[FicY]วายร้ายที่รัก~นักวางแผน!!![Lio&Chris]

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 : เพื่อนคนใหม่... คริส! นายน่ารักที่หนึ่งเลย...

ณ สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง....

"นี่ๆลีโอนายอายุเท่าไหร่หรอ? ชั้นยังไม่รู้เลย แล้ว...มะกี้นายเป็นอะไรหรอเห็นนั่งแบบนั้น"
คริสถามลีโอด้วยสีหน้าและท่าทางที่สบายๆ แต่คำถามที่เค้าถามออกมาทำให้ลีโอต้องหยุดนิ่งไป

'ยอรึม ยอรึมทิ้งผมไปทำไม?'

"เฮ้...ลีโอ นายเป็นอะไรไปอยู่ดีๆก็หยุดเดิน นาย...ไม่สบายหรือเปล่า" คริสถาม พลางทำหน้าเป็นห่วง
"ห๊ะ!!! เมื่อกี้นายถามว่าไงนะ โทษทีชั้นไม่ได้ฟังพอดีคิดอะไรเพลินๆอยู่"
"เอ่อ...แน่หรอ?ที่ว่านายคิดอะไรเพลินๆ มันเพลินแน่หรอ" คริสถามออกไปด้วยใจที่เจ็บปวด
เค้า...ยังคงไม่ลืมเธอคนนั้นสินะ ยอรึม คิมยอรึม เธอทำให้เค้าเจ็บปวดหัวใจ
"........." ลีโอไม่ตอบคำถามของคริสเค้านิ่ง และเงียบไป
"ตกลง เมื่อกี้นายถามอะไรชั้นนะ?" ลีโอย้ำอีกครั้ง เค้าไม่อยากให้คริสรู้เรื่องราวที่ทำให้เค้าเจ็บปวดใจ ไม่อยากให้คริสรู้ 'เอ๊ะ! ทำไมเราไม่อยากให้คริสรู้นะ' ลีโอเอะใจพลางนึกถามตัวเอง
"ชั้นถามนายว่า... นายอายุเท่าไหร่? ชั้นยังไม่รู้อายุนายเลย แล้วเมื่อกี้ตอนที่นายนั่งอยู่ตรงนั้นน่ะ นายเป็นอะไรหรอ? เอ่อ..รวมเมื่อกี้ก้วยนะ" คริสถามออกไปพลางคิดในใจ'ลีโอ ชั้นรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับตัวนาย ชั้นเฝ้ามองนายมาตลอด ที่นายเป็นแบบนั้น คงเพราะเธอคนนั้นสินะ ยอรึม...'
"อ๋อ...ชั้นอายุ20แล้วล่ะ เพิ่ง20เอง ชั้นเกิดวันที่21สิงหาน่ะผ่านมาได้แค่....เอ่อ...3-4วันเอง
นายละคริส อายุเท่าไหร่? แล้วเมื่อกี้ชั้นก้อไม่ได้เป็นอะไร แค่คิดอะไรเพลินๆ"

'นายแค่คิดอะไรเพลินๆหรอ? แค่นั้นจริงๆหรอ?'

"ชั้นอายุ17วันที่27เดือนตุลานี้ชั้นก้อ18แล้วล่ะ ปีนี้ชั้นอายุ18แล้วน่ะ งั้นนายก้อเป็นพี่ชั้น2ปีสิ"
"เด็กน้อย...ฮ่าๆๆนายต้องเรียกชั้นพี่สินะ" ลีโอหัวเราะปากกว้างด้วยความชอบใจ คริสแอบชำเลืองมองลีโอ 'เวลาที่นายหัวเราะ นายดูดีที่สุดเลยนะ นายต้องหัวเราะบ่อยๆสิ เพราะชั้นไม่อยากเห็นนายเจ็บปวด' คริสมองลีโอด้วยแววตาที่รักใคร่อย่างเนิ่นนาน จนลีโอหันมาสังเกตุเห็น จึงหยุดหัวเราะไป
"เฮ้...คริส นายมองชั้นแบบนั้นทำไมน่ะ? หน้าชั้นมีอะไรติดอยู่อย่างนั้นหรอ" ลีโอถามคริสพลางลูบใบหน้าตัวเอง
"ไม่มีอะไรติดหน้านายหรอก..." คริสตอบ "เวลานายยิ้ม นายดูดีมากเลยนะ ลีโอ"
ลีโอที่ยืนลูบหน้าตัวเองอยู่ถึงกับชะงักไป 'ดูดีหรอ' เค้าคิด ใบหน้าเริ่มร้อนผ่าวกับคำชมเมื่อครู่
"อืม... ชั้นก็คิดอยู่ว่าชั้นหล่อและเวลายิ้ม ชั้นก็ดูดีเสมอ"(จริงค่ะที่รักจะยิ้มไม่ยิ้มที่รักหล่อเสมอ อ๊ายๆๆๆ<<<<คนแต่ง)
"เอ่อ...นายไม่ค่อยหลงตัวเองเลยนะ" คริสพูดพลางทำหน้าแหยๆ
"ฮ่าๆๆชั้นพูดเล่นน่ะ นายก็คิดไป ชั้นคงไม่หล่อขนาดนั้นหรอก ถ้าชั้นดูดี เธอคงไม่ทิ้งชั้นไป"
ประโยคหลังเค้าพูดเบาลง เบาจนตัวเองแถบไมได้ยิน

เอาอีกแล้ว... นายเริ่มคิดถึงเธออีกแล้ว ชั้นจะทำยังไง? ทำยังไงให้เข้าไปแทนที่เธอคนนั้นได้
ชั้นต้องทำยังไง ลีโอ...

แต่คนๆนึง ยังได้ยิน ได้ยินในสิ่งที่เค้าพูดออกมา....

"แต่ก็จริงแหละนะ เวลานายยิ้มนายดูดีมาก แต่เวลานายไม่ยิ้ม หน้านายโหดชะมัด แต่โหดก็ยังดูดี"
คริสตอบและทำเป็นไม่สนใจกับคำถามนั้นที่เค้าเปรยออกมา หน้าที่ของเค้าตอนนี้ คือต้องทำให้เค้าลืมเธอคนนั้น...
"ตกลง นายจะชมหรือว่าชั้นกันแน่เนี่ย?" ลีโองุงงงกับคำพูดของคริส
"ฮ่าๆๆ ชั้นชมนายนั่นแหละ ไม่ว่านายจะทำหน้ายังไงนายก็ดูดีเสมอ" เอาอีกแล้ว ชมอีกแล้ว
ทำไม?ใบหน้าต้องร้อนผ่าวด้วยนะ สงสัยไม่สบายแหง่มๆ
"ชมแต่คนอื่น...นายเองก็หน้าสวยใช่ย่อยนะ ชั้นชอบใบหน้านาย และเวลานายยิ้ม นายก็ดูน่ารัก
ชั้นชอบรอยยิ้มนายนะนายยิ้มสวยมากเลย" นายชมชั้นหรอ?ลีโอ
ใบหน้าคนถูกชมเริ่มร้อนผ่าวแต่ทำไมต้องชอบรอยยิ้มชั้นเนี่ย ชั้นไม่ชอบปากตัวเองเอาซะเลย....ให้ตายสิ!!!
"เป็นอะไรไปล่ะ อยู่ดีๆ ก็ทำหน้าเครียดเชียว" ลีโอถามขึ้นพลางมองใบหน้าของคริสด้วยแววตาที่
'เป็นห่วง'
"ชั้นไม่ได้เป็นอะไร... ไม่ชอบปากชั้นก็เท่านั้นเอง..." คริสตอบพลางยกมือขึ้นและเอานิ้วเรียวยาวสวยได้รู้ จับริมฝีปากที่เบาบางของตนเอง...
'ริมฝีปากคริสน่าจูบจัง' เฮ้ย!!! ชั้นคิดอะไรออกไปเนี่ย!!! บ้าไปใหญ่แล้วเรา
"เอ่อ...ทำไมนายไม่ชอบปากตัวเองล่ะ?"เค้ารีบถามคริสและปรับสีหน้าให้เป็นแบบเดิม จนคริสไม่ทันสังเกตุเห็น
"ไม่รู้สิ ปากชั้น... มันยังไงๆก็ไม่รู้ ไม่ชอบเอาซะเลยแฮะ"
"แปลกคนแท้ปากออกจะสวยกลับไม่ชอบ" ลีโอพูดเบาๆ แต่คนๆข้างๆก็หูดีได้ยิน
"นายว่าอะไรนะ?"คริสถาม พลางมองหน้าอย่างเอาเรื่อง
"แหะๆๆไม่มีอะไร ชั้นแค่ว่านายปากสวยชั้นชอบ"
วืด... ใบหน้าของคริสร้อนผ่าวจนแดง
"เออนี่คริส... นายไม่ได้เรียกชั้นว่าพี่นิ ชั้นแก่กว่านายนะ"ลีโอพูดขึ้นโดยที่ไม่ได้มองใบหน้าของคริสเลย ว่า'แดง'สักเพียงใด
"ขอโทษๆ ต่อไปนี้จะเรียกว่าพี่ "พี่ลิโอ" คริสรีบปรับสีหน้าและตอบลิโอออกไป ให้ตายสิ!!!เค้าไม่อยากเป็นแค่พี่น้องกันเลยจริงๆ

메은네가 너에미 쏘쏘게~ (เพลง말헤 - Battle พิมผิดบอกด้วยนะเกาหลีไม่แข็งแรง)

"อ๊ะ!!! มีคนโทรเข้าแป๊ปนะพี่ลีโอ" ชายหนุ่มหยิบมือถือขึ้นมาพร้อมกับรับสาย
"ฮัลโหล... อ่อผมอยู่ที่สวนสาธารณะ xxxxx ครับ อ่อครับ เดี๋ยวจะกลับแล้วล่ะครับ คุณแม่ไม่ต้องให้ลุงจอนจินขับมารับก็ได้ ผมกลับเองได้ครับ อ่า... ก็ได้ครับแล้วแต่คุณแม่ ครับๆ บายๆครับ"
"ใครโทรมาหรอคริส?" ลีโอถามพลางทำหน้าอยากรู้
"อ๋อ แม่ผมโทรมา บอกว่าจะไปกินข้าวด้วยกันน่ะ ผมบอกว่าจะกลับเองก็ไม่ให้กลับ ให้ลุง
จอนจินมารับเฉยเลย" (แหะๆๆๆยืมชื่อพี่จอนจินมาเล็กน้อย<<<คนแต่ง)
"จะกลับแล้วหรอ?" ลีโอถามพลางทำหน้าเศร้าๆ เค้ารู้สึกว่า การที่คุยกับคริส มันทำให้เค้าสนุก มีความสุข และลืมผู้หญิงที่ทำร้ายเค้าคนนั้น ยอรึม...
"อืมครับ ผมจะกลับแล้วล่ะ พี่ลีโอ เรามาแลกE-mailกับเบอร์โทรกันมั๊ย?" พระเจ้า ช่วยทำให้พี่
ลีโอตกลงที ผมขอร้อง คริสอ้อนวอนต่อพระเจ้า ลีโอทำท่าลังเลใจสักพักจึงให้คำตอบกลับมา
"ได้สิ นี่E-mailชั้นนะ Lio_parkjiwoon@xxxxx.com และนี่ก็เบอร์โทรชั้น 01004982xxxxอ่ะนาย
เมมไว้นะ"
"เดี๋ยวผมจะแอดอีเมล์กับโทรไปหานะครับ E-mailผม Heyyo_chrisminihola@xxxxx.com
นะครับ ส่วนเบอร์โทรผมโทรไปแล้วเดี๋ยวพี่ลีโอก็จะรู้เอง"

ปิ๊น ปิ๊น...

"อ๊ะ!!! ลุงจอนจินมาแล้ว ผมไปก่อนนะครับ บายๆครับพี่ลีโอ คืนนี้ผมจะโทรไปหานะครับ"
"อืม กลับบ้านดีๆล่ะ" ลีโอตอบ พลางมองตามร่างสูงๆนั่นไป

คริส นายน่ารักชะมัดเลย เวลาอยู่กับนายชั้นมีความสุขจริงๆ ขอให้ฉันได้เจอนายอีกนะ


เราต้องได้เจอกันอีกแน่นอน....