คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : -03
Title:โทรศัพท์
Pairing: double B
Note: #ฟิคหมวยร้านชำ 1,487 words
“ไม่ได้มาซื้อไรหรอก”
“มันมาจีบหมวย...”
หลังจากปากไอ้จุนฮเวหาเรื่องให้ผมเรียบร้อย มันก็ยักคิ้วกวนๆให้ฮันบิน(แม่ งกล้ามากกกก) ก่อนจะเดินมาตบบ่าผมปุๆ พร้อมกับส่งสายตา ซึ่งแปลความหมายคร่าวๆได้ว่า ‘กูเปิดทางให้แล้วนะมึง...ที่เหลือมึงก็จัดการเอานะ สู้ๆเพื่อน...อิอิซ่าส์’ก่อนจะเดินล้วงกระเป๋าออกไปสูบบุหรี่หน้าร้าน
อ่าวเห้ย... แล้วชีวิตกูไปไงต่ออะ T T
“หมายความว่าไง?” ฮันบินยังสติลทำหน้างง ฮันบินครับ ทำหน้าซื่อบื้อได้น่ารักฝุดๆเลยครับ
“ก็...หมายความตามนั้นแหละมั๊ง”
“อะไรล่ะ?” ฮันบินดูจะหงุดหงิดขึ้นมานิดๆ เมื่อผมตอบไม่ตรงประเด็น
“ก็จีบหมวยอะ ได้มั๊ย?”
“จีบฮันบยอลไม่ได้!!” นั่น หวงน้องซะด้วย
“แล้วจีบฮันบินอะได้ปะ?” ผมพูดทีเล่นทีจริง พร้อมส่งยิ้มท่าไม้ตาย จอบละลายใจใปให้ ชวิ้งงง :B
“..................” ฮันบินไม่ตอบเลยครับ หันหน้าไปอีกทาง ผมดูก็รู้น่าว่าเค้าคงเขินอยู่ (หรือไม่ก็โมโห)ดูดิแก้มแดงเลย -///-
“หมวย หมวยครับ อย่าพึ่งเขินดิ ขอเบอร์หน่อย” ฮิ้วววว ผมก็ไม่คิดไม่ฝันว่าตัวเองจะมีความกล้าขนาดนี้ ไอ้จุนฮเวมันต้องภูมิใจในตัวผมมากแน่ๆ
“อ่อเบอร์หรอ” เขาหยิบกระดาษขึ้นมาจากลิ้นชักโต๊ะแล้วส่งให้ผม โว๊ะ ทำไมขอเบอร์คนน่ารักมันช่างง่ายดายขนาดนี้ สงสัยได้ความหล่อช่วยไว้ ฮี่ฮี่
“ได้แล้วก็ไปดิ จะมายืนเกะกะร้านเค้าทำไมนานๆ เดี๋ยวเรียกม๊ามาไล่เลย”
“ครับๆไปละครับ ”
“เฮ้อออ...”ฮันบินถอนหายใจด้วยความเหนื่อยหน่ายทำไมพักนี้ เขาเจอแต่คนแปลกๆ สงสัยอากาศเมืองไทยคงจะร้อนไปล่ะมั๊ง หึ
.
.
.
“ไหนว่าไงมั่งวะได้เรื่องมั๊ย” ทันที่ที่ผมเดินออกมาหน้าร้าน ไอ้จุนฮเวมันก็ถามทันที
“อยากรู้ขนาดนี้ไมไม่อยู่ข้างในด้วยกันเลยวะ” ผมตอบพร้อมหันไปยักคิ้วใส่มัน
“เอ๊า ก็กูกลัวมึงเขินไม่กล้าบอกรักน้องหมวย จุ๊บๆ”
“จุ๊บๆ พ่อง กูยังไม่ทันได้จีบเลย”
“แล้วสรุปว่าไง”
“ก็เนี่ยได้เบอร์มาด้วย ดูดิฮิฮิฮิฮิ อิอิซ่าส์” ผมยื่นกระดาษที่ฮันบินให้ตอนอยู่ในร้านให้จุนฮเวอ่าน
“ร้านชำป้าฮานึล 02-XXXXXX … สัสนี่มันเบอร์ร้านนี่ มึงจะดิ๊ด๊าเพื่อ….”
“อ่าวเบอร์ร้านหรอกหรอ เอาน่าหมวยเค้าอาจจะไม่มีมือถือก็ได้” ผมยังมองโลกในแง่ดีอยู่
“เออๆ ขอให้มันจริงเหอะ กูกลับก่อนนะเว่ย เดี๋ยวต้องไปเดินตลาดนัดกะเจ๊”
“เออไปเหอะมึง งั้นกูกลับบ้านละ ไว้เจอกันที่โรงเรียน”
.
.
.
ผมแยกย้ายกับจุนฮเว กลับมาถึงบ้านก็เป็นเวลาช่วงบ่ายๆแล้ว ผมจึงตัดสินใจจะนอนเอาแรงซักงีบ..แต่ตื่นมาอีกทีก็เป็นช่วงหัวค่ำซะละ(เดี๋ยวนะ นี่นอนหรือซ้อมตาย - - )
เดินลงมาข้างล่างก็เจอ ป๊าม๊าและเฮียทานข้าวกันอยู่ ทำไมไม่มีใครชวนผมมมม
“ม๊า.... ทำไมกินข้าวกันไม่เรียกอ่า” ผมงอแง เมื่อเห็นว่าคนอื่นกินข้าวกัน จนกับข้าวจะหมดแล้ว
“เอ๊า ก็เมื่อกี้ให้เฮียไปตามแล้ว แต่ตี๋ไม่ตื่นเอง”
“ใช่เฮียเรียกตั้งหลายที แกไม่ตื่นเอง” ไอ่เฮียมันทำลอยหน้าลอยตาครับ ผมไม่เชื่อหรอก มันตั้งใจไม่ปลุกผมแน่ๆ อาหารเย็นวันนี้ดูเหมือนจะมีไก่ทอดที่ผมชอบด้วย แต่ตอนนี้มันเหลือแต่กระดูก ฮื้อ...
“ตี๋ก็มากินข้าวเร็วๆเข้า จะได้รีบอาบน้ำทำการบ้าน อ่านหนังสือ”
“ครับ”
.
.
.
หลังจากทานข้าวเสร็จ เฮียก็ไปช่วยม๊าล้างจานในครัว ป๊านั่งดูทีวีอยู่ชั้นล่าง
ผมเดินไปมุมห้องที่วางโทรศัพท์บ้านไว้ ก่อนจะตะโกนบอกม๊า
“ม๊า!! ตี๋ใช้โทรศัพท์นะโทรหาเพื่อน...”
“ตี๋อย่าคุยนานนะมันเปลือง กด1234 ด้วยล่ะ”
“ค๊าบ” ขอม๊าแล้ว เบอร์(ร้าน)ก็มีแล้ว ได้ว่าคิม จีวอนปฏิบัติการจีบหมวยแล้วครัช อิอิซ่าส์
ผมกดเบอร์ตามนามบัตร ที่ฮันบินให้ไว้ ก่อนจะฟังเสียงรอสายด้วยใจจดจ่อ
ตู๊ดด...ตู๊ดด... แกร๊ก
มีคนรับแล้วครับ แอร๊ยยย >////<
“สวัสดีค่ะ ร้านชำป้าฮานึลค่า” เสียงคนแก่ครับ ผมเดาว่าเป็นป้าร้านชำแน่ๆ เอาไงดีวะครับ
“ฮัลโหล จะสั่งซื้อไรคะ”
“อ่อ...เอ่อ” ซื้อไรดี คิดเร็วๆๆๆ คิมจีวอน
“ฮัลโหล ซื้อไรคะ ไม่ซื้อจะวางละนะ”
“เดี๋ยวครับ เอ่ออซื้อแก๊ส ครับซื้อแก๊ส”
“ให้ส่งที่ไหนค๊า”
“บ้านเถ้าแก่จุนซูซอย3ครับ” จุนฮเวกูขอโทษนะเว่ย มึงช่วยรับแก๊สแทนกูก่อนนะ
“ได้ค่า จะออกไปส่งให้เดี๋ยวนี้”
“ขอบคุณครับ” แกร๊ก... เฮ้ออ ดันเป็นเบอร์ร้านซะแบบนี้ผมต้องโทรไปกี่ครั้งถึงจะได้คุยกับฮันบินล่ะเนี่ย ไม่เป็นไรลองอีกทีละกัน อย่างน้อยตอนนี้ก็คงไม่เป็นป้าล่ะ เพราะป้าต้องออกไปส่งแก๊สให้บ้านไอ่จุนฮเว
ตู๊ดด...ตู๊ดด... แกร๊ก
มีคนรับละครับ
“ฮัลโหลสนุกดีค่ะ ร้านชำป้าฮานึลค่ะ” คราวนี้เป็นเสียงเด็ก เด็กมากๆซะด้วยพูดผิดๆถูกๆ สงสัยจะเป็นน้องฮันบยอลอะไรที่ไอ่จุนฮเวว่าแน่ๆ
“สวัสดีครับ ป้าฮานึลอยู่ไหม” ผมถามเพื่อความปลอดภัยก่อน
“ม๊าไม่อยู่ ออกไปข้างนอกค่ะ”
“แล้วลุงล่ะ?”
“ป๊าออกไปกะม๊าค่ะ”
“แล้ว...พี่ฮันบินล่ะ”
“ฮันบิน ไม่ว่างเล่นของเล่นกะหนูอยู่ ให้คุยด้วยไม่ได้ หนูวางละนะคะ บาย”
แกร๊ก...
น้องสาวก็หวงพี่ชาย พอตัวเลยแหะ... นี่ผมเข้าทางไหนไม่ได้เลย ป้าก็ดุ ลุงก็นิ่งๆ ฮันบินนี่จีบยากจังครับ T T
“ฮันบยอลครับ ใครโทรมาหรอ” ผมอ้าแขนรับฮันบยอลที่วิ่งมาแล้วอุ้มไว้บนตัก
“ไม่รู้ค่ะเป็นผู้ชาย ถามหาป๊า หาม๊า ละก็บอกจะคุยกะบิน แต่บินไม่ว่างหรอกเน๊าะ ฮี่ฮี่” ฮันบยอลอธิบาย พร้อมกับหัวเราะคิกคักอย่างน่ารัก
หืม? โทรเบอร์บ้านแล้วจะคุยกับผม... อ่อ สงสัยจะเป็นไอ่คนตาตี่คนนั้นที่ขอเบอร์ไปเมื่อตอนบ่าย สงสัยจะโชคร้ายไปหน่อย ที่ดันมาสนใจคนอย่างฮันบิน กว่าจะเข้าถึงตัวได้ไม่ง่ายนะ หึ
ผมจะทำยังไงถึงจะได้คุยกับฮันบินล่ะ โอกาสที่โทรไปแล้วจะเป็นฮันบินรับมันแค่ ¼ เองนะ คิดดิๆๆๆคิมจีวอน ผมละนึกน้อยใจตัวเองก็ตอนนี้ล่ะที่เกิดมาโง่ หรือจะต้องไปรอถามจุนฮเวพรุ่งนี้ดี ฮื้อ...
แต่ลองโทรอีกครั้งดีกว่า
ตู๊ด...แกร๊ก ผมรอฟังสัญญาณแค่ครั้งเดียวแล้ววางเองครับ เมื่อกี้แม่เดินผ่านแว่บๆ เดี๋ยวโดนด่าว่าใช้โทรศัพท์นาน พอลับหลังแม่ไป จึงรีบกดเบอร์แล้วเอาโทรศัพท์แนบหูอีกครั้ง
ตู๊ดด..ตู๊ดด...แกร๊ก
มีคนรับแล้วครับ
“ฮัลโหล ร้านชำป้าฮานึลครับ”.... บร๊ะเจ้า นั่นเสียงฮันบินครับ ฮือ ผมนี้มือสั่นโทรศัพท์แทบร่วงเลยครับ
“ฮะ.. ฮัลโหล ครับ” ตื่นเต้นง่ะ เสียงฮันบินในโทรศัพท์เป็นแบบนี้นี่เอง ผมเขินพูดไม่ออกเหล่ย ถถถถถ
“นายตาตี่เมื่อตอนกลางวันใช่ป่ะ ชื่อไร?”
“จี..จีวอน คิม จีวอนครับ”
“โอเค คิมจีวอน คราวหน้าจะคุยกับฉันก็โทรแบบนี้ละกันนะ วันนี้คุยต่อไม่ได้แล้วต้องไปส่งน้องเข้านอน แค่นี้ก่อนนะ ฝันดี”
“อ่า...ครับฝันดี”
แกร๊ก… คิม ฮันบินวางไปละครับ
ส่วนคิม จีวอนก็ตายอย่างสงบ บรัยส์ +_+
.
.
.
Talk ; อัพบ่อยใช่มั๊ยล่า รีบอัพก่อนเดี๋ยววันจันทร์เราย้ายไปฝึกงาน ICU กลัวจะไม่ว่างๆอย่างงี้ เรื่องนี้บอกแล้วอ่านเรื่อยๆ อย่าหวังสาระใดๆทั้งสิ้น...ไม่มี 555
คิม จีวอนเข้าใจทริกใช่ป่ะ จะคุยกับฮันบิน ต้องยิงครั้งนึงแล้ววาง แล้วโทรอีกครั้งนะลูก เป็นโค้ดลับ เป็นกำลังใจให้จีวอนจีบหมวยกันก่อนนะ อย่าพึ่งหนีไปไหน
เจอกันตอนหน้าค่ะ : ) #ฟิคหมวยร้านชำ
ปล. ถึงเพื่อนตัวน้อยของเรา ย้ายไปอยู่คนเดียวอย่าเหงานะ เหงาๆก็อ่านฟิคเรา พวกเราคิดถึงเธอ T T อย่าร้องไห้ดิ
@SQWEEZ
ความคิดเห็น