คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 1 โชคชะตา พาพบกัน
7FINAL LOVE7
พิชิตรัก ไม่มีกั๊กกับนายคนนี้
1
“ฮ่อยๆๆๆ! น่าเบื่อว้อย” ฟีนบ่น
เหตุมันเนื่องจากว่า...ฉันน่ะน๊า~ ไปบอกเพื่อนๆว่า ฉันจะทำงานเองคนเดียว(เพราะไม่อยากจ่ายตังค์ค่าประดิษฐ์ของน่ะ มันแพงสุดๆ>3<) แล้วก็ดันไม่รู้อีกว่าข้อมูลมันมีจีปาถะมากมายขนาดนี้
ว๊ากซ์!!! TToTT
“โอย~”
“เยสๆๆ!โว้ว!ครูชมว่าได้เกรดดี เย่ๆๆๆ” ยอร์ชตะโกนด้วย
ความดีใจ
โว้ย!!!คนกำลังเซ็ง...มาทำท่าดีใจแถวนี้ เดี๋ยวป๊ะ!!!แม่ตบตกท่อ= =*
~ยอร์ช~
ถึงบ้านแล้ว!วู้ว!โดนด่ามานาน วันนี้โดนชม เย่!
“ไอ้ยอร์ช! มาบ้านแล้วไม่ทักทาย นี่แม่นะโว้ยไม่ใช่เสาบ้าน!
ป๊ด!เรียนห่วยแล้วยังนิสัยบัดซบอีก” แม่ยอร์ชด่า
“อีโด่!แม่ วันนี้ครูชมผมด้วยนะ จาบอกให้ อิๆ”
“ช่างแก เอาผลสอบมาดูซิ!!!”
หยิบผลสอบขึ้นมา
“เนี่ยแม่ ครูเค้าชมผมเรื่องเกรด เค้าบอกว่าเกรดผมน่ะดี^O^”
“หรอ” แม่พูดพร้อมคว้าผลสอบจากมือผมไป
“ดูซิ กรี๊ดดดด!!!!...อะไรกันไหนบอกว่าเกรดดี อ๋อ~ ครูเค้าไม่ได้ชมว้อย เค้าบอกว่าแกน่ะได้เกรดดีด๊อก”
“ช่างมันแม่ สักวันผมจะเอาAตัวสวยๆ มาให้แม่ดู สักวันนะแม่สักวัน”
“นี่แกบอกชั้นอย่างงี้มาตั้งแต่ ป.3 ยันตอนนี้แกอยู่ ม.3 แกยังไม่เคยได้แม้กระทั่งB แล้วแกจะไปสรรหาAมาจากไหน ห๊า!!!!”
“โห่แม่! ผะ...” ผมพูดไม่ทันจบแม่ก็สวนขึ้นว่า
“ฉันจะหาครูมาสอนแกที่บ้าน นี่หัดดูพี่ชายแกบ้างสิ เค้าฉลาดจะตาย ไปถามพี่ยอร์ก(ชื่อเล่นชื่อนิวยอร์ก)ซิเค้าทำยังไงเค้าถึงฉลาดได้ ไป๊ ไปเลยไอ้ยอร์ช”
“โห่...”
~ฟีน~
“อ๊า~! ห้องแถวแสน(ไม่)น่าอยู่^O^ฉันมาแล้ว” ฟีนพูดกับตัวเอง
“ปึ่ง!!!” ฉันวางกองงานลงบนโต๊ะอันเก่ากึ้กและเล็กจิ๋ว(ไปจัดแสดงแป็น
ของจิ๋ว ไม่ก็ของเก่าเลยมั๊ย...)
ในที่ซู๊ด~ฉันก็ถึงบ้าน เอ๊ย!ห้องแถวซะที โอย~งานนี้จะเสร็จเมื่อไหร่เนี่ย!ว๊ากซ์!TToTT ( - -)(- - )( - -)(- - )ไม่ไหวๆ คิดผิดจริงๆเลยฉานน... น่าจะจ่ายไปซัก100นึง โอ้ม่ายย...มานเยอะปายง่า
เปิดกระเป๋าตังค์
“ย๊ากซ์!!!มีอยู่43บาท พรุ่งนี้ต้องจ่ายค่าเช่าห้องนี่”
“ค่าห้องมันน...เอ่อ(นับๆๆๆ) ว๊าย!!!พันสอง แน่ะ!!!อีกตั้ง1157บาท จะไปหามาจากไหน~”
“~เธอยังจำมันได้ไหม...เพลงนี้~” หา...มือถือฉันดังเหรอเนี่ย ใครโทรมา โทรมาเรื่องไร อย่าบอกนะว่าเรื่องจ่ายตังคีน่ะ
“ฮัลโหล~^O^”
“สวัสดีค่ะ ครูมิณรฎารึเปล่าคะ?”
“เออ~…+ +ใช่ค่ะ เรียกฟีนก็ได้นะคะ”
“ค่ะ แหมเป็นกันเองจัง เกรงใจครูน่ะค่ะ...”
“เอ่อ... หนูเพิ่งอายุ20เองนะคะ”
“ว้าย!!เหรอคะ ดิฉันนึกว่าเป็นครูแก่ๆหง่อมๆดุๆซะอีก”
“ค่ะๆ ว่าแต่โทรมาเรื่องไรคะ^u^”
“อ๋อ คือลูกดิฉันสนฬจติดต่อเรียนกับครูน่ะค่ะ ครูว่างมาสอนที่บ้านไหมคะ ดิฉันให้เดือนละ3000ค่ะ”
ว้าว!!! ให้ตั้ง3000 ที่จริง1500ก็เกินคุ้ม^O^
“ว่างทุกๆเย็นแหละค่ะ”
จบตอน 1
ความคิดเห็น