ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Miyashita Nagaoka LOVE AND WAR

    ลำดับตอนที่ #2 : เรามาดู2PM กันเถอะ

    • อัปเดตล่าสุด 5 พ.ย. 56


     

    วิวทิวทัศนอกหอพัก บนหน้าต่างชั้นสาม ในยามค่ำคืน ไฟตามตึกส่งแสงสว่างชวนมอง

    ฮารุกะ มายืนหลบอะไรตรงนี้จ๊ะ

    อุ๊ย พี่โอตาเกะ มาเงียบๆ ตกใตหมดเลย O_O  

    “ตกใตอะไร?? พี่ไม่เคยได้ยินเลยง่ะ เคยได้ยินแต่ตกใจ

    “เหมือนๆ กันแหละ” ฮารุกะ ถอยห่างจากหน้าต่าง

    ว่าแต่มาหลบอะไรในห้องพี่อ่ะ พี่นากาโอกะถามหาแหน่ะ

    หรอคะ... ก็ไม่ได้หลบอะไรนะ ห้องพี่โอตาเกะวิวสวย มองเห็นโตเกียวทาวเวอร์ด้วย ฮารุกะแถ ชี้มือชี้ไม้ไปทั่ว

    หรอออออออออ พี่อยู่มานานไม่เคยเห็นเลยแฮะ

    พี่แก่แล้ว ตาไม่ดี  ฮารุกะหัวเราะพอใจ ก่อนจะกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกจากห้อง

     กวนตีนนะเรา ()

    อ๋อ.. ขอบคุณที่ให้เค้ามาเล่นห้องพี่น่ะ แล้วก็..ฮารุกะโผล่ส่วนบนเข้ามาในห้อง

    พี่โอตาเกะ คืนนี้ 2 ทุ่มไปดูคอนเสิร์ตที่ห้องพี่มิยูด้วยกันนะ เค้าไปละ

    น้องเล็กเดินดุ๊กดิกกลับมาที่ห้องพักของเธอ

    ฮารุกะเปิดประตูเข้ามาในห้องเห็นไอมินั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ที่ปลายเตียง

    แชทกะครายยยย ฮารุกะนั่งลงข้างๆ

    อยากรู้จริงอ่ะ ไอมิทำหน้าจริงจัง

    “แหงะ ทำไมทำหน้าแบบนั้นละ ไม่อยากรู้ก็ได้ค่า  -_-;;

    ฮารุกะนอนแผ่หลาลงบนเตียง หลับตาพริ้ม

    เออ ฮารุกะ” ซาโกดะ เค้าฝากบอกมาว่า

    ว่า?

    “ก็บอกว่าเป็นห่วงเธอ ให้ดูแลสุขภาพด้วย”

    อ๋อ หรอ = O =

    “ชิ ถ้าเป็นห่วง ทำไมไม่รีบกลับมาสักที” ฮารุกะคิดในใจ แต่เสียงดังมากจนไอมิได้ยิน

    ***ฝากฝั่งห้องนากาโอกะ

    เจ๊!!!

    เรียกซะดังเลย นั่งอยู่ใกล้แค่นี้ ซาโอริเอาหมอนตีแขนนากาโอกะเบาๆจนไส้หมอนแตก //เบามากก

    “ทำไมเจ๊มานั่งหน้าแมวอยู่ข้างฉันง่ะ  คนที่เกี่ยวก้อยสัญญาจะมาดูคอน 2PM คือฮารุกะต่างหากน่ะ ไม่ได้รับเชิญกลับห้องไปเลย ๆ”

    “ไล่ไปเถ้ออ นากาโอกะ เรื่องอะไรฉันจะกลับย่ะ ฉันก็เกี่ยวก้อยกับฮารุกะเหมือนกัน >[]<

    “นี่ถามจริง ตอบให้ตรงด้วย เจ๊ก็มีแฟนแล้ว จะมามั่วสุมวุ่นวายกับฮารุกะเค้าอีกทำไม ห๊ะ?

    O[]O

    “ ห๊า มั่วสุมอะไร แล้ว...ใครแฟนฉันย่ะ ซาโอริกดหยุดเล่นวีดีโอ

    “ก็คิมยอนคุงซังงัยละ”

    กรี๊ดดดดดดดดดดด !! ยัยนั้นไม่ใช่แฟนฉันน่ะ  ยัยนั้นก็แค่..

    แค่อารายยย ฉันเห็นน่ะ เวลาเจ๊มองหน้าคุณคิมอ่า

    “เห็นอะไร พูดดีๆ นะ นากาโอกะ ซาโอริเขินหน้าแดง

    “ก็เห็นว่าเจ๊หน้าแดงงแบบนี้งัย >O<

    “ยัยเด็กบ้า!! นากาโอกะ แกจะมาตัดกำลังฉันใช่ไหม ยัดเหยียดฉันให้ยัยคิมยอนคุงใช่มั้ย O///O

    “ใช่มั้ง เจ๊สังเกตง่ายจะตายไป หน้าแดงด้วยยอ่า” นากาโอกะล้อ

    แกเป็นโคนันหรืองัย มาสังกงสังเกตุอะไรฉัน.. ซาโอริก้มหน้าเขิน

    “เน่ รุ่นพี่ซาโอริ” นากาโอกะเปลี่ยนศัพท์นามเรียกกัปตันทีมชาติ

    อะ..อะไร จู่ๆ มาเรียกเป็นทางการแบบนี้ ซาโอริเล่นผมตัวเองยังเขินไม่หาย

    เรื่องน้องเล็กฮารุกะอ่ะ..ฉันน่ะ...นากาโอกะกำลังรวบรวมความกล้า

    พี่ค้า เค้ามาแล้วว รอนานไหม  เค้าออกไปซื้อโยเกิร์ตมาน่ะ  ซื้อมาเผื่อพี่ๆด้วย น้องเล็กแกว่งถุงโยเกิร์ตไปมา

    ฮารุกะเข้ามาขัดจังหวะ นากาโอกะที่จะแบ่งปันความจริงในใจให้กัปตันฟัง

    ไม่นานเบยย  มาๆ มานั่งตักพี่ ซาโอริกวักมือเรียก

    มานั่งตกนั่งตักไร นากาโอกะเสียงเขียวใส่ซาโอริ

    “เธอมันหูหาเรื่องจริงๆนะ ฉันบอกว่า มานั่งตรงนี้ต่างหากล่ะ ซาโอริตบที่วางบนเตียงข้างเธอๆ

    นากาโอกะไม่ไหวใจ

    มาตรงนี่ ฮารุกะ” นากาโอกะเบียดตัวเองไปนั่งติดกับซาโอริแล้วให้น้องเล็กมานั่งแทนที่เธอ

    ค่า ฮารุกะรับคำอย่างว่าง่าย

    ....และแล้ว คอนเสิร์ต 2PM In Tokyo ก็เริ่มต้นขึ้น ผู้ชมทยอยเข้ามาเรื่อยๆ 

    ผู้ชมทั้ง12 คนอยู่ในห้องของนากาโอกะและยูกิเป็นที่เรียบร้อย

    “ฮารุกะจังชวนมาทุกคนเลยเนอะ ดีจุงเบย”  (_ _'')

    “ก็เค้าอยากให้ทุกคนมีเวลาว่างร่วมกันเยอะๆ เห็นว่างทีไร นอนแข่งกันทุกที” ฮารุกะหัวเราะ

    นี่ๆ เฮ้ย เงียบๆ ฉันไม่ได้ยินเสียงอูยองเลยเนี่ย ริสะส่งเสียงปรามไม่ให้ทั้งสองคนคุยกัน

    ฮารุกะยักไหล่ ส่วนนากาโอกะก็ถอนหายใจเป็นครั้งที่10

    คอนเสิร์ตเริ่มไปสักพัก...

    “ห้องเล็กจังเลยนะคะ  พี่นากาโอกะ” โอตาเกะบ่นขึ้นมาคนแรก

    “มันก็เท่าๆ กันทุกห้องนั้นแหละในหอเนี่ย” =_=

    “ร้อนอีกต่างหาก สงัสัยเครื่องปรับอากาศจะพังละมั้ง”  ไอมิพัดให้ตัวเองแล้วหันไปพัดให้เอบาตะ

    ก็แอร์ตัวเล็กนิดเดียว ดูพวกแกสิ เข้ามาอยู่ในห้องฉันตั้ง 12คนแหน่ะ ไม่ร้อนก็แปลกแล้ว =_=''

    “เตียงก็เล๊กกเล็ก  ฉันกับพี่ฮิราอิแทบจะร่วมร่างกันได้อยู่แล้ว น่าสงสารพวกเราจังเลยนะคะ ยูกิทำเสียงเศร้าๆ

    “ต้องขออภัยจริงๆค่ะ ทางเราจะปรับปรุงในโอกาสต่อไป ถุ๊ยย! ให้ตายเหอะ  ก็มันเตียงสำหรับ2 คนนี่นา  ใครใช้ให้พวกคุณๆ ตั้ง 10 กว่าคนขึ้นมานั่งบนเตียงฉันไม่ทราบ

    “แล้วนี่มันก็ห้องแกด้วยไม่ใช่เราะยัยยูกิ”  (+

     ไม่รู้ไม่ชี้

    ฮึ๊ย ทนไม่ไหวแล้ว..มิยูโวยวาย

    “จุ๊ๆ อย่าเสียงดังสิ นากาโอกะ

    “ก้มหัวลงด้วย มันบัง”  อิวาซากะและฮิราอิพูดขึ้นมาพร้อมกัน

    นี่!! ทุกคนไม่ได้ฟังกันเลยใช่ไหม มิยูขยี้ผมตัวเองระบายอารมณ์

    ฮารุกะส่งยิ้มให้มิยู เธอทำปากขมุบขมิบพอจะอ่านได้ว่า

    สนุกดีเนอะ >_<

    จ้า แม่คุณของพี่ ผิดแผนหมดเลย T///T

     นากาโอกะคอตก แผนที่จะสวีทกับฮารุกะในค่ำคืนนี้ หมดกัน ฮืออๆTxT ไรเตอร์ใจร้ายย

    เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น  

    =_=^^^ ใครมาอีกฟร่ะ   นากาโอกะเดินไปเปิดประตู  โค้ชมานาเบะยืนยิ้มอยู่ที่หน้าห้อง

    มิยาชิตะชวนมาดู คอนเสิร์ต เลยจะขอดูด้วยคนน่ะ

    ค่ะๆ เชิญค่ะโค้ช  มากันหมดทุกคนหรือยังคะ ^^*

     พวกคุณป้าที่โรงอาหารเธอได้ชวนหรือเปล่าเนี่ย ฮารุกะจัง?       นากาโอกะอยากถามแบบนี้ให้รู้แล้วรู้รอด

    มานาเบะมาพร้อมกับสต๊าฟหญิงอีก2คน ในห้องของนากาโอกะ บรรยากาศครึกครื๊นมากมาย

    ..ห้องฉัน..จะถล่มไหมน้อ  T[]T



    -------------
    ยาวได้อีก 555
    สงสารมิยูเนอะ อยากสวีทกะฮารุกะ แต่อุปสรรคเยอะจริงๆ
    รอไปก่อนนะมิยูจัง ไรเตอร์หวงฮารุกะอ่ะ เอ๊า 555
    แต่งครั้งแรกอาจจะงงๆ อ่านไม่รู้เรื่อง หรือไง เม้นบอกเราได้น่ะ *โค้ง*

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×