คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ก่อนไปฮิเมจิ!
ผ่านพ้นวันหยุดไปแล้ว ในเย็นวันนั้น ซาโกดะ ซาโอริก็กลับมาอย่างเป็นทางการ และการซ้อมวันสุดท้ายในโรงฝึก อายิโนะโมะโตะก็มาถึง
มิยู..เหม่ออะไร โยนบอลมาเซ่ รอนานแล้วนะ !
อ่ะ โทษทีๆ นากาโอกะ เสริฟบอลให้ยูกิ ยูกิตบบอลกลับมา แต่มิยูดูไม่ค่อยมีสมาธิลูกบอลกลิ้งหลุดมือไปไกล
นี่!! เธอจำที่โค้ชบอกได้ไหมยัยมิยู ว่าถ้ามีความรัก ต้องรู้จักบริหารเวลา จะได้Lucky in love Lucky in game ไปพร้อมๆ กัน เข้าใจป่ะ? ยูกิยืนเท้าเอวบ่นเป็นช๊อตๆ
ไม่เข้าใจ...ไม่เข้าใจจริงๆ พี่ซาโกดะ ถึงดูสนิทสนมกับฮารุกะจังขนาดนั้น เมื่อก่อนสองคนนี้เค้าสนิทกันแบบนี้หรือเปล่านะ ยูกิ
ไม่ได้ฟังตูเลยสินะ = =
นากาโอกะกอดลูกบอลแนบอกยืนมองซาโกะดะยืนซ้อมบอลคู่กับมิยาชิตะอยู่ท้ายสนาม
ทั้งสองคนไม่พูดไม่จากันเท่าไหร่ ฮารุกะใส่น้ำหนักบอลแรงขึ้นเรื่อยๆ แต่ซาโกดะก็ยังมีท่าทีสบายๆ
ฮันนี่ ซาโกดะเรียกเบาๆ
ฮารุกะยังโต้บอลกลับไปไม่ได้สนใจที่ซาโกดะเรียกเธอ
ฮันนี่ ซาโกดะเรียกซ้ำ ฮันนี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ซาโกดะเรียกแบบรัวๆ แต่อีกฝ่ายก็ยังไม่มีท่าทีสนใจ
ฮารุกะจัง ซาโกดะหยุดเรียกฮันนี่ ฮารุกะจึงมีท่าทีชงักในเสียงเรียกของอีกฝ่าย
ยังโกรธพี่เรื่องนั้นอยู่หรอ...?
เรื่องอะไรคะ? ฮารุกะสบตาซาโกดะเป็นครั้งแรกในรอบวัน
เรื่องที่พี่ขอลาพักกะทันหันน่ะสิ พี่ขอโทษนะ
เปล๊า !! รุ่นพี่จะลาหยุด ลาออก หรือลาคลอด ฉันก็ไม่มีสิทธิไปโกรธรุ่นพี่หรอกค่ะ
แล้ว..ถ้าไม่โกรธ ย้ายกลับมานอนห้องเดิมได้ไหมละคะ น่ะ ให้โอตาเกะกลับไปอยู่ห้องเดิมกับไอมิ 2 คนนั้นเค้าสนิทกันออกนจะตายไป
นั้นมันเมื่อก่อนค่ะ นี่มันก็ผ่านมานานนนนมากแล้ว ตอนนี้พี่โอตาเกะชอบนอนคนเดียวมากกว่า แล้วฉันทำไมต้องย้ายละคะ อยู่กับพี่ไอมิ “ปลอดภัยดี”ออก”
ปลอดภัย ? ยังไงคะ? แล้วอยู่กับพี่มันไม่ปลอดภัยตรงไหนคะ? =,.=
ฮารุกะ ไม่ตอบ ใบหน้าน้องเล็กขึ้นสีแดงระเรื่อ
ที่พี่หายไป..เพราะว่า ซาโกดะปรับโทนเสียงให้กลับมาปกติ
“เอ๊ะ นั้นพี่ไอมินี่นา... “ฮารุกะ ปล่อยลูกบอลให้หลุดจากมือก่อนที่ซาโกดะจะพูดจบ
ฮา..รุ ซาโกดะเรียกเบาๆ
เธอไม่อยากฟัง ไม่อยากฟังคำแก้ตัวของใครอีกแล้ว มันหมดเวลาไปนานแล้วโว้ยยย น้องเล็กสบตาซาโกดะด้วยช่วงเวลาสั้นๆ แต่แค่วินาทีสั้นๆนั้น ก็ทำให้ซาโกดะรับรู้อะไรบางอย่างได้อย่างชัดเจน....ว่ามันจบไปแล้ว
“อ้าว ฮารุกะ ไม่ซ้อมต่อหรอ ไอมิเอี้ยวตัวมองด้านหลังของฮารุกะ ซาโกดะยืนกอดลูกบอลมองมาที่เธฮด้วยสายตาเหนือความคาดหมาย
ดู เหมือนพี่ซาโกดะกำลังร้องไห้เลยแฮะ โอตาเกะมองตามไอมิ
ฮารุกะถอนหายใจ สมควร..
เด็กน้อยเปลี่ยนเรื่อง “เค้าขออู้สามนาทีนะ โค้ชไม่อยู่ ไปเข้าห้องน้ำ ^^
ไอมิพยักหน้า แล้วหันไปคุยกับโอตาเกะต่อ ใช่ๆ ..
“และเค้าก็มีเรื่องให้พี่ช่วยด้วย “
ไอมิหันขวับ O_O
ฮารุกะปาดเหงื่อที่ซึมตามไรผม คือว่า...
“พี่ขอปฎิเสธ” ไอมิรีบทำมือเป็นรูปกากบาท
“เฮ้ย ยังไม่ได้บอกเลยว่าเรื่องไร” =3=
“อ้าวหรอ ก็ได้ ลองบอกมาดิ”
“ก็ไม่มีไรมาก พี่ช่วยเปลี่ยนไปซ้อมกับยัย..กับรุ่นพี่ซาโกดะทีนะ เค้าจะซ้อมคู่กับพี่โอตาเกะเอง ”
“งั้นขอปฎิเสธอย่างเป็นทางการเลยนะคะ” พี่ซาโกดะตบหนักจะตายไป มือหนักสุดๆ ตบทีไม่มียั้ง ทั้งๆที่ซ้อม กระดูกพี่มีแหลกแน่ๆ ที่สำคัญพี่ยังไม่มีแฟนด้วยนะ ประเด็นหลังนี้สำคัญสุดๆ
“ก็มีแต่ฮารุกะนี่ละน้า ที่พี่ซาโกดะยั้งมือให้คนเดียว เล่นเบาๆ ถนุถนอม” โอตาเกะเสริมขึ้นมา
(_ _) ฮารุกะก้มหน้ามองพื้น
ผิดปกติแล้ว ปกติฮารุกะจะต้องโวยวายเป็นเด็กๆ ถ้าหากไอมิขัดใจเธอไอมิมองหน้าโอตาเกะ รู้สึกเหมือเธอจะไม่มีทางรอดแล้วสินะ
“ก่อนติดทีมชาติมา โค้ชโทโมะ ณ โอกายาม่า บอกพี่ไอมิว่าไง จำได้ไหม?” ฮารุกะพูดขึ้นมา แต่สายตาเธอยังมองที่พื้น
“ตูว่าแล้ว ไอมิเข่าอ่อน โอตาเกะพยุงไว้ทัน
#O# เข้าใจแล้วๆ ฮารุกะจัง พี่จะไปซ้อมกับพี่ซาโกดะเองก็ได้
จริงนะ?
“จริง ไอมิไร้เรี่ยวแรงจะต่อปากต่อคำกับปีศาจน้อย ฮารุกะเล่นยกเอาคำพูดของโค้ชโอกายาม่าที่ฝากฝังเธอให้ดูแลน้องให้ดี คนดีอย่างไอมิจึงต้องจำใจรับปากฮารุกะ
“ขอบคุณค่า...เค้ารักพี่ไอมิที่ซู๊ดดดดดดดดด “ฮารุกะกระโดดกอดไอมิด้วยความดีใจ
แถมจุ๊บแก้มด้วยทีนึง >3<
“ไอมิลูบแก้มตัวเองเบาๆ ฮารุกะอ้อนเธอแบบนี้ตลอด แค่จุ๊บแก้มเป็นอะไรที่ปกติสำหรับ ไอมิ คาวาชิม่า
“ไปกันเถอะพี่โอตาเกะ ไปซ้อมข้างๆ พี่เอบาตะกันดีกว่า ฮารุกะจูงมือโอตาเกะไปยังพื้นที่เป้าหมาย
ในวินาทีต่อมา ไอมิก็สัมผัสได้ถึงจิตสังหารที่แผ่ซ่านอยู่รอบๆ ตัวเธอ จากทั่วสารทิศ
งานเข้าแล้ววว ไอมิจัง TOT
ตอนนี้อาจจะสั้นๆหน่อย แต่ก็เป็นตอนที่สำคัญ พอจะเดาได้ไหม ว่าฮารุกะ กับซาโกดะ ทำไมถึงดูเหมือนจะสนิทกัน อิอิอิอิ
ตอนหน้า..จะฟินละ เค้าสัญญา > < ขอบคุณคนที่ติดตามอ่านด้วยนะคะ
ความคิดเห็น