ตัวร้ายของข้า งดงามกว่าใคร

'มู่เหยียน' กำลังฉลองชีวิตใหม่ที่ไม่มีซอมบี้มาเกี่ยวข้อง

อนิจจา...นางกลับต้องมาตายเพียงเพราะเนื้อชิ้นเดียวติดคอ!

ลืมตาตื่นขึ้นมาอีกทีหนึ่ง มู่เหยียนกลับพบว่าตนเองอยู่ในร่างของสาวน้อยคนหนึ่ง

เพราะความตุ้ยนุ้ยของเจ้าของร่างนี้ ทำให้คู่หมั้นของนางขอถอนหมั้น

และกำลังจะถูกบิดาจอมเห็นแก่ตัวยกให้แต่งงานกับลูกน้องวัยสี่สิบกว่าหนาว

ทำเอามู่เหยียนรีบขโมยเงิน วิ่งไปซื้อสามีที่หอคณิกาชายแทบไม่ทัน

สามีไม่ขยันไม่เป็นไร เพื่ออนาคตที่สดใสในวันข้างหน้า นางขึ้นคร่อมขย่มเอง!!

---

'บุหรี่ของโลกนี้ไม่ได้เรื่อง' มู่เหยียนครุ่่นคิดพลางอัดควันเข้าปอด และปล่อยออกมาบรรเทาความเคร่งเครียดของตนเอง นางเอนกายพิงหัวเตียงที่สลักเสลาอย่างงดงามด้วยท่าทางสบายๆ ข้างกายมีชายหนุ่มรูปงามที่เพิ่งประมูลมาได้เมื่อคืนวานนอนสะอื้นอยู่

ดวงหน้าของชายคนนั้นอาบน้ำตาจากการสูญเสีย ดั่งดอกหลีต้องฝนพรำทำให้นางใจอ่อนเหลือเกิน ถึงเขาจะเป็นหนุ่มบริสุทธิ์ผุดผ่องที่ไม่ใช่รสนิยมของนาง แต่นางจำต้องตบบ่ากว้างของเขาไปเบาๆ แล้วบอกว่า 

"อย่าร้องไห้เลย ถึงแม้ว่าเรื่องบนเตียงของเจ้าจะไม่ได้เรื่อง แต่ในเมื่อเจ้าตกเป็นสามีของข้าแล้ว ข้าจะรับผิดชอบชีวิตเจ้าเอง อันดับแรกเราออกจากหอคณิกาไปขมาบิดาของข้า เก็บข้าวของแล้วไปใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายสักแห่งเถิด"

นางหวังว่าเขาจะสบายใจขึ้น

---

'เซี่ยเซียงเหยา' ไม่เคยพบสตรีที่ป่าเถื่อนขนาดนี้มาก่อนเลย ความจริงบุรุษที่นอนอยู่ตรงนี้ไม่ควรจะเป็นเขาเสียด้วยซ้ำ น่าเสียดายที่สหายร่วมฝึกปรือมาด้วยกัน ไม่มีใครเข้าตาแม่เล้าของหอคณิกาชายนี้เลยสักคน อ๋องอย่างเขาเลยต้องสละตัวเองแทรกซึมเข้ามาสืบข่าวเสียเอง เพราะหน้าตาผ่านเกณฑ์อยู่เพียงลำพัง

ไม่คาดคิดว่านอกจากเป้าหมายจะประมูลเขาไม่ชนะแล้ว สตรีตุ้ยนุ้ยที่ซื้อตัวเขาคนนี้หาใช่ลูกพลับนิ่ม นางถึงกับผลักเขาลงบนเตียง กระชากเสื้อผ้า เปลื้องเกงลิงแล้วปล้นพรหมจรรย์!

อะไรก็ไม่น่าเจ็บใจจนน้ำตาไหลได้เท่าความคิดของนางที่ดังเข้ามาในหัวของเขาเป็นระยะๆ ว่า

'ไม่ได้เรื่องเลย! เจ้าหมอนี่รุกไม่เป็น ทำให้ข้าต้องลงมือเอง'

'ประมูลมาแพงเสียเปล่า! แม้แต่จะยิ้มให้หวานๆ ยังทำไม่ได้ รสนิยมชายงามของคนที่นี่มันยังไงกันหึ!'

'หน้าสวย หุ่นล่ำ แต่ทักษะเตี้ยต่ำไม่ทำให้หญิงพอใจได้หรอกย่ะ!'

'แค่ --- (ไม่อาจบรรยายได้) ---ใหญ่อย่างเดียว แต่อย่างอื่นไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ! เสียดายเงินที่สุด!! ข้าไปขอเงินคืนดีกว่ากระมัง!'

'หมดแรงแล้วเรอะ!? ยอดคณิกาชายอันดับหนึ่งอะไร ต้มตุ๋นกันชัดๆ!! ถุยๆๆ'

เซี่ยเซียงเหยาถูกกระทำย่ำยีทั้งกายใจ ได้แต่นอนสะอื้นอย่างไร้เสียง

"อย่าร้องไห้เลย ถึงแม้ว่าเรื่องบนเตียงของเจ้าจะไม่ได้เรื่อง แต่ในเมื่อเจ้าตกเป็นสามีของข้าแล้ว ข้าจะรับผิดชอบชีวิตเจ้าเอง อันดับแรกเราออกจากหอคณิกาไปขมาบิดาของข้า เก็บข้าวของแล้วไปใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายสักแห่งเถิด"

ไม่!! เจ้าจะไปไหนก็ไป!! ข้าจะอยู่คิดแผนการร้ายปล้นบัลลังก์องค์รัชทายาท!!

---

อนิจจา รู้ตัวอีกที เซี่ยเซียงเหยาก็มานั่งโบกพัดใบลาน มองภรรยาก้มหน้าก้มตาดำนาเสียแล้ว

แผนการชิงอำนาจคงจะต้องเอวังด้วยประการฉะนี้

ปล. นังพระเอกเรื่องนี้แม่งน่าสงสารจริงๆ