ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    { FIC iKON }::หมวยร้านชำ double B (bobby x bi)

    ลำดับตอนที่ #5 : (OS) เพื่อนไม่จริง- Double B

    • อัปเดตล่าสุด 20 ธ.ค. 57


    @SQWEEZ

    Title: เพื่อนไม่จริง

    Pairing: Double B

    Note: เพลงประกอบ เพื่อนไม่จริง-polycat เพราะชอบเพลงนี้มาก เลยอยากนำมาประกอบฟิคให้กับคู่ที่ชอบมาก...  
    enjoy readingค่ะ >3<

     

    ถ้าแอบรักและเราบอกออกไป

    การแอบรักจะดูหมดความหมาย

    ฉันจึงเลือกทางที่สบายใจ

    เก็บความลับที่แท้มันสวยงามเพียงใด

    .

    .

    .

            ฮันบินเป็นทั้งเพื่อนสนิทและรูมเมทของผม พวกเรารู้จักกันตั้งแต่สมัยมัธยมต้น ก่อนจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยเดียวกันแล้วก็พักอยู่ด้วยกัน เราตัวติดกันตลอดจนผมกล้าพูดได้ว่าไม่มีใครรู้จักฮันบินดีเท่าผมและไม่มีใครรู้ใจผมเท่ากับฮันบิน แต่ก็ไม่ใช่ทุกเรื่องหรอกนะที่ฮันบินจะรู้โดยเฉพาะเรื่องนั้น ที่มันเป็นความลับ

    ว่าผม ชอบฮันบินมาตลอด 5 ปีที่เรารู้จักกัน

     

     

     

    ชอบมองสายตาเธอตอนไม่รู้

    ว่าตัวฉันชอบมองมันมากเท่าไร

    ชอบฟังเสียงในตอนที่เธอใช้

    บอกกับฉันว่าฉันเป็นเพื่อนเธอคนนึง

    .

    .

    .

    “ขอบคุณมากนะเว่ย ถ้าไม่ได้มึงนี่กูแย่เลย”  ฮันบินเอื้อมมือไปรับหนังสือจากร่างสูงกว่าทันทีที่จีวอนส่งมันมาให้ เมื่อเช้าเขาไม่น่ารีบจนหยิบหนังสือเรียนมาผิดเล่ม เลยต้องลำบากจีวอนเอามาให้ที่คณะ ทั้งๆที่อีกคนไม่มีเรียน

    “เออไม่เป็นไรน่าแค่นี้เอง คราวหน้ามึงก็อย่าลืมละกัน” ร่างสูงพูดพร้อมกับหาวหวอด แถมยังเอามือล้วงเข้าไปเกาพุงในเสื้อย้วยๆที่ใส่นอนเมื่อคืน หมดสภาพหนุ่มหล่อประจำคณะวิศวะ ถ้าสาวๆมาเห็นมันในสภาพนี้มีเรทติ้งตกกันมั่งล่ะ

    แต่ถ้าจะโทษก็คงต้องมาโทษฮันบินที่ทำให้จีวอนต้องรีบออกมาหา ในสภาพหัวยุ่งไม่เป็นทรงแบบนี้  

    “เจอกันตอนเย็นมึง รอกินข้าวพร้อมกูนะ”

    “เออ รีบไปเรียนไป” จีวอนโบกมือเป็นเชิงไล่ให้อีกคนรีบเข้าไปเรียน พอลับหลังฮันบิน จีวอนก็ลอบยิ้มออกมาบางๆ




    .
    .
    .

     

    “มึง...จีวอน”

    “หืม มีไร?”

    “มึงรู้จักพี่ว๊ากวิศวะ ปี3ป่ะ คณะมึงอะ คนที่ตัวเล็กๆขาวๆ”

    “เล็กๆขาวๆ พี่จินฮวานมั๊ง ทำไม?”

    “กูชอบว่ะ น่ารัก”

    “แล้ว?”

    “ช่วยกูหน่อยไม่ได้หรอ”

    “ยังไง?”

    “กูจะจีบเขา” ผมมองลึกเข้าไปในแววตาของฮันบิน ซึ่งทำให้ยืนยันว่าเรื่องที่พูดไม่ใช่เรื่องล้อเล่น

    “ได้” ผมตอบตกลงไปอย่างทุกที

    “เยี่ยมเลยเพื่อน เจ๋งที่สุด!

    ถ้าเป็นเรื่องของฮันบินแล้วไม่ว่าจะเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ ผมก็เต็มใจจะทำให้เสมอเพราะผมเป็นเพื่อนเขา จีวอนเพื่อนสนิทฮันบิน ผมว่าผมพอใจกับคำนี้นะ

     

     

    เป็นคนที่เธอไว้ใจ มันก็ดีเท่าไร

    ไม่เสี่ยงเกินไป... กว่านี้

    เพราะมันอาจจะไม่คุ้มกัน

    อยากเป็นคนสำคัญ

    แค่เพื่อนแล้วกัน

    เพราะฉันไม่มีเธอไม่ได้

    .

    .

    .

     

    ให้ฉันชื่นชมเธอมีความรัก

    ให้เธอเล่าว่าได้เจอเขาที่ใด

    ไม่ใช่ฉันก็คงไม่เป็นไร

    อยากแน่ใจว่าเธอได้เจอคนดีๆ

    .

    .

    .

    “จีวอน มึงรู้มั๊ย พี่จินฮวานแม่งน่ารักมาก...” ผมมองริมฝีปากของเขาที่ขยับขึ้นลง พร้อมกับหน้าตาที่ดูมีความสุขเสียเต็มประดา เมื่อได้พูดถึงคนที่ตัวเองสนใจในช่วงนี้ ฮันบินยังพูดไปยิ้มไปไม่หยุด จนผมอดไม่ได้ที่จะยิ้มตาม ฮันบินมีความสุขมันก็ดีแล้วนี่ ผมว่าผมพอใจนะ

    .

    .

    “กูเป็นแฟนกับพี่จินฮวานแล้วนะเว่ย ขอบคุณที่ช่วยมาตลอด”    

    “เออ เลี้ยงเหล้ากูด้วย”

     

     

    ดีอยู่แล้วที่เธอไม่รักฉัน

    เพราะอาจแยกทางกันในวันไหนก็ได้

    ทนไม่ไหวถ้าเป็นคนทำร้าย

    เธอให้ช้ำแล้วซ้ำด้วยน้ำมือตัวเอง

     

    “จีวอน เย็นนี้ไปแดกเหล้ากัน” ฮันบินถอดกระเป๋าแล้วโยนลงบนโต๊ะกินข้าวส่งๆ ตะโกนคุยกับจีวอนที่นอนดูทีวีในห้องนั่งเล่น แล้วเดินเข้าห้องไปอาบน้ำ ไม่รอฟังคำตอบรับหรือปฏิเสธ เพราะเขารู้อยู่แล้วว่ายังไง ทุกครั้งที่เขาเอ่ยชวยจีวอนก็จะไป อย่างไม่อิดออด

    .

    .

    “เป็นไรวะ หงุดหงิดไร” ผมเอ่ยถามคนข้างตัว ที่ตั้งแต่เข้ามาก็ดื่มไม่หยุด

    “เปล่า” ฮันบินตอบปฏิเสธ แต่มือก็ยกแก้วขึ้นจรดปากแล้วดื่มจนหมดแล้วเติมใหม่ จนเหล้าที่บรรจุในขวดแก้วใสพร่องลงไปเกือบครึ่ง

    “มึงโกหกกูไม่ได้หรอกฮันบิน ถ้ามึงไม่มีไรมึงไม่แดกเยอะขนาดนี้หรอก”

    “เสือก”

    “เหี้ยนี่ พูดกันดีๆดิเป็นไรวะ”

    “เออกูเหี้ยไง สงสัยกูทั้งเหี้ยโง่ เขาถึงหลอกกู”

    “ใคร...”

    “จินฮวาน”

    “...”

    “คิม จินฮวานแม่งคบซ้อน กูไม่ดีพอหรอวะ เขาถึงต้องคอยมองหาคนอื่นอยู่เรื่อย..ที่กูทำให้เค้าไปทั้งหมดนี่มันยังไม่พออีกหรือไง กูต้องดีขนาดไหนเขาถีงจะยอมหยุดซะที กูเหนื่อย...กี่คนๆก็แบบนี้ ทำไมคนที่กูรักเขาไม่รักกูซักทีวะ”

    ผมเอื้อมมือไปโอบรอบไหล่ฮันบิน ก่อนจะดึงเขามาชิดตัวมากขึ้น มือตบเบาๆที่หัวไหล่เป็นเชิงปลอบ…

    “มึงยังมีกูเป็นเพื่อนนะ ฮาฮา” ผมพูดติดตลก ทั้งๆที่รู้ว่าตอนนี้ฮันบินไม่มีอารมณ์จะเล่นซักเท่าไหร่

    “มึงชอบกูใช่ไหม จีวอน” อยู่อยู่ฮันบินก็โพล่งขึ้นมา พร้อมกับเอาตาใสแป๋วนั่นมามองเขา

    “มึงเอาอะไรมาพูด...”

    “กูว่ากูรู้แล้วกัน” เขาว่ากันว่าเซนส์ผู้หญิงมันแรงก็จริง และถึงฮันบินไม่ใช้ผู้หญิงแต่เขาก็พอจะสัมผัสได้

    “มึงเมาแล้ว กูว่ากลับเถอะ” จีวอนพยายามบ่ายเบี่ยงและไม่หันไปสบตากับฮันบิน

    “กูรู้ทุกอย่างแหละ...”

    “...”

    “เหอะ...ทำไมคนที่กูรักไม่เป็นมึงวะ อะไรๆมันจะได้ดีกว่านี้” ฮันบินพูดเหมือนประชด ก่อนจะนอนซบหน้าลงกับท่อนแขน

    .

    .

    ไม่หรอกฮันบิน กูว่าแบบนี้ดีแล้ว... เพราะกูอยากอยู่กับมึงไปตลอด

    กูไม่ต้องการคำว่าแฟน ไม่ต้องการคำว่ารักหรือเลิกกัน เพราะฉะนั้นเป็นแค่เพื่อนกูพอใจแล้ว แค่ได้อยู่ข้างมึงก็พอ

     

    เป็นคนที่เธอไว้ใจมันก็ดีเท่าไร

    ไม่เสี่ยงเกินไปกว่านี้

    เพราะมันอาจจะไม่คุ้มกัน

    อยากเป็นคนสำคัญ

    แค่เพื่อนแล้วกัน

    เพราะฉันไม่มีเธอไม่ได้

    Talk: สั้นไปป่ะ ง่อวววววววววว ขอโทษละกัน 555 อ่านเอาเพลินๆ ถ้าใครเคยฟังนะ เนื้อหาจะเป็นเพลง 3 เพลงต่อกัน แต่นี่คิดอยู่ว่าควรเอาอีก 2 เพลงมาแต่งด้วยป่าว คือเพลงเค้าภาษาสวยมาก เราเอามาแต่งฟิคพังๆแบบนี้สงสาร... 55555
    เจอกันตอนหน้าค่ะ   คิดถึงหมวยกับตี๋กันรึยัง ฮาฮา... 
     HBD KIMBUP 20th
    ▪∆▪

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×