คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มต้น
“ยัยแคนนนนนนนนนนนนนนน ><”
เสียงยัยไมล์ตะโกนดังมาแต่ไกลและวิ่งจากสงขลามาเชียงใหม่ (ไกลไป -.-) สวัสดีค่ะ อิดิฉันชื่อนางสาวแคนตาลูปหรือชื่อเล่นแคนค่ะ ส่วนคนนี้ตะโกนหาฉันนั้นชื่อไมล์หรือไมล์ดี้ นั้นเองงง ว่าแต่มันมีอะไรเนี่ยถึงตะโกนมาตั้งแต่สงขลาเชียว (เวอร์อีกละ -.,-)
“มีอะไรหรออออ ??.”
“รู้หรือยังว่านายออกัสที่อยู่ห้องกะเราอะ ที่แกคุยด้วยอะ ><”
“ทำไมหรอ -0- ??”
“มันอะ ชอบแก ><”
“หา!!!!!!!!!!!!!!!”
“ตกใจละสิ ><”
“ไม่อะ รู้ตั้งนานละ 555555555555“
“เอิ่ม ไม่พูดอะไรหน่อยหรอ -0-“
“ให้พูดว่าอะไรละ -.-“
“จะเอายังไงต่อไปอะ ??”
“ก็ไม่เอาไงอะ”ฉันว่าฉันไม่ตื่นเต้นกับการที่มีคนมาชอบให้ครั้งนี้สักไหร่นะ เพราะว่าฉันรู้มาตั้งนานแล้วอะ เพราะว่าฉันน่ะ สนิทกับออกัสมานานแล้วนะ ก็ไม่นานหรอก ตั้งแต่ขึ้น ม.4 ได้ประมานเดือนนึงอะ เขามาสารภาพรักกับฉันเองในเฟสนะ ฉันเลยรู้ก่อนเพื่อนไง
ตอนกลางวัน
“นี้ แคน” ออกัสเรียกฉัน จากข้างหลัง พอฉันหันไปก็เจอ ชายหนุ่มผู้มีใบหน้าเรียวยาว ดั้งเป็นสัน คางที่โค้งได้รูป ตาที่เฉียบคมราวกับเพชร สรุปได้ว่าเกือบหล่ออะนะ
“อะไรหรอ ??”
“คือว่าเรื่องที่เราบอกไปอะ” ออกัสบอกด้วยสีหน้าที่ดุดัน ”ลืมๆมันไปเถอะนะ เราพึ่งรู้ว่าเธอมีแฟนแล้ว” อ่อ เออใช่ คือว่าฉันน่ะ มีแฟนแล้ว ชื่อ กาย น่ะ
.”อ่าได้ ถ้านายต้องการอย่างนั้น”
หลายวันต่อมา
“แคนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน.”
“อะรายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”ฉันตอบยัยไมค์ด้วยเสียงน่ารำคาญ ดูมันสิคะ ตะโกนมาตั้งแต่แอฟริกา (เวอร์)
“แกรู้มั้ย”
“ไม่รู้ - -‘”
“-_______________-“
“มีอะไรละ”
“ก็ ...”
“ก็ ...”
“ออกัสอะ”
“ทำไม”
“มันบอกว่าจะเลิกชอบแกแล้ว !!”
“รู้ละ”
.”รู้ก่อนตลอดดดดดดดดดดดดดดดด”
“ก็คนมันเทพให้ทำไงได้”
“แล้วรู้ยัง เรื่องคนที่ชอบออกัสอะ”
“ใครอ่อ”
“คนนั้นก็คือ “
“คืออออ ??”
“มอลล์อะ”
“หา!!!!!!!!!!!!” ฉันตกใจมาก มากอะ มากจริงๆ มากถึงมากที่สุด มากๆๆๆๆๆ ก็มอลล์ออกจะน่ารักซะขนาดนั้น ดูหน้าตาฉันสิ ถ้าเทียบกะมอลล์นะ ฉันคงเป็นแกรำข้าวอะ -^- “มอลล์ห้อง 12 ที่น่ารักๆ อะนะ -0-“
“ใช่แล้วแกรรรรรรรรร”
“ฉันว่าให้ออกัสไปชอบมอลล์ยังจะดีกว่าฉันนะ - -‘”
“ฉันก็ว่าแกกะมอลล์ก็พอๆกันนะ - -*“
“ฉันหน้าฮวกจะตายยยยยยยยย “
“ถ้าหน้าเธอฮวก ฉันคงปลวกอะ”
“ถ้าหน้าเธอปลวกฉันคงหมีแพนด้าโดนผึ้งต่อยอะ”
“ถ้าเธอ ...”
“นี้ ทั้งสองคนนนนนนนนนนนน “ ระหว่างที่ฉันกำลังเถียงกับยัยไมล์อยู่นั้น ยัยไวน์ก็เข้ามาขัด โถ่ คนกะลังเถียงกันมันส์ๆ (?)
“ว่า” ยัยไมล์ตอบด้วยเสียงแบบอารมณ์ดี แหม่ เมื่อกี้ยังเถียงกับฉันแมบๆอยู่เลยนะยะ ยัยนี้ - -*
“ก็คือว่านะ พี่ออยอะ เสียงเพราะเนอะ”
“ใช่ เสียงพี่ออยเพราะมากกกกกกก”
“แต่เค้าชอบเสียงพี่เอกมากกว่าอะ”
. “กรรม เค้าชอบพี่ออยอะ =3=.” ฉันทำได้แค่เงียบ อันที่จริงพี่เอก พี่ออยนี้ฉันเป็นคนพาพวกนี้ให้รู้จักนะ แต่ฉันไม่รู้ลึกขนาด 2 คนนี้ แต่ว่าระหว่างที่สองคนนั้นคุยกันฉันไปเดินเล่นดีกว่า
สวนพักใจหน้าอาคารวิทยาศาสตร์
“นี้ๆ แคนแย่แล้ว!!” จู่ๆ เมโลดี้ ก็มาทักฉันด้วยสีหน้าท่างทางตกใจมาก
“มีอะไรหรอ!!”ฉันตอบกลับไปแบบตกใจตาม
“ก็คือว่า”
“ว่า”บ้าจริงคนห้องนี้เป็นอะไรนะ ถึงชอบเว้นวรรคประโยคให้ตื่นเต้นอยู่เรื่อยเลย
“ออกัสโดนรถชน!!!”
“หา!!!!”ทำไมละ โรงเรียนนี้ขึ้นชื่อว่า Safety First ที่สุดแล้วนะ ถึงโรงเรียนจะเก่ามาก มีอายุเป็น ร้อยๆปีก็เถอะ เรื่องอุบัติเหตุในโรงเรียนนี้นะ นับครั้งได้เลยนะ ทำไมละ
“ไปดูหน่อยเร็ว !!”
“ได้ๆ แต่ตอนนี้ออกัสอยู่ที่ไหนหรอ”
“ตามฉันมา เดี๋ยวฉันพาไปเอง”
ความคิดเห็น