คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : ปลอบใจ
“ฮึ ฮือ ฮือ”
“โอ๋ๆ ไม่ร้อนะรับนี”
ทรอยำลัปลอบหิสาวในอ้อมออย่าทะนุถนอม วาู่ามอเธอแ่ำเพราะร้อไห้ออมาหนัมา เสื้อผ้าที่ถูึทึ้นหลุลุ่ยสร้าวามสสารและโรธนพวนั้นึ้นมาในใอนที่โอบร่าอยู่อย่าเห็นไ้ั
เาระับอ้อมอแน่นและูบหน้าผาามรั้แล้วรั้เล่า มือที่ว่าอยู่็ลูบหัวปลอบประโลมเธออยู่อย่าไม่เหน็เหนื่อย แมเปรู้สึีึ้นมามาเมื่อพวเามา่วยเธอทันเวลา แ่็ยัไม่หายใและสั่นเทาอยู่ี
เทรย์ัารเรื่อทุอย่าเสร็็ึ้นมาบนรถในฝั่นับ เามอนัวเล็ในอ้อมออน้อาย้วยวามสสาร มือหนาเอื้อมไปลูบที่หัว และริมฝีปา็ุลที่แ้มนวล อีทั้ยัเลื่อนมือมาเ็น้ำาให้เธอ
“ไม่เป็นไรนะ พวเราอยู่นี่แล้ว”
ายหนุ่มพูึ้นมา้วยน้ำเสียอ่อนโยน วาุันภายใ้แว่นามอเธอ้วยสายาเปี่ยมรั
“ฮึ อบุมา่ะ”
เธอพูแ่นั้นแล้วมุหน้าบไปที่แผอแร่อนน้อ านั้นนพี่็ับรถออไปารนั้นทันที
รถสปอร์ยี่ห้อแพราา 8 หลัวิ่บนทา่วน้วยวามเร็วสู ุหมาย็ืออนโอพวเา แม้ใะอยาพาสาวน้อยในอ้อมอนี้ไปให้ถึอนโนโยเร็วแ่ไหน แ่ระยะทามัน็ไลมาโ สอนไ้แ่ิและโทษัวเอในใ พวเาะล่าใเินไปที่ปล่อยให้แมเปลับมาบ้านนเียว
้วยวามเหนื่อยอ่อนและร้อไห้มาอย่าหนั แมเปหลับาอ้อมออทรอย ะที่เทรย์เป็นนับรถ
มือหนาอนน้อลูบหัวหิสาว รั้แล้วรั้เล่าแม้ว่าเธอะหลับไปแล้ว พลาปา็บ่นและร่น่า
“แม่น่าโมโหิบหาย ไอ้พวนั้นล้าียัไมาแะ้อยัยนี่ว่ะ”
นน้อพูอย่าโมโห ะที่มอร่าเล็ำลัหลับปุ๋ยอยู่ในอ้อมอ ที่หาายัมีน้ำปริ่มๆ ไหลออมาอยู่เลย หิสาวแสนีอพวเาถูระทำแบบนี้ เป็นใร็โรธ ทรอยยิ่โมโหที่พวนั้นับเธอไป
“รอบรัวเรา็ทำธุริเี่ยวับผู้หิเหมือนันแ่ไม่เยบัับใรหรือหลอลวให้ใรทำ”
เทรย์พูอย่าเหลืออพร้อมับเหลือบามอนในอ้อมออน้อาย้วยวามรู้สึสสาร ่อนะหันลับไปับรถ่อ
“แล้วใรบอพวนั้นว่ะว่ายัยนี่อยานั่ริ์”
นน้อเอ่ยึ้นมา้วยวามสสัย มันน่าสสัยริๆ ที่อยู่ีๆ น็มาับัวเธอทั้ที่เธอ็ส่อเบี้ยลอไม่า
“เออ เี๋ยวูลอามสืบู”
นพี่พูึ้นมา้วยสีหน้าเร่เรีย ้วยอนเน็ั่นอบ้านเามัน็ไม่ใ่เรื่อยาที่ะามสืบไ้ว่าทำไมถึมีนายแมเปแบบนี้ แมเปหิสาวที่อ่อนหวานเรียบร้อยแทบะเป็นนาฟ้า เธอไม่น่าะมีศัรู ไม่ใ่เรื่อปิ ฝาแฝิเหมือนันหาแ่ว่าไม่ไ้พูออมาเท่านั้น
เมื่อถึอนโแมเป็ยัไม่ื่น พวเาไม่มีทาเลือึไ้อุ้มเธอึ้นมาทั้แบบนั้น ริๆ ็ไม่ใ่เรื่อให่อะไรหรอ ัวเบายัับปุยนุ่น เมื่อมาถึห้อเา็วาเธอลบนเียอย่าเบามือ แล้วผลัันนั่เฝ้าอยู่แบบนั้น
"ูอยาไป่ายหนี้แทนยัยนี่ะเรื่อะไ้บ"
เทรย์บอน้อายว่าเาอยาบเรื่อยุ่ยาเร็ว ๆ วามริบ้านอเธอพวเา็ื้อืนไ้ทันที เพราะมีเินเยอะแยะมีเหลือเยอะนสามารถื้อบ้านแมเปไ้เป็นสิบ ไม่สิอาะเป็นร้อยหลัเลย้วย้ำ
"็เยถามแล้วไ ยัยนี่็ปิเสธเราท่าเียวเลยไม่เห็นหรอ"
ส่วนแมเปเอ็ปิเสธวาม่วยเหลือาพวเามาโยลอ โยให้เหุผลว่าแ่นี้สอน่วยเธอมาแล้ว หิสาวบอว่าเธอับแม่ะแ้ปัหาเรื่อบ้านเอ นอะเรียบร้อยอ่อนหวานแล้ว นิสัยิัวอแมเปที่แ้ไม่หายสัทีือไอ้วามเรในนเินพอีเนี่ยแหละ มันทำเอานอย่าฝาแฝเริ่มิว่าหาเธอลรนั้นลมาบ้าอาะีว่านี้ไม่น้อย
นน้อพู้วยท่าทีเหนื่อยหน่ายพลามอร่าบาำลัหลับพริ้มอยู่บนเีย้วยวามเอ็นู ไม่อยาเื่อว่าอนที่แมเปถูุไปมันทำให้หัวใอพวเาระุแ่ไหน มันเินว่าที่ัวพวเาเอิไว้มา วามร้อนใ วามเป็นห่วและวามโรธที่มีนมาแะ้อเธอทำให้สอแฝเริ่มรู้ัวแน่ัยิ่ว่าอะไร ว่าไ้รัหิสาวนนี้ไปแล้วทั้ใ
และะไม่ยอมให้เธอ้อเอเรื่อร้ายๆ อีเ็า
ฝาแฝผลัันไปอาบน้ำแล้วมาึ้นนอนบนเียอแมเปพร้อมัน
ร่าบาถูสวมอปลอบประโลม าทัู้่นอนนี้เธอหายสั่นไปมาแล้วแ่ยัหลับาพริ้มอยู่ในห้วนิทราแสนอบอุ่นภายใ้อ้อมออพวเา
.
.
อนหน้าะเป็นอนเียอุ่น พร้อมภาพประอบนะะ
อบ็อหัวใและอมเม้นันมาหน่อยนะะนีอไรท์
เอ็นอย่ะ
ความคิดเห็น