คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 0 Intro to the hurt
Intro to the hurt
ความรัก...
แท้จริงแล้ว มันคืออะไรกันแน่...
ไหนใครๆเคยบอกผมไว้...
�
ว่าความรักคือความสุข...
�
แต่สำหรับผม...
ความรักมันไม่เคยใช่ความสุข...
�
ความรักของผม...
กลับไม่ต่างจากคำว่าถูกหลอกลวง...
�
ความรักของผม...
มันไม่เคยมีค่าสำหรับเขาคนนั้นเลยแม้แต่น้อยเชียวหรือ...
�
ความรักของเรา...
คงไม่อาจจะเยียวยาบาดแผลที่เราสร้างให้กันได้...
�
นอกเสียจากว่า...
�
ความรักของเรา...
คงต้องถึงการจากลากันแล้วสินะ...
�
.
�
.
�
.
�
สายลมแรงที่พัดพาให้ยอดไม้พลิ้วไหวไปตามแรงลม
ใบไม้ใบเล็กใบน้อยปลิวขึ้นจากพื้นหินอ่อนขาวสะอาดสู่ท้องฟ้าตามกระแสลมที่พัดแรง
สายลมของปลายฤดูฝนต้นฤดูหนาวที่ดูว่าจะส่งท้ายกันด้วยพายุซักลูก
แสงอาทิตย์สีส้มอ่อนที่ทอแสงรำไรเป็นแสงสุดท้ายของวันเริ่มถูกบดบังด้วยท้องฟ้าเมฆครึ้ม
ที่เต็มไปด้วยเมฆสีเทาที่กำลังจะกลั่นตัวกันลงมาเป็นหยาดฝนส่งท้ายฤดูฝนของปีนี้
โคมไฟกรีกโบราณทอแสงสีส้มอ่อนขับไล่ความมืดมิดบริเวณรอบๆพื้นสนามหญ้า
ที่ต่างเรียงรายไปด้วยป้ายหินอ่อนสีขาวสะอาดที่เป็นที่พักพิงที่สุดท้ายให้กับผู้ที่เดินทางไกล
อย่างไม่หวนกลับคืนมา
ป้ายหินอ่อนทีถูกจารึกชื่อของผู้เป็นที่รัก
ป้ายเล็กๆป้ายหนึ่งที่เต็มไปด้วยช่อกุหลาบแห้งกรอบ
ที่เหี่ยวเฉาไปตามกาลเวลา ราวกับถูกทอดทิ้งมานานแสนนานจากผู้ที่ยังคงอยู่ �
�
�
�
�
ลูกแก้วสีนิลใสจ้องมองแท่นหินขาวสะอาดตรงหน้าก่อนจะทรุดตัวนั่งบนพื้นหญ้าหน้าป้ายหินอ่อนขาวสะอาด
�
�
�
ก่อนจะใช้ฝ่ามือบางๆที่ดูซูบผอมด้วยความทรุดโทรมของทั้งร่างกายและจิตใจตั้งแต่บุคคลอันเป็นที่รักจากไป
�
�
หยิบช่อกุหลาบแห้งให้หลบพ้นทางจนพื้นที่เล็กๆหน้าป้ายหินอ่อนกลับมาสะอาดสะอ้านดังเดิมที่ควรจะเป็น
ฝ่ามือเรียวลูบบนแผ่นหินด้วยความแผ่วเบาทะนุทนอม
ลอยจารึกของชื่อและรูปภาพของบุคคลอันเป็นที่รักดูซีดลงไปเล็กน้อยเพราะสภาพอากาศและแสงแดด
ร่างบางสบตามองแผ่นป้ายที่มีชื่อของบุคคลอันเป็นที่รัก
ก่อนจะยิ้มออกมาให้กับรอยยิ้มแสนอบอุ่นของคนในภาพที่เคยยิ้มให้เขาอย่างอบอุ่น
รอยยิ้มอ่อนโยนดูไม่มีพิษมีภัยและไร้เดียงสายิ้มกลับให้กับเค้าในยามที่ร่างใต้พื้นดินนี้ยังมีชีวิตอยู่
แม้บัดนี้จะเหลือเพียงเถ้ากระดูกของบุคคลที่อยู่ในภาพบนแท่นหินนั่น
หยาดน้ำใสอุ่นๆ ไหลอาบแก้มนวลที่คนในภาพชอบพูดนักหนาว่าชอบแก้มนิ่มๆของเขา ชอบอย่างนั้นอย่างนี้
ฝ่ามืออุ่นที่เคยลูบและสัมผัสบนแก้มนวลที่ตอนนี้กลับซูบซีดและอิดโรยด้วยการขาดการดูแลตัวเอง
ไหล่บางไหวไปตามแรงสะอื้น หยาดน้ำอุ่นใสมากมายไหลอาบแก้มเป็นสาย
ลูกแก้วสีนิลปิดลงเพื่อกั้นไม่ให้หยดน้ำตาไหลลงมา ก่อนที่จะเปิดเปลือกตาช้ำๆนั้นขึ้นมา
ภาพที่มองเห็นเลือนรางจากม่านน้ำตาที่เกาะแพขนตางอนสวย
ดวงตาและขนตายาวที่คนในรูปเคยพร่ำบอกให้ฟังว่าหลงรักตัวตนของเขาที่ซ่อนอยู่ในลูกแก้วสีนิลคู่นี้
ร่างบางปล่อยให้ตนเองสะอื้นไห้อีกซักพักก่อนจะใช้ฝ่ามือที่เคยลูบผ่านป้ายจารึกปาดน้ำตาให้กับตัวเองเบาๆ
นานแค่ไหนแล้วที่เขาทิ้งให้บุคคลอันเป็นที่รักต้องอยู่คนเดียวที่นี่
เพราะความเห็นแก่ตัวที่ยังยอมรับไม่ได้ว่าเขาคนนั้นได้จากไปแล้ว
จากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับคืนมา
จากไปอย่างไม่ทันได้ล่ำลากัน
จากไปด้วยความกะทันหันที่เขาเองก็ยังไม่ทันได้เตรียมใจ
ความทรงจำสุดท้ายที่เขามีคือภาพของแพทย์ที่พยายามยิ้อชีวิตของบุคคลอันเป็นที่รักของเขาอย่างเต็มที่
ก่อนที่ประโยคจากแพทย์คนนั้นจะทำให้เขาล้มทั้งยืนและกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวดก้องโรงพยาบาล
ทุกคำพูดที่เขาได้ยินยังคงก้องอยู่ในหูซ้ำไปซ้ำมา
เป็นเพราะเขาเอง เพราะตัวเขาเอง
ถ้าในคืนนั้น เขาไม่ดื้อดึงจะกลับไป
บุคคลอันเป็นที่รักของเขาคงไม่ต้องจากเขาไปแบบนี้
ภาพของโลหิตที่เจิ่งนองเต็มพื้นถนน
กับร่างของบุคคลอันเป็นที่รักที่อยู่ภายใต้ผ้าสีขาวที่คลุมร่างบนเตียงของรงพยาบาล
ฉายซ้ำไปซ้ำมาอยู่ในหัวของเขาเสมอตลอดสามเดือนที่ผ่านมา
การจากลา ความตายและความรักที่หลอกหลอนตัวเขาเอง
อยู่ว่าบุคคลอันเป็นที่รักยังไม่จากไปไหน
การหลอกตัวเองจนทำให้เขาเศร้ายังคงไม่จางหายไป
� � “หมอขอแสดงความเสียใจกับญาติผู้ป่วยด้วยนะคะ คุณพาเขามาส่งช้าเกินไป หมอพยายามยื้อผู้ป่วยไว้อย่างสุด
ความสามารถแล้ว แต่ผู้ป่วยมีบาดแผลใหญ่และมีการเสียเลือดมากจนทำให้หมดสติไป
หมอต้องขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ ผู้ป่วยเสียชีวิตแล้วค่ะ หมอขอตัวก่อนนะคะ”
ร่างบางปาดน้ำตาที่ไหลออกมาอีกครั้ง ก่อนจะวิ่งออกมาจากสุสานนั่น
หนีออกมาจากทุกสิ่ง
ทั้งบุคคลอันเป็นที่รัก
และความทรงจำอันน่าหวาดกลัวราวกับฝันร้าย
ก่อนที่เสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวดทรมาณจะดังขึ้นและเงียบลงไป
เหลือเพียงเสียงสะอื้นไห้กับหยาดน้ำตาของร่างบางไหลรินออกมาแทน
�
"รอก่อนนะ...แล้วซักวัน...เราจะได้เจอกัน จะได้อยู่ด้วยกันอีกครั้งนึง”
“จะไม่มีอะไรที่จะมาพรากเราออกจากกันแล้ว รอด้วยนะ"
�
To be continue...chapter 1
Chacha_miniemint
�
ความคิดเห็น