คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : คนติว VS คนกวน
ตอนนี้ฉันอยู่ในห้องโถงของบ้านเรียบร้อย ข้างหน้าฉันเต็มไปด้วยหนังสือติวต่างๆมากมายมหาศาล คือ พี่เพทายเข้าใจอะไรผิดรึป่าว ฉันแค่
อยากเรียนที่เดียวกับเขา ไม่ได้อยากบริหารมหาลัยที่เขาเรียนอยู่ซะหน่อย ทำไมต้องให้ฉันอ่านมากมายขนาดนี้T^T และข้างๆฉันก็คือได้
คริสตัล ซึ่งหลังจากมันอาบน้ำเสร็จก็มานอนกินขนมล่อหน้าล่อตาฉันอย่างสบายใจเฉิบอยู่บนโซฟา
“เอาล่ะ มาเริ่มกันเลยดีกว่าเนอะ ว่าแต่เยลลี่จะเรียนเอกอะไรเหรอ” พี่เพทายถามขึ้นอย่างให้ความสนใจ จะให้ฉันตอบว่าไงอ่ะ เอกภรรยา
ของพี่เพทายงั้นเหรอ อร้ายยยยย แค่คิดก็เขินเลยอ่ะ><
“ว่าไงอยากเรียนอะไร”
“เอกอังกฤษค่ะ” ฮี่ๆๆ จะเป็นครูอังกฤษคู่กับพี่ไงละคะ เอิ้กๆๆ
“ฮ่าๆๆๆๆ อังกฤษ ล่าสุดเธอติดF ไม่ใช่เหรอ” ปากมหาปลัยจริงๆ- -*
“คริส! พูดแบบนี้ได้ยังไง เป็นเพื่อนกันควรจะให้กำลังใจกันสิ” มันไม่เคยเห็นหนูเป็นเพื่อนหลอกค่ะ
“ช่างเถอะค่ะ อย่าสนใจพวกปากหอยปากปูเลย มาเริ่มเรียนกันเลยดีกว่าค่ะ”
“เฮอะ! คำพูดช่างสวนทางกับซีรีบรัมซะจริงจริ๊งงงงงง”
“อ้ายยยย! พี่เพทาย มันปากเน่าอีกแล้วอ้ะ”
“คริส!!”
“โอ้ว! คู่นี้ เข้ากันได้ดีเหมือนขี้กับโถส้วมเลยว่ะ”ดู ดูปากมัน มันหลอกด่าชั้นอีกแล้วอ้ะ!
“คริสตัล!!”
“โอ้ยยย!! เรียกทั้งวันเลย ฉันรู้แล้วว่าตัวเองชื่อคริสตัล!” ดู ดูความกวนส้นเท้าของมันสิคร้า
“ก็นาย..”
“เพทาย หยุดเรียกชื่อฉันได้แล้ว ฉันจะนอน โอเคนะ” แล้วมันก็ฟุบลงไปนอนราบกับโซฟา ทำเหมือนตัวเองง่วงซะเต็มประดา นี่ถ้าง่วงขนาด
นี้ทำไมไม่ไปนอนบนห้องวะ ชิ
เวลาผ่านไป.......ติกตอก ติ๊กตอก.......นี่ฉันอยู่ที่ไหน...ฉันอยู่หนใด ทำไมฉันรู้สึก มึนๆ แอนด์งงๆ หรือฉันทะลุกระจกข้ามการเวลามา
อิ้งค์แลนด์เรียบร้อยแล้ว รู้สึกในหัวจะมีแต่ภาษาอังกฤษ ฟุต ฟิต โฟว์ ไฟล์ ฮืออออออออออออ ไม่รู้เรื่อง อะไร คือเพลสเซนท์เพอร์เฟค อะไร
คือ พาร์ทเพอร์เฟค อดีต ปัจจุบัน อะไร งงงงงงงงงงงงงงง#O#
“ฮ่าๆๆๆ เอ๋อขนาดนี้ ไม่เข้าใจอะดิ” ถูกเผงเลยไอ้คริสตัล แต่ถึงฉันจะไม่เข้าใจก็ไม่ได้แปลว่าฉันจะเอ๋อนะ
“เยลลี่ไม่เข้าใจเหรอ”
“นั่งน้ำลายยืดขนาดนั้น ยังจะต้องถามอีก นี่อยู่ใกล้กันแค่ไม่ถึงสองชั่วโมง ความโง่มันเผื่อแผ่มาถึงนายแล้วงั้นเรอะ”
“ไอ้คริสตัล อยู่เงียบๆบ้างจะได้ไหม กลิ่นปากนายจะทำฉันเป็นลมแล้วนะย๊ะ” คนยิ่งปวดๆหัวอยู่
“โง่เองก็อย่ามาพาลดิ ฮ่าๆๆๆๆ” แก...แก.....ย้ากกกกกกก! ฟิ้ววววกระเป๋าดินสอลอยค่ะ!
“เฮ้ย!!! ยัยบ้า!!! เกิดโดนหน้าฉันขึ้นมาทำไงฮะ!!”
“ฉันก็จะสมน้ำหน้านายน่ะสิ!”
“ยัยเตี้ย!!!”
“ไอ้เปรต!!!”
“หยุด!!!!!” เสียงระฆังดังขึ้นทำเอาฉันกะไอ้คริสตัลสะดุ้ง เริ่มรู้สึกตัวว่าทำอะไรอยู่ กรี๊ดดดดดดดดด ภาพพจน์ฉันไปหมดแล้วอ่า....พี่
เพทายจะมองฉันแบบไหนเนี่ย ฮือๆๆๆๆ เพราะแกคนเดียวเลย ไอ้เปรตตัวพ่อ! ยัง มันยังยักคิ้วกวนบาทาฉันอยู่อีก จะยั่วให้ฉันตะบะแตก
แล้วตะบันหน้าแกให้ได้เลยใช่ม้ายยยยยยยย
“ทำไม ชอบทะเลาะกันจังเลย เฮ้อ ว่าแต่ไม่เข้าใจตรงไหนเหรอ” เสียงพี่เพทายดูเหนื่อย ทำเอาฉันรู้สึกผิด เขาจะระอาฉันไหมอ่ะY_Y
“ว่าไง เยลลี่ไม่เข้าใจตรงไหนถามพี่สิ”
“เอ่อ…..” ตอบว่าไม่เข้าใจทั้งหมดเลยจะน่าเกลียดไปไหมอ่ะ^^!
“ยัยนี่ไม่เข้าใจสิ่งที่นายสอนมาหรอก ก่อนสอนนายต้องหาเชรไดร์ให้ยัยนี่ก่อน”
“ทำไมต้องเอามาให้ฉันด้วย” ฉันถามอย่างงงๆ มันใช้ในการเรียนการสอนด้วยเหรอ
“ก็กำจัดปลวกในหัวเธอก่อนไง โง่อีกละ ฮ่าๆๆๆๆๆ” ว้าก!! มันด่าฉัน มันด่าฉันอีกแล้วอ้ะ!! ฮือๆๆๆๆ ชาตินี้ฉันจะเอาคืนมันด้วยวิธีไหนได้
บ้างเนี่ย TT_TT
“พอๆๆๆๆ เอาละ วันนี้พอแค่นี้ก่อนแล้วกันนะเยลลี่ เราก็แค่ท่องไว้ซักหน่อยแล้วกัน หลักการใช้ เพลสเซนท์ เพอร์เฟคเทนซ์น่ะ
1 ที่ใช้กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในอดีต และต่อเนื่องมาถึงปัจจุบัน 2 ที่ใช้กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในอดีต สิ้นสุดลงแต่ยังส่งผลมายังปัจุบัน 3ใช้
พูดถึงเหตุการณ์...”
“พอๆๆๆๆ ยัยเตี้ยนี่จำไม่ได้หรอก วันนี้ให้จำแค่นี้ก็พอ หิวข้าวแล้ว ไปหาอะไรกินกันเถอะ” กรี๊ดดดดด เห็นด้วยอย่างแรง ไอ้คริสตัลตั้งแต่
รู้จักแกมาก็มีวันนี้แหละที่แกพูดเข้าหูชั้นที่สุด เจอเข้าไปสองข้อแรกก็งงละ ดูเหมือนจะสิ้นสุดที่ปัจจุบันๆ เป็นอะไรกับปัจจุบันมากไหม
อยากถามเจ้าของภาษา=_=
“เอางั้นก็ได้ งั้นเดี๋ยวพี่เข้าครัวแป๊บนะ เยลลี่อยู่ทานด้วยกันนะ” อร้ายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เขาชวนชั้นทานเข้าด้วย กรี๊ดๆๆๆ ฉันควรจะเล่นตัว
ซักหน่อยดีไหมนะ คึคึ
“ตกลงค่ะ” แฮ่ๆ ไม่กล้า^^!
“ตะกละ!” จึก!! รู้สึกจุก=^=
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับแก พี่เพทายเขาชวนฉันนะ”
“ก็มันข้าวบ้านฉันเหมือนกันนี่!!”
“คริสตัล เลิกแกล้งเยลลี่ได้แล้ว อะไรเนี่ยกัดกันทุกห้านาทีเลย ไม่เหนื่อยบ้างรึไง”
“ไม่รู้ ต้องถามหมาในปากยัยนั่นดู”
“อ้าย!! พี่เพทาย ดูหมาในปากมันก่อนสิคะ”
“หยุดเลยทั้งสองคน คริสตัล ไปช่วยพี่ทำกับข้าวไป”
“ไม่เอาอ่ะ จะดูการ์ตูน” เหตุผล= = นอกจากนิสัยไม่ดีแล้วยังขี้เกลียดอีก
“เดี๋ยวฉันไปช่วยพี่เองค่ะ^^” ฉันขันอาษาทั้งที่ตัวเองทำกับข้าวไม่เป็น ^^! แต่มันไม่ใช่ปัญหา! ให้พี่เพทายสอนทีหลังก็ได้ อิย่ะ><
“เสล่อ!” สะอึกเลยฉัน ด่ามาแต่ละคำเจ็บปวดไปยันไส้ติ่งอ่ะ
“คริสตัลไม่เอาน่า ดูการ์ตูนก็ดูไป อย่าทะเลาะกันนะ ส่วนเยลลี่ก็อ่านหนังสือพลางๆไปก่อนนะ กับข้าวเดี๋ยวพี่จัดการเอง เยลลี่เป็นแขก
คอยอยู่นี่แหละ”
“แขกดอยอ่ะดิ ฮ่าๆๆๆๆ” กร๊าซซซซซซซ ฉันจะไม่ทนกับแกแล้วนะไอ้คริสตัล!!!
“คริส จะดูการ์ตูนหรือจะทำกับข้าว!” พี่เพทายเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบ! สงสัยจะเริ่มโมโหที่สาวน้อยน่ารักอย่างฉันถูกปีศาจรังแก อิอิ
“รู้แล้วๆๆ ไปซักที หิวแล้วนะ!” มันบ่นกระเหง้ากระงอด พร้อมกับกดรีโหมดเปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆ พี่เพทายหันมายิ้มให้ฉันครั้งนึงก่อนจะเข้า
ครัวไป หล่ออ่ะ>////<
“นี่ๆ บ้านนายใหญ่ขนาดนี้ทำไมไม่มีแม่บ้านอ่ะ แล้วใครเป็นคนทำความสะอาดเหรอ”
“ถามทำไม”
“เอ้า ก็ถ้าฉันเกิดได้เป็นพี่สะใภ้นายขึ้นมา ฉันจะได้จัดสรรปันส่วนถูกว่าฉันต้องทำอะไร ดูแลส่วนไหนของบ้านบ้าง ฮี่ๆๆๆ”
“นี่เอาฮาปะเนี่ย พูดเนี่ย ไปตายแล้วเกิดใหม่ซักสองชาตินะ แล้วค่อยฝันเฟื่องว่าจะได้เป็นพี่สะใภ้ฉันน่ะ” พูดแค่นี้ทำไมต้องกระชากเสียงใส่
ฉันด้วยฮะ
“ทำไม ฉันไม่ดีตรงไหนย้ะ!”
“ทุกตรง!”
“=_=!!”
“แล้วก็ไม่ต้องแสล๋นคิดจะมาเป็นแม่บ้านที่นี่ในชาตินี้ เพราะบ้านนี้มีแม่บ้านอยู่แล้ว เพียงแค่ฉันให้เขาหยุดเสาร์-อาทิตย์ก็เท่านั้น”
“อ่าว ยังงี้เสาร์-อาทิตย์พี่เพทายก็เป็นคนทำกับข้าวน่ะเหรอ กรี๊ดดดดด ผู้ชายอะไรน่ารักอ่ะ><” ถ้าแต่งงานกันไปชั้นต้องเป็นเจ้าสาวที่โชค
ดีที่สุดแน่เลย สามีทำกับข้าวให้กินทุกวัน แอร้ยยยยยยย><
“อย่ามาเว่อร์ ฉันก็ทำเป็นเหมือนกัน!” มันกระชากเสียงใส่อย่างคนอารามณ์เสีย แล้วกระแทกเท้าเดินเข้าครัวไป อะไรของมันวะ ไอ้นี่นิ ชัก
จะหนักขึ้นทุกวันแล้วนะ อารมณ์บ้าของนายเนี่ย
ยี่สิบนาทีผ่านไป....พี่เพทายกับคริสตัลก็พากันยกกับข้าวออกมาวางเรียงกันสามสี่จาน ว้าวววววว รู้สึกตัวเองเหมือนเจ้าหญิงเลยอ่ะ มี
องค์รักษ์หล่อๆยกอาหารมาเสริฟ ฮี่ๆๆๆๆ ว่าแต่ทำไมมันมีแต่ ผัก! ผัก! ผัก! แล้วก็ผัก!!อ่ะTOT ไอ้คริสตัลแกแกล้งฉันใช่ม้ายยยยยยย
“ทานเยอะๆนะ เยลลี่ คริสบอกว่าเยลลี่ชอบทานผัก พี่เลยจัดอาหารหารมื้อนี้เพื่อเยลลี่เลยนะ” นั่นไง ฉันถูกมันแกล้งจริงๆด้วย ฮือๆๆ พี่
เพทายสุดหล่อ อาหารพี่น่ากินมาก แต่ฉันเกลียดผักอ่ะ
“ขอบคุณค่ะ ฉันชอบมากเลย”YoY
“คึคึ” เสียงไอ้บ้านั่นมันหัวเราะออกมา ประมาณว่ามันกลั้นไว้ไม่อยู่ ฉันอยากจะร้องกรี๊ดให้ไอ้คริสตัลหูแตกจริงๆนะตอนนี้ ฮืออออ
“มีอะไรเหรอคริส” พี่เพทายหันมาถามไอ้หน้าหล่อนี่งงๆ แต่มันกลับทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ฉันจะแจงความเจ้าเล่ห์ของมันให้พี่เพทายรรับรู้ยังไงดี
เนี่ย แล้วดู ดูมันลอยหน้าลอยตากินอย่างอร่อยอ่ะ คอยดูนะ ฉันจะแช่งให้ยอดตำลึงที่แกตักอยู่พันลูกกระเดือกแกตายไปเลย แง!
“เยลลี่ ทานสิ มะระกับน้ำพริกนี่อร่อยมากเลยนะ”
มาแล้ว ผักที่เกลียดอันดับหนึ่ง ไอ้คริสตัล ไอ้สารเลวววววว
“ขอบคุณค่ะ” พี่เพทายตักให้ชั้นทาน ทำเอาชั้นซึ้งแทบน้ำตาร่วงด้วยความขมของผัก แต่ก็ต้องฝืนยิ้มไว้ ฮือๆๆๆ
“สะเดานี่ก็อร่อยนะ เป็นยาด้วย ลองทานดูสิ กับน้ำพริกนี่แหละ” มาแล้ว ผักที่เกลียดอันดับสอง ไอ้คริสตัล ไอ้ชาติชั่วววววววว
แล้วดูมันดิ กินไปอมยิ้มไปจนแก้มตุ่ยอ่ะ ถ้าเป็นเวลาอื่นฉันคงคิดว่ามันเป็นคนที่ดูดีแม้กระทั่งเวลากินอะไร แต่เวลานี้ ฉันอยากพ่นไฟใส่มัน
อ้ะ ว้ากกกก!!!
“แกงขี้เหล็กนี่ก็อร่อยนะ”
“ฮ่าๆ”
“TT_TT”
ความคิดเห็น