ยัยเย็นชาปะทะนายมาเฟียสุดแสบ

ลำดับตอนที่ #9 : I protect you again.

7

I protect you again.

ตอนนี้พวกเรากำลังเดินอยู่บนชายหาดในบรรยากาศที่เงียบสงบ เพราะแถวไม่มีบ้านคนมีแต่พวกคลับซะมากกว่าอ่ะนะ ที่นี่จึงมีสีสันตอนกลางคืนมากกว่าตอนเช้าๆแบบนี้ ลมทะเลโชยเข้ามาปะทะหน้าผมและเธอ ตอนนี้ผมกำลังโอบไหล่เธออยู่แต่เธอก็ไม่ได้ขัดข้องอะไร ทีเมื่อกี้ผมขอจับมือไม่ให้โอบไหล่ทำไมถึงให้เนี่ยไม่เข้าใจเลย

"นี่ร้อนไหม"ผมถามเธอด้วยความเป็นห่วง ถึงแม้ว่าช่วงนี้มันจะหนาวๆร้อนๆก็เถอะแต่พอมาเดินชายหาดตอนสายๆแบบนี้พระอาทิตย์ก็ขึ้นโล่อยู่นั่นแสงแดดก็แรงไม่เบาเลยแหละ

"นิดหน่อยอ่ะนะ"เธอกล่าวกับผมด้วยโหมดเย็นชา

"กลับยังอ่ะ"

"นายชวนฉันมาแล้วยังไม่ให้ฉันเป็นฝ่ายชวนนายกลับอีกหรอเนี่ย"

"ก็นะ ผมเป็นห่วงนี่น่ากลัวว่าที่แฟนในอนาคตของผมจะไม่สบาย ผิวไม่สวยอ่ะ"

"ก็ดีเหมือนกันนะกลับดีกว่า มายืนริมชายหาดแบบนี้ไม่รู้ว่าจะมีพวกมือปืนมาสอดส่องอยู่แถวนี้รึเปล่า เพราะพวกนั้นก็น่าจะรู้แล้วว่าพวกเราอยู่ที่ไหน"

"ก็ดีกลับเถอะ"

ปัง! ปัง! ปัง!

"หลบเร็ว"เสียงปืนดังขึ้น ผมจึงรีบคว้ายัยน้ำแข็งมาอยู่ในอ้อมกอด ก่อนวิ่งไปหลบหลังต้นมะพร้าวที่อยู่ใกล้ๆอย่างเร็วพร้อมคว้าปืนขึ้นมายิงโต้กลับไป

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

เวลาผ่านไปนานพอสมควรกว่าเสียงปืนจะเงียบลง และผมก็สอยพวกนั้นตายเรียบเกลื่อนหาด ผมจึงต้องโทรตามลูกน้องของพ่อมาจัดการศพพวกนี้ให้เรียบร้อย

"ไม่เป็นไรนะ"ผมหันไปถามร่างเล็กที่อยู่ข้างๆกายผมตลอด

"อืม"

"แปลกจังทำไมคราวนี้เธอไม่ได้พกปืนมาหรอ"

"ก็ใช่นะสิ ฉันถึงเซ็งอย่างนี้เนี่ย"ร่างเล็กเอ่ยพร้อมเงยหน้าขึ้นมามองผม แล้วสายตาเราก็สบกันพอดี แต่สุดท้ายเธฮก็เป็นฝ่ายหลบตาผมไปเสียก่อน "เอ๊ะ! นั่นเลือดหนิ เลือดนายไหลอยู่อ่ะ"เธอพูดด้วยสีน้ำหน้าที่ตกใจไม่น้อย ชิส์! ผมกะจะไม่ให้เธอเห็นแล้วเชียวเห็นซะได้

"ไม่เป็นไรหรอกน่า นิดหน่อยเอง"ผมพูดออกไปอย่างนั้นก็จริง แต่เลือดที่แขนผมไม่ยอมหยุดไหลซักทีเนี่ยสิ

"กลับกันก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันทำแลให้ อ๋อ เดี๋ยวแปปนึงนะ นายอยู่เฉยๆก่อนนะ"เธอพูดด้วยสีหน้าจริงจังปนเป็นห่วง แล้วรีบนำผ้าคลุมไหล่ของเธอมาฉีกแล้วเธอก็ย้ายที่นั่งจากซ้ายมือผมมาอยู่ทางขวามือผม เพื่อเอาผ้าที่เธอฉีกเมื่อกี้มาพันแผลให้

"เป็นห่วงฉันหรอ"ผมถามร่างเล็กที่ตอนนี้กำลังพยายามพันแผลห้ามเลือดให้ พร้อมส่งสายตาป่วนกวนหัวใจเธอเล่นๆ

"คงงั้นมั้ง >///<"

"จริงดิ"

"ก็ถ้าเกิดนายเลือดหมดตัว นอนตายอยู่ตรงนี้แล้วไอ้พวกนั้นมันขนพวกมาอีกฉํนจะทำไงเล่า อีกอย่างฉันขี้เกียจหาบอดี้การ์ดใหม่ด้วย"ร่างเล็กเอ่ยโดยที่เธอไม่เงยหน้าขึ้นมาคุยกับผม เหมือนกับว่าไม่อยากให้ผมมองหน้าเธฮในตอนนี้อะไรประมาณนั้นแหละ

"ไหนก่อนหน้านี้บอกว่า คนอย่างฉันไม่จำเป็นต้องมีบอดี้การ์ดไง แล้วทำไมตอนนี้มาบอกว่าเดี๋ยวหาบอดี้การ์ใหม่มาแทนไม่ได้ เป็นห่วงฉันมากๆก็บอกมาเถอะ"ผมแกล้งพูดออกไปยั่วโมโหเธอ จนทำให้ร่างเล็กที่พันแผลเสร็จเงยหน้าขึ้นมาทันที

"เงียบน่า หุบปากไปซะ"เธอพูดพร้อมกับอาการหน้าแดงก่ำ เพราะระยะห่างระหว่างหน้าของเธอกับผม ห่างกันไม่ถึง 5 เซ็นต์ ผมไม่รู้หรอกนะว่าเธฮจะหัวใจเต้นแรงแบบผมรึเปล่า แต่ตอนนี้ผมอนากให้เธอรู้จริงๆว่าหัวใจผมเต้นแรงมากๆ

เจน ตอนนี้ทางด้านหัวใจของเธอก็กำลังเต้นไม่เป็นจังหวะอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ทำไมเวลาเธออยู่ใกล้ชายคนนี้เธอต้องหลุดฟอร์ม หัวใจจะวาย เต้นไม่เป็นจังหวะ และหน้าแดงก่ำเวลาอยู่ใกล้เขามากๆ

"เป็นห่วงผมหรอครับ"ผมยังถามคำถามเดิมกับเธอถึงแม้ว่าระยะห่างของเรายังเหมือนเดิมอยู่ก็ตามที "เป็นห่วงผมหรอครับ บอกผมทีได้ไหม"

"คงงั้นมั้ง >///<"เธอพูดแค่นั้นแล้วเป็นฝ่ายหลบใบหน้าและสายตาของผมไปอีกแล้ว

"คงงั้นมั้งอีกแล้วหรอ เสียดายจัง"

"เสียดายอะไรไม่ทราบ"

"ก็ฉันนึกว่าเธอจะบอกว่า ใช่ ฉันห่วงนายมาก เห็นดูเป็นห่วงซะ"

"ไม่ต้องมาทำหน้าอย่างนั้นเลยนะ กลับไปบ้านทำแผลได้แล้ว"เอาแหละบทโหดเริ่มเข้าสิง อีกแปปบโหมดเย็นชาจะเข้าสู่ร่างแล้ว

"ไปก็ได้ รอด้วยสิ"ผมรีบลุกขึ้นวิ่งตามร่างเล็กไป

ตอนนี้ทางด้านหญิงสาวที่ถูกชายหนุ่งที่ชื่อ นัสสึ  วิ่งตามนั้น กำลังหน้าแดงก่ำด้วยความเขินขั้นรุนแรง >/////< ตัวหญิงสาวเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเองต้องหน้าแดงขนาดนี้ด้วย อาการแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับหญิงสาวคนนี้ที่ชื่อ ฮาวาดะ เจนะ สุดเย็นชาคนนี้เลย

"โอ๊ย~ ฉันเจ็บนะ มือหนักจัง"ผมร้องครางทันที ขณะที่ร่างเล็กกำลังทำแผลให้ ก็ไม่คิดเลยหนิว่าผู้หญิงที่บอบบาง(มั้ง)จะทำแผลให้คนอื่นได้มือหนักขนาดี้ เจ็บคร๊าฟฟฟฟฟ

"อย่าบ่นได้ไหม ตั้งแต่ฉันเรียนจบวิชาปฐมพยาบาล ฉันก็ไม่เคยปฐมพยาบาลให้ใครอย่างนี้ มือหนักก็ทนๆไปหน่อยล่ะกัน อย่าบ่น"

"จริงดิ? ฉันคนแรกเลยใช่ไหมเนี่ยที่เะฮทำแผลให้"

"คงงั้นมั้ง"

"อีกและ เธอนี่ใจร้ายชะมัด -.-^"

"โอ๊ย~"ผมสะดุ้งทันที จู่ๆเธอเล่นกดแผลของผมด้วยสำลีชุบแอลกอฮอลล์สีฟ้านั่น

"สมน้ำหน้า! ฉันใจร้ายพอรึยัง"

"พอแล้วครับ อย่าให้มากกว่านี้เลย เดี๋ยวผมจะเจ็บตัวมากกว่านี้"

"นาย! -*-"

"โอ๊ย~"