^^รักสุดซ่าส์ !! ของยัยมาเฟีย ~o~

ลำดับตอนที่ #1 : พ้นสภาพการเป็นนักเรียน ^^

"เอาล่ะ  ฟังดีดีนะ คณะครูปรึกษากันแล้วว่า จะให้พวกเธอพ้นสภาพการเป็นนักเรียนของที่นี่ ตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป"

      เสียงตาแก่หัวล้านที่เป็นฝ่ายปกครองดังกระหึ่มในหูฉัน  เชอะ !! กะอีแค่พ้นสภาพ

การเป็นนักเรียน เรื่องจิ๊บ........O_o  อะไรนะ  พ้นสภาพการเป็นนักเรียน  ที่หมายถึงว่า

โดนไล่ออกงั้นเหรอ ง่ะ T^T ขะขะขนาดนี้เชียวเหรอ  ไม่โหดไปมั้ง ฉันยังเป็นเด็ก

ม.4 ที่อนาคตแสนจะสดใสอยู่นะ  แค่ฉันเปลี่ยนให้สนามบาสของโรงเรียนเป็นสนาม

รบไม่ถึงชั่วโมงถึงกับไล่ออกเชียวเหรอ

" เอ่อ  อาจารย์ครับ ขอผ่อน.."

"ถึงไม่ได้หรอกครับนักเรียนกลุ่มนี้มีปัญหาหลายครั้งแล้ว  และครั้งนี้ถึงกับทะเลาะวิวาท

เลือดตกยางออก ดีนะครับที่อีกฝ่ายไม่เอาเรื่อง ไม่เช่นนั้นเรื่องคงตำรวจ"

  ยังไม่ทันที่พ่อฉันจะพูดจบ อีตาแก่หัวล้านก็แทรกขึ้นมาเฉยเลย  ไม่มีมารยาท -_-;;

"แต่อาจารย์คะ เราไม่ได้เป็นคนเริ่มก่อนนะคะ พวกรุ่นพี่ม.5 ต่างหากที่มาหาเรื่อง
ก่อน"

ฉันย้อน

"อย่ามาแก้ตัว"

เสียงแข็งๆของตาแก่หัวล้านดังขึ้นขัดจังหวะฉัน  เชอะ ช่างเถอะฟะ ไล่ออกก็ไล่

ออก  เปิดเทอมยังไม่ถึงเดือนเลย โดนไล่ออกซะละ  ว้า แย่จัง -_-;;

ฉันนั่งเงียบรอให้พ่อไปเซ็นใบตอบรับรวมถึงบรรดาผู้ปกครองของเพื่อนๆฉันอีกห้า
คนด้วย

" ไม่เป็นไรนะข้าว^^"

ฉันหันไปพูดกับ ต้นข้าว เพื่อนร่วมแก็งค์ของฉันที่เป็นมือขวาของฉันเองต้นข้าวยิ้ม

แล้วพยักหน้าช้าๆ ริมฝีปากต้นข้าวมีรอยจ้ำๆแดงๆเล็กน้อย  ผมยาวถูกรวบขึ้นสูงใบ

หน้าขาวผ่องที่มีสิวบ้างเล็กน้อยตามวัย

"ว่าแต่แกเถอะ ม่อน  จะโดนแม่กระทืบอีกรึเปล่า"

"ปากเสีย ยัยบ้า !!"

ฉันหันไปพูดกับ  เนเนะ  เพื่อนอีกคนที่นั่งข้างต้นข้าว เนเนะมีตำแหน่งสำคัญมากใน

ก็งค์นั่นก็คือ จอมวางแผน เนเนะคอยวางแผนการในทุกๆเรื่อง  เธอเป็นคนร่ารง กิน

เก่ง และแน่นอน ถ้าพูดถึงเรื่องกินเก่ง ก็ไม่ต้องเดาเลยว่ารูปร่างของเธอจะเป็นยัง 

เอาเป็นว่าครองตำแหน่งธิดาช้างของโรงเรียนมาสามปีรวดก็แล้วกัน

"เอาน่า อย่าอารมณ์เสียดิ่ ม่อน ไหนๆก็ไหนๆแล้วนี่"

ไนท์  ผู้ชายผิวสีแทนคนเดียวในกลุ่มเป็นคู่หูของฉันเเอง  เพราะฉันสนิทกับไนท์มา

ตั้งแต่เด็กๆ ไนท์เป็นคนใจเย็น มักจะคอยปรามฉันในทุกๆเรื่อง เพราะฉันเป็นคใจร้อน

น่ะ  (วัยรุ่นก็งี้ ^^)

"เว๊ย !!! กลับไปฉันต้องโดนพ่อด่าแน่เลย ดีนะเนี่ยที่แม่มาแทน ไม่งั้นพวกแกได้เห็น

ฉันโดนซ้อมคาห้องปกครองแหงๆ"

อิม โวยวายขึ้น  ฉันหันไปมอง อิมที่นั่งด้านริมสุดของเก้าอี้  ผมซอยรากไทรสั่น

คลอเคลียบ่าอันทรงพลังของเธอ  อิมเป็นผู้หญิงที่ห้าวที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมา ก็

แหงล่ะ ยัยนี่เป็นทอมนี่นา  และยังเป็นมือซ้ายของฉันด้วย และคนที่นั่งกอดอิมอยู่ก็

คือ น้ำริน สาวน้อยหน้าใสที่หัวใจเกินร้ย ความมั่นไม่มีใครเกินเธอ เธอจึงได้รับ

ตำแหน่งกิตติมศักดิ์ที่สำคัญของแก็งค์ คือสอดแนม

    ฉันนั่งรอหน้าห้องปกครองเหยียบๆชั่วโมง  พ่อฉันก็เดินออกมาด้วยสีหน้าเรียบ

เฉย  ตามด้วยลุงของไนท์ แม่ของอิม  พ่อของเนเนะ  และแม่ของน้ำริน

"กลับบ้านกันเถอะลูก"

พ่อฉันไม่ใช่คนดุอะไรมากมายหรอกน่า ^^

"พ่อคะ"

"หือ ??"

"ม่อนขอโทษค่ะ"

สำนึกผิดนะเนี่ย

"เก็บคำนั้นไว้พูดกับแม่เถอะนะลูก"

กว่าหนูจะได้พูด หนูคงกลายเป็นซากศพไปแล้วล่ะค่ะพ่อ T_Tแล้วพ่อก็ขึ้นรถไป ตามด้วยฉัน

ขณะที่ขับรถกำลังกลับบ้านนั้น พ่อก็นิ่งเงียบตลอดทาง เอ๊ะ !! พ่อคิดอะไรอยู่น๊า

"พ่อคะ  พ่อก็รู้ว่าม่อนไม่ผิดใช่ไหม"

เริ่มเข้าข้างตัวเอง -_-;;

"คนที่ทำผิดแล้วยอมรับผิดน่ะ พ่อให้อภัยได้เสมอจ๊ะ"

แล้วพ่อก็หันมายิ้มกับฉันอย่างอ่อนโยน อา ฉันรักพ่อจัง

"พ่อคะ พ่อว่าม่อนจะรอดไหมคะ"

เริ่มถามด้วยสีหน้าและน้ำเสียงหวาดๆ

"เอ่อ  อันนี้พ่อก็ไม่แน่ใจนะลูก"

"วันนี้ก่อนออกจากบ้าน  พ่อเห็นแม่ทำอะไรเป็นครั้งสุดท้ายคะ"

ถามเพื่อความอยู่รอด T^T

"เข้าห้องน้ำนะ พ่อก็ไม่แน่ใจ"

เข้าห้องน้ำ  เฮือก O_O   แม่คงไม่คิดจะใช้น้ำยาล้างห้องน้ำกรอกปากฉันหรอกนะ ยี๋
>O< ฉันไม่ชอบ มันต้องขมแน่ๆ (เมิงไม่ได้กลัวตายเลยใช่มะ -_-;;)

"พ่อคะ  ม่อนว่านะแม่ต้องเอาม่อนตายเลยแน่ๆ  ม่อนหนีไปก่อนดีไหมคะ"

"เอางั้นเหรอลูก  แต่ว่าพ่ออยากกินข้าวต้มงานศพนินา^^"

กำ  พ่อกรู -_-;;

"ง่ะ T^T พ่ออ่ะ"

"ล้อเล่นลูก  เถอะน่า ยังไงแม่ก็ไม่ฆ่าลูกหรอก  เอาล่ะจะถึงบ้านแล้วนะ เตรียมตัว
เตรียมใจให้ดี"

แล้วพ่อก็เลี้ยวรถเข้าจอดในบ้านเดี่ยวสองชั้นหลังหนึ่ง  เอ บ้านใครกันหว่า???

อ๋อ  บ้านฉันเอง -_-;;

พ่อฉันเปิดประตูลงไปแล้ว แต่ฉันยังนั่งในรถอยู่ พลันสายตาอันเฉียบคมของฉันก็

เหลือบไปเห็นนางมารร้ายยืนจังก้าอยู่หน้าบ้าน  แง TOT


"บอกมาว่าเจ้าเป็นอะไรตาย"

"เอ่อ  คือหนูโดนแม่ซ้อมค่ะ"

ฉันตอบท่านยมที่อยู่ในนรก อ๊ากกก TOT นี่ฉันตายแล้วเหรอเนี่ย

"อ้าวเจ้าไม่ได้โดนน้ำยาล้างห้องน้ำกรอกปากหรอกรึ"

หือ O_o น้ำยาล้างห้องน้ำกรอกปาก



"ไอ้ม่อน  แกลงมาเดี๋ยวนี้ กะจะใช้ชีวิตในรถเลยใช่มะ ลงมา !!"

เสียงนางมาร้ายนี่นา  หวาย  อยู่ตรงหน้าฉันนี่เอง  ท่าทางเหมือนจะเขมือบฉันได้ทุก
เวลาเลยนะเนี่ย

ฉันค่อยๆปลดล๊อดประตูแล้วเปิดประตูรถออกช้าๆ แบบ สโลว์โมชั่น

"สวัสดีค่ะแม่  ร๊อนร้อนเนอะอากาศเนี่ย ^^"

ใจดีสู้เสือไว้ เลม่อน สู้ๆสู้ตาย ^O^

"ก็แหงล่ะสิ  ไปเข้าบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เดี๋ยวเรามีเรื่องต้องคุยกัน"

มะมะมีเรื่องตะตะต้องคุยกัน  เดี้ยงแน่กรู แกนนำของแบล็กโรสมีอันจบสิ้น  เฮ้อ 
เขียนจดหมายลาตายดีกว่า -_-;;

    ฉันขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าบนห้องก่อนจะสวมเกาะอกไว้ชั้นแรก ตามด้วยสเวตเตอร์

อย่างหนาของพี่หม่อน เสื้อกล้ามลายโดเรม่อน อู๊ย คิกขุ >O< และตบท้ายด้วยแจ็ก

เกตหนังจระเข้ อา ทีนี้ฉันก็รอดล่ะ  ฉันเตรียมจะเดินออกจากห้อง ก็นึกขึ้นได้ว่าลืม !!
ลืมใส่กางเกง  ว๊าย >O< ห้ามดูนะ ฉันโป๊อยู่  ปิดตาเดี๋ยวนี้ คนอ่าน  แกนั่นแหละ จ้อง

เอาๆ ปิดต๊า !!  แล้วฉันก็เดินไปหยิบเสตย์มาใส่ และตามด้วยบ๊อกเซอร์ของพี่หม่อน

กางเกงขาสามส่วน  และปิดท้ายด้วยกางเกงทรงหลุดตูดของพี่หม่อน

เอาล่ะทีนี้ก็เตรียมตัวรบ !!!!

    ฉันเดินลงมาชั้นล่าง อึ๋ย ลมโชยมาเป็นระยะๆกลิ่นธูปหึ่ง ลางไม่ค่อยดีแล้วสิเรา 

ฉันเห็นแม่กำลังจุดธูปกำเบอเริ่ม สงสัยไหว้บรรพบุรุษอีกตามเคย  ฉันเดินเข้าไปนั่ง

โซฟา  แม่หันมาพอดี

T^T เอาล่ะ สงครามโลกครั้งที่ 3 กำลังจะเริ่มขึ้น 

"นั่งรอแป๊บนะ"

แม่หันมาพูดกับฉันก่อนจะหันไปสวดงึมงัมกับรูปบรรพบุรุษ

"เอ่อ  แม่ ม่อนนึกขึ้นได้ว่ามีการบ้าน ม่อนไปทำการบ้านก่อนนะ"

รักเรียนค่ะ^^

"เลม่อนลูกรัก  ลูกโดนไล่ออกแล้วจ๊ะ^^"

แหง่ว มุกนี้มีอันจบสิ้น

"เมื่อเช้าม่อนเห็นจานเต็มอ่างเลย เดี๋ยวม่อนไปล้างให้นะ^^"

เยส !! รอดแน่ๆกรู

"แม่ล้างเมื่อกี้นี่เอง"

เวง_กำ  มาขยันอะไรเอาตอนนี้ฟะ

"เออ  ใช่ผ้าเต็มตะกร้าเลย ม่อนขอ..."

ไม่ทันที่ฉันจะพูดจบ แม่ก็.........

" ไอ้เลม่อน ทุกวันนี้ฉันยังสงสัยว่าฉันส่งคนหรือ ค  ว  ายไปเรียน ทำไมแกถึงทำตัวแย่

อย่างนี้ห๊า  ไม่หัดทำตัวเหมือนลูกชาวบ้านเค้ามั่ง  แกรู้ไหม ยัยแอ้มลูกสาวคนข้าง

บ้านเราเรียนได้เกรด 4 ตลอดปี  แต่แกติด 0 ตลอดชาติ  ฉันก็ไม่รู้ไปทำกรรมอะไรไว้

มากมาย เมื่อไหร่แกจะลิกทำตัวแย่ๆอย่างนี้ให้พ่อแม่ช้ำใจนะ !#@$$^%&*^*&*)_()

((&$%$&**)*)&%%^**)(#$^&(+_)&&"

อะโห O_o แม่กรู สะสุดยอด  รางวัลนักพูด(ด่า)ดีเด่นปีนี้จะต้องมาตั้งในตู้โชว์บ้าน

ฉันอย่างแน่นอน

"แม่อ่ะ  ม่อนก็แค่อยากใช้วิชามวยที่พ่อสอนให้เป็นประโยชน์  ก็แค่นั้น"

"ก้อดี งั้นแกก็มไหว้บรรพบุรุษซะ  บอกด้วยว่าแกจะตามไปเร็วๆนี้"

อ้าว เวงแล้วกรู T^T

"ไม่เป็นไรค่ะแม่  T^T"

"เอานี่  เอาไปดู ฉันมีให้แกเลือกสองโรง  เลือกเอาว่าจะเอาโรงไหน"

ละโลง   มะแม่จะฆ่าฉันจริงๆด้วยTTOTT

"แม่ ไม่เอาอ่ะ  แม่อย่าฆ่าม่อนเลยนะ ต่อไปนี้ม่อนจะทำตัวดีดี ม่อนสายัณย์สัญญา
เลยนะแม่นะ"

"อะไรกัน ยัยเลม่อน  ฉันให้แกเลือกว่าจะเข้าโรงเรียนไหนเนี่ยนะ คงไม่ถึงกับตาย
หรอกมั้ง"

อะอ้าว  โลงที่ว่า โรงเรียนเองเหรอ 

ฉันเอื้อมมือไปรับ A4  2ใบจากแม่มาดู

"โรงเรียนเอกพิธยวารีนุกูล  แหวะ ชื่อโรงเรียนลิเกชะมัด ไม่เอาอ่ะชุดนักเรียนก็ห่วย
แตก"

"......."

"โรงเรียนศรีเศียรเกล้า  โรงเรียนเฮียนี่นา  ไม่เอาแม่  ม่อนไม่อยากเจอเฮียหม่อน
รำคาญมัน"

"........"

"ไม่มีอีกแล้วเหรอแม่"

"มี  แต่เป็นโรงเรียนทุ่งนาวิทยา  ฉันจะถอยความป้ายแดงให้แกตัวนึงแล้วกันนะ"

"ง่า แม่อ่ะ T^T"

"รึแกอยากโดน"

เข้าสู่เฟสโหด O_O

"ก็ได้แม่  เอาเป็นว่าศรีเศียรเกล้าแล้วกันนะคะ"

"อืมก็ดี ไปได้แล้วจะไปไหนก็ไป"

O_O มะแม่บอกว่าจะไปไหนก็ไปงั้นเหรอ 

"แม่ แม่ลืมอะไรรึเปล่า"

"ลืมอะไร"

"เอ่อ  คือ "

"ม่อน แม่ไม่ตีแกหรอกนะ  เพราะแกก็โตแล้ว น่าจะรูว่าอันไหนดีอันไหนเลว  หวังว่า
ต่อไปนี้ลูกจะทำตัวดีขึ้น"

โอ้ว  แม่เจ้าพระแม่มารีย์มาโปรด

"เดี๋ยว เลม่อน"

"อะอะไรคะแม่"

อย่าบอกนะว่าแม่เปลี่ยนใจ

"ทีหลังอย่าใส่เสื้อผ้าเยอะขนาดนี้  แม่ขี้เกียจซัก"

เฮ้อ  ก็นึกว่าเรื่องอะไร  โอเคค่ะแม่ ความจริงหนูก็ไม่ได้อยากแต่งหรอก  แต่มำจำ
เป็น



............ติดตามชมตอนต่อไปนะคะ.........