คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : เริ่มต้นที่จุดจบ 100%
...
รถบัสคันแรกออกเดินทางไปล่วงหน้าไปแล้ว
ซึ่งตอนนี้เหลือเพียง ซาโกดะ ฮารุกะ ซาร่า อิวาซากะและไอมิที่ต้องขึ้นรถอีกคันไปพร้อมกับสต๊าฟโค้ช
ซาโกดะยังไม่พร้อมจะเจอหน้าฮารุกะยังไม่พร้อมจะหมางเมิน
เธอยืนหลบมุมอยู่อีกด้านนึงของรถ
ก่อนจะเดินพลางยืดเส้นยืดสาย ขาเกงเกงที่ถลกขึ้นเพราะการยืดเหยียดกล้ามเนื้อทำให้เห็นผ้าก๊อซผันแผลรอบข้อเท้า ยิ่งทำให้ซาโกดะลำบากใจ
"ถึงแม้อาการจะดีขึ้นแล้ว แต่ก็ถ้ามีอาการบาดเจ็บเกิดขึ้นอีกครั้ง หมอก็ไม่รับรองว่า ครั้งนี้จะปกติดีหรือเปล่านะคะ" หมอเจ้าของใข้บอกกับเธอก่อนจะโรงพยาบาลมา
แน่ใจนะว่าจะกลับไปที่โรงฝึกเลย น่าจะพักผ่อนอีกหน่อย ผ้าพันแผลยังไม่แกะเลย
หนูจะระวังค่ะ หนูอยากซ้อมกับทีมให้เร็วที่สุด” ซาโกดะยิ้มให้ผู้เป็นแม่ที่ยืนปลอกแอปเปิ้ลอยู่ปลายเตียง
นั้นนะสิ ...ลูกคงจะคิดถึงฮารุกะจังมากเลย ฝากบอกว่าแม่ก็คิดถึงนะจ๊ะ ซาโกดะได้แต่ยิ้มกับตัวเอง หวังว่า..ฮารุกะเองก็จะคิดถึงเธอเหมือนกันน่ะ
ซาร่าซัง ขอโทษที่ให้รอนานน่ะ พอดีคุยกับทางโรงแรมพึ่งเรียบร้อยนะครับ
สต๊าฟโค้ชเดินมาบอกซาร่าซังที่ยืนมุ้งมิ้งอยู่เคียงข้างฮารุกะ
ไม่เป็นไรค่ะ ไม่รีบ อากาศกำลังดีเลย ซาร่าซังอารมณ์ดี ^ ^
ได้ยืนคุยกับซาร่าซังแบบนี้บ่อยๆ คงจะดีสิค่ะ ^0^
คงจะได้คุยจนเบื่อเลยละจ๊ะ ซาร่าหัวเราะคิกคัก
มากันครบแล้วใช่ไหม? ป่ะ ไปขึ้นรถกัน โค้ชมานาเบะเดินมาสมทบ
เหลือพี่ซาโกดะค่ะ เห็นเดินไปทางนู้น อิวาซากะชี้มือไปทางด้านหลังของรถ
มิยาชิตะไปตามมาทีน่ะ เร็วๆละ
เอ๊ะ ? O[]O
เร็วเข้า ! โค้ชทำหน้าง่วง
ค่ะ ฮารุกะออกวิ่ง
ไอมิจะออกวิ่งไปด้วยแต่ฮารุกะโบกมือปฏิเสธไป เค้าไปเองๆ ไอมิมองตามอย่างห่วงๆ
"อยู่ไหนกันน่ะ ยัยพี่ซาโกดะ .." ฮารุวิ่งอ้อมหลังรถไป ซาโกดะนั่งเหยียดกล้ามเนื้ออยู่ในสวนย่อมของโรงแรม ฮารุกะตั้งท่าจะตะโกนเรียก
เสียมารยาทแย่เลย เธอจึงวิ่งลัดสนามเพื่อจะไปเรียกรุ่นพี่ซาโกดะ
เอ๊ะ..ที่ข้อเท้าพี่..มีผ้าพันแผลด้วยนี่นา..
พี่ซาโอ...ริ ฮารุกะเผลอเรียกชื่อเล่นของซาโกดะ อีกฝ่ายรีบดึงขากางเกงลงในทันที หวังว่าน้องเล็กคงจะไม่สังเกตเห็นแผลที่ข้อเท้าเธอน่ะ
โค้ช..ให้มาตามค่ะ จะไปกันแล้ว ฮารุกะชี้มือไปที่รถบัสที่สต๊าร์ทเครื่องรอ
อ่ะ ขอบใจมาก ซาโกดะตอบแบบห่างเหิน โอ๊ะ เจ็บปวด TT__TT
ฮารุกะเริ่มประติประต่อเรื่องราว ...พี่ซาโกดะ..มีแผลที่ข้อเท่าด้วยหรอ ยังใหม่ๆอยู่เลย
เด็กน้อยเริ่มทวีความสงสัยมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็วิ่งตามซาโกดะไปติด
ขึ้นไปก่อนซิ ซาโกดะหลีกทางให้ฮารุกะเดินนำหน้าเธอขึ้นรถไป
"เราสูงขึ้นใช่ไหมเนี่ย?
"ตั้ง2 เซนแหนะ (^O^)v เค้าสูงกว่าพี่ละนะ ฮารุกะลืมตัว...
ซาโกดะก็ลืมตัว
ทั้งสองยิ้มให้กันแบบเขินๆ ...บนรถเหลือที่นั่งแถวแค่สองที่เพราะวางอุปกรณ์เต็มไปหมดทำให้ทั้งสองคนจำเป็นต้องนั่งข้างๆกันอย่างเลี่ยงไม่ได้ บรรยากาศชวนอึดอัด
ซาโกดะลุกขึ้นยืน..จับราวบนรถ
พี่จะไปไหนค่ะ?
เธอคงจะอึดอัดใช่ไหม พี่จะขอเปลี่ยนที่กับไอมิให้น่ะ ซาโกดะตั้งท่าจะเดินไป
“...อย่าไป...นะคะ..” ฮารุกะดึงชายเสื้อของซาโกดะเอาไว้
“ฉัน..ไม่สิ ...เค้าไม่ได้อึดอัดหรอกค่ะพี่ นั่งเถอะ” ฮารุกะตัดสินจะใช้แทนตัวว่า”เค้า”กะซาโกดะอีกครั้ง
ซาโกดะทิ้งตัวลงนั่งที่เดิม ใบหน้าเหยเกนิดๆ จู่ๆแผลที่ขาก็ปวดจี๊ดขึ้นมาซะงั้น
ฮารุกะสังเกตเห็นมือของซาโกดะที่กำหมัดแน่น เธอรับรู้ได้ในทันทีว่าซาโกดะต้องมีอาการบาดเจ็บเพราะถ้าไม่เจ็บถึงขั้นโคม่า คนอย่างซาโกดะจะไม่มีทางร้องโอดโอย
สงสัยจะเพราะลืมกินยาแน่ๆ ( _ _ ) ซาโกดะคิดในใจ
ฮารุกะไม่ถามอะไร เธอตัดสินใจแล้ว..ว่าจะไม่เป็นคนถามก่อน
“เพื่อทีม..เธอต้องเสียคนที่เธอรักที่สุดไป..ทุกอย่างที่เธอทำ..ก็เพื่อทีมชาติ”
ซาโกดะกัดฟันแน่น ซาโกดะตัดสินใจเดินไปหาโค้ช แกล้งทำเป็นถามเรื่องตารางซ้อมแต่จริงๆ เพราะเธอไม่อาจจะห้ามใจตัวเองได้เลยเมื่ออยู่ใกล้ฮารุกะ
“อยาก...อยากจะเล่าความจริงทั้งหมดให้ฟัง...แล้วให้ทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิม..แต่ทำไม่ได้..พี่ทำไม่ได้ ซาโกดะกดเก็บความรู้สึกลงไปในใจ
ฮารุกะเบือนหน้าหนี ได้แต่นั่งทอดสายตาออกไปนอกรถบัส
“ต้องมีอะไรเกิดขึ้นกับพี่ซาโกดะแน่ๆเลย เออ ....ช่างเหอะ มันไม่เกี่ยวกับเราแล้วนี่นา”
ถึงแม้จะบอกว่า ไม่คิดอะไรก็เถอะ ..ในใจฮารุกะกลับเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ ยิ่งกว่า..อยู่กับนากาโอกะซะอีก..นั้นเป็นเพราะ...เพราะอะไร
รถบัสจอดที่หน้าโรงยิมห่างจากโรงแรม20 นาที มีเด็กๆจากโรงเรียนต่างๆใกล้ๆ มาร่วมชมการฝึกด้วย
“ตารางซ้อมเริ่ม9 โมงตรงน่ะ มีเวลาอีก15 นาทีไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อยโค้ชบอกทุกคนที่ยืนประชุมกันในยิม” ซาร่าซังเชิญทางนี้เลยค่ะ ผู้ช่วยโค้ชมาแยะซาร่าออกจากฮารุกะ เด็กน้อยมองตามตาละห้อย
นากาโอกะยืนอยู่ใกล้ๆ ฮารุกะ น้องเล็กยังเอนตัวเล่นไปมาฆ่าเวลา
“ยืดกล้ามเนื้อเรียบร้อยยังละ เราน่ะ? เดี๋ยวบาดเจ็บเอาน่ะ” นากาโอกะหันมามองด้วยสายตาเอ็นดู
“จะเหลือหรอค้า” ฮารุกะยกแข้งยกขายกขาเสต็ปยาก นากาโอกะขำก๊าก
ดีมาก!! นากาโอกะยีผมน้อง แล้วเลื้อยมือไปโอบบ่าตัวเล็ก เนียนๆ
น้อยๆหน่อยนะแก โค้ชอยู่แถวนี้ เดี๋ยวโดนสอยเข้าห้องเย็นหรอก ยูกิโฉบมาบอก
ทั้งสองจึงถอยห่างจากกัน1 มิลลิเมตร ^////^ โอเคระยะห่างกำลังดี น้องเล็กยิ้มสดใส
“เค้าว่า ..วันนี้คงจะซ้อมหนักแน่ๆ โค้ชบอกจะวางแผนทีมใหม่ แผนการเล่นใหม่ ”
“ใช่ ๆ พี่ก็ได้ยินมาว่าจะใช้แผน MB1 ที่มีแค่บอลกลางคนเดียว”
“แต่แผนนั้นค่อนข้างเก่านะ ในความคิดพี่ นากาโอกะแกว่งแขนวอร์มกล้ามเนื้อ”
“เห็นว่าจะเรียกคุณนากามิจิกลับมาด้วยย สงสัยเค้าจะตกกระป๋อง” T^T
“ทำให้เต็มที่ก็พอแล้วละ เพราะฮารุกะคือเบอร์1ในทีมเราอยู่แล้ว” ซาโอริเดินเคียงข้างมาพร้อมคิมยอนคุงซึ่งเล่นในตำแหน่งเดียวกันจึงจำเป็นต้องซ้อมร่วมกัน
อ้าวกัปตัน..คุณคิม นากาโอกะกับฮารุกะทักทายรุ่นพี่
นี่ก็เดินตามจัง ซาโอริหันไปแหวใส่คิมยอนคุง = __=*
“แล้วฮารุกะพอจะรู้จุดอ่อนของตัวเองไหม? ซาโอริดูจริงจังขึ้นมาทันที
จุดอ่อนของฉัน อยู่ตรงที่หัวใจมั้งค่ะพี่ซาริ (づ￣ ³￣)づ ฮารุกะร้องเพลง
เอาใหญ่แล้วนะเรา (￣ー+￣)
มาๆ ตามพี่มา ซาโอริเดินนำฮารุกะไปที่กระดานเขียนแผนการเล่น
“เท่สุดๆไปเลยแฮะเวลาสวมบทกัปตัน” คิมตาเป็นประกาย (≧∇≦)
นากาโอกะพยักหน้าเห็นด้วย ฮารุกะเดินตามซาโอริไปติดๆ ซาโกดะถือลูกบอลเดินสวนกัน เธอก้มหน้าไม่ยอมสบตาน้องเล็ก ทั้งที่เป็นการเดินเฉียดอย่างจงใจของทั้งสองคน
อ่ะ..หยุดก่อน ฮันนี่! ซาโกดะเรียกฮารุกะเอาไว้
ซาโอริและฮารุกะหันมาพร้อมกัน (・・? รวมทั้งนากาโอกะและคิมยอนคุงด้วย
"เหอะๆ ฮันนี่หรอ (￣▽￣;) นากาโอกะทวนคำ
ซาโกดะปล่อยลูกบอลให้กลิ้งหลุดมือไป แล้วนั่งลงคุกเข่าข้างนึงที่พื้น
ซาโกดะก้มลงผูกเชือกรองเท้าให้ฮารุกะอย่างไม่ลังเล
เธอก้มลงผูกมันอย่างรวดเร็ว.. ฮารุกะสะดุ้งตกใจ (。。;)
เฮ้ย..พี่อย่าทำ O///O ฮารุกะจะขัดขืนแต่ก็ทำไม่ได้
ซาโกดะได้สติ ร่างบางอ้ำอึ้ง (。_。*))((*。_。)
ธะ..เธอก็ระวังหน่อยสิ..ฉันเห็นเชือกผูกรองเท้าเธอมันหลุดลุ่ย มันเกะกะสายตาฉัน ซาโกดะพูดเหมือนลำคาญ
พี่..ซา..
โย่ว อิชิดะ รอด้วยๆ ซาโกดะโบกมือให้อิชิดะที่กำลังเข็นรถเข็นลูกบอลเข้ามาในสนามอิชิดะโบกมือตอบ ซาโกดะตัดใจไม่มองหน้าฮารุกะ ก่อนจะวิ่งไปหาอิชิดะ
ฮารุกะเม้มปากแน่น... ร่างบางโค้งขอบคุณ ตามหลังถึงแม้อีกคนจะไม่ได้หันมามองก็ตาม
“พี่จะทำแบบนี้ทำไมว่ะคะ?...มันเจ็บนะเนี่ย (TヘTo)
.............
---ท้องฟ้าสีส้มกำลังสวยเลยค่ะแม่ ----
--ช่ายยย...ช่วงพัก หนูเลยขึ้นมานั่งบนดาดฟ้าหอพักนี่ละคะ------
--อื้อ..พี่ๆที่นี้น่ารักทุกคนเลยค่ะ หนูเป็นน้องเล็ก พี่ๆรักจะตาย ฮารุกะกรอกเสียงไปตามโทรศัพท์
ค่าแม่..แต่ WGP นี้ยังไม่รู้จะได้เป็นตัวจริงหรือเปล่า แต่หนูจะพยายามเต็มที่เลย ..แม่รอเชียร์หนูด้วยน้า แค่นี้นะคะ"
ฮารุกะรีบกดวางสายโทรศัพท์ก่อนที่แม่จะรู้ว่าเธอกำลังร้องไห้ มันเหนื่อยมากเลยค่ะแม่..เธออยากเล่าให้แม่ฟังแบบนั้น แต่ไม่ได้..เธอจะยอมแพ้ไม่ได้ น้องเล็กน้ำตาซึมTT____TT
“แอบมาร้องไห้บนนี้อีกล่ะ เด็กขี้แยขี้งอแง มีอะไรไม่สบายใจบอกพี่ได้น้า พี่ไม่บอกใครหรอก..รวมทั้งเรื่องที่เธอชอบแอบมาร้องไห้บนนี้น่ะ (^_-) ซาโกดะพูดต่อ
“ใครจะบอกว่ะ ฮารุกะรีบเช็ดน้ำตา ไอ้พี่บ้า (╬◣д◢) ชอบแอบตามมาตลอดเลย ไม่ว่าเธอจะอยู่ตรงไหน ต้องมีซาโกดะที่นั้นเสมอ เพราะเป็นรูมเมทกันล่ะมั้ง ถึงดูตัวติดกัน เธอตอบคำถามของหลายๆคนเวลาโดนถามว่า ดูสนิทกันจังน่ะ” ฮารุกะกลั้นสะอื้น รีบปรับอารมณ์ให้เป็นปกติ
“พี่ซาโกดะเองก็ชอบแอบตามเค้าตลอดเลยนะคะ” (￣ー￣) ฮารุกะประชด
ซาโกดะยิ้มพอใจ เมื่อเห็นร่างบางกลับมาปากดีเหมือนเดิม
ซาโกดะมองฮารุกะไม่วางตา (๑・‿・๑)
ฮารุกะเองก็ไม่สามารถละสายตาจากซาโกดะ มองไรนักหนาว่ะ (｡･_･｡)
“ผิดแล้ว” ซาโกดะไขว้มือเป็นตัวX”
“พี่ไม่ได้ชอบแอบตามเธอซะหน่อย” ซาโกดะขยับยืนตัวตรง สายลมอ่อนๆ บนดาดฟ้าพัดผมของซาโกดะคลอเคลียใบหน้า สวยชะมัดเลย ฮารุกะคิดในใจ
“พี่แอบชอบเธอต่างหาก..ฮารุกะจัง! พี่แอบชอบเธอ.ชอบมากๆเลยล่ะ” (ノ・◡・)ノ ♥
ห๊า? O//////O
“ประโยคเมื่อกี้เป็นประโยคบอกเล่า พี่ไม่ต้องการคำตอบจากเธอหรอกน่ะถ้าแอบงอแงเสร็จแล้วก็ตามลงไปแล้วกัน ใกล้เวลากินข้าวล่ะนะ โยเกิร์ตเพียบบอกเลย (o^-')b
ซาโกดะกำลังจะเปิดประตูดาดฟ้าเดินลงไป ..เธอหน้าแดงแปร๊ด ด้วยพละกำลังทั้งหมดที่รวมเพื่อสารภาพความในใจกับฮารุกะหลายต่อหลายครั้งแต่ต้องล้มเลิกไป แต่ครั้งนี้ขึ้นมาเห็นน้องร้องไห้ มันยิ่งทำให้เธออยากบอกให้น้องรู้ว่าเธอคิดยังไงกันแน่ อยากให้น้องเล็กรู้ว่าน้องไม่ได้โดดเดี่ยว...
เธอคิดแค่นั้นจริงๆ มันจึงไม่จำเป็นต้องให้น้องตอบรับความรู้สึกที่เธอมีให้..แต่ลึกๆก็แอบหวังล่ะน้า (￣∩￣)
“เดี๋ยวดิพี่” ฮารุกะวิ่งตามร่างรุ่นพี่ไปอย่างรวดเร็ว
เค้าอ่ะ.............ก็.......
----------
“นี่! ฮารุกะ เป็นไรไป ยืนเหม่ออยู่ได้ ตั้งใจฟังที่พี่พูดอยู่ไหม=_=;; ซาโอริพยายามไม่สนใจสิ่งที่ซาโกดะทำ..เธอพอจะรู้มาบ้างว่า ซาโกดะเคยมีคนรักไม่หรอกมั้ง ๆ ซาโอริรีบไล่ความคิดออกจากหัว
“ขอโทษค่ะพี่ซาโอริ อีกรอบได้ไหม” #O# ฮารุกะได้สติรีบหันมาฟังกัปตันอธิบาย
“พี่บอกว่ามุมที่เธอต้องเซทให้ได้ต้องสูงเลยเนตไปประมาณนี้ ถ้าเซทได้มุมนี้ พี่จะเทคตัวได้พอดีเลย โอเค๊” ซาโอริสอนต่อไป
“อะไรกันว่ะ..พี่ซาโกดะทำไมถึงยุ่งวุ่นวายกับฮารุกะจังมากขนาดนี้”หงุดหงิดฝุดๆヽ(o`皿′o)ﾉ
คิมยักไหล่..เธอเองก็งงไม่แพ้กัน ถึงแม้เธอกับซาโกดะจะรู้จักกันมานานพอๆกับซาโอริและไปดื่มกันบ่อยๆ แต่ซาโกดะไม่เคยเล่าอะไรให้เธอฟังเลยแม้แต่น้อย
นากาโอกะมีสีหน้าจริงจังกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา....ระหว่างพี่ซาโกดะกับฮารุกะจังแฟนเรา(;´д`)
ถึงแม้จะติดทีมชาติมาพร้อมๆกัน แต่เธอกับฮารุกะดันซ้อมแยกกัน พึ่งจะได้มารวมทีมจริงๆจังๆ เมื่อประมาน1ปีก่อนเท่านั้น
เรามาทีหลังหรือเปล่าน่ะ? หรือจะเป็นมือที่ สอง สาม สี่ ห้า แฟนเราฮอตซะขนาดนั้น(´ヘ`;)
นากาโอกะเริ่มคิดมาก
“ปล่อยไว้ไม่ได้แล้วซิน่ะ” ยูกิกระซิบ
“มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย?” (¬ ¬) นากาโอกะหันไปถามเพื่อนสนิท
“มานานละย่ะ ถึงเวลาเข้าคู่ซ้อมล่ะ ฉันว่า แกมาซ้อมก่อนเถอะ ค่อยไปหาคำตอบเรื่องนั้นทีหลัง” p(^_^)q
นากาโอกะพยักหน้าถี่ๆ “อ๋อ โทษทีๆ ปะ ไปซ้อมกัน” นากาโอกะตีแขนเพื่อนเบาๆ
“แกไม่ต้องห่วง ฉันจะช่วยสืบอีกแรง แต่ตอนนี้ แกต้องมีสมาธิกับการซ้อมก่อน เข้าใจไหม ไม่งั้นจะเสียการเสียงานนะเออ? ยูกิเห็นหน้าเพื่อนไม่สบายใจ” ('-^*)/
“อื้อ เข้าใจๆ จะไม่ให้กระทบกระเทือนการซ้อมเลยแม้แต่น้อย ขอบใจนะที่เตือนสตินะยูกิจัง ! แต่เรื่องนั้น ฉันเองคงต้องทำอะไรสักอย่างแล้วเหมือนกัน!” (-_-メ )
-----------------------------------------------------------------------------
.100 % แล้วววว กรี๊ดดกร๊าดด 55555ขอบคุณทุกคนที่คอยให้กำลังใจนะ ไรเตอร์มาช้าเพราะคิดว่ามันอาจจะไม่สนุกถูกใจหรือเปล่า
ไรเตอร์อาจจะไม่ได้แต่งฟิคแนวที่ถูกใจหลายๆคน อาจจะไม่สนุก อาจจิ้นไม่ออกระหว่าง
ฮารุกะกับซาโกดะ แต่บอกเลย สองคนนี้ค่อนข้างสนิทกันน้าในทีมชาติ เจ๊ซาโกดะใจดีกับเด็กสาวๆเสมอ เอ๊ะ เดี๋ยวจะหารูปมายืนยัน
แต่ขอบคุณจริงๆที่ทุกคนคอยให้กำลังใจมาตลอด
แต่ไรเตอร์อยากให้ค่อยๆลองอ่านดูน่ะ อยู่เป็นเพื่อนกันเรื่อยๆน่ะ เรื่องราวความรักของมิยูและมิยา จะเป็นเช่นไร ซาโกดะคนสวยของเราจะดำเนินไปในทิศทางไหนกันน่ะ
เฮ้อ ไรเตอร์ก็เดาไม่ถูก //หล่อนจะมาเดาอะไรหล่อนเป็นคนแต่ง 555
อาจมีตอนพิเศษมาน่ะ ** อาจจะเท่านั้น
ตอนนี้ไรเตอร์เองก็มีคำถาม ถ้าเราเป็นมิยาชิตะ เราจะเลือกใคร?
นากาโอกะ หรือ ซาโกดะ ไรเตอร์เครียดจัดตอนนี้ ตอนต่อไปจะมาเร็วๆนี้ นะฮับบบบ
ความคิดเห็น