คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Memoroma 09 - 100%
[HKS] Memoroma 09
“คิดอะไรอยู่เหรอครับ?”
เมื่อเช้าบนโต๊ะอาหารคุณแกงยังร่าเริงอยู่เลย แต่ตั้งแต่ขึ้นไปเอาของที่ห้องนอนแล้วลงลิฟท์มา ก็เอาแต่เดินก้มหน้ามองพื้น ไม่พูดอะไรสักคำเดียว จนตอนนี้เดินกันมาถึงริมหาด..ทะเลที่คุณแกงอยากเห็น แต่เจ้าตัวก็ยังคิ้วขมวดไม่เงยหน้าจากผืนทราย
ถามไปคุณแกงก็ยังเอาแต่เงียบ หรือว่าจะไม่สบาย ผู้ดูแลสอดมือเข้าใต้กลุ่มผมม้าแตะอังหน้าผากเจ้านายทั้งฝ่ามือ
ก็ไม่ร้อน
“คุณแกงมีอะไรจะถาม?”
แกงส้มเงยหน้าขึ้นมาทั้งที่มีมือเขายังวางแนบหน้าผาก ผมม้าลอยชี้ขึ้นคนละทิศทางกับใบหน้าหวานที่พยายามเคร่งขรึมจริงจัง ตาโตจ้องเขาไม่กระพริบ ทั้งหมดดูน่าเอ็นดูเกินกว่าจะน่าระวัง
รอยยิ้มระบายทั่วใบหน้าพี่ฮั่น มองกลับมายิ่งทำให้ใจสั่น คิดถึงเรื่อง...
ไม่ไม่
คุณแกงต้องถามให้ได้ก่อน
“เมื่อคืน....”
“เมื่อคืน....ทำไมเหรอครับ?”
จะถามอะไรเรื่องเมื่อคืนนี้หรือคุณแกง..หรือว่าอยากให้...ทำให้อีก ฮั่นอมยิ้มมุมปาก นิ้วขยับเหนือหน้าผากทุยไล้แผ่วเบา สายตาคมวาววับหรี่มองแกงส้มอย่างมีความหมาย ทำคนกำลังจริงจังรีบผลุบตาลงต่ำทันที
“เมื่อคืน...พี่เข้ามา...ในห้อง...ตั้งแต่เมื่อไหร่?”
คุณแกงก้มหน้างุดถามเสียงอึกอักค่อยลง เหมือนกลัวคนอื่นจะได้ยิน ซึ่งบริเวณนี้เป็นเขตชายหาดของโรงแรม คนไม่พลุกพล่าน และมีการ์ดดูแลโดยรอบไม่ห่างนัก แต่ห่างพอสำหรับพื้นที่ส่วนตัวของเจ้าของโรงแรม
“ตอนคุณอาบน้ำ”
“งั้นก็เห็นหมดเลยสิ!”
แกงส้มแหงนหน้าขึ้นร้องเสียงหลง ตากลมโตเบิกกว้าง หน้าเริ่มแดงกล่ำ ตอนนี้ตัวคุณแกงร้อนจริงๆ แล้ว ฮั่นปล่อยมือจากหน้าผากเจ้านายเปลี่ยนมากุมท้องตัวเองแทน เด็กน้อย..นี่เพิ่งรู้เหรอ?
ฮั่นกลั่นหัวเราะ พยักหน้าแทนคำตอบ
ก็ใช่สิ
“ขี้โกง!!”
แย่ แย่จริงๆ ด้วย เขาไม่รู้มาก่อนเลยว่าห้องน้ำไม่มีอะไรกั้น ตอนอาบก็ไม่ทันมอง ตอนเช้าหลังพี่เตรียมเสื้อผ้าให้ก็ลงไปอาบข้างล่าง จนทานข้าวเช้าเสร็จขึ้นไปเอาของ พี่ฮั่นขึ้นมาด้วยเข้าไปล้างมือในห้องน้ำ เขาจึงเห็น...ว่าห้องน้ำมันโล่งโปร่งไปหมด นึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนพี่อยู่ในห้องตอนที่บอดี้การ์ดจะเข้ามา ดังนั้นก็แปลว่า..
เขายืนแก้ผ้าให้พี่มองไปถึงไหนต่อไหนแล้วก็ไม่รู้ น่าอายที่สุด!
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
กลั้นไม่ไหวแล้ว คุณแกงครับ จะมาอายอะไรตอนนี้แค่เรื่องดูคุณอาบน้ำ มากกว่านี้ก็เห็นมาแล้ว...ทำไมลืมง่ายจัง
“ขำอะไรหนักหนาเนี่ย?!”
ยิ่งเห็นพี่หัวเราะยิ่งหงุดหงิด คนอะไรแกล้งกันได้ตลอดเวลา คุณแกงอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปซุกไว้ที่ไหนแล้ว
“ขอโทษครับ...งั้นคืนนี้พี่ให้เอาคืน...พี่อาบน้ำ...คุณแกง...รักษา”
คุณแกงหยุดฟึดฟัด ตัวเกร็งตรงทันที ผิวแดงๆ ลามไปถึงหูทั่วต้นคอ แกงส้มรีบก้มหน้าเดินหนีไปทางอื่น ซุกหน้าซ่อนเข้าใต้ผ้าไหมพรมที่พันรอบคอตัวเองอยู่ เท้าสองข้างลงอารมณ์กับพื้นทรายแตะมันฟุ้งกระจุยกระจาย เสียงพึมพำขัดใจลอดออกมาเบาๆ จากใต้ผ้าพันคอที่เจ้าตัวซุกจนเหลือแค่ดั้งจมูกกับลูกตาที่พ้นการปกคลุม
ไม่รู้จะหลบไปไหน ซุกอกเขาก็อาย เลยซ่อนใต้ผ้าพันคอแทน..น่ารักเกินไปแล้ว
ฮั่นหยิบมือถือตัวเองขึ้นมา กดถ่ายรูปเด็กชายขี้อายที่กำลังยืนงอนอยู่ไม่ไกล แล้วก้มลงเลื่อนดูภาพที่ตัวเองแอบถ่ายเมื่อกี้..เมื่อเช้า..และเมื่อหลายต่อหลายวันที่ผ่านมา
“ดูอะไรเหรอ?”
เสียงคนในรูปดังชัดจากข้างตัว ฮั่นรีบคว่ำมือถือกดปิดล็อคหน้าจอ..ไม่รู้จะทันหรือไม่..แต่จากสีหน้าเด็กขี้สงสัยที่ไม่เคยปิดอะไรอยู่ ดูก็รู้ว่า...ทัน
“รูปคนพิเศษ...มีไว้ดูตอนคิดถึง”
คุณแกงอยู่ตรงนี้ พี่คงไม่ได้..คิดถึง
แสดงว่าคุณแกง....ไม่ใช่
ฮั่นยิ้มแอบมองคนข้างๆ ที่ยืนนิ่งไปคิ้วขมวด...ตาโตแววหม่นลง มองไปข้างหน้าอย่างเลื่อนลอย...สงสัยอีกแล้วล่ะสิ
“คนพิเศษ ก็คือ คนที่มีค่าสำหรับเรา...และทำให้เรารู้สึก..มีค่า”
พี่ฮั่นก้มลงมองหน้าจอดำในมืออย่างทะนุถนอม ราวกับมองเห็นรูปทุกอย่างในนั้น..ยิ้มให้มันเหมือนเป็นของมีค่าเกินกว่าสิ่งของ
อยากอยู่ในนั้นจัง
อยากอยู่ในสายตาพี่
คุณแกง...อยากเป็นคนนั้น
แชะ! ครืดดดดดด
“ทำอะไรคุณ?”
เสียงชัตเตอร์จากกล้องโพลารอยด์ในมือคุณแกงดังขึ้น ตามด้วยรูปใบเล็กไหลออกมาจากด้านหน้ากล้อง คุณแกงดึงรูปออกมามองมันอย่างตื่นเต้นแต่เจือหมอง ระหว่างที่สีสันรูปเขาค่อยๆ ปรากฏขึ้น
“พี่ตูมตามซื้อให้นานแล้ว...แต่ไม่เคยใช้..ไม่รู้จะถ่ายอะไร”
คุณแกงคงหยิบมันออกมาจากกระเป๋าสะพายข้าง ไม่ยักรู้ว่าตูมตามซื้อของให้คุณแกงด้วย และดูเจ้าตัวจะเก็บรักษามันอย่างดี เขามีแค่ให้สีชอล์คเด็กเล่นเทียบไม่ติดกับกล้องอย่างดีราคาแพง แถมรูปเขาต้องถูกถ่ายจากกล้องนั้นอีก..กล้องที่ได้มาจากผู้ชายคนอื่น
อะไรก็ตามที่มันกำลังทำให้เขาไม่พอใจ แกงส้มไม่ได้รับรู้เลย เพราะเด็กตรงหน้ากำลังง่วนกับการเลือกที่อยู่ให้รูปถ่ายเขาในกระเป๋าสตางค์ตัวเอง
“อ๊ะ!!”
“อย่างนี้ดีกว่า”
ฮั่นอาศัยจังหวะอีกคนไม่ทันตั้งตัว ฉวยกล้องออกจากมือเล็ก แขนอีกข้างคว้าไหล่แกงส้มโอบเข้าใกล้ และหันหน้าเขาให้มองกล้อง พร้อมยืดแขนกดชัตเตอร์ถ่ายรูปคู่ทันที
รูปใบเล็กไหลออกมา ฮั่นดึงมันยื่นให้คุณแกงถือไว้ ส่วนเขากระเถิบตัวไปข้างหลัง เอาคางเกยไหล่คนตัวเล็กกว่ามองไปที่ภาพในมือเขา ลุ้นรูปที่กำลังเปลี่ยนสีไปพร้อมๆ กัน
ภาพคู่คนสองคนที่ค่อยๆ ปรากฏชัด...จนเติมเต็ม..รูปทั้งใบ
รูปผู้ชายผิวขาวคิ้วเข้ม จมูกโด่ง ยิ้มยิงฟันกว้าง ตาหยีจนเกือบปิด โอบผู้ชายตัวผอมอายุน้อยกว่า ตากลมโตสองข้างตกใจแบบไม่ตั้งตัว ปากสีซีดอ้าค้างเหมือนอยากพูดอะไรสักอย่าง จมูกรั้นๆ บานขึ้นเล็กน้อย ทั้งตลก ทั้งน่ารัก
แรงสั่นบนไหล่ขวา ทำให้รู้ว่าคนขี้แกล้งกำลังกลั้นขำอีกแล้ว พี่นะพี่ ดูหน้าคุณแกงสิ ตกใจตาใหญ่เชียว ปากก็ยังไม่ทันได้ยิ้ม แต่พี่ยิ้มกว้างดีจัง ยิ้มไปทั้งหน้าเลย คุณแกงชอบรูปนี้ มีทั้งพี่...และคุณแกง
ดีกว่าจริงๆ ด้วย
“คุณแกงให้พี่...เก็บไว้นะ” แกงส้มหันกลับมายื่นภาพคู่ใบเล็กให้ฮั่น
ไม่เป็นไร...ถึงคนในโทรศัพท์พี่จะไม่ใช่คุณแกง แต่คุณแกงก็สร้างภาพใบใหม่ได้
คุณแกงขอเป็น...คนพิเศษของพี่...อีกคน ละกันนะ
ไว้ดู...ถ้าคิดถึง
“ผมว่าคุณไปพักผ่อนเถอะครับ...ทางนี้ผมดูแลได้”
หลังจากเช็คความเรียบร้อยรอบบริเวณโรงแรม บอดี้การ์ดเดินมาหายุทธนา ซึ่งกำลังนั่งอยู่ส่วนเอาท์ดอร์ริมกำแพงติดทะเล มองผู้ชายสองคนเดินคลอเคลียกันริมหาดอย่างมีความสุข ต่างกับคนที่นั่งดูอยู่ตรงนี้...
ยุทธนาเหมือนคนอดนอนมาทั้งคืน ใบหน้าอิดโรย ขอบตาดำคล้ำ ไรหนวดที่คางและเหนือริมฝีปากยังไม่ได้รับการดูแล เสื้อเชิ้ตยับตัวเดียวกับเมื่อวาน กลิ่นเหล้าจางลอยออกจากตัว ไม่เหลือมาดท่านที่ปรึกษาที่สุขุมน่าเกรงขาม และเคยเป็นระเบียบทุกกระเบียดนิ้ว
ผู้ร่วมโต๊ะอาหารเช้าอีกสองคน ไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกติของยุทธนาเลย เขาไม่แปลกใจ เพราะเท่าที่เห็นทั้งคุณแกงและนายฮั่นไม่ได้สนใจใครอะไรอย่างอื่น..นอกจากกันและกัน เหมือนว่าโลกนี้..มีแค่เขาสองคน
“ก็ดี...ถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากล รายงานฉันด้วย”
แล้วถ้าสิ่งนั้นคือ..คุณ...ผมต้องรายงานไหม?
“ครับ”
ยุทธนาลุกขึ้น ก่อนเดินออกไปเขามองคุณแกงอีกครั้งด้วยสายตาที่ยากอธิบาย..มันมีทั้งความกังวลปนยินดีอยู่ในนั้น..
แปลก
ด้วยตำแหน่งและความใกล้ชิด ยุทธนาควรจะรีบจัดการตัวปัญหาสักที..ปล่อยไว้นาน ยิ่งอันตรายทั้งต่อตัวคุณแกง และชัยอรรถ หากอิสริยะทำสำเร็จได้เดือดร้อนกันหมด เขาและลูกน้องคงไม่เหลือที่ซุกหัวนอน
ทำไมไม่บอกคุณแกง….
เรื่องง่ายๆ ที่ผู้หวังดี..ควรจะทำ
และเขา...ไม่เคยคิดร้าย...กับคุณแกง
ความคิดที่จะหาโอกาสเหมาะบอกเจ้านาย ต้องหยุดไว้ทันที เมื่อเขาได้ยินเสียงอื้ออึงจากกลุ่มผู้หญิงโต๊ะอีกฟาก
ผู้ชายคู่หนึ่งเดินมาด้วยกัน กำลังจะลงบันไดจากโรงแรมลงสู่ชายหาด คนตัวสูงกว่าลงไปก่อนยื่นมือไปประคองแขนอีกคนตอนลงบันไดชัน เขารู้จักคนแรก..
เพราะเพิ่งพบกันเมื่อคืน
ส่วนคนตัวเล็กที่จับแขนคนข้างล่างก้าวตามลงไป กำลังเป็นจุดสนใจของคนบริเวณนั้นทั้งชายหญิง แม้จะหน้าบึ้งตึงแต่ไม่ได้ทำให้ความดูดีลดลง รูปร่างเล็กบางผิวขาวชมพู ปากสีสด ดวงตาเล็กกลมกับขนตายาวเป็นแพน่ามอง ใครเห็นก็ไม่ลืม....เขาก็เช่นกัน...
เพราะเพิ่งเจอ..เมื่อวาน
อยู่ด้วยกันได้อย่างไง?....ดูสนิทสนมมากด้วย
เขามีเรื่องให้รายงานแล้ว
แต่ที่น่าสนใจไปกว่านั้น...
คนคู่นี้....
เห็นเจ้านายของเขา..กับผู้ดูแลแล้ว
“วาดคลื่นหรือสายฟ้าครับ? ทำไมหยักจัง”
ไม่ให้หยักได้ยังไงล่ะ ก็พี่เล่นนั่งมาซ้อนหลังคุณแกง เอาอกตัวเองแทนพนักพิงหลังเขา ขาสองข้างพี่ก็ชันเข่าครอบตัวคุณแกงไว้ แขนพี่โอบรัดรอบเอวอยู่ คางก็เกยอยู่ที่เดิม แก้มซ้ายพี่เคลียกับแก้มขวาเขาตลอดเวลา คุณแกงไม่ดิ้นตายคาอกก็บุญแล้ว
ไม่ต้องเห็นหน้าก็รู้ว่าพี่ต้องยิ้มเยาะเขาแน่ๆ นี่ก็สั่นน้อยลงแล้วนะ..คุณแกงควบคุมตัวเองได้ดีขึ้นตั้งเยอะ ใจก็เต้น..เกือบปกติ.. เรื่องร้อนๆหนาวๆ ก็คงดีขึ้น..มั้ง..ถ้าพี่ไม่ล้อบ่อยๆนะ
ฮั่นยิ้มระรื่นมองเด็กน้อยวาดรูปจากสีที่เขาให้ ถึงรู้ว่าเขาทำแบบนี้จะทำให้คุณแกงวาดรูปไม่ถึงไหน แต่ก็ชอบ..แค่ได้เห็นเขา..ได้อยู่ใกล้เขา..ก็ไม่อยากนึกถึงเรื่องอะไรทั้งนั้น
ความอบอุ่นเดียวที่จำได้...มีแค่กอดจากแม่..เขาคิดมาตลอดชีวิต..ว่าคงไม่มีโอกาสได้รับกอดแบบนั้นอีก..คงไม่มีสิทธิซึมซับความรู้สึกนั้นอีกครั้ง แต่ตอนนี้เขาเพิ่งได้รู้..ว่าการได้กอดใครสักคน...ก็ทำให้รู้สึกดีได้เหมือนกัน...ถึงไม่เท่า..แต่ก็ไม่แพ้กัน
‘หากคุณรู้สึกดีกับเขา...แม้แค่วินาทีเดียว...ก็ช่วยหยุด…หยุดเรื่องที่คุณคิดจะทำซะ...ทุกอย่างอาจกลายเป็นความว่างเปล่าที่คุณคาดไม่ถึง’
‘..วันที่กอดแน่นแค่ไหนก็ไม่อุ่น…’
ไม่อยากคิด...แต่ก็อดหวั่นไม่ได้
“อุ่นไหม?”
แขนฮั่นโอบรัดเอวคุณแกงแน่นขึ้นดึงร่างบางแนบชิดไปกับแผ่นอกเขา แล้วฝังหน้าตัวเองไปกับซอกคอคนในอ้อมกอด น้ำเสียงแหบต่ำก้มกระซิบถาม
“ไม่อ่ะ..ร้อน”
แกงส้มตอบไปที จดจ่อกับสมุด พยายามบังคับมือตัวเองวาดเกลียวคลื่นให้มนสวยอวดพี่ พี่ก็นะ..ถามมาได้ อากาศก็ร้อนจะแย่อยู่แล้ว พี่ยังมาทำอย่างนี้อีก...มันยิ่งร้อน
“ไม่ได้! ต้องตอบว่า อุ่น!” ฮั่นเหวี่ยงเสียงอู้อี้เหมือนเด็กโดนขัดใจ
“อุ่น...ก็ได้” ก็ได้ ก็ได้ อย่างนี้เรียกอุ่นก็ได้...พี่อาจกำลังบอกว่ามีอะไรที่ร้อนกว่านี้อีก...ที่คุณแกงยังไม่เคยเจอ
ดีมาก
‘..วันที่บอกรักดังแค่ไหนก็ไม่ได้ยิน..’
“ได้ยินพี่ไหม?” ฮั่นยังไม่คลายกอด เลื่อนริมฝีปากมากระเซ้าถามข้างหูแกงส้ม
“ดะ..ได้ยินสิ” แกงส้มจั๊กจี้อายเอียงคอหนี ถามแปลกนะพี่ฮั่น คุณแกงไม่ได้หูตึงสักหน่อย..ถามใกล้ขนาดนี้...ชิดขนาดนี้...ใครจะไม่ได้ยิน
ดีแล้ว
ตราบเท่าที่ได้ยินเขา...จะพูดวันไหน...ก็ไม่สำคัญ
ขอเวลาอีกนิดนะ...รอพี่ก่อน
“พี่..คนนั้นใช่หมอคนเมื่อคืนรึเปล่า?”
แกงส้มเรียกให้ฮั่นหันไปมองตรงปลายทางเดินลงริมหาดห่างจากพวกเขาไม่กี่เมตร ผู้ชายในชุดลำลองสองคนกำลังยื้อยุดกันอยู่ คนตัวสูงกว่าพยายามดึงอีกคนให้เดินกลับไปยังทางที่มา ส่วนคนตัวเล็กขืนตัวยืนนิ่งมองเขม็งตรงมาทางพวกเขา
ริท
หนีอีกครั้ง...คงไม่ทันแล้ว
“หมอ หมอ หมอ!!!”
คุณแกงโบกมือตะโกนเรียกพี่โน่..ริทหันไปตวัดมองคนถูกเรียกที่ตอนนี้ยืนอึ้งหน้าซีดเผือด ริทเปลี่ยนเป็นเหยียดยิ้มจับแขนพี่โน่ลากเดินตรงมาทางเขาสองคน
“คนที่มาด้วยน่ารักจัง...เหมือนเจ้าชายน้อยเลย”
แกงส้มอุทานเบา ระหว่างที่สองคนนั้นกำลังเดินเข้ามา...ใครเห็นก็ชมริทกันทั้งนั้น ผู้ชายตัวเล็กน่ารักเหมือนเด็กผู้หญิง แต่หากจะเทียบกับเด็กชายบริสุทธิ์ผู้มาจากดาวดวงอื่น ตั้งคำถามกับทุกอย่างบนโลกใบนี้ ดูจะคล้ายกับอีกคนมากกว่า..
"โอ้ย!.."
คุณแกงลุกขึ้นเร็วไม่ทันระวัง รอยช้ำด้านหลังวิ่งแล่นแปลบไปทั่วสะโพก ฮั่นรีบยืนประคองหลังแกงส้มทันทีด้วยความเป็นห่วง ท่าทีชวนให้เข้าใจผิด ทำริทที่กำลังเดินเข้ามาตาเบิกกว้างตัวสั่น ภาคินเข้าใจทุกอย่างดีมองคนทั้งสามสลับไปมา ทำได้แค่บีบมือริทเบาๆ
สายตาตัดพ้ออมทุกข์ในดวงตาบวมช้ำเหมือนผ่านการร้องไห้หนัก มองฮั่นนิ่งเพียงอึดใจ ก่อนเปลี่ยนแววตาหันไปฝืนยิ้มผูกมิตรกับ...คุณแกง
“เออ..ริท...นี่คุณแกงส้ม..คนไข้พี่...กับนายฮั่น...ผู้ดูแล” ริทกระตุกมือพี่โน่ ควบคุมเขาให้ทำตามใจ..เหมือนที่ทำได้ทุกๆ ครั้ง
“นี่หมอริท...รุ่นน้องผมเอง” โน่จำใจ ปล่อยเลยตามเลย ได้แต่ขอโทษฮั่นผ่านสายตา ที่ไม่สามารถเลี่ยงสถานะการณ์นี้ได้
“สวัส.."
"แขนคุณไปโดนอะไรมาเหรอครับ...คุณฮั่น?"
ริทถามแทรกคำทักทายของคนไข้หมอโน่ จ้องต้นแขนที่พันผ้าแล้วหันกลับมาคาดคั้นเอาคำตอบจากเขา คุณแกงชะงักไปโดยไม่ได้ติดใจอะไร เขาบริสุทธิ์เกินกว่าจะรู้ว่าคนที่ตนชมว่าน่ารักกำลังเสียมารยาท ตั้งใจทำให้เขาเสียหน้า
บางทีการไม่รู้อะไร ก็ดีเหมือนกัน ไม่รู้..ก็ไม่เจ็บ
"โดนข่วนนิดหน่อยครับ"
ข่วน? ข่วนจนเหวอะหวะเลยเหรอ? พี่กับมันทำอะไรกันล่ะ? หึ..เขาอุตส่าห์เป็นห่วง ริทแสยะยิ้มมุมปากมองแผลฮั่นด้วยหางตา ก่อนกลับมามองเด็กขี้โรคตัวผอมตั้งแต่หัวจรดเท้า ที่กำลังเลิกคิ้วทำตาโตใส่พี่ฮั่น ผ้าพันคอไหมพรมดูผิดที่ผิดฤดู อย่านึกว่าเขาจะโง่จนไม่รู้ว่าปิดบังรอยอะไร แล้วยังมือพี่ฮั่นที่กอดพยุงมันอีก เมื่อคืนคงถึงใจกันมากสินะ!!
ริทตัวสั่นเทิ้มอีกครั้ง ฮั่นรู้ว่าริทคิดอะไร.. อยากพูด อยากอธิบายทุกอย่าง แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะสิ่งที่ริทคิด ก็แทบไม่แตกต่างจากความจริง...
ถึงแม้ไม่ใช่ แต่ก็ใกล้เข้าไปทุกที
ขอโทษนะริท
"ไหนพี่ตามบอกว่าหมอติดธุระ..โกหกนี่"
คนเดียวที่ไม่เป็นเดือดเป็นร้อนอะไร โพล่งถามขึ้นมา ฉุดบรรยากาศเลวร้ายให้ดีขึ้น ขอบคุณที่แกงส้มไม่แก้เรื่องเขาโกหกถึงบาดแผล ถ้าบอกว่าโดนยิง..ริทจะยิ่งเป็นห่วง แล้วคนอารมณ์ร้อนแบบริท..คงไม่นิ่งเฉยแน่
"ผมโทรขึ้นไปแต่เช้าแล้ว แต่คุณยังไม่ตื่น เลยไม่อยากรบกวน เจอก็ดีแล้วจะได้ดูแผลที่หลัง กระแทกพื้นซะแรง และยังแผลที่คออีกมาเลยจะได้ดูทีเดียว"
ภาคินได้โอกาสพูดดังให้ริทได้ยิน ถึงริทจะโกรธเพราะหึงหวงคนอื่น เขาเจ็บแค่ไหนมันไม่สำคัญเท่าความรู้สึกริท เขาไม่อยากเห็นริทเสียใจอีก..อย่างน้อยก็ตอนนี้
คิ้วริทคลายขมวดลง เช่นเดียวกับมือที่กำแน่น แต่หน้าหวานๆ ยังบึ้งตึงคงความสงสัยอยู่ โน่ถอนหายใจเข้าไปพยุงตัวคุณแกงพาเดินออกไปยังศาลาที่ห่างออกไปไม่ไกลนัก..ปล่อยให้พี่น้องได้มีเวลาคุยกัน
แกงส้มเดินไปอย่างเสียไม่ได้ หันกลับมามองฮั่นเป็นระยะ เหมือนอยากให้เขาไปด้วย ฮั่นยิ้มพยักหน้าให้..คุณแกงยู่หน้ากระพริบตารับ ก่อนจะยอมหันเดินไปกับพี่โน่
"น่ามอบตุ๊กตาทองให้...ถ้าไม่รู้มาก่อน คงคิดว่าเป็นคู่รักกันจริงๆ ห่างกันสักนาทีจะเป็นจะตาย" น้ำเสียงเหยียดหยันจากน้องชายต่างสายเลือด ดักคอเขาทันที
"ระวังหน่อย..คนของแกงส้มจับตาดูอยู่"
ฮั่นปรามเสียงค่อย ลูกน้องยุทธนากระจายอยู่ทั่ว แม้จะรู้ว่าเขาเป็นใครแล้ว แต่ไม่รู้ว่าพวกนั้นรู้มากน้อยแค่ไหน รู้ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับริทหรือไม่? เขาไม่อยากให้ริทเข้ามาพัวพันด้วย..ไม่อยากให้น้องเป็นอันตราย
สายตาของทั้งคู่พุ่งตรงไปยังหมอหนุ่มกับคนไข้ โดยไม่ได้หันหน้ามองกันและกัน หากมองจากที่ไกลไม่ได้สังเกตชัด ดูเหมือนสองคนนี้พูดถึงคนในศาลามากกว่าคุยกันเอง..อย่างคนคุ้นเคย
"พี่นี่เก่งเนอะ...ต้องฝืนรักทั้งที่เกลียดมาก..ดูมันมีความสุขมากเลยนะ..หึ..ตอนรู้ความจริง..มันคงกระอักเลือดตาย!"
"ริท!"
"สงสารพี่จัง..ต้องแกล้งเป็นเกย์..ทั้งที่ไม่ใช่..คงสะอิดสะเอียนแทบแย่..กับริทพี่ยังทนไม่ได้เลย!"
"พี่ไม่เคยรังเกียจริท"
"แต่ก็ไม่เคยรัก!"
"ริทเป็นน้องพี่นะ"
"น้องอะไร? เราคนละพ่อละแม่..เห็นริทเป็นน้อง..น้องรู้สึกยังไง..พี่ก็ไม่เคยแคร์อยู่แล้วนี่!"
"ริท.."
"พี่จะทำอะไร..ไม่เคยบอกริทสักคำ..ฮึก..โทรไปก็ไม่รับ...เจอกันเมื่อวาน..ก็วิ่งหนี..ถ้าริทโดนทำร้ายจะทำยังไง? ริทเป็นน้องพี่จริงๆ เหรอ?...ฮึก..เคยห่วงริทบ้างไหม?"
เพราะห่วงเลยไม่บอก เพราะห่วงเลยไม่อยากให้ข้องเกี่ยว
ริทเริ่มสะอื้น.. เขาอยากเตือนสติพี่ ไม่อยากให้พี่เผลอรักมันเข้าจริงๆ แม้รู้ทั้งรู้ว่ามัน...ไม่ทันแล้ว
ทุกอย่างที่เห็นมันชัดเจนเกินไป ทั้งในรถเมื่อวาน และบนที่นั่งเมื่อกี้ จนไม่อยากเห็นอะไรอีกทั้งนั้น ถ้าตาบอดได้ชั่วคราวก็คงดี เขาเจอพี่ก่อน เขารักพี่มาทั้งชีวิต แล้วมันเป็นใคร? มันเป็นศัตรูพี่นะ! แค่คนที่เพิ่งเจอ ทำไมมันถึงได้พี่ไป!
น้ำตาแห่งความอัดอั้นไหลมาไม่หยุด ใครจะเห็นก็ช่าง เขาไม่สนอะไรทั้งนั้นแล้ว...ในเมื่อพี่ก็ไม่เคยสนเขาเช่นกัน
"พี่ขอโทษ.."
อยากจะกอดปลอบน้องตอนนี้ก็ทำไม่ได้ ฮั่นเขยิบเข้าไปใกล้สัมผัสแขนริทแผ่วเบา..เขาทำได้เพียงแค่นี้
"ไม่ต้องขอโทษหรอก..ฮึก..ริทจะพยายามเข้าใจ..พี่รอคอยที่จะได้แก้แค้นมาตลอด..มันใกล้จะจบแล้ว..ดีเหมือนกัน..พี่..จะได้หลุดพ้น..และมีความสุขจริงๆ สักที"
จะได้หลุดพ้น...ใช่ เขาจะได้หลุดพ้นจากอดีตเจ็บปวด จากความทุกข์ทรมาน จากฝันร้ายแบบเดิมซ้ำๆ
และมีความสุขจริงๆ สักที...
ภาพดวงตากลมใสไร้พิษภัยกำลังจ้องมองเขาเอาแต่ถามเรื่องง่ายๆ รอยยิ้มกว้างบริสุทธิ์เมื่อถูกใจ ปื้นแดงระเรื่อตามแก้มเมื่อเขินอาย กลิ่นกายหอมอวลยังติดอยู่ปลายจมูก รสจูบหวานซึ้งยังคละคลุ้งในปาก เสียงครางกระเส่ายังเร่าร้อนในหู ลิ้นยังจำทุกรสที่ได้โลมลิ้มทั่วเนื้อกาย แขนที่ได้โอบกอดรัดแลกไออุ่นกันและกัน มือเล็กนิ่มที่แนบแก้มเขาก่อนนอนทุกคืน
และเสียงหัวเราะของ..เรา
'หัวเราะบ่อยๆนะ...คุณแกงชอบ'
'คุณก็ยิ้มบ่อยๆนะ...ผม...
…ชอบ’
หากวันนั้นมาถึง...เขาจะมีความสุขจริงๆ หรือ?
"ไม่จริง...ไม่เห็นจะใสซื่ออย่างที่พี่แคนบอกเลย..ดูก็รู้..ว่ามันกำลังอ่อยพี่โน่"
เสียงของริทเรียกฮั่นหลุดจากภวังค์หันไปมองยังคนที่กำลังนึกถึง
ภาพที่เห็น...มันทำให้เขา
ไม่ค่อยสบอารมณ์
“คุณว่าอะไรนะ? ผมไม่ได้ยิน”
เฮ้อ...หมอหูตึงหรือเปล่าเนี่ย จะให้พูดดังกว่านี้ได้ยังไง? ถ้าพี่ฮั่นได้ยินล่ะ อายแย่เลย คุณแกงถอนหายใจเหนื่อยหน่ายกับเรื่องที่พยายามบอกหมอหลายรอบ จนต้องกวักนิ้วให้หมอเอาหูมาใกล้ปากเขาแทน..
“ฮ่าๆๆๆ “ ภาคินกุมท้องหัวเราะลั่น กับสิ่งที่ได้ยิน
“พอแล้ว!..มันน่าขำตรงไหน..เงียบเดี๋ยวนี้เลยนะ เดี๋ยวพี่ฮั่นได้ยิน!” แกงส้มหันรีหันขวาง รีบดึงแขนหมอให้กลับมานั่งลงใกล้ตัว
“โอ้ย..คุณนี่จี้ชะมัด..ฮ่าๆ”
“คนกำลังเครียด..หัวเราะอยู่ได้..ตอบมาเลย..มันแย่มากไหม? ต้องรักษาหรือเปล่า?” คุณแกงสีหน้าเป็นกังวล งึมงำไปก็ก้มหน้างุดไป
“คุณไม่ใช่พวกหื่นกามหรอก..อย่ากังวลไปเลย..ฮึๆ..ทำไมถึงคิดอย่างนั้นล่ะครับ?”
ภาคินพยายามกลั้นหัวเราะเอียงคอหาหน้าเจ้าของคำถามที่หนีจนจะหายไปในซอกคอตัวเองอยู่แล้ว เด็กคนนี้ยิ่งรู้จักยิ่งน่าเอ็นดู ถ้าฮั่นจะหลงก็ไม่แปลก เขาได้คุยไม่กี่ครั้ง..ยัง..
สนุกเลย
“ก็...”
'พวกหื่นกาม...ก็คือคนที่คิดแต่เรื่อง..อย่างว่า..ตลอดเวลา..'
“ก็อะไร?” เสียงอ่อนโยนเคล้าขำถามย้ำเด็กขี้สงสัยที่เริ่มเหม่อลอยอ้ำอึ้ง
'เช่น...คิดถึงแต่ตอนได้เห็นเขา...'
ไม่รู้ว่าใช่หรือเปล่า? ไม่ใช่คิดถึงแต่ตอนได้เห็น...แต่เห็นอะไรก็คิดถึง
เห็นอะไรก็เป็นเขา มองใครก็เห็นเป็นพี่ เมื่อกี้ตอนหมอก้มๆเงยๆตรวจแผล คุณแกงยังเห็นเป็นหน้าพี่ฮั่นเลย จนต้องขยี้ตารีบหันกลับไปมองให้แน่ว่าพี่ฮั่นตัวจริงอยู่ตรงโน้น เฮ้อ..เราตาลายหรือเป็นพวกนั้นกันแน่นะ
'...ตอนได้สัมผัสเขา...'
ไม่รู้ว่าใช่ไหม? ไม่ใช่คิดถึงตอนได้สัมผัสเขา...แต่คิดถึงตอนเขาได้สัมผัส
ร่างกายคุณแกงยังจำได้ทุกสัมผัสที่พี่ลูบไล้ มันยังร้อนติดแน่นไปทั่วผิว ขนาดอยู่ห่างกันคุณแกงยังรู้สึกว่าโดนแตะต้องอยู่ตลอดเวลาเลย โดยเฉพาะตรงนั้น...แค่คิดก็ร้อนตุบๆ แล้ว โอ้ย...คุณแกงต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ เลย
'…และตอนได้...'
มาถึงตอนนี้..ไม่ใช่ก็ต้องใช่แล้วล่ะ..ให้ตายเถอะ!..หมอ ยังจะบอกว่าไม่ใช่อีก แล้วที่เขาเป็นอยู่นี่...มันคืออะไร??
ภาคินเผลอยิ้มเฝ้ามองอิริยาบทของแกงส้มที่เงียบไป เดี๋ยวก็ถอนหายใจ สักพักก็หน้าแดงกล่ำ แล้วก็หยีผมยาวซะยุ่งเหยิง สุดท้ายก็นั่งแมะตาลอยเม้มปากตัวเองไปมาจนมันกลายเป็นสีแดงสดไปแล้ว
เด็กสับสนหันมาเจอหมอที่กำลังมองเขาอยู่พอดี แกงส้มสบตาไปก็ช่างใจไป จะถามหมออีกดีไหม? หมอจะขำอีกหรือเปล่า? หมอจะหาว่าคุณแกงโง่ไหมนะ?
“ผมรู้..ว่าคุณเป็นอะไร?”
จริงเหรอ?!
หมอโน่พยักหน้าให้เด็กหนุ่มที่กำลังตาโตเป็นประกาย แล้วสะกิดนิ้วเรียกเขาเข้ามาใกล้...ก้มลงป้องปากกระซิบเบาข้างหูเขา
ตาโตใสค่อยๆ หรี่ลง กระพริบปิดนิ่งเพียงอึดใจ ก่อนจะค่อยๆ ลืมตาขึ้นช้าๆ
ด้วยแววตา...ที่เปลี่ยนไป
“หึ...พี่โน่ก็ยังโง่เหมือนเดิม”
น้ำตาแห้งเหือดไปแล้ว คงเหลือแต่ความกระด้างในน้ำเสียง ภาคินพี่ชายเพื่อนสนิทของพี่ฮั่น หลงรักเขาหัวปักหัวปำมาตั้งแต่เด็ก เขาอยากได้อะไรก็หามาให้ได้ทุกอย่าง หาเรื่องอยู่ใกล้เขาตลอดเวลา แม้เขาจะไม่ชอบ ทั้งเบื่อ ทั้งบ่น ทั้งไล่ ทำตัวไม่ดีใส่แค่ไหน พี่โน่ก็ไม่เคยหายไป ไม่เคยมองคนอื่น มีแต่คนโง่เท่านั้นที่ยังด้านทนอยู่..พี่โน่คือหนึ่งในนั้น
และที่บ้าไปกว่านั้น แค่วันหนึ่งเขาพูดส่งๆ ไปด้วยความรำคาญเหลืออด ว่าถ้าเป็นหมอได้จะยอมคบด้วย คนหัวอย่างพี่โน่ไม่มีทางจะเรียนหมอได้หรอก แล้วพี่โน่ก็หายไปจริงๆ หายไปจากชีวิตเลย เขาดีใจแทบแย่ แต่แล้ว...พี่โน่ก็กลับมา...พร้อมบัตรนักศึกษาแพทย์ ใครจะไปคิดว่าพี่โน่จะทำได้จริง แถมตอนนี้ยังกลายเป็นหมอใหม่ไฟแรงระดับต้นๆ ของประเทศ
คนแบบนี้ก็มีด้วย ทั้งโง่ ทั้งบ้า และก็ซื่อ..บื้อ
อย่านึกว่าเขาจะทำตามสัญญา...หมอภาคิน กับ พี่โน่ ก็คือคนเดียวกันอยู่ดี คนที่ยอมเขาทุกอย่าง แค่เขาบอกว่า 'ไม่' ก็คือ 'ไม่'..ต่อให้เป็นหมอก็ยังโง่เรื่องเดิมๆ อยู่ดี
ฮั่นยืนกอดอกมองท่าทีที่ใกล้ชิดเกินไปของภาคินกับแกงส้ม เขามั่นใจว่าคุณแกงไม่ได้ทำอย่างที่ริทพูด...เจ้าตัวยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคำว่าอ่อยหมายความว่าอะไร?
แต่คนเราก็ทำอะไรตามสัญชาติญาณ โดยไม่จำเป็นต้องรู้ความหมายของมันก็ได้
มันอาจจะใช้ได้กับคนอื่น..แต่ไม่ใช่คุณแกง
เขาไม่ควรเอาคำพูดอคติของริทมาคิดมาก..พี่โน่แค่เอ็นดูคุณแกงเท่านั้น..ไม่มีอะไร..
แค่สนิทกันไวไป..ทั้งที่เจอกันแค่สองครั้ง
แค่ยอมให้ใกล้เกินไป..ทั้งที่ไม่ไว้ใจใครง่าย
แต่กว่าเขาจะอยู่ตรงนั้นได้..ใช้เวลาเป็นเดือน
ทุกอาการของฮั่น...ไม่รอดพ้นสายตาริท
ก็แค่ลองแหย่ดู..ไม่คิดว่าพี่ฮั่นผู้เย็นชาจะมีอาการขนาดนี้..ยิ่งภายนอกพี่นิ่งเท่าไหร่ ภายในยิ่งว้าวุ่นเท่านั้น ไม่ใช่แค่พี่ที่รู้ใจริท...แต่ริทก็รู้จักพี่ดีเช่นกัน
จะมีอะไร? ก็แค่หมอตรวจคนไข้ธรรมดา..พี่โน่อาจดูเป็นกันเองมากกว่าปกติ..แต่ก็ไม่มีอะไรหรอก เด็กนั่นไม่ใช่สเปคพี่โน่สักหน่อย
คนโง่แบบนั้น..ชอบคนอื่นไม่เป็น
ส่วนเด็กนั่นเขาไม่เคยรู้จักมาก่อน จะไปตัดสินมันได้อย่างไร? มันจะใสซื่อจริง หรือแค่แกล้งทำ ก็ช่าง..เขาไม่สนหรอก..อย่างไงเขาก็เกลียดมันอยู่ดี
มันทำให้พี่ฮั่น...หึงได้
ทั้งที่เรา..ทำแทบตายไม่เคยได้ผล..
แต่เขาก็ไม่เคย..หยุดทำ
ภาคินกับแกงส้มกำลังกลับมาอีกไม่กี่ก้าวก็จะถึง แต่ริทไม่รอช้า..รีบเดินเข้าไปแทรกกลางคว้าแขนหมอรุ่นพี่ยืดตัวเองจนสุด
และจูบเขาทันที
คุณแกงตกใจผงะถอยหลังชนกับตัวผู้ดูแลที่ก้าวเร็วตามริทมา เพราะคิดว่าริทจะเข้าไปทำอะไรคุณแกง...โชคดีที่ไม่ใช่
ภาคินตั้งตัวได้ จับแขนริททั้งสองข้างดันตัวเขาออก ริทถอนจูบมองพี่โน่อย่างอ้อยอิ่งแล้วค่อยๆ เช็ดขอบปากเขา ก่อนจะหันกลับมายิ้มมองอีกสองคนที่กำลังยืนอึ้ง
เด็กนั่นอ้าปากค้างซ่อนตัวครึ่งหนึ่งอยู่หลังพี่ฮั่น ที่กำลังมองเขา..แบบเดิม มีแต่สายตาตำหนิที่ส่งมา..ไม่มีเลย..แววตาแบบนั้น แบบที่มองมัน
คนเราก็แปลก..รู้ทั้งรู้ว่าผลลัพธ์เป็นยังไง รู้ว่าจะเจ็บแค่ไหน...แต่ก็ยังทำ
“ผมกับหมอริทต้องเข้าประชุมแล้ว...ขอตัวก่อนนะครับ..สวัสดีครับ”
ภาคินเห็นท่าไม่ดี ทำเป็นยกนาฬิกาข้อมือดู แล้วรีบบอกลา ฮั่นโค้งศีรษะรับ หมอหนุ่มรีบพาหมอรุ่นน้องเดินกลับโรงแรมทันที…โดยไม่มีแรงจะขัดขืน
ฮั่นมองคนทั้งสองเดินจนลับตา แล้วก็หันกลับมามองคุณแกงที่ยังอ้าปากค้างหน้าแดงอยู่...ตกใจล่ะสิที่เห็นริทแบบนั้น..เขาชินแล้ว
“เขาหึงน่ะ...ไม่อยากให้คนอื่นใกล้ชิดคนที่เขาชอบ”
พูดจบ...คนพูดก็ชะงักเอง..
เขากำลังอธิบายการกระทำของริท..หรือระบายความในใจตัวเอง...
ผู้ดูแลกระแอมไอแก้เก้อ...เหลียวมองคนข้างตัว..ที่ไม่มีทางเข้าใจสิ่งที่เขาเผลอพูดไป
“เข้าใจล่ะ...เพราะคุณแกงสินะ...ต่อไปคุณแกงจะไม่ใกล้ไม่ชิดหมออีก” แกงส้มพยักหน้ารับรู้ พูดจริงจัง ทำเอาฮั่นอมยิ้มลอบมองเขา
เข้าใจไม่ถูก..แต่ที่จะทำน่ะ..ถูกต้องที่สุดเลย
“หมอน่ารักจะได้ไม่หึงเนอะ..ถึงว่า...ดูเขาโกรธคุณแกง..เพราะอย่างนี้นี่เอง”
เปล่า..เพราะอีกอย่าง...แต่ช่างเถอะ แบบนี้ดีแล้ว
“แล้วพี่ฮั่นหึงคุณแกงไหม?”
เสียงหวานโพล่งถามขึ้นมา..ฮั่นชะงักหันไปเจอคนถามแหงนหน้า ตาซึมรอคำตอบ เขาเบนสายตาไปมองทะเลแทน..ก่อนจะตอบชัดว่า...
“ไม่”
TBC : Ninee >,<
เรียบร้อย 100% จบแบบไม่ค้างเนอะ อะกิ๊ววว
ขออภัยในความล่าช้า ซึ่งเป็นเรื่องปกติของอิไรต์..น่าตีจริงๆ ไม่ค่อยสบายด้วยแหล่ะ เที่ยวด้วยแหล่ะ อู้ด้วยแหล่ะ...พอดีกว่าเนอะ เริ่มแย่แล้วแหล่ะ 5555 >,o
บทก่อนทุกคนคงได้รับเอ็นไก่ไปหมดแล้ววว (ใครไม่ได้ ทวงได้เลยนะเคะ)
ขอสารภาพอย่างที่บอกทุกคนทุกเมล...เก๊าว่าเอ็นไก่มันไม่ใช่ทางเค้าแหล่ะ ทะแม่ง ทะแม่ง ไงไม่รู้เนอะ รู้สึกผิดหวังในตัวเอง (เอาหัวฟาดผนัง) ตามเรื่องมันจะมาอีก...เราขอพิจารณาตัวเองสักระยะ ถึงเพลานั้นอาจจะข้ามไปเลยล่ะกัน เพื่ออรรถรส ฉายโคมไฟ ไหปลาร้า บานพับประตู ตู้เก็บรองเท้าแทนนะ 5555
แต่อย่างไรก็ตาม...ขอบคุณทุกคนมากนะคะที่เข้ามาเมนท์ ทั้งตอบเหตุผลที่อ่าน และอ่านมาจนบัดนี้ เม้นท์เอ็นไก่ให้ด้วย ขอบคุณจริงๆ ให้ดิ้นตาย ปลื้มใจ
มาคุยกันเลยดีก่าาาา...
1. คุณ t.ka >> คุณคือนัมเบอร์วัน นัมเบอร์วัน ในการแปะเมลลล ไวที่สรวดดด มันหน่วงเนอะ เราเขียนไปยังปวดท้องไปเลย..ไม่ใช่ล่ะ 555 หลุมคุณแกงกว้างงง รอดักรีดทุดคนนน ขอบคุณที่ชอบค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
2. คุณ dreamkim >> เราก็ชอบพล๊อตนี้ คนเล่นเยอะเนอะ พี่ฮั่นแกจิตแบบมีปมนะ สงสารนาง
3. พี่ก้อยจ้า >> เจ้เหนื่อยไหม...สู้ๆนะ >,< ขอบคุณสำหรับทู้กอย่างเลยนะเพ่
4. คุณ Whisky_Prigking >> ชื่อจำยากเนอะ เรื่องไรก็ไม่รุ 555 ขอบคุณที่งงค่ะ เพราะเราก็งงไม่ใช่ล่ะ 555 ขอบคุณจริงๆที่ชอบบบ ขอบคุณจริงๆนะ >,< // กลัวจิกลับกันอ่ะจิ เป็นหวานได้แต่อย่านาน รอดราม่า ไม่ใช่ล่ะ 5555
5. คุณ tay >> ขอบคุณค่า เรื่องไวไวไม่กล้ารับปากเลย...ไรต์จิพยายามค่า
6. คุณ Ya-nang >> คนละขั้วเลยเนอะ เรื่องนั้นต๊อง เรื่องนี้จิต 5555 คุณแกงยิ้มแก้มปริแล้วว ขอบคุณที่ติดตามกันมาตลอดนะคะ ดีใจ // จุ๊บ จร๊วฟฟฟ
7. คุณ bewbunny28 >> เก๊ามี ฟค ด้วยยย ดีจึ้ยยยย คุณแกงน่ารัก พี่ฮั่นก็น่าสงสารเนอะ ลุ้นๆๆ ขอบคุณนะจ๊ะ // นั่นสิพี่ฮั่นนน
8. คุณ Pizza >> โดนมากกก อัพช้าไม่เป็นไร ขอแค่อัพจบเป็นพอ กร้ากกก จบแน่สัญญาๆๆๆ ขอบคุณนะค่า ดีใจที่ชอบค่ะ
9. คุณ Ice_HKS >> ขอบคุณกลุ่มเฟชจริงๆที่พาหนูมาอ่านฟิคพี่...ติดตามๆๆ ต่อนะคะ ดีใจที่ชอบน้า
10. คุณ Dolphin >> พออ่านเจอว่ามาจาก My happiness กัน เล่นเอาอยากวิ่งไปอัพเลยค่ะ 5555 ขอบคุณนะคะ
11. คุณ Platong_IPH >> ขอบคุณค่า แกงใสเนอะ ใสปายยย // อร้ายย >,<
12. คุณ pigpigpig1 >> ชื่อไทย...คิดไม่ออกเลยค่ะ มันเป็นคำเฉพาะอ่ะพี่ ถ้าหนูแปลออกมานี่ถึงขั้นรู้ตอนจบเลยนะ กร้ากกกก ไม่ต้องเมนท์ย้อนก็ได้พี่ เอาเท่าที่สะดวกค่ะ หนูไม่ซี..อย่าหวังกะหนูมากนะพี่.. หนูไม่ได้ดีขนาดนั้นนนน 5555 ขอบคุณพี่หมูมากนะคะ
13. คุณ New >> ติดตามนะคะ พี่ฮั่นทำได้หลายอย่างเลยล่ะ อร้ายยย
14. คุณ Kathy >> รีดๆๆๆ ยังไม่ได้แปะเมลใหม่เลยนะ แปะได้เลยนะคะ เมลที่แปะมาตอนแรกมันตีกลับอ่ะคะ ขอบคุณสำหรับการติดตามนะคะ คุณเมนท์เราทุกตอนเลย ขอบคุณค่ะ
15. คุณ noo >> ชื่อไม่แปลค่ะ เพราะไรต์ก็แปลไม่ได้ กร้ากกก ขอบคุณสำหรับการติดตามนะคะ
16. คุณแหม่มกาอิน >> คุณพี่ตอบได้นางงามมากกกก นี่ถ้าหนูเป็นกรรมการให้มงพี่แน่นอนนนน ขอบคุณนะพี่แหม่ม >,<
17. คุณ Sarsaii >> ขอบคุณครับ ...คุณแกงฝากมาค่ะ ^__^
18. คุณ porhks >> จริงนะ..พี่จดชื่อหนูแล้วนะ อยู่ด้วยกันจนจบน้าาาาา
19. คุณ kawaiipanda >> ใครล่อลวงคุณน้องคะ?? 5555 ชื่อเรื่องมาจากอะไร เดวเฉลยแน่ แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้เน้อออ รอก่อนนน เฉลยไปเดวรู้ตอนจบหมดด ขอบคุณคุณน้องแพนด้านะแจ๊ะ
20. คุณชินบิ >> ขอบคุณที่ติดตาม My happiness นะคะ ขอบคุณๆๆ >,<
21. คุณแกงมะรุม >> คุณแกงต้องอ่านข่าวเล่นทวิตติดโซเชี่ยลบ้างแล้ว จะได้ทันโลกเนอะๆๆ 5555 ขอบคุณนะคะ // นั่นอ่ะจิ...พี่ฮั่นนะพี่ฮั่น
22. คุณ Jai >> ฝากขอบคุณคนที่คุณ Jai ชื่นชมด้วยนะคะ ที่นำพาเรามาเจอกัน อร้ายยยย ใครเอ่ยๆๆๆ ชื่อเรื่องนี่อยากตอบมากกก คันปากสุดๆ แต่หกสูงลังกาข้างคิดแล้วค่ะว่า...เดวค่อยเฉลยดีกว่า...เดวมันจะกลายเป็นการสปอยไป ส่วนสุดท้ายแล้วความอ่อนโยนของคุณแกงจะชนะแรงแค้นของพี่ฮั่นได้หรือไม่...ติดตามนะคะๆ รีดอ่ะร้ายยยนะ ดักคอเราด้วยอ่าาาาา...กรี้ดๆๆๆๆ // ขอบคุณนะคะ
23. คุณ windylee >> โอ้ยยย ชอบบบ เรื่องนั้นฮา เรื่องนี้หื่น (แต่ถ้าดองไว้นานก็เหม็นหืนทั้งคู่เนอะ กร้ากกกๆๆๆ) ขอบคุณนะคะ // มาตามสั่งแล้นค่าาา
24. คุณ Saypan >> เดวส่งหมอฮั่นไปรักษาให้นะ >,< ขอบคุณนะ ขอบคุณที่ติดตามกันอยู่ทั้งสองเรื่องเลยยย ไม่เม้นท์ไม่เป็นไร ไม่ซีๆ
25. คุณ Nilq > ขอบคุณมากๆ ค่า ติดตามกันต่อเนอะๆๆ >,<
26. คุณ sky1650 >> ขอบคุณมากนะ เราต้องแก่พอกันแน่ๆ คนที่จะขำเราได้ต้องแก่พอตัว กร้ากกกก เพราะมุขมันเก่าและแก่มากกก จำได้ด้วยว่าเราใช้เพลงไรประกอบฟิค โห้ยยย ปลื้มอ่า ขอบคุณมากๆเลยนะคะ อ่านแล้วตัวลอยเลย ปลื้มมมม // เขินเนอะๆๆ
27. คุณ Artitaya >> พี่ก็อยากอัพรวดเดียวววโป้งจบเลยเหมียนกัน เป็นทั้งไรต์และรีดในตัว รู้ว่าทรมานแค่ไหนกับการรอฟิคอัพพพพ แต่พอได้แต่งเองเท่านั้น ซึ้งเลยยย..พี่จะพยายาม ขอบคุณนะจ๊ะ
28. คุณ nadearlilz >> กรี้ดดดด ดีใจด้วยยยย น้องเป็นคนที่ 28 ผู้โชคดีของเรา ฮู้เล้ ฮู้เล่ รับไปเลยยย เอ็นไก่ตอนที่ แปด แอด แอ็ดดด 5555 ฝากขอบคุณเพื่อนแฟนคลับที่แนะนำมาด้วยนะจ๊ะ ขอบคุณน้องด้วยที่ติดตาม >,<
29. คุณ S_davil >> ขอบคุณนะคะ ขอฝากไว้ในอ้อมใจทั้งสอง M สองเรื่องเลยยยย ^__^
30. น้อง ainaHKS >> ขอบคุณสำหรับการติดตามทั้งสองเรื่องเลยค่ะ และเรื่องต่อๆไป นี่ยังไม่มีเลยค่ะ กรี้ดดด ขอบคุณล่วงหน้าเลยนะคะ แค่สองเรื่องยังไม่จบเลยคะ กร้ากกก
31. คุณวรา วงศ์ดี >> ชื่อแปลกเพราะอยากให้พี่รีดจำคุณแกงได้ค่า.. ขอบคุณนะคะ >,<
32. คุณ TheDreamTD >> อ่านแล้วเป็นยังไงบ้างคะ? มาติชมให้ฟังที ^__^
33. คุณ kiddy bear >> เก๊าก็อยากดราม่าบ้างอ่ะ รีดปวดตรงไหนนน เดวส่งคุณแกงไปนวดให้น้าาาา โอ๋ๆๆ // รอๆ ว่าจะ หึง ...อ่ะป่าว
34. คุณ Gultida >> นั่นสิเนอะรีด คุณแกงจะอยู่ต่อไปยังงั้ยยยยย ติดตามๆๆ ขอบคุณนะคะ
35. คุณ JMNR >> เดาว่าชื่อคุณมาจาก NR โน่ริทหรือเปล่าคะ มาถูกฟิคแล้วค่ะ แต่อย่าตีหัวเรานะ 55555
36. คุณ Phoenix6828 >> นั่นสิพี่ฮั่นนน คุณแกงไม่ผิดนะะะะ
37. คุณ pacellaa >> กอดแนบเลยล่ะ อร้ายยย
38. คุณ muffin_n >> มาแล้วค่ะ ^_^
39. คุณ shewidku >> ชื่อรีดแจ่มแมวมากกก ชอบๆๆ 5555
รีดท่านใดเพิ่งผ่านมา ฝากฟิคไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
Merry X’mas My reader จุ๊บ จร๊วฟฟฟฟ
ความคิดเห็น