ยัยเย็นชาปะทะนายมาเฟียสุดแสบ

ลำดับตอนที่ #5 : I protect you.

 4

I protect you.

ตอนนี้ผมกำลังทำอาหารเช้าอยู่ วันนี้ผมตื่นเช้ากว่ายัยน้ำแข็งตกผลึกนั่น วันนี้ผมเลยตื่นขึ้นมาและผมก็กำลังทำอาหารแบบที่คนอเมริกันกินกัน นั่นคือ ไข่ดาว เบคอนและแฮม อ๋อแล้วผมก็ทำขนมปังปิ้งด้วยนะเห็นตอนยัยนั่นออกไปข้างนอกกับผมคราวนั้นนะเธอก็ซื้อขนมปังเข้ามาด้วย และจากนั้นผมก็เตรียมโต๊ะอาหารอย่างดี นี่ผมเริ่มสงสัยแล้วล่ะว่าผมเป็นคนดูแลพิทักษ์เธอ หรือว่ามาเป็นคนรับใช้กันแน่ 
"ตื่นแล้วหรอยัยน้ำแข็ง"
เงียบ~~
"นี่เธอ เป็นอะไรเนี่ย"ผมพูดพร้อมสาวเท้าเข้าไปใกล้ๆกับเธอ แต่...
"ไม่มีอะไร ไม่ต้องเข้ามาใกล้ฉัน"
"วันนี้ฉันจะออกไปข้างนอกเดี๋ยวนายรออยู่นี้ หรือว่าจะไปหาสาวๆของนายก็เชิญนะฉันไม่ว่า"เธอพูดด้วยสีหน้าเย็นชา อย่างเรียบเฉยเหมือนอย่างเคย
"เธอจะไปไหน"
"ไปชอปปิ้ง มีไร"
"ฉันต้องไปด้วย"
"ไม่จำเป็น"
ปัง~
เธอปิดประตูกระแทกใส่หน้าผม และผมก็ไปอาบน้ำแต่งตัวจะไปข้างนอกทันที คงไม่ต้องถามว่าผมจะไปไหน เพราะว่า ผมจะไป...ดูแลยัยเย็นชานั่นแหละ ถ้าไม่อย่างงั้นพ่อผมรู้ผมก็ตายเดะ จากนั้นสักพักเธอก็เดินออกมาและพวกเราก็ทานอาหารเช้าด้วยกัน และตอนนี้ก็แปดโมงกว่าแล้วล่ะมั้ง
"นี่นายคงอยากจะไปหาสาวๆของนายมากเลยสินะ"เธอพูดขณะที่กำลังใส่รองเท้าส้นสูงสีดำที่ไม่สูงมาก และเสื้อโค้ตพร้อมหมวกและแว่นเหมือนกับว่าจะไปแสดงหนังเป็น พวกนักสืบ สายลับประมาณนั้นเลย และที่ผมอึ้งคือเธอพกปืนด้วยอ่ะ อ้ากงงเดะครับ
"ไม่หรอก ว่าแต่เธอนะแต่งซะขนาดนี้จะไปชอปที่ไหนไม่ทราบ แล้วทำไมต้องพกปืนไปด้วยฉันพกคนเดียวก็พอแล้ว"
"ไม่จำเป็นที่นายจะรู้ นายเชิญไปหาสาวๆของนายเถอะ"ยัยนั่นพูดเสียงเย็นชาใส่
"ฉันจะไปกับเธอมีไรป่ะ จะต้องไปดูแลเธอตามคำสั่งพ่อ"
"อ๋องั้นหรอ แต่ไม่จำเป็นถ้านายทรมานนัก ไม่จำเป็น"เธอพูดเสียงเรียบๆแล้วเดินออกจากห้องไปผมจึงตามไปติดๆ

ณ ย่านชอปปิ้งแห่งหนึ่งในโตเกียว
ย่านนี้เป็นย่านที่มีของขายเยอะมากมาย มีให้เลือกเยอะมากแต่ด้วยว่าแถวนี้ไม่มีคนอยู่จึงมีคนเดินน้อย แต่ถ้าเป็นเสาร์อาทิตย์คนมากันให้พรึบไม่รู้มาจากไหนกัน
"นี่เธอซื้อแต่เสื้อผ้าสีดำ สีขาว สีเทานี่มันสีผู้ชายทั้งนั้นน่ะ"ผมพูดเมื่อเห็นเธอกำลังจะเดินเข้าไปในร้านเสื้อที่มีเสื้อสีดำแขวนอยู่เรียงรายอย่างสไตล์แบบเท่ๆนิดนึง
"ไม่ต้องยุ่ง"เธอพูดพร้อมจิกตามาที่ผม
"งั้นหรอ"
จากนั้นพวกเราก็กำลังตรงไปที่รถที่จอดอยู่ใต้ต้นซากุระ เพื่อที่จะกลับคอนโด วันนี้ยัยนั่นซื้อเสื้อผ้าเยอะแยะมากมาย ส่วนผมว่างๆก็เลยผลาญเงินพ่อเล่น สนุกดีซื้อนู่นซื้อนี่ไปเหมือนกัน
"หยุดนะเว้ย"เสียงผู้ชายเข้มดังมาจากข้างหลังเราสองคน และพอพวกเราหันไปพวกมันก็เข้ามาล้อมพวกเราไว้หมด มีผู้ชายประมาณ 4-5 คน มาล้อมพวกเราไว้
"เฮ้ยส่งตัวฮาวาดะ เจนะมาซะดีๆอย่าต้องให้ใช้กำลังดีกว่า"พวกนั้นมันพูดพร้อมชักปืนขึ้นมา
"ไม่มีปัญหาเปล่าว่ะ"ผมพูดพร้อมกระชากยัยนั่นให้มายื่นอยู่ข้างๆผมและผมก็ถือโอกาสรวบเอวของยัยนั่นมากอดไว้แนบกับผม และผมก็เตรียมชักปืนของผมออกมาจากด้านหลัง
"ปล่อยนะ ปล่อ.."
"เงียบก่อนได้ไหม ก้มหัวลงไว้นะและก็อยู่นิ่งๆด้วย และไม่ต้องดิ้นด้วย"ผมพูดออกแนวๆกระซิบบอกเธอ และก็ยังดีที่เธอยังฟังผม
ปัง ปัง ปัง ปัง 
ผมใช้การหมุนตัวและยิงปืนไปตามไอ้พวกที่มันล้อมปลิวไปทีละตัว และเหลือแต่...
"เฮ้ยแก หน็อย"ไอ้นั่นเตรียมจะยิงผมและก็
ปัง
เผอิญผมลืมบอกไปว่าผมเป็นพวกแบบคิดเร็วทำเร็วแล้วก็แม่นด้วยในเรื่องของปืน ฮึเล่นผิดคนแล้ว หลังจากที่ฆ่าพวกมันเสร็จผมก็บอกให้พวกของผมมาจัดการศพให้กับพวกมัน และโทรหาพ่อ พ่อจึงบอกว่าให้ผมพายัยเจนไปอยู่ที่บ้านริมทะเลที่ผมไปพักบ่อยๆเวลาวันหยุด(วันหยุดคือเกือบทุกวันและพาสาวๆมาที่นี่กับเพื่อนๆด้วย)พอมาถึงยังดีที่บ้านยังสะอาดเอี่ยมเหมือนเดิมเพราะมันไม่มีคนมาอยู่แค่ 3 วันนับตั้งแต่วันก่อนที่ผมจะไปรับยัยน้ำแข็งนั่นนั่นแหละ
"ที่นี่มีหลายห้องเธอจะอยู่ห้องไหนก็ได้ฉันให้เธอเลือก"พอผมพูดจบเธอก็ชี้ไปที่ห้องของผมพอดีเป๊ะๆ
"ฉันเอาห้องนั้น"
"อ๋อ ก็ได้"ผมพูดพร้อมเดินนำยัยน้ำแข็งไปที่ห้อง
พอมาถึงห้องผมก็จัดการเก็บเสื้อผ้าของผมใส่ในตู้
"นี่นายแล้วนายจะไปอยู่ห้องไหน ห้ามห้องนี้เด็ดขาดนะ"
"ห้องที่เธออยู่นี่มันห้องฉัน ฉันจะอยู่ก็ได้และอีกอย่างพ่อบอกว่าให้ดูแลเธออย่างใกล้ชิด"
"ไม่ได้"เธอพูดแนวๆตวาด
"เรื่องของเธอสิ"ผมพูดพร้อมเดินลอยหน้าลอยตาออกมาอย่างสบายอารมณ์ ฮาฮ่า ดูท่ายัยนั่นโกรธจัดเลยว่ะ
จากนั้นตอนเย็นเราก็ทานข้าวกัน โดยผมก็ต้องออกไปซื้ออาหารมาให้