ยัยเย็นชาปะทะนายมาเฟียสุดแสบ

ลำดับตอนที่ #6 : You are my girl.

 5
You are my girl.

หลังจากที่พวกเรานอนค้างที่บ้านพักตากอากาศของผมแล้ว คืนนั้นก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เพราะผมเหนื่อยมากสำหรับวันนี้ผมเลยไม่คิดที่จะแกล้งเธอแต่ว่า ไม่ใช่ผมจะยกเลิกความตั้งใจที่จะจีบเธอนะ ผมนะจะต้องดำเนินแผนการทำให้เขาไว้ใจผมก่อน ฮ่ะๆ ตอนนี้พวกเรากำลังนั่งดูหนังด้วยกันอยู่
"นัสสึ"เธอเรียกผมว่า 'นัสสึ' แปลกจริงๆทุกทีเขาจะเรียกผมว่า 'นายแสบ' นิน่า ทำไมวันนี้มาแปลก
"มีไรครับ"ผมตอบกลับพร้อมทำหน้ายิ้มหวานสะกดใจสาว
"อย่ามาทำหน้าอย่างนี้ใส่ฉัน"เธอพูดด้วยเสียงเรียบๆแต่ดูมีอำนาจ
"ว่าไงมีไรล่ะ"ผมเลยจำเป็นต้องตอบเธอไปด้วยใบหน้าจริงจังมาอีกนิด
"คราวนี้มาญี่ปุ่นฉันยังไม่ได้ไปเที่ยวที่ไหนเลย คือ เอ่อ.."เธอพูดอ้ำๆอึ้งๆอยู่นั่นรู้สึกว่าวันนี้จะเป็นวันแรกที่เธอมีท่าเหมือนจะอ่อนโยนขึ้น
"โธ่เธอถ้าอยากไปเที่ยวก็บอกกันมาสิ ไม่เห็นต้องอ่ำๆอึ้งๆเลย แถวเนี่ยมีผับอยู่ที่หนึ่งกล้าไปป่ะล่ะ"
"จริงดิ น่าสนนะไม่ได้เที่ยวผับมาตั้งนานแล้ว"เธอหลุดอาการดีใจออกมาอย่างเห็นได้ชัดอย่างกับว่าเธออยู่อเมริกาเธอไม่เคยเที่ยวพวกผับอย่างนั้นแหละ
"อืมๆสรุปว่าจะไปป่ะล่ะ"
"ไปดิ กลัวไร"
"จะไปตอนกี่โมงล่ะ บอกมาสิ"
"แล้วแต่นายละกัน"
"21.00 น.โอป่ะ"
"โห้ยดึกจริงนะ ทำไมพวกสาวๆของนายมาตอนเวลานี้บ่อยเรอะ หรือว่านายโทรนัดเขาไว้กันตอนนี้"
"คงงั้นมั้ง"
"หึ 3 ทุ่มก็ 3ทุ่ม" เธอดูถ้าเหมือนจะงอนๆผมนิดๆแต่ก็ไม่หลุดฟอร์มความเย็นชาของเธอ และเธอก็เดินไปในห้องของเธอ ไม่รู้จะรีบไปหาชุดแต่งตัวไปทำไมนี่เพิ่งจะ 13.30 น.เอง ตื่นเต้นเป็นเด็กไปได้ แล้วช่วงนี้ผมจะทำอะไรดีล่ะจะให้นั่งรอยัยนั่นลองชุดนู้นชุดนี้ก็คงน่าเบื่อแย่ เอาไงดีล่ะ เอ่อ...แต่เราไม่มีทางเลือกนี่ว้า เพราะว่าถ้าท่านพ่อรู้(กรุซวยแน่)ผมตายแน่เลยนี่สิ  เบื่อๆๆๆๆ ผมไปเตรียมชุดเหมือนยัยนั่นบ้างดีกว่า แล้วก็ใช่เวลาที่เหลือโทรนัดสาวๆมาด้วยดีกว่า และคุยๆๆๆๆ

21.00 น. ณ.จีเอ็มซีคลับ
"ที่นี่แหละ"ผมชี้ให้เธอดู
"กล้าเข้าไปป่ะล่ะ"
"หึ"เธอพูดแค่นั้นแล้วก็ก้าวนำหน้าผมไปฉับๆซะไกลแล้วเปิดประตูเข้าไปในคลับก่อนผมอีก แต่ดูท่าวันนี้เธอจะเปรี้ยวสุดขีดจริงๆเกินคาดที่ผมคิดไว้เยอะก็เธอเล่นใส่แซกสีดำสั้นเหนือเข่าขึ้นมาเกือบคืบ แล้วรองเท้าส้นสูงที่ไม่รู้ว่าจะสูงไปไหนสีแดงอีก 1 คู่ โห้ยแล้วถ้าเข้าไปในคลับ แต่งตัวล้อไอ้พวกที่อยู่ข้างในขนาดนี้หึ กล้าดีเนอะยัยน้ำแข็งตกผลึก จากนั้นผมก็เดินตามเธอไปติดๆก็ด้วยความเป็นห่วง(มั้ง)และด้วยหน้าที่
"ไปนั่งทางนู้นมั้ย"ผมพูดพลางชี้นิ้วไปที่นั่งแถวๆหน้าเวที
"ไม่นะ ฉันว่ามาทางนี้ดีกว่า"ยังเหมือนเดิมยัยนั่นวางมาดความเย็นชาของเธอไว้ได้ตะลอดตะลอด และชี้ไปทางมุมที่รู้สึกว่าจะเงียบที่สุดในคลับล่ะมั้ง
"ก็ได้"ผมพูดพลางเดินตามเธอที่เดินนำหน้าผมไปแล้ว พอมาถึงโต๊ะเราก็สั่งเครื่องดื่มไปก่อนรู้สึกยัยนั่นจะสั่งคอกเทล ส่วนผมนะต้องไวน์ฝรั่งเศสสุดโปรดของผมอยู่แล้ว ยิ่งแพงๆผมก็ยิ่งผลาญเงินพ่อได้เยอะเท่านั้น 555+
จากนั้นเครื่องดื่มที่เราสั่งก็มาถึงโต๊ะอย่างรวดเร็ว ผมมองไปทางหน้าเวทีบรรยากาศแถวหน้าเวทีนั้นมีทั้งผู้หญิงและผู้ชายที่กำลังแดนซ์กระจายอยู่แล้วยิ่งสาวๆนะน่ารักน่าหยิกทั้งนั้นเลยอ่ะ คนนั้นก็ขาว คนนั้นก็อวบ คนนั้นก็เซ็กซี่ คนนั้นก็..
"นี่นายถ้าอยากไปหาสาวๆก็เชิญฉันไม่ได้สนใจอะไรคนอย่างนายเท่าไรนะ เชิญแล้วอีกอย่างฉันอยากนั่งคนเดียวด้วย"
"โห้ย ไล่เลยเนอะหมดประโยชน์แล้ว หึ" "แต่ก็ดีนะ"ผมพูดพร้อมลุกพรวดออกไปจากโต๊ะแล้วมุ่งตรงไปทางเวที

Jane talk's
ตอนนี้ฉันก็ต้องนั่งอยู่คนเดียว เพราะว่าตัวเองเองที่ไล่ให้หมอนั่นไปหาสาวๆหน้าอกโตพวกนั้น อันที่ริงฉันก็แค่อยากจะทดสอบว่าเขาเป็นคนอย่างไร รู้จักคำว่า หน้าที่ บ้างรึเปล่า และแล้วคำตอบคือ ไม่ หึฉันจะไม่หวังอะไรจากนายเลยคอยดู
ว้าย
ฉันร้องขึ้นเมื่อมีใครไม่รู้มาจับขาฉันจากทางด้านหลัง แล้วก็โอบฉันอยู่ ฉันตกใจเพราะฉันกำลังเหม่อหันไปทางหมอนั่นอยู่ 
"น้องสาวชื่อว่าไรจ๊ะ"ไอ้เศษสวะขยะสังคมที่มันกำลังกอดฉันอยู๋พูดขึ้น จากนั้นมันก็ทำให้ฉันรู้ว่า มันไม่ได้มาคนเดียวมันมากับเพื่อนมันอีก 3 ตัว หึกล้าจริงๆนะ
"อยากรู้จริงๆหรอ"ฉันพูดด้วยเสียงเย็นชาใส่แล้วการกระทำแบบนี้ก็ชวนให้นัยน์ตาสีฟ้าเทาคู่นี้เหมือนมีไฟเกิดขึ้น ฉันจึงจัดการจับแขนของไอ้บ้านั่นแล้วบิดมันคว่ำลงไปกับผนักพิงโซฟาที่ฉันนั่งอยู่แล้วก็ฟาดฝ่ามือลงไปที่ต้นคอไอ้นั่นไปเต็มๆแล้วมันก็เลยสลบไป 
"อ้าวน้องสาวสวยเผ็ดดุอย่างนี้อย่างงั้นพี่รุมกันทั้ง 3 คนน้องจะรับมือไหวไหมจ๊ะ"ไอ้เศษสวะที่เหลือก็ย่างกรายเข้ามาหาฉัน หึกระจอกชะมัด เข้ามาเลย
"เฮ้ยเดี๋ยวก่อนสิวะพวก อย่ามายุ่งกับผู้หญิงของฉันดีกว่าน่า"นายตัวแสบเดินเขามาทางฉันแล้วแกล้งเข้ามาโอบไหล่ฉันอย่างถือวิสาสะ แล้วก็ก้มลงมาหอมแก้มฉันซะงั้น(นายนี่สูงกว่าฉันตั้งเยอะ จากนางเอก)
"นี่นาย.."
"เงียบไว้ก่อนเหอะน่าแสดงตามบทที่ได้รับไปก่อนนะครับสุดสวย"เขาพูดแบบกระซิบมาข้างหูฉัน อะไรเนี่ยทำไมอยู่ดีๆหมอนี่ก็เรียกฉันว่าสุดสวย
"ที่รัก พวกนี่มันจะรังแกฉัน"ฉันพูดพลางกระแซะอ่อยๆไปที่หมอนั่นทำให้หมอนั่นอึ้งไปนิดๆ ก็ฉันนะเรียนการแสดงมาบ้างนะย่ะเรื่องแค่นี้อ่ะสบายแต่เรื่องหอมแก้มที่นายทำนะเดี๋ยวมีเคลียร์แน่ๆกลับไปก่อนเหอะ
"พวกแกจะมายุ่งอะไรกับผู้หญิงของฉันหะ"เขาพูดออกแนวตะคอกนิดๆแต่รู้สึกว่ามีอารมณ์เคืองๆแหละ
"อ๋อเปล่าๆนัสสึพวกเราแค่จะพาไอ้คาวาดะนี่กลับโต๊ะนะ เออ...เร็วเดะว่ะ"ไอ้คนที่เป็นหัวโจ้กมะกี้หายไปไหนซะล่ะ ลนอย่างกับพวกคนที่โดนไฟเผา ลนลานอยู่นั่น
"อ๋องั้นแล้วไปรีบพาไอ้คาวาดะกลับไปแล้วถ้ามันเมาหรือว่าไงล่ะก็อย่าให้มันมายุ่งกับเจนผู้หญิงของฉันอีกนะ เข้าใจมั้ย"เขาพูดตะคอกตรองคำว่า เข้าใจมั้ย
"เข้าใจแล้ว"ไอหมอนั่นพูดอย่างลนๆแล้วก็พาคนที่ชื่อคาวาดะที่สลบเหมือดอยู่ที่โซฟากลับไป
End Jane talk's

มะกี้ถ้าผมไม่มาช่วยยัยน้ำแข็งตกผลึก อ๋อไม่ใช่สิต้องบอกว่าไม่มาช่วยไอ้พวกเพื่อนๆของคาวาดะเพื่อนของผม มีหวังพวกมันได้พิการแน่ๆ ยัยนั่นยิ่งโหดๆอยู่ (แต่ก็รักนะ) แต่รู้สึกว่ายัยนั่นจะเล่นละครเก่งฉิบ---เลยแหละแหมมีมากระแซะผมด้วยถ้าเป็นอย่างนี้ได้ทุกเวลาผมจะไม่ไปไหนเลยแหละจะอยู่กับเธอคนนี้คนเดียวเลยแหละ (แต่จะมีวันนั้นหรอ)
"กลับเถอะ ฉันหมดอารมณ์จะอยู่ที่นี่แล้ว"เธอพูดขึ้นท่าทางจะมีน้ำโหด้วยดิ
"ไม่เรียกผมว่าที่รักแล้วหรือไง"
"นี่นายเดี๋ยวเคลียร์เรื่องที่นายมาหอมแก้มฉันที่บ้านตอนนี้กลับก่อนเร็วๆ"เธอพูดพร้อมคว้ากระเป๋าเดินจ้ำเอาๆออกไปทางประตู ผมจึงต้องรีบวิ่งตามเธอไป จนทัน
"อ้าวทีเธอมาหอมแก้มผม ผมยังไม่ว่าอะไรเลย อยากให้เธอหอมแก้มอีกด้วยซ้ำไป ถ้าผมไม่ทำแบบนั้นผมก็ขาดทุนอะดิ"
"เงียบไปเลย"ผมมองเธออยู่และสังเกตใบหน้าเธอได้ว่ามันเป็นสีแดงออกมา
"เขินหรอ"
"เงียบไป ฉันไม่ได้เขิน"น้ำเสียงของเธอนะเย็นชา แต่ทำไมน่าเธอน่ารักมากๆขนาดนี้เนี่ย แดงขึ้นอยู่ได้

ฝากเม้นท์ด้วยนะค่ะ