(จบแล้ว) [fic naruto] ❀ fulfill our heart... (Tobirama x OC)

ตอนที่ 22 : ❀ ตอนพิเศษ ❀ ข่าวแสนน่ายินดีของคุณชายใหญ่

     2 เดือนต่อมา

     เสียงฝีเท้าวิ่งด้วยความรีบร้อน

     ประตูห้องไม้ถูกเลื่อนเปิดขึ้นด้วยมีฝือของคุณชายใหญ่ประจำตระกูลเซ็นจู สีหน้าของเขานั้นเต็มไปด้วยความสุข เปี่ยมไปด้วยยินดีปรีดาอันเนื่องมาจากข่าวที่ว่า ทาง'ตระกูลอุซึมากิ'ยินดีที่จะยกบุตรสาวของตนแต่งกับคุณชายใหญ่ฮาชิรามะ ทว่าขอให้หมั่นหมายเอาไว้ก่อน ไว้ได้ฤกษ์ยามที่ดีแล้วค่อยหารือถึงงานแต่งอีกที 

     "โทบิรามะ! ข้าจะได้เมียแล้ว!" ฮาชิรามะเอ่ยเสียงดังด้วยความดีใจ

     "เงียบน่า! ลูกข้ากำลังหลับอยู่" โทบิรามะเอ่ยน้ำเสียงไม่พอใจนิดๆ เขาเพิ่งจะช่วยเมียรักกล่อมเจ้าลูกชายให้หลับลงไปได้ไม่ทันไร ท่านพี่เขาก็ทำเจ้าตัวแสบตื่นเสียแล้ว 

     "โทษทีๆ ข้าดีใจมากไปหน่อย" ฮาชิรามะเอ่ยแล้วนั่งลงข้างผู้เป็นน้อง

     "ยินดีด้วยนะเจ้าคะ ท่านฮาชิรามะ" เสียงเล็กๆของฮิสึงิเอ่ย หล่อนรีบรินน้ำชาเพิ่มและส่งให้คุณชายใหญ่ดื่ม แล้วหันมากล่อมเจ้าลูกชายอีกครั้ง หลังจากกลับมาคราวนั้นท่านชายใหญ่ก็ไปโขกหัวขอร้องท่านบุซึมะให้ช่วยเจรจาขอตัวท่านมิโตะมาเป็นภรรยา ท่านบุซึมะตกลงและยอมดำเนินเรื่องดู

     ตระกูลอุซึมากินั้นเป็นตระกูลนินจาที่ใหญ่ในแคว้นน้ำวน มีพลังชีวิตที่สูงและเชี่ยวชาญคาถาผนึก ตอนหล่อนไปที่นั้น หล่อนก็เห็นนินจาของตระกูลอุซึมากิผนึกสัตว์ประหลาดต่างๆ ด้วยคาถาประจำตระกูลของพวกเขา อีกทั้งหากนับเรื่องความสัมพันธ์แล้วต้นสายบรรพบุรุษนั้นเป็นเครือญาติกัน ความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลเลยค่อนข้างดี การได้เกี่ยวดองกันอีกครั้งจึงเป็นเรื่องที่ดี...

     "ต้องฝากเจ้าด้วยนะ ฮิสึงิ" ฮาชิรามะเอ่ย

     แน่ละสิ ในฐานะภรรยาของคุณชายรองอย่างหล่อน เรื่องการเตรีมยงาน เตรียมพิธีขั้นตอนนั้นให้เรียบร้อย ไหนจะเรื่องของของสินสอดตามธรรมเนียมเก้าชิ้น และกิโมโนเพื่อเป็นของหมั้น หล่อนคงจะต้องเตรียมให้สมกับเป็นตระกูลเซ็นจูเสียหน่อย...แต่ไม่ต้องห่วง หล่อนเตรียมไว้นานแล้ว!

     "เจ้าค่ะ ข้าน้อยจะเตรีมให้อย่างดีเลย" ฮิสึงิกล่าวและยิ้ม เรื่องกิโมโนที่จะส่งไปนั้นหล่อนซึ่งมีฝีมือการปัก ไม่ใครเทียบหล่อนได้หรอก "แล้วกำหนดวันหมั่นหมายไว้รึยังเจ้าค่ะ" หล่อนถาม

     "วันหมั้น...?" ฮาชิรามะเงียบไปชั่วครู่

     "เร็วๆหน่อยก็ดี ข้ากลัวว่าอีกฝั่งจะเปลี่ยนใจเสียมากกว่า เห็นว่ามีคนมาทาบทามตั้งมาก" โทบิรามะ

     "โทบิรามะ! เจ้านี่ก็นะไม่คิดจะอวยพรข้างบ้างเลย" ฮาชิรามะกล่าวอย่างคนงอนแง

     "ข้าถึงได้บอกไงว่าให้รีบหมั้น รีบแต่งไง ว่าแต่เจ้านะ เจ้าจะปักกิโมโนเองรึ? หรือว่าจะไปดูที่ร้านผ้ากัน จะได้จัดตรียมเงินไว้ถูก" โทบิรามะกล่าวและถามแม่ภรรยาสาว

     "ข้าคิดว่าเป็นกิโมโนที่ข้าปักคงจะสวยและเหมาะสมกว่า" หล่อนกล่าวตอบ

     "เจ้าจะไหวรึ ไหนจะเลี้ยงลูก ดูแลเรื่องภายในบ้านอีก" โทบิรามะเอ่ยอย่างเป็นห่วง ช่วงนี้หล่อนแทบจะไม่ได้นอนป็นเวลาเลย วันๆก็ขลุกอยู่แต่กับเจ้าสองแสบกับสมาชิกที่บาดเจ็บในตระกูลอีก...

     "นั้นสิ" ฮาชิรามะเอ่ย เขาเองก็ห่วงน้องสะใภ้ผู้นี้อยู่ไม่ใช่น้อย เมื่อสองสามวันก่อนก็หลับกลางวันบ่อยๆ ก็มักจะนั่งสัปหงก ไหนจะตื่นแต่เช้าๆ ขึ้นมาดูแลเรื่องภายในบ้านอีก งานของฮิสึงินั้นหนักจริงๆ

     "ไม่ใช่เช่นนั้นเจ้าค่ะ ข้าน้อยปักเตรียมเอาไว้แล้วนะเจ้าคะ" หล่อนเอ่ย

     "ห่ะ?" ฮาชิรามะงุนงง เขามีสีหน้าตกใจเล็กน้อย ฮิสึงิเห็นเช่นนั้นจึงวางฮิโตะมารุที่เริ่มผล่อยหลับไปอีกครั้งที่เบาะนอนด้วยความนุ่มนวล หล่อนลุกขึ้นแล้วหยิบกล่องไม้ขนาดกลางๆออกมา พอเปิดแล้วก็เป็นกิโมโนสีขาวตัวงาม ปักด้วยด้ายหลากสีเป็นรูปดอกไม้มงคลผสานด้วยใบไม้สีเขียว และดิ้นเงินและทองล่ำค่า ลวดลายทุกจุดนั้นไม่มีตำหนิเลยแม้แต่น้อย

     "เจ้าเตรียมไว้ตอนไหนกัน?" โทบิรามะเอ่ยถามและมองไปที่กิโมโน

     "ท่านพี่เขียนจดหมายเอาไว้ด้วย ว่าจะมีคนหมั้นหมายกับหนุ่มตระกูลเซ็นจู เขาบอกให้ข้าเตรียมเอาไว้ ข้าก็เลยเตรียมไว้นะเจ้าค่ะ ดีที่ช่วงนั้นคิดแบบเอาไว้ นึกไม่ถึงว่าจะเป็นจริง" หล่อนกล่าวจบก็หัวเราะแหะๆ

     "ท่านชินดะนี่ก็จริงๆเลย ไม่บอกข้าตั้งแต่แรก" ฮาชิรามะยิ้มเขามองไปที่กิโมโนตัวสวย พลันนึกถึงคำพูดของเจ้าพ่อบ้านของตระกูลอุซึมากิที่เจ้าเล่ห์ นึกไม่ถึงว่าสัมผัสพิเศษของท่านชินดะจะหน้าเชื่อถือขนาดนี้

     'ท่านฮาชิรามะ อีกหน่อยตระกูลเซ็นจูคงมีข่าวดี ท่านก็รีบเตรียมงานมงคลไว้ก็แล้วกัน' ชายหนุ่มผมเปียหรี่ตาลงคำพูดคำจาของเขานั้นทำให้ท่านชายตระกูลเซ็นจูสะดุ้งด้วยความประหลาดใจ

     'อะไรนะท่านชินดะ งานมงคลอะไรกัน' ฮาชิรามะเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ...

     'เอาน่าๆ ท่านเชื่อข้าเถอะ เตรียมตัวยิ้มและมีความสุขก็พอ การมาครั้งนี้สมหวังท่านแล้ว' ชินดะกล่าวก็หลับตาลงไม่ได้กล่าวอะไรออกมา 'ข้านะเห็นสุรามงคล ดอกไม้และปลาคัทสึโอะใต้ต้นไม้ใหญ่ ถ้าข้าตีความไม่ผิดบ้านท่านคงจะมีงานมงคลในเร็วๆนี้'

     "เขาคงจะเห็นอะไรดีๆ จากนัยน์ตาของท่านสินะ ท่านฮาชิรามะ" ฮิสึงิกล่าวในขณะที่กำลังพับเก็บกิโมโนหมั้นของท่านชายฮาชิรามะเอาไว้ พอถึงวันที่กำหนดกิโมโนนี้จะถูกส่งไปโดยแม่สื่อตามพิธีการแบบทางการ หรือไม่ก็ไปพบแบบตัวต่อตัวเลย ไม่รู้ว่าตระกูลนินจานั้นใช่วิธีการใดกัน?

     "คงจะอย่างนั้น" ฮาชิรามะตอบสีหน้าดีอกดีใจยังคงไม่หายไป

     "อย่างนั้นก็รีบไปหมั้นหมายซะ" โทบิรามะย้ำอีกครั้ง น้ำเสียงนั้นเบาด้วยความว่าเจ้าเด็กชายตัวแสบจะตื่นขึ้นมา "เรื่องงานไม่ต้องห่วง พวกเราจะช่วยเตรียมอีกแรง"

     "ขอบคุณพวกเจ้าสองคนมากนะ" ฮาชิรามะยิ้มน้ำตาคลอเบ้าด้วยความปลื้มปลิ่ม...

     "ท่านจะร้องไห้ทำไมท่านพี่!" โทบิรามะบ่นเผลอตัวเสียงดังไปเล็กน้อย

     "ท่านโทบิรามะ ลูกตื่นอีกแล้ว..." ฮิสึงิเอ่ยและดึงแขนเสื้อของผู้เป็นสามีใหเลดอารมณ์ลง

     "ความผิดข้าเอง ให้ข้ากล่อมเจ้าฮิโตะมารุเถอะ" ฮาชิรามะยิ้มเขารับฮิโตะมารุ เจ้าหลานตัวน้อยเข้ามาอยู่ในอ้อมแขนของตน แล้วจึงแกว่งแขนเบาๆเป็นการกล่อมเด็ก มือข้างหนึ่งนั้นแตะที่แก้มนุ่มนิ่มในใจท่านชายใหญ่คิด หากเขามีลูกก็คงจะเป็นเช่นนี้

     !

     แปลกที่มีเสียงบางอย่างแทรกเข้ามาภายในหัวของเขา กระทั่งมีภาพเหตุการณ์บางอย่างลอยเข้ามา มันเป็นภาพของเด็กสาวตัวน้อยผมสีบลอน ประมาณสามสี่ขวบมัดผมแกละไว้ต่ำเหมือนเจ้าโทบิรามะตอนเด็กๆ

     'ท่านปู่! เต๋าพนัน ท่านถอยอย่างไรกันเจ้าคะ? ท่านปู! สอนสึนะด้วยนะเจ้าคะ' เด็กสาวผู้นี้เอ่ยและขยับขึ้นมานั่งบนตักของเขา มือเล็กๆกำลูกเต๋าขึ้นมาเล่นก่อนจะมองไปที่ไพ่นกกระเรียนด้วยความสนใจต่อ

     เด็กสาวคนนี้เป็นใครกัน? ฮาชิรามะตกใจเล็กน้อย...

     !!

     "ฮิโตะมารุหลับแล้ว ท่านพี่ส่งมาให้ข้าเถอะ" โทบิรามะเอ่ย เมื่อเห็นว่าผู้เป็นพี่หยุดนิ่ง คงเพราะเจ้าฮิโตะมารุนั้นหลับแล้วกระมั้ง คงจะไม่รู้ว่าต้องอุ้มอย่างไรให้เจ้าตัวแสบของตนไม่ตื่นขึ้นมา...

     "อา โทษทีๆ" ฮาชิรามะเอ่ย เห็นทีวันนี้เขาพูดคำว่าขอโทษไปหลายสิบรอบแล้วกระมั้ง

     "คิดอะไรอยู่เหรอเจ้าคะ" ฮิสึงิถามด้วยความสงสัย หล่อนเองก็เห็นท่นชายนิ่งไปนานเสียจนน่าสงสัย...

     "แค่คิดว่าถ้ามีลูกก็คงเหมือนพวกเจ้า...ถ้ามีหลานก็คงจะรู้สึกดีไม่น้อย" ฮาชิรามะขำกลบกลื่นเล็กน้อย ตอนนี้นึกไปถึงใบหน้าของแม่หญิงคนงามแห่งตระกูลอุซึมากิ แม่หญิงมิโตะของเขา...ไม่คิดว่าฝันนี้ว่าจะได้เป็นจริงเสียที...

จบตอน

1 คอมเม้นท์ = 100 กำลังใจ รักกันชอบกันช่วยให้กำลังใจไรต์ด้วยนะคะ