหน่อยไ้ไหม” อมินพูอย่าเิลๆ
“หึไม่ไ้หรอเพราะันมาทวสัาที่นายให้ไว้ไำไม่ไ้เรอะ”
‘เออแล้ว็นะอให้นายมา่อน 10 นาทีนะ เพราะถ้านายมาทันละ็ันะยอมนายทุเรื่อเลยเอาสินายล้าไหมละ หึ!!!!’
อมินนายพูบ้าอะไรออไปเนี่ยานเ้าเลยเห็นไหมละ อมินิในใ
“ะ.........ันยะ..ยัไม่ไ้พูอะไรเลยนะนายไปเอาอะไรมาพูนะ” อมินพูโหออมาอย่าหน้าาเย
“หึ แน่ใเรอะ ^^” ยูฮยอนพูพลายิ้มเ้าเล่ห์
“อะ............”อมินยัไม่ทันพูบ็ถูยูฮยอนับัวออมินให้หันหน้ามาทาเาและประทับริมฝีปาลไปอย่าอ่อนโยนนเปลี่ยนเป็นรุนแรึ้น
“อือ~~~~”
3นาทีผ่านไป
“อะ.... อือ อะอูอ่อยอันอะ(ยูปล่อยันนะ)” อมินราพลาเอามือทุบแผอำยำแรๆเพื่อแสให้รู้ว่าเาำลัาอาาศหายใแ่็ไม่เป้นผลับนหล่อะเลย
“อ่อยอัน !!! (ปล่อยันนน) ุ้บๆๆๆ” อมินเริ่มทุบึ้นแรอีและิ้นอย่าแร
“อ่อยอะอะอู (ปล่อยนะยู)ุ้บๆๆๆ” และแรึ้นอี
“อ่อย.......” นระทั่อมินราออมาเป็นรั้สุท้าย่อนะหมสิไปเพราะาอาาศหายใ่อนที่นร่าสูะถอนริมฝีปาออม อย่าเสียาย (ยัมีหน้ามาเสียายอีนะเมียแะายแล้วไอ้ยูี้)
“แฮ่ๆๆๆๆ แรนายมีแ่นี้เอเหรอุภรรยา หึหึ สสัยัน้อิวพิเศษให้นายะแล้วสิ หึหึหึ”
อ้าลีเอร์ ระโนเ้าอ ิถึใะา ลับมาแล้วนะ่าอโทษๆที่หายไปนานนะ่ะเผอิารบ้านไรเอร์เยอะมามาย ่ายอ อึถ้าเนื้อหาไม่ี้ออโทษริๆนะ่ะ ุ๊บๆ รัลีเอร์่า เอันอนหน้านะ่า อย่าลืมเม้นน้าไม่เม้นมีอนนะ๊ะ
เม้นๆๆๆๆ โหวๆๆๆ เพื่อฟิที่ีึ้นนะ่า อบุ่า ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น