คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Memoroma 07 - 100%
[HKS] Memoroma 07
ลมเย็นพัดปลายผ้าม่านที่เปิดคาไว้ พาแสงนวลสาดส่องเข้าห้องที่เคยมืดมิด
อ่างจากุชชี่สีขาวตั้งอยู่ชิดบานกระจกใหญ่คลุมด้วยมูลี่กั้นโลกภายนอกจากร่างบอบบางที่กำลังยืนหลับตาล้างตัวภายใต้เรนชาวเวอร์ติดเพดาน ผู้ซึ่งไม่รับรู้ต่อการมาเยือนของผู้ดูแลตัวเอง กำลังยืนมองร่างเปลือยเปล่าของเขา...ไม่วางตา
ผู้หญิงเปลือย...ก็เคยเห็นมามาก
ผู้ชาย...ยิ่งไม่มีอะไรให้ตื่นเต้น
แกงส้ม เป็นผู้ชายเหมือนกัน ไม่แตกต่าง รูปร่างเล็กบอบบาง ไร้ทรวดทรง ไม่ได้น่าสนใจ ชวนมองแม้แต่น้อย...
แต่ทำไมเขา...กลับละสายตา...ไม่ได้เลย
แสงเบาสลัวในห้องใหญ่ เพียงพอสะท้อนร่างแกงส้มกลางอ่างขาว ในห้องน้ำปราศจากฉากกั้น ใบหน้าหวานเงยหน้าหลับตาพริ้มรอรับสายน้ำกระทบร่าง จากหน้าผากมนปลายจมูกรั้น แวะอ้อยอิ่งกลีบปากบนที่กำลังเผยอหายใจอย่างเย้ายวน เลยลงผ่านลำคอเพรียวคลอเคลียแผ่นอกบางขยับไหวอวดยอดอกชูชัน ลงสัมผัสหน้าท้องเนียนแบนราบ และค่อยๆ ไหลลงต่ำตามแรงโน้มถ่วง จนถึง.....
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!...ก๊อก! ก๊อก!...ก๊อก!
บอดี้การ์ด
ฮั่นเคลื่อนตัวเร็วกลับไปหน้าประตู พร้อมกับเสียงหยดน้ำเงียบลง ประตูห้องนอนใหญ่ถูกเปิดออกทันที แต่ก็ต้องชะงัก เพราะคนดูแลร่างใหญ่เอาตัวดันขวางไว้อยู่
“มีอะไร?”
ฮั่นถามผ่านช่องประตูแคบ ปรับเสียงให้ปกติที่สุด เขารู้ว่าภายในกายตัวเองกำลังปั่นป่วนแค่ไหน ที่สำคัญ...เขาไม่อยากให้แกงส้มได้ยิน แม้มันไม่น่าทัน เพราะคนข้างนอกจงใจเคาะประตูให้เสียงดังซะขนาดนั้น
“นายลืมกระเป๋า...” บอดี้การ์ดจ้องจับสังเกต ถือกระเป๋าเสื้อผ้าฮั่นไว้ข้างตัวไม่ยอมยื่นให้ จนฮั่นต้องเปิดประตูกว้างขึ้นอีก คว้ากระเป๋าตัวเองคืนมา
กวนประสาทชัดๆ
“ขอบใจ” เขาปิดประตูทันทีที่ได้ของ แต่ก็ไม่ทันมือหนาของบอดี้การ์ดดันแทรกห้ามประตูก่อนจะปิด
“ทุกอย่างเรียบร้อยดีมั้ย?” ทิ้งเสียงถ่วงเวลา พยายามสอดส่ายสายตาเข้ามาข้างใน แต่ก็ถูกฮั่นกั้นไว้อีก
“ดี!” ฮั่นกระแทกเสียงต่ำ ดันประตูปิดทันที
“แล้วคุณแกงล่ะ?” แต่นายบอดี้การ์ดยังไม่ปล่อยมือง่ายๆ ท่าทางมีพิรุธของฮั่น ยิ่งกระตุ้นความอยากรู้เขา
“อาบ..”
“คุณแกงอยู่นี่!”
แกงส้มตอบเสียงดัง ก่อนเดินเข้ามาชิดตัวฮั่น ไอเย็นจากร่างเล็กซึมผ่านเสื้อคลุมแผ่ซ่านความร้อนระอุไปทั่วร่างผู้ดูแล ชุดรุ่มร่ามสาบเสื้อแหวกกว้างจนเห็นหน้าอกขาวจนไปถึงหน้าท้องน้อย กับภาพเร่าร้อนกลางห้องเมื่อครู่ยิ่งโหมไฟที่ไม่เคยมอดให้ลุกโชนขึ้นอีก
อารมณ์ที่ไม่ควรเกิดขึ้น...โดยเฉพาะกับผู้ชาย...
ที่ชื่อ...แกงส้ม
“คุณแกงจะนอนแล้ว เหนื่อยมาก นายก็ไปพักเถอะ วันนี้ขอบใจมาก” แกงส้มตัดบทไว เอื้อมมือปิดประตูใส่หน้าบอดี้การ์ด ก่อนที่เขาจะมีโอกาสได้พูดอะไรอีก
หลังจากประตูปิดลง แกงส้มหันหลังเดินกลับไปที่หน้าห้องน้ำ โดยมีผู้ดูแลกำลังจะก้าวตามไป แต่เขาชะงักเท้าตัวเองหันกลับมาที่ประตูห้อง
และ...
กดล็อคทันที!
คุณแกงหยุดที่ราวผ้าหน้าห้องน้ำ ก้มลงเก็บผ้าเช็ดตัวผืนเล็กที่ตนเองทำตกไว้ขณะรีบออกมาดูเสียงดังเมื่อครู่..
“โอ้ย!”
กระแสความเจ็บแล่นไปทั่วสะโพก ของฝากจากแรงกระแทกพื้นทรายแข็ง ถ้าพี่ฮั่นปล่อยเขาลึกกว่านี้ น้ำทะเลคงช่วยพยุงตัวเขาไว้ไม่เจ็บตัวมาก แต่ในทางกลับกัน..เขาอาจไม่รอดมากุมบั้นเอวร้องโอดโอยอยู่ตอนนี้ก็ได้..
“อ๊ะ..”
มืออุ่นทาบทับหลังมือซ้ายเขาจากด้านหลัง ลมหายใจอุ่นกว่า เกือบจะเรียกได้ว่า..ร้อน..กำลังหายใจรินรดอยู่ที่ต้นคอซ้ายเขา...
มือหนาเริ่มขยับเนิบบีบนวดไปตามแนวเอวบางระบม แกงส้มสะดุ้งสุดตัว เผลอแหงนหน้าขึ้น ศีรษะทุยชื้นบิดไปมาบนไหล่เปลือยกว้างของคนข้างหลัง..ที่ยังไม่หยุดมือ
ไม่รู้มันคืออะไร...
อยากหลุด...แต่ไม่อยากให้ปล่อย
มัน..มัน....ดี...
อีกแล้ว
“จะไม่ถามเหรอ?” ฮั่นเป่าลมหายใจร้อนเอ่ยเสียงต่ำแหบพร่า ข้างๆหูแกงส้ม
ไม่อยากรู้หรือ? ว่าฉัน..ทำไปทำไม?
ฉัน...ทำร้ายนายทำไม?
ไม่...คุณแกงไม่อยากรู้ ตราบใดที่พี่ไม่อยากบอก..
ตัวคุณแกงเองก็ยังมีเรื่องอีกมาก...ที่ไม่อยากพูด
แผล ก็คือ แผล ยิ่งจับยิ่งเจ็บ ยิ่งบีบยิ่งทรมาน
เขาทำเป็นแค่..ไม่ยุ่งกับมัน..
แต่สำหรับพี่ฮั่น..ทางใดที่จะช่วยให้พี่หายได้..หากคุณแกงรู้..
คุณแกงจะทำ
“พวกหื่นกาม คืออะไร?"
“หืม?” นี่เหรอที่อยากถาม เล่นตลกกับฉันเหรอแกงส้ม
“หมอคนนั้นพูด..คุณแกงว่าจะถามแล้ว..ตะ..แต่ลืม”
แกงส้มหมุนตัวกลับมาคุยกับคนด้านหลัง โดยที่มือหนายังวางอยู่บนเอวเขา กลายเป็นว่าคุณแกงพาทั้งร่างเข้าสู่อ้อมกอดของผู้ดูแลด้วยตัวเอง...
ไม่น่าเลย...ท่านี้อีกแล้ว..แล้วดูตาพี่..ทำไมหรี่จ้องคุณแกงแบบนี้ล่ะ รู้สึกหวิวๆ อย่างไงก็ไม่รู้ ยิ่งสายตาที่ไล่มองเขา..ตั้งแต่ริมฝีปาก ลำคอ และหยุดที่...
แกงส้มมองตามสายตาคมที่พลุบต่ำลง พี่กำลังมองรอยแยกเสื้อคลุมเขา! แกงส้มจะยกมือขึ้นปิด แต่ฮั่นรู้ทัน กระชับวงกอดแน่นขึ้นจนคนตัวเล็กกว่าไม่สามารถทำได้ตามใจต้องการ
จะปิดอะไรครับคุณแกง...ที่ให้ผมเห็น..ก่อนหน้า..
แทบไม่เหลืออะไรแล้ว
ไม่อยากรู้คำตอบแล้ว...ทำไมนะ..ทั้งๆ ที่ยังสวมเสื้อคลุม..แต่อยู่ต่อหน้าเขากลับรู้สึก..เหมือนตัวเองไม่ได้ใส่อะไรเลย...ไม่เข้าใจตัวเอง ทำไมต้องปิด ทำไมต้องอาย...
แกงส้มหลบสายตาฮั่นหันไปหา KS เพื่อนเพียงหนึ่งเดียว ที่กำลังนอนสบตาเขาบนพื้นห้อง ราวกับร้องขอความช่วยเหลือจากมัน
“พวกหื่นกาม...ก็คือคนที่คิดแต่เรื่อง ‘อย่างว่า’ ตลอดเวลา..”
แกงส้มค่อยๆ หันกลับมา เลิกคิ้วสงสัย...คำแปลกๆ โผล่มาอีกแล้ว...อย่างว่า..ว่าอะไรล่ะ?
เดาง่ายตลอด ความสงสัยกลบได้ทุกอย่าง เด็กจริงๆ เลย..แกงส้ม
“เช่น...คิดถึงแต่ตอนได้เห็นเขา...
แกงส้มหันหน้าหนีสายตาคมกริบที่จ้องราวกับกระชากผ้าคลุมเขาออก..ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง
“...ตอนได้สัมผัสเขา...”
มือหนาทำหน้าที่อีกครั้ง นิ้วเรียวขยับแผ่วไหวลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังบาง...เหมือนกำลังก่อไฟภายในแผดเผาเขาทั้งเป็น
“…และตอนได้...”
ฮั่นเคลื่อนหน้าเข้าใกล้เจ้านายน้อย คุณแกงใจเต้นแรงมือสั่นหลับตาแน่น เขารู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น...เหมือนตอนนั้นเมื่อบ่าย...สิ่งที่ติดอยู่ในหัวเขาตลอด...สิ่งที่ติดอยู่ในปากเขาตลอด..เวลา…
ครอกกกกกก
ในชีวิตหนึ่ง...คนเรา...จะทำเรื่องน่าอายได้กี่ครั้งกันนะ?
เสียงกลั้นหัวเราะรอดออกจากปากคนข้างหน้าก่อนที่มันจะได้สัมผัสริมฝีปากชมพูใส..เป็นครั้งที่สอง
แกงส้มซุกหน้าหนีความอายลงบนอกเปลือยของคนที่กำลังกลั้นขำจนตัวสะเทือนไปหมด...เขาไม่อยากหัวเราะออกมา ไม่อยากให้คุณแกงอายหนักกว่าเดิม
เด็กน้อยเอ้ย...อย่าทำแบบนี้บ่อยได้ไหม
แค่นี้..ก็ปีนขึ้นไม่ไหวแล้ว
ฮั่นโอบร่างตรงหน้าแน่นขึ้น ยิ้มมองเด็กหิวโซขี้อายที่ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาอีก ก่อนจะก้มลงจูบกลางศีรษะทุยแทน..
“ผมอุ่นนมไว้ให้ข้างล่าง..เดี๋ยวไปเอามาให้นะครับ”
ฮั่นกระซิบเบากับผมดำยาวของแกงส้ม น้ำเสียงอ่อนโยนกลับมาอีกครั้ง..หลังจากปล่อยให้อารมณ์เปลี่ยนเสียงเขาเกือบกลายเป็นพวกที่คุณแกงถามถึง..
นึกแล้วก็สงสัย พี่โน่พูดกับคุณแกงเรื่องนั้นทำไม? หรือ จะเตือน..ให้ระวังเขา
ก็น่าระวังอยู่หรอก
คุณแกงมุดหัวกระแทกลงบนอกข้างหัวไหล่ฮั่นแรง สองสามทีทำโทษตัวเองที่ปล่อยให้เสียงนั้นหลุดออกไป โดยลืมไปว่า....
“ฮึก!..”
ผนังจำเป็น...มีบาดแผล
“คุณแกงขอโทษ! ขอโทษ! ขอโทษ!”
แกงส้มดันตัวเองออก มือเล็กสั่นเทาระหว่างพยายามแตะเหนือผ้าพันแผลหัวไหล่ขวา ปากอิ่มก้มลงเป่าเบาๆ แผลจะได้หายเร็วๆ พี่ฮั่นจะได้หายเจ็บไวๆ
ไม่มีอะไรดีเลยเรา ดีแต่ทำร้ายเขา พี่โดนยิงก็เพราะเรา พี่เจ็บก็เพราะเรา...
แย่จัง..คุณแกง
“ไม่เป็นไร..ไม่เจ็บ” เห็นสีหน้าแกงส้มแล้วความปวดก็หายทันที อย่าทำหน้าอย่างนั้น..
มันไม่ใช่ความผิดคุณ
“เลิกเป่าเถอะ..จั๊กจี้”
แกงส้มเงยหน้า ตากลมโตจ้องเขา ยกคิ้วขึ้น อะไรกันอย่าบอกนะว่าไม่รู้จัก...จั๊กจี้ ให้ตายเถอะ ยุทธนาเลี้ยงมาอย่างไง เคยสอนอะไรบ้าง
“ฮ่าๆ...คุณแกงรู้หรอกน่า พี่น่าจะได้เห็นหน้าตัวเองนะ ตลกมากเลย อุ้ย!! ..โอ้ย..ฮ่าๆๆ พอ..พอแล้ว ฮ่าๆ”
ตลกนักใช่ไหม หลอกฉันเนี่ย...
ฮั่นคว้าตัวแกงส้มจับจี้เอวทำโทษ จะดิ้นก็ไม่หลุดเอาง่ายๆ เสียงหัวเราะเคล้าความสุขของคนทั้งสองดังก้องทั่วห้องมืดมิด ฮั่นหยุดตัวเองเมื่อคุณแกงเริ่มหมดแรง พิงพักหายใจข้างๆ อกเขา..
บนเตียง
ผู้ดูแลปล่อยร่างตัวเองรองรับเจ้านายก่อนที่จะหล่นลงบนเตียงนุ่มขนาดใหญ่ สองแขนเล็กวางบนอกเปลือยของคนข้างล่าง ใบหน้าหวานเอียงซบหอบหายใจรวยรินอยู่บนร่างเขา
“ทำไม..ใจพี่..เต้นแรงจัง”
เด็กขี้สงสัยกดหูแนบเนื้อฟังมันให้ชัดขึ้น ใจเจ้ากรรมก็ยิ่งเต้นถี่แรงแสดงตนยังกับกลัวคนถามจะไม่ได้ยิน
ร่างที่พ้นเสื้อคลุม ไม่มีส่วนไหนไม่สัมผัสโดนเขา แก้มเนียนเย็นแนบเนื้ออกซ้าย ศีรษะทุยขยับขึ้นลงตามจังหวะหายใจคนข้างล่าง ลมหายใจอุ่นของคุณแกงหอบรินกระเซ้าเย้ายอดอกอีกข้าง
มีแต่คนตายด้านเท่านั้น...ที่ไม่รู้สึก
“เหตุผลเดียว..กับคุณนั่นล่ะ”
'มันเต้นเพราะพี่นะ'
“เพราะ...เหนื่อย..สินะ” แกงส้มตอบช้าๆ ก่อนจะนิ่งผลอยหลับไป
“เฮ้อ......” ไม่รู้ตัวเลยหรือไง
ฮั่นหลับตายกมือขึ้นก่ายหน้าผาก ถอนหายใจแรง นี่มันเป็นแผนทดสอบความอดทนจากคนบนฟ้า หรือ คนตรงหน้ากันแน่ หากเป็นคนอื่นเขาคงคิดว่าตั้งใจยั่วปั่นหัวเขาเล่น...แต่กับเด็กคนนี้..ไม่ใช่
คุณแกง...บริสุทธิ์เกินไป
ฮั่นยิ้มประคองศีรษะแกงส้ม แขนอีกข้างช้อนหลังแผ่วเบาก่อนจะค่อยๆพลิกตัวเองขึ้น วางแกงส้มลงนอนบนเตียง จัดหมอนและดึงผ้านวมเตรียมห่มให้...
แต่...คุณแกงยังไม่ได้เปลี่ยนชุดนอนเลย ยิ่งป่วยง่ายอยู่ด้วย นอนไปทั้งอย่างนี้ได้เป็นไข้แน่
ฮั่นลุกไปเปิดไฟดวงเล็กในห้อง แล้วเดินไปที่กระเป๋าเสื้อผ้าแกงส้ม เตรียมหาชุดนอนมาใส่ให้..
“อือ..”
หืม..ไฟแยงตาเหรอ ฮั่นหันกลับมามองเจ้านายบนเตียง...
ร่างเล็กหลับตาหยี ผ้าคาดเอวคลายออก คงตั้งแต่ตอนพยายามดิ้นหนี เสื้อคลุมหลุดลุ่ยเผยหัวไหล่กลมกลึงมาถึงต้นแขน อีกข้างหมิ่นเหม่เกาะลาดไหล่ใกล้หลุดเต็มที ยอดอกข้างที่เผยออกสีชมพูแข็งชัน หลุมสะดือสวยบนหน้าท้องแบนราบ ด้านล่างปลายผ้าแหวกขึ้นมาตามต้นขาขาวเนียนซ้าย..ที่กำลังพลิกตัว..
ชันเข่าขึ้น
ความคิดที่จะปิดไฟ หายไปทันที...
พร้อมกับสติ
ฮั่นเลิกสนใจหาชุดนอน ตัณหาพาเขากลับมาที่เตียงใหญ่ ฮั่นนอนตะแคงข้าง เอื้อมมือเกลี่ยผมยาวพ้นจากแก้มใส นิ้วเรียวเคลียไปทั่วใบหน้าสีชมพูอ่อน กลีบปากเผยอออกราวกับรอจุมพิตจากใครบางคน
ผู้ดูแลพลิกตัวขึ้นคร่อมแทรกตัวระหว่างขาเจ้านาย ใช้ศอกซ้ายพยุงร่างไม่ให้โถมทับเขาทั้งตัว ริมฝีปากอุ่นบรรจงแตะลงที่หน้าผากทุย เคลื่อนปากมาทางขมับน้อย ฮั่นเม้มจูบไปทั่วทุกอณูที่ลากผ่าน โดยไม่ยอมละริมฝีปากออกจากใบหน้าแกงส้ม...แม้แต่วินาทีเดียว
ตอนนั้นได้แต่อิจฉาหยดน้ำที่ได้สัมผัสคุณแกงไปทั้งตัว...
แต่ตอนนี้...แม้แต่อากาศก็ต้องอิจฉาเขา...
มือข้างขวาลากลูบขาเล็กเนียนตั้งแต่ข้อเท้าจนมาถึงต้นขาด้านใน และไล้ไปมาอยู่ตรงนั้น แกงส้มหลับใหลบิดตัวไปมาด้วยความรัญจวน ร่างทั้งร่างกลายเป็นสีชมพูระเรื่อ กระตุ้นอารมณ์ฮั่นขาดกระเจิง ฮั่นกดจูบแรงขึ้น สูดทุกสรรพกลิ่นเข้าเต็มรักราวกับไม่อยากให้ใครได้กลิ่นคุณแกงอีก ริมฝีปากหนาลากไซ้ซอกหูลงมาถึงต้นคอ และ...
ร่างตรงหน้ากระตุกตัวทันที ทำฮั่นลืมตาขึ้น..
รอยแดงช้ำเป็นวงรอบลำคอบาง
เหมือนโดนสาป
เหมือนโดนตีตรา
ความเจ็บที่มอบให้...กลายเป็นความปวดที่ย้อนกลับมา
ฮั่นเป่ารอบรอยที่คอนั้น...หวังว่าจะหายเร็วๆ หายเจ็บไวๆ รอยนี้ไม่ควรอยู่บนร่างคุณแกง.. ไม่ควรเลย
“เลิกเป่าเถอะ..จั๊กจี้”
TBC : Ninee >,<
เรารู้ว่าทุกคนกำลังอินผลบอลเกาหลี-ไทย น้องแกงใส่ขาสั้น >///< พี่ฮั่นจะไปญี่ปุ่น T___T
ฉะนั้นอย่าสนใจเราเลย แต่งไปลงไปงี้แหล่ะ กร้ากกกก
ลงอีกๆๆ ง่วงแล้ววว เดวมาต่อวันหลังนะค่าาา
100% แล้ว ไม่คิดว่าจะเวิ่นได้ขนาดนี้ ยังไม่ไปไหนสักทีเนอะ วนอยู่รอบเตียงนี่แหล่ะ กร้ากกก คงไม่โดนแบนใช่ไหม ยังไม่ได้ทำไรเลยนะ กร้ากกกก ค้างอีกๆ 5555
เราอ่านทุกเม้นท์เลยนะคะ ตั้งแต่ตอนแรกจนตอนนี้
ขอบคุณทุกกำลังใจอย่างยิ่งยวดค่ะ ^__^
ตั้งแต่ตอนนี้ไป รี้ดจ๋า..เรามาคุยกันเลยดีก่า อะคึ อะคึ
คุณ Kathy >> อย่าเพิ่งแปะ5555 อีกนิด ขออีกนิด ใกล้แล้น
คุณ muffin_n >> เดี๋ยวๆ บทอัศจรรย์มันต้องใช้เวลานะตะเอง อร้ายย >///<
คุณ Ice_HKS >> คือ....คือ.....อ่านเล้ยยยย //รอบนี้หายใกล้แล้นนะ เก๊าจิพยายาม ^__^
พี่ก้อยจ้า >> ร้อยแล้ววว เจ้ มาอ่านๆ เอเชี่ยนเกมส์ครั้งไหนล่ะเจ้ ถ้าครั้งนี้ไม่ทันแล้ว ถ้าครั้งหน้า..ไม่แน่ใจ กร้ากกก
คุณ Jai >> อ่านเม้นท์คุณใน My Happiness มา ขอบคุณนะคะ เรื่องนี้ไม่นานนะ แต่แวะปั้มบ่อยแค่นั้นเอง กร้ากกก ตอนนี้ก็แต่งไปเขินไปอยู่ ถึงตอนนั้นมาแปะเมลได้เลยค่า
น้อง kawaiipanda >> ม้าแพนด้าที่รักกกก ไม่ใช่นะไม่ใช่ทางพี่ ทางพี่ใสๆ ไร้มลพิษ แต่ที่น้องเห็นดีเห็นงามไหลรื่นปรู้ดๆ อาจเป็นเพราะเข้าทางน้องมากกว่า 5555 อะคึ อะคึ
คุณ Windylee >> นั่นสิรี้ดดด เก๊าโรคจิตป่ะเนี่ยยย ชอบให้ค้างงง 555 ขอโทษด้วยนะ เราก็ค้างเหมือนกัน กร้ากกกก
คุณ pacellaa >> ขอบคุณนะคะ ^__^ มาแล้วค่า มาอ่านเลยยยย ตอนนี้ยังวนเวียนอยู่ที่เดิม ไม่ได้เดินไปไหนเลย กร้ากกก
ปล.รี้ดท่านใดเพิ่งผ่านมาเจอฟิคนี้ เม้นท์ไว้ได้นะคะ จะมาตอบพร้อมตอนใหม่เลยค่ะ
ขอบคุณนะคะ
Ninee (@Jasmininee)
ความคิดเห็น