ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [SJ] SF WonHyuk

    ลำดับตอนที่ #3 : ที่รัก ^^ 50%

    • อัปเดตล่าสุด 16 ก.ค. 55


     



    ที่รัก

     

                    “ไม่จริง เป็นไปไม่ได้ฮยอกไม่เชื่อ”เสียงร้อยโว้ยวายของฮยอกแจดังลั่นบ้านหลังน้อยหลังจากที่กลับจากไปเข้าค่ายของชมรม

     

                    “ทุกอย่างที่บอกเธอเป็นความต้องการของพ่อกับแม่เธอที่บอกไว้ก่อนเสีย”เสียงเข้มบอกอย่างเน้นเสียงหนัก

     

                    “ทำไมไม่มีใครบอกหรือแจ้งเรื่องไป”ฮยอกแจยังไม่อยากเชื่อ แค่ตนเองไปเข้าค่ายแค่หนึ่งอาทิตย์กลับมาบ้านกับต้องเจอข่าวร้ายว่าพ่อกับแม่เสียชีวิตลงเพราะเครื่องบินตก

     

                    “เธอลืมไปหรือป่าวว่าที่เธอไปเข้าค่ายมันไกลขนาดไหน พวกเราพยายามติดต่อไปทางนั่น แต่กว่าจะติดต่อได้เธอก็กับมาพอดี”เสียงของร่างสูงพยายามอธิบายอย่างใจเย็นเพราะเค้าก็สงสารคนตัวเล็กอยู่ไม่น้อยที่อยู่ๆ ก็ต้องมาเสียผู้เป็นที่รักไปพร้อมๆ กัน

     

                    “ฮือ...”เสียงร้องไห้ที่คิดว่าจะไม่ได้ยินกับดังออกมาเหมือนว่าในที่สุดแล้วฮยอกแจก็ยอมเชื่อว่าพ่อแม่ของตนนั้นได้จากไปอย่างไม่มีวันกลับ

     

                    ร่างเล็กบางทรุดตัวลงร้องไห้จนตัวไหวอย่างหน้าสงสาร

     

                    ไม่มี ไม่มีแล้ว พ่อแม่ที่รักและให้ความอบอุ่นกับเขาไม่มี แล้วเขาจะอยู่ได้อย่างไรกัน

     

                ร่างสูงอดสงสารไม่ได้จึงเดินเข้าไปลูปหลัง ปลอบให้ฮยอกแจคลายจะความเสียใจ

     

                    “ร้องไห้ให้พอ แต่ขอนะฮยอกแจต่อจากนี้ไปให้เธออยู่อย่างเข้มแข็ง”

     

                    “ฮยอกจะ...จะอยู่ได้ยังไงในเมื่อฮยอกไม่เหลือใครแล้ว”ฮยอกแจเงยหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาที่ยังไหลอาบแก้มใสมองหน้าอีกฝ่ายที่นั่งลงตรงข้าม

     

                    “เธอมีฉันไง ฉันจะดูแลเธอเอง”ร่างสูงโอบบ่าของฮยอกแจอย่างปกป้อง

     

                    ฮยอกแจมองหน้าคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นอาอย่างไม่อยากเชื่อ ทั้งๆ ที่ไม่ได้สนิทกันมากมายเพราะร่างสูงไปเรียนต่อเมืองนอกนานหลายปีเพิ่งจะกลับมาเกาหลีได้ปีเดียว แต่ที่สำคัญกว่าอะไรทั้งหมดคือทั้งฮยอกแจและร่างสูงไม่ได้มีความเกี่ยวข้องทางสายเลือดแม้แต่น้อย

     

                    ร่างสูงเป็นเพียงเด็กที่คุณปู่รับมาเป็นลูกบุญธรรมเท่านั้น

     

                    “แต่อาเคยอยู่คนเดียวมาตลอด ฮยอกไปอยู่ด้วยจะดีเหรอฮะ” ฮยอกแจถามอย่างไม่แน่ใจ เพราะอาของตนเคยอยู่คนเดียวตลอดทั้งตอนที่ไปเรียนเมืองนอก พอกลับมาเกาหลีก็ไปอยู่ที่คอนโดคนเดียวอีก

     

                    “ไม่เป็นไร ฉัน..เอ่อ...อาจะดูแลฮยอกแจเอง ยังไงในพินัยกรรมก็ให้อาเป็นพ่อทูนหัวอยู่แล้ว”ร่างสูงที่ไม่เคยดูแลใครมาก่อนตอบกลับ

     

                    “แต่...”

     

                    “ไม่มีแต่ ฮยอกแจต้องอยู่กลับอา อาจะเป็นคนดูแลทุกเรื่องแทนพ่อกับแม่ที่เสียไป”

     

                    จะปล่อยให้อยู่คนเดียวได้ยังไงในเมื่อหลานเขาออกจะน่ารัก หน้าหวานๆ ปากสีชมพูธรรมชาติตัวก็บางนิดเดียวถ้าปล่อยให้อยู่คนเดียวหลานเขาต้องไม่รอดจากพวกน้าหม้อแน่

     

                    จะให้อยู่กับอาสุดหล่อสองคนแล้วฮยอกจะรับมือกับความหวั่นไหวที่ต้องใกล้ชิดกันไหม

     

     

     

                    หลังที่จัดการทุกอย่างเรียบร้อยฮยอกแจก็ต้องย้ายมาอยู่กับอาซีวอนที่คอนโดด้วยเหตุว่าคอนโดนั่นอยู่ใกล้ทั้งที่ทำงานของอาซีวอนกับมหาลัยของฮยอกแจ

     

                    “วันนี้อาไม่ต้องไปส่งฮยอกก็ได้ฮะ”

     

                    “ทำไม”สั้นหวนจนฮยอกแจไม่กล้ามองหน้าผู้เป็นอา

     

                    “เอ่อ ฮยอกมีเรียนตอนบ่ายนะฮะ ช่วงเช้าอาจารย์ไม่เข้านะฮะ”

     

                    “แล้วฮยอกจะไปมหาลัยยังไง”

     

                    “ฮยอกขึ้นรถไปได้ฮะ อาไม่ต้องห่วงนะฮะ”

     

                    “จะไม่ให้อาห่วงได้ไงเดี๋ยวก็เป็นเหมือนคราวที่แล้ว”

    คราวที่แล้วที่ซีวอนว่าก็ฮยอกแจขึ้นรถเมล์แต่โดนลวนลามแถมโดนลากให้ลงจากรถไปกับผู้ชายตั้งสี่ห้าคนที่ล้อมร่างบาง ดีที่เขาขับรถย้อนกับไปรับฮยอก





    50%
     





     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×