ยัยเย็นชาปะทะนายมาเฟียสุดแสบ

ลำดับตอนที่ #8 : You’re very cute.

6

You’re very cute.

ผมตื่นขึ้นมาในบรรยากาศยามเช้าที่แสนสดชื่น และอยากรู้ไหมเมื่อคืนนะผมต้องนอนที่ไหน

เมื่อคืน

“โธ่ คุณผมจะนอนห้องนี้นะคุณให้ผมนอนเหอะและนี่มันก็ห้องของผมนะ นะนะคุณนะนะ ผมไม่อยากนอนคนเดียวอ่ะ ผมสัญญาเลยว่าผมจะไม่ทำแบบเมื่อวันนั้นอีก”ผมพูดขอร้องหญิงสาวที่ตอนนี้หน้าของเธอที่เคยแดงด้วยความเขินเมื่อตะกี้ กำลังปรับโหมดเข้าสู่อารมณ์เย็นชาอีกแล้ว และสัญญากับเธอพร้อมทำท่าชูนิ้วสามนิ้วมาเป็นเครื่องแทนสัญญาของผมที่ไม่รู้ว่าเธอจะเชื่อรึเปล่า แต่ผมพูดจริงๆนะว่าผมจะไม่ทำอะไรเธอแบบวันนั้นแล้วจริงจริ๊ง (ทำไมต้องขึ้นเสียงสูงด้วยเนี่ย)

“ได้ๆแต่นายคงรู้สินะที่นอนของนายคือ ที่โซฟา ส่วนฉันที่เตียงและถ้านายทำอะไรแบบนั้นอีกฉันไม่ปล่อยนายอีกแน่ คอยดู เชิญ”หญิงสาวผู้มีนัยน์ตาสีฟ้าเทากล่าวกับผมด้วยท่าทีเย็นชา และผายมือให้เข้าห้องได้

“ขอบคุณครับ”ผมเดินตามเธอเขามาในห้องนอน แล้วปิดประตูให้และจู่ๆเธอก็พูดขึ้นมาว่า

“นี่สงสัยที่นายไม่อยากนอนคนเดียวสงสัยเป็นเพราะว่าเวลานายมาอยู่บ้านนี้คงพาสาวๆมานอนด้วยล่ะสิ”เธอพูดใส่ผมด้วยน้ำเสียงเหมือนโมโหนิดหน่อยแต่ก็เย็นชาอยู่ดีอ่ะนะ ทำไมนะผมไม่เข้าใจเลยสงสัยผมต้องกลับมาเรียกเธอว่า ยัยน้ำแข็งตกผลึกอีกแล้วมั้งเนี่ย

“รู้ดีจังเลยนะยัยน้ำแข็งตกผลึกแล้วอยากนอนกับฉันแบบสาวๆพวกนั้นรึเปล่าล่ะ ฉันได้จัดให้ดีป่ะ”ผมพูดพลางเดินยิ้มร่าเข้าไปหาเธอยังไม่ทันได้ถึงตัวเลย จู่ๆเธอก็หยิบปืนพกของเธอออกมาซะงั้นอ่ะ อันตรายนะอันตราย

“นี่เธอมันอันตรายน่ะเว้ย เอาลงเหอะ”ผมพูดพร้อมอารามที่ตกใจสุดๆ

"นายก็อย่าเข้ามาซี้ซั้วสิ มือฉันมันชอบกระตุกอยู่เรื่อยนะ"เธอว่าพลางลดปืนลง แล้วเดินไปยังเตียงนอนของผมที่ถูกเธอยึดไป

"นายนะไปนอนได้แล้ว แล้วก็ปิดไฟด้วย ห้ามเด็ดขาดนะถ้านายกล้าทำอะไรฉันล่ะก็ฉันก็จะฆ่านายด้วยเหมือนกัน คราวนี้ไม่ใช่ปืนที่ไม่มีลูกกระสุนแล้วนะ แต่จะเป็นปืนที่ใส่กระสุนไว้เต็มแม็ค"เธอพูดพร้อมหยิบปืนที่อยู่หัวเตียงมาชักให้ดู

"คร๊าฟๆผมไม่กล้าหรอก ไม่กล้าทำอะไรเธอหรอกยัยน้ำแข็งตกผลึก"ผมพูดแล้วเดินไปที่สวิตช์ไฟแล้วกดปิดมัน แล้วจึงเดินไปที่เตียงอีกครั้ง ผมไม่ได้จะทำอะไรเธอหรอกนะแค่จะไปบอกเธอว่า

"ฝันดีนะ ยัยเย็นชา" ผมพูดแล้วก้มลงไปจุ๊บแก้มเธอหนึ่งที ก็คนมันอดไม่ได้จริงๆนี่หน่ายัยนี่ทำให้ผมหวั่นไหวอีกแล้วนะเนี่ย

กลับสู่ผมในตอนเช้าอันสดใส พร้อมกับกลิ่นอาหารโชยมาแต่ไกลจากห้องครัว 

"วันนี้ฝนจะตกไหมเนี่ย"ผมแกล้งพูดให้ยัยน้ำแข็งตกผลึกได้ยิน ก็ดูสิวันนี้น่ะเธอเข้าครัวเลยนะเนี่ย ไม่อยากจะเชื่อ

"ทำไมฝนจะตกได้ ท้องฟ้าก็โล่งงแจ่มใสจะตาย"เธอพูด

"ก็ดูสิวันนี้เธอเข้าครัวเชียวนะ ฝนไม่ตกก็แย่แล้ว ฮ่าๆๆๆ"

"หยุดหัวเราะเดี๋ยวนี้"เธอพูดพร้อมวางชามอาหารเช้าของเธอลงบนโต๊ะ เอ๋ และของผมล่ะ

"อ้าว ยัยน้ำแข็งตกผลึกเธอไม่ได้ทำเผื่อฉันเลยหรอเนี่ย"

"ทำเผื่อแล้ว แต่ตักเอาเอง"เธอพูดได้อย่างเรียบเฉยมาก แล้วก้มหน้าทานาหารในชามเธอต่อ ใจร้าย 

"ก็ได้ๆ"ผมพูดอย่างงอนๆแล้วเดินไปตักข้าวต้มกุ้งใส่ชามเดินมานั่งข้างๆเธอ

"นี่นายมานั่งตรงนี้ทำไม"เธอพูดแล้วหันมามองผมอย่างเอาเรื่อง

"นั่งข้างๆแค่นี้ถึงกับจะมีเรื่องให้ได้เลยหรอเนี่ยเธอนี่ใจร้ายจริงนะ"

"หึ แล้วฉันเคยใจดีตอนไหนไม่ทราบห่ะ"

"ก็เมื่อคืนไง นอนหลับให้ฉันหอมแก้มด้วยแถมยังมาทำอาหารเช้าให้อีก^_^"

"นี่นายเมื่อคืนนายหอมแก้มฉันหรอ -_-*"

"นิดหน่อยเองนะ อย่าโกรธเลย^_^"

"นาย!"

"กินข้าวเหอะหน่าอย่าพูดมากเลยแล้วเดี๋ยวเราออกไปเดินชายหาดกันดีไหม"

"ไม่"

"ไปเหอะหน่า หาดอยู่แค่นี้เองนะ"

"ไม่เอา"

"ไปเหอะนะ *O*"

"ไม่ต้องมาส่งสายตาวิ๊งๆแบบนั้นกับฉันเลยนะ ที่ฉันไม่ไปน่ะก็เพราะว่าเดี๋ยวเจอไอ้พวกนั้นมันจะมาอีกนะสิ มันเสี่ยงนะ"

"เธอกลัวหรอ มีฉันอยู่นะเธอไม่ต้องกลัวหรอก ฉันจะปกป้องคนน่ารักอย่างเธอเองนะ"

"แต่..."

"เอาเหอะหน่าไปกันเหอะ"

"ก็ได้ๆ"โอ้ว ผมดีใจมากๆเลยแหละเธอยอมไปเดินเล่นริมชายหาดกับผมแล้ว บอกตามตรงผมก็กลัวไอ้พวกนั้นอยู่เหมือนกันแหละ แต่ทำไงได้ผมมันเป็นพวกชอบทำตามเสียงหัวใจที่มันเรียกร้องถึงแต่ยัยนั่น เจอหน้ากันครั้งแรกน่ะผมทำใจไม่ได้กับท่าทางเย็นชาของยัยนั่นก็จริง แต่ไม่รู้เป็นยังไงยิ่งอยู่ใกล้ยัยนั่นแล้วก็ดูเหมือนว่า ยัยนั่นนะเป็นพวกฟอร์มจัดมากกว่าเย็นชาเสียอีก

20 นาทีผ่านไป

ผมแต่งตัวด้วยเสื้อเชิร์ตเนื้อผ้าบางๆสบายๆสีเทาปลดกระดุมที่คอสักสองเม็ดเพิ่มเสน่ห์ให้ตัวเอง เฮ้ย ไม่ใช่ มันจะได้ดูชิวๆสบายๆ แล้วผมก็สวมกางเกงขาสั้นแบบสบายๆพร้อมกับรองเท้าแตะไว้เดินชายหาด และตอนนี้ผมก็กำลังนั่งรอเธออยู่หน้าบ้าน ซึ่งผมเองก็เริ่มทำใจได้ว่า เธอเป็นโรคชอบแต่งตัวมากๆ

"ไปกันยัง"หญิงสาวที่เปิดประตูออกมาจากบ้านเอ่ยถามผม

"น่ารักจัง"ผมเอ่ยชม หญิงสาวที่เมื่อตะกี้ผมเรียกเธอว่า ยัยน้ำแข็งตกผลึก แต่ตอนนี้ผมอยากเรียกเธอว่านางฟ้า เพราะตอนนี้เธอสวมเสื้อสายเดี่ยวสีขาว ใส่กระโปรงยาวเท่าเข่าสีชมหูหวาน มีผ้าคลุมไหล่สีชมพูเดียวกับกระโปรง ใส่หมวกสานสีขาวใบใหญ่ไว้บังแดดได้ และสุดท้ายรองเท้าแตะสีชมพูของเธอ ตอนนี้เธอปล่อยผมยาวๆของเธอไปถึงกลางหลัง โอ๊ย ตอนนี้ผมไม่อยากให้เธอไปเดินชายหาดแล้วอยากพาเธอขึ้นห้องแล้ว น่ากินมากๆเลย

"นี่นายมองฉันอยู่ได้ ไปยัง"

"ไม่ไปแล้วนะชายหาดนะ ขึ้นห้องเหอะ"ผมพูดแล้วโอบไหล่เธอ แล้วโดนเธอกระทุ้งศอกกลับเข้าให้

"ไอ้ลามก ฉันไม่ไปแล้วนะ"เธอพูดพร้อมก้มหน้าหลบสายตาของผมที่จ้องมองเธอ

"จะขึ้นห้อง จริงดิ ใจดีจัง"

"ไม่ใช่อย่างงั้นไม่ไปเดินหาดแล้ว แล้วก็ไม่ไปทำอะไรอย่างนั้นด้วย"เธอพูด พร้อมกับสีของหน้าที่แดงแป๊ดเป็นมะเขือเทศ ผมอยากเปลี่ยนจากเกลียดมะเขือเทศมากินมะเขือเทศได้ไหมเนี่ย อยากกินมากเลยอ่ะตอนนี้เนี่ย 

"ล้อเล่นๆไปเดินชายหาดกัน"

"เออ ไปซะทีนะ"

"หน้าแดงทำไมอ่ะ อย่าหน้าแดงแบบนี้น่ะเดี๋ยวจะจับมาหอมซะให้เข็ด"

"นาย ถ้าขืนพูดอีกทีนะฉันไม่ไปแล้ว"

"ล้อเล่นครับ"ผมพูด ในใจตอนนี้ผมรู้สึกว่า เธอนะจะดูหลุดฟอร์มออกมาเยอะเลยนะเนี่ยความเย็นชาลดลงเหลือประมาณ 70 % ได้มั้ง

"ไปซิ"เธฮพูดแต่หน้าเธอก็ยังไม่หยุดแดงซักที

"จับมือหน่อย"ผมยื่นมือไปหวังจะคว้ามือเธอมาจับ

"ไม่เอา"เธอรีบชีกมือหลบผมเอาไปไขว้หลังซะงั้น

"ใจร้าย"