ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Original Character Stories

    ลำดับตอนที่ #8 : [Special] #Tanabata Day

    • อัปเดตล่าสุด 7 ก.ค. 56


    [ #ไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องหลัก... เอ๊ะ... หรือจะเกี่ยวดี... ]


     


     


     
    ... พรุ่งนี้โรงเรียนมีงานทานาบาตะ
    เทศกาลที่จัดขึ้นเพื่อให้นักเรียนเอาคำอธิษฐานไปแขวนไว้บนต้นไผ่ ... ส่งคำอธิษฐานนั้นไปสู่ฟากฟ้าทางช้างเผือก
    เฝ้าลุ้นให้ฝนไม่ตก เพื่อที่จะให้เจ้าหญิงทอผ้า ได้ไปพบกับชายเลี้ยงวัวในรอบ 1 ปี
    และกิจกรรมของโรงเรียนก็ครีเอทสุด ๆ ด้วยการให้นักเรียนจับคู่กันแต่งตัวเป็นเจ้าหญิงทอผ้ากับชายเลี้ยงวัว
    คนที่ไม่มีคู่จะโดนหักคะแนนจิตพิสัยไปชนิดจัดเต็ม 10 คะแนน...
    เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรกับกิจกรรมนี้หรอกนะ...
     
    เว้นก็แต่... เขายังหาคู่ไม่ได้น่ะสิ !!! 
    ' งั้นฉันจะแต่งเป็นชายเลี้ยงวัว ส่วนมาร์ตินแต่งเป็นหญิงทอผ้านะ !! '
    นี่คือเสียงของนาโนคิเมื่อเช้าที่ดังขึ้นหลังจากฟังประกาศจบ
    ' ก็ได้ครับ... จะได้ไม่ต้องเสียเวลาหา '
    และมาร์ตินก็ตอบกลับไปพร้อมรอยยิ้มบริสุทธิ์ 
    ' ว้าวววว เจ๋งเลย !! อยากเห็นมาร์ตินชุดเจ้าหญิงทอผ้าเร็วๆจัง !! '
    และแล้วนาโนคิและมาร์ตินก็แทบจะลืมไพรด์ไปเลยด้วยซ้ำ...
     
    ' ฟิวส์คิดว่าฟิวส์มีคนที่อยากชวนไปด้วยอยู่แล้วล่ะค่ะ '
    สาวน้อยผมขาวพูดด้วยทีท่าเขินอาย และกินขนมในมือไปด้วย
     
    ' ไอร่าต้องเป็นเจ้าหญิงทอผ้าให้ฉันเท่านั้น !! อย่างนายน่ะไปไกลๆเลยนะ !! '
    และนี่ก็เป็นเสียงประกาศกร้าวของเมเดลที่ดังขึ้นเมื่อไพรด์เดินเข้าไปหา
    ย้ำ... ว่าแค่เดินไปหา ยังไม่ได้ทำอะไรหรือพูดอะไรเลยสักคำ...
     
    พอกำลังจะเดินไปหาโอซิโอ้ (ด้วยความคิดที่ว่า ตอนนี้ต่อให้ต้องแต่งหญิงก็เอาแล้ว)
    ก็ดันไปเจอบทสนทนาเข้าพอดี
    ' คือว่านะคะ... พี่โอซิโอ้ช่วยมาคู่กับฟิวส์ทีได้ไหมคะ พรุ่งนี้น่ะ ... ? '
    ฟิวส์นั่นเองที่มาพูดกับโอซิโอ้ซึ่งกำลังทำตาปรือๆจะหลับแหล่ไม่หลับแหล่อยู่
    ' อืม... ก็ได้ '
    และแน่นอนว่าโอซิโอ้จะต้องตอบรับอย่างง่ายดาย
    ... ทุกคนทิ้งท่านไพรด์คนนี้ให้เดียวดาย... ขอเวลาร้องไห้แปบนะ...
     
    " แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะ "
    นาโนคิพูดขึ้น เมื่อออดเลิกเรียนดังขึ้น เป็นสัญญาณไล่ให้เหล่านักเรียนกลับบ้านกลับช่องกันไปได้แล้ว
    และแน่นอนว่าเหล่าสาวๆก็ต่างเข้ามารุมเขาเหมือนเดิม...
    ' พรุ่งนี้อยากเห็นนาโนคิชุดชายทอผ้าจัง '
    เสียงกรี๊ดกร๊าดทั้งหลายยังดังขึ้นไม่หยุดหย่อน 
    นั่นยิ่งทำให้ไพรด์ปวดหัวกว่าเดิม ... บ้าจริง ! ทั้งโรงเรียนยังมีใครที่ไม่มีคู่อีกบ้างฟะ !?
    ตอนนี้จะเด็กอนุบาล 2 เขาก็เอาแล้วนะเออ !!
    หรือพรุ่งนี้จะแกล้งป่วย โดดเรียน ... ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว !!
    " หวังว่าคุณจะมีคู่แล้วนะครับไพรด์ "
    เสียงของมาร์ตินดังขึ้น พร้อมรอยยิ้มจริงใจเป็นมิตร...
    ที่ไพรด์ดูออกอย่างชัดเจนว่ามันเป็นรอยยิ้มจริงใจเคลือบยาพิษชนิดเข้มข้นพิเศษ...
    " เอ๊ะ... หรือว่าจะยังไม่มีกันนะ ... "
    มาร์ตินพูดต่อพร้อมรอยยิ้มที่ไม่ต่างจากเดิมสักเท่าไหร่
    ... แต่ไพรด์ก็ยังคงดูออกว่าช่างเป็นรอยยิ้มที่เสแสร้งอะไรขนาดนี้ เขากำลังโดนสมน้ำหน้าอยู่สินะ !!
     
    " แน่นอน ! ว่าฉันต้องมีคู่แล้ว แถมสวยมากด้วย !! 
    พรุ่งนี้ถ้านายเห็นคู่ของฉันแล้วจะต้องอึ้งจนเลิกยิ้มแบบนั้นไปเลยล่ะ !!! "
    ปากหนอปาก... ไพรด์อยากตบปากตัวเองแรงๆซะเหลือเกิน...
    " เหรอครับ ~ ? งั้นผมจะรอดูนะ... "
    และเช่นเดิม... มาร์ตินพูดพร้อมรอยยิ้มซื่อๆออกมา...
     
    ยิ่งคิดก็ยิ่งเครียด !! นี่เขาจะทำยังไงกับชะตากรรมของตัวเองวันพรุ่งนี้ดีเนี่ย !!
    ท่านไพรด์สุดหล่อ รวย แถมเรียนเก่ง ชีวิตเพอร์เฟคกลับไม่มีใครเป็นคู่ด้วย...
    ไม่ใช่ว่าเขาไม่มีคู่หรอกนะ !!
    แต่เพราะทุกคนคงคิดว่าตัวเองต่ำต้อยเกินกว่าจะมาคู่ท่านไพรด์ผู้นี้ล่ะสิ...  (มองโลกในแง่ไพรด์)
    ... ขอร้องไห้แปบ หลอกตัวเองไม่ไหวละ ...
     
     
    ====================================
     
     
    " สวัสดีครับ... "
    มาร์ตินรับโทรศัพท์พร้อมทักด้วยประโยคคลาสสิค
    [ " วันนี้ฉันป่วย แค่ก ! " ]
    เสียงคุ้นเคยของไพรด์ดังผ่านลำโพงออกมา
    ...
    " วันนี้คุณไอร่าใส่ชุดยูคาตะสีแดงเลือดหมู คาดโอบิสีขาว และรวบผมเป็นหางม้ายกขึ้นสูงด้วยแหละครับ...
    น่ารักมากเลย น่าเสียดายที่คุณไม่ได้เห็นนะครับไพรด์ "
    มาร์ตินพูดด้วยน้ำเสียงเสียดาย
    ส่วนไพรด์ก็เงียบไป... ไม่สิ... เหมือนจะได้ยินเสียงสะอื้นเบาๆผ่านโทรศัพท์มาด้วย
    [ " เอาเป็นว่า... ฝากไปบอกครูด้วยว่าฉัน แค่ก ! ป่วย... ละ... แล้วก็... ถ่ายรูปมาให้ด้วย... " ]
    " ครับ... เดี๋ยวจะไปบอกครูให้นะครับ "
    มาร์ตินไม่รับปากเรื่องการถ่ายรูป และรีบตัดสายไปโดยไม่สนอะไรทั้งสิ้น
    ก่อนที่เขาจะเดินไปหาครูประจำชั้น
     
    " ครูครับ... ไพรด์โดดเรียนครับ เพราะเขาไม่มีคู่ เมื่อเช้าเขาก็มานะครับ เนี่ย... เพิ่งโดดไปเลยตอนก่อนออดดังน่ะครับ "
    สร้างหลักฐานปลอมด้วยคำพูดหนักแน่น และน้ำเสียงน่าเชื่อถือ
    " นายไพรด์นี่แย่จริงๆนะ ไม่มีคู่ก็น่าจะยอมรับ ไม่ใช่มาโดดเรียนแบบนี้ "
    คุณครูบ่นมุบมิบ... ดูท่าจะเชื่อที่มาร์ตินพูด
     
    " อ้อ... ใส่กระโปรงแบบนี้ก็ดูเข้ากับเธอดีเหมือนกันนะ "
    และครูก็พูดทิ้งท้ายเอาไว้ เมื่อหันไปมองมาร์ตินในชุดกระโปรง...
    " ครับ... "
    คนผมขาวรับคำสั้น ๆ ก่อนจะหัวเราะน้อยๆเมื่อนึกถึงคะแนนจิตพิสัยของไพรด์ที่จะถูกหักลงไป...


    ====================================


     
     
    + ❥ Free theme mouse.naru
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×