คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : -08
หมวยร้านชำ 8
.
.
.
“หา...... คนใช้....ชีวิตร่วมกัน♡ ”
.
.
.
หลังจากผมได้พูดประโยค มุกจีบสาวแบบโคตรเบสิกนั่นไป
แล้วลอบสังเกตอาการฮันบิน พบว่าน้องหมวยนิ่งมากกกกครับ
แทบไม่มีปฏิกิริยาตอบรับใดๆ
ไอ่ตัวที่เขินแรง ก็เป็นผมเอง พูดเองเขินเอง เล่นอยู่แต่กับตัวเอง มันน่าเศร้าไหมล่ะ… รอไรล่ะ น้ำตามา!!!
ฮันบินเก็บโทรศัพท์มือถือลงกระเป๋ากางเกง
แล้วก็หันมาสบตาผมแบบเต็มๆตาแววตาคู่สีดำมองลึกอย่างหาคำตอบ
กว่าผมจะรู้สึกตัวอีกที คนที่ตัวเล็กกว่าก็เดินเข้ามาใกล้ ในระยะเอื้อมมือถึงแล้ว
“นี่.....จริงจังป่ะเนี่ย ? ”
ฮันบินถามพร้อมรอยยิ้มมุมปาก ผมได้ยินว่าหมวยแอบหัวเราะอยู่ในคอ
เหมือนไม่จริงจังนักกับคำถาม และไม่ได้คาดหวังในคำตอบเท่าไหร่
“จริงจังดิ”
ผมตอบออกไปอย่างไม่ลังเล ทั้งๆที่ในใจนี่เต้นรัวเป็นกลองชุด แข้งขาก็เริ่มสั่น
เหงื่อนี่ไหลซึมจนซอกมือเปียกไปหมดจนต้องเอาเช็ดกับกางเกงนักเรียน
“งั้นตามมา...”
หมวยเอ่ยปาก ก่อนจะหันหลังกลับแล้วเดินนำไป
“หือ ไปไหนครับ”
ซึ่งผมก็เรียกไว้ก่อน ฮันบินจึงหันกลับมาให้คำตอบ
“ก็จะกลับบ้าน แวะไปซื้อของป่ะ?”
พูดจบพร้อมยิ้มกว้างโชว์ลักยิ้มข้างแก้ม
อื้อหือ…. น่ารักจนไม่รู้จะเอาไปเปรียบกับอะไรละครับ
แค่ได้เห็นหมวยยิ้มแค่นี้ก็รู้สึกโชคดีมากแล้ว ไม่รู้ว่าถ้าได้เห็นทุกวันมันจะดีได้มากขนาดไหน ฮืออออ.... เขิล
เดี๋ยวนะ... ให้แวะไปซื้อของ
ไปซื้อของ พร้อมกับหมวยกำลังจะกลับบ้าน
นี่มันใช่ เดินไปส่งที่บ้านป่ะครับ
หง่อวววววววววว........ เขินหนักมาก >//////<
“ไปครับไป”
.
.
.
ผมนี่รีบกุลีกุจอเดินตามหมวยไปอย่างไว
ระยะทางระหว่างป้ายรถเมล์ถึงร้านชำของหมวยก็ไม่ได้ไกลมาก
เดินได้ซักพักเดียวก็ถึง แต่ผมกลับคิดว่าวันนี้มันเร็วกว่าปกติอีก
นี่ร้านหมวยย้ายมาตั้ง ข้างป้ายรถเมล์ป่ะเนี่ย ._.
ผมมองแผ่นหลังบาง ของฮันบินที่เดินอยู่ข้างหน้า คนอะไรน่ารักบอบบางทั้งข้างหน้ายันท้ายทอย แผ่นหลังชื้นเหงื่อจากอากาศเมืองไทยที่ร้อนๆ ทำให้ชุดนักเรียนขาวบางเปียกจนแนบเนื้อ ชายเสื้อนักเรียนพอดีตัวหลุดลุ่ยออกมานอกกางเกงขาสั้นสีน้ำเงินสด ช่างตัดกับผิวขาวๆ ของเจ้าตัวซะเหลือเกิน แดดเมืองไทยจัดขนาดนี้ แต่ผิวฮันบินขาวจัดกว่าอีก ยิ่งมองยิ่งแสบตา
ยิ่งตอนที่เหงื่อไหลมาตามข้างขมับ ยิ่งทำให้ดู...เอ่อ...ดู เซ็กซี่ -.,-
“เฮ้ย !!! ”
ผมร้องอย่างตกใจ เมื่อรู้สึกถึงสัมผัสเหนียวหนืดที่บนริมฝีปาก จึงเอามือไปจับมาดู เลยรู้ว่า เลือดกำเดาไหลครับ ซวยแล้ว!!
“เฮ้ย จีวอนเป็นไรอะ”
ฮันบิน พอได้ยินเสียงผมร้องตกใจเลยหันมาเห็นเลือดกำเดาไหลผมที่กำลังออกจากจมูกเต็มๆ เชี่ยละ...
“ผมไม่ได้คิดอะไรลามกเลยนะหมวย จริงๆ”
“หึ ยังไม่ได้ว่าอะไรซะหน่อยนี่ ” เออว่ะ... ผมจะร้อนตัวทำไมวะเนี่ย
“แหะๆ” ผมหัวเราะแห้ง แล้วยกมือขึ้นเกาหัวอย่างไม่รู้จะทำไร
“หัวเราะอะไรล่ะ รีบเข้าบ้านเร็ว เลือดจะหมดตัวแล้ว”
ฮันบินก็ดึงแขนเสื้อผมไว้ข้างนึง แล้วลากเดินเข้าร้านชำอย่างไว
“เงยหน้าไว้ ดิ เสื้อเปื้อนเลือดหมดละเห็นป่ะ… ”
“งื้ออออ” ไม่อยากพูดไรเยอะครับเลือดมันไหลเข้าคอ
“นั่งรอตรงนี้นะ เดี๋ยวไปเอาน้ำแข็งแป๊บ…”
ฮันบินจับให้ผมนั่งลงเก้าอี้ซักตัวที่อยู่ในร้าน
ผมได้ยินเสียงหมวยโยนกระเป๋านักเรียนไว้ที่ไหนซักที่ แล้วได้ยินเสียงฝีเท้ารีบเดินไปไวๆ ผมเหลือบตามองซ้าย.... ทางสะดวก ขวา...ทางสะดวก
ไร้วี่แววป้าฮานึล ลุง และฮันบยอลที่น่าจะยังไม่กลับมาจากโรงเรียน
ซักพักนึงฮันบินก็กลับมา พร้อมกับน้ำแข็งที่ห่อผ้าขนหนูไว้ แล้วเอามันมาประคบตรงสันจมูกผม
“นิ่งๆไว้นะ” ฮันบินสั่ง ขณะที่ยังจับห่อน้ำแข็งค่อยๆประคบอย่างตั้งอกตั้งใจ
ผมแอบเขาที่ยังทำหน้าตาจริงจังจนคิ้วขมวด แล้วลอบยิ้ม ถ้าเลือดกำเดาไหลแล้วได้เห็นฮันบินแบบหลายโหมดแบบนี้ ขอเลือดตกยางออกทุกวันเลยได้มั๊ยยย
จีวอนรู้สึกว่ามันโคตรคุ้มค่า....
“มองไรอะ มือว่างก็เอานี่เช็ดเลือดดิ”
เสียงหวานติดแหบสั่ง แล้วหยิบกระดาษทิชชู่แถวนั่นยัดใส่มือผม
ผมจึงเอากระดาษนั่นเช็ดป้ายๆแถวจมูกเพราะไม่เห็นว่าเลือดเปื้อนตรงไหนบ้าง
“นี่เช็ดให้สะอาดหรือเช็ดให้เลอะวะ... เอามานี่”
มือขาวแย่งทิชชู่ออกไปจากมือ แล้วเอาไปเช็ดที่บนหน้าผมอย่างเบามือ
คนอะไรน่ารักแล้วยังจิตใจดีอีก ม๊าครับ ตี๋จาอาววววว จะเอาคนนี้ T T
ผมเหลือบตามอง แขนเล็กที่ขยับขึ้นลงและด้วยแขนเสื้อนักเรียนที่ กว้างพอสมควร ทำให้สายตาผม มองลอดไปเห็นวงแขนขาวๆ ของคนตรงหน้า
แล้วผมก็รู้สึกว่า....
....แหมะ...แหมะ -,.-
เลือดระลอกสองมา!!!
“โว๊ะ... ทำไมเลือดไหลอีกแล้วอะ นี่หยุดคิดลามกซักนาทีได้มะ”
“ผมเปล่านะ” แก้ตัวไปก่อนครับ จะให้รู้ไม่ได้ว่าผมเห็นอะไร !! -.,-
ฮันบินว่าขำๆ แล้วใช้ทิชชู่ม้วนๆอุดรูจมูกผมไว้ซะเลย
หน้าผมคงตลกมาก ผมเห็นนะว่าแอบหันหลังไปหัวเราะอยู่คนเดียว
หัวเราะต่อหน้าเลยก็ได้นะครับ ผมไม่โกรธหรอกเพราะหมวยนั่ลล๊าก ><
“อื้อ อางอีอีอิอั๊บหวย (วางดีดีสิครับหมวย)”
หมวยขำแรงจนห่อน้ำแข็งเลื่อนไปมา
ผมเลยเอามือตัวเองวางทับมือหมวยที่จับผ้าห่อน้ำแข็งไว้อีกชั้น
ฮันบินชะงักไป ก่อนจะหลบสายตา แล้วชักมือที่ผมจับอยู่ออก
“งั้นจับเองไปเลย”
ฮันบินว่า แล้วเดินหลบไปหลังร้าน
จะเขินก็บอกมาตรงๆเหอะ ไม่เห็นต้องหลบเลย คิคิ
กว่าเลือดกำเดาผมจะหยุดได้ก็กินเวลาไปกว่า 10 นาที
พอดีกับป้าฮานึล ที่ไปรับฮันบยอลกลับมาพอดี เช้ดครับป้ามาแล้ว
“อ้าว ไอ้ตี๋เล็กลูกคนขายน้ำเต้าหู้นี่ มาทำไรวะ”
“อ่อคือ...ผม...มา...ซื้อของครับ”
“ซื้อไรละ รีบซื้อรีบกลับบ้านไปๆ เย็นมากแล้ว อย่าเถลไถล...”
ผมรีบหยิบของสองสามอย่าง แถวนั้นให้ป้าคิดเงินแล้วรีบเก็บกระเป๋าออกจากร้านโดยที่ไม่ได้รอเจอฮันบินก่อน เพราะขืนอยู่นานกว่านี้แม่ฮันบิน อาจจะเกลียดผมเอาก็ได้ ตี๋ลาล่ะครับ....
.
.
.
“อ่าวม๊า... แล้วจีวอนไปไหนละอะ ” ฮันบินที่เดินออกมาจากหลังร้าน ไม่เจอคนที่เคยนั่งอยู่ก่อนหน้า จึงถามแม่นั่งเฝ้าหน้าร้านอยู่
“ไอ่เด็กตี๋อะหรอ ไล่กลับไปละ เด็กสมัยนี้นี่ไม่ไหวเลย เกเร ไม่รู้ไปทำอะไรมา เลือดเต็มเลย ไปมีเรื่องกะใครที่ไหนมาป่าวก็ไม่รู้” แม่ฮันบินว่าพลางทำหน้าเหนื่อยหน่าย ดูจากท่าทีแล้ว คงอคติกับจีวอนไม่มากก็น้อยแหละ
“ไม่ใช่อย่างนั้นซะหน่อยม๊า...”
“แกจะไปรู้อะไรฮันบิน เด็กโรงเรียนแถวบ้านเราไม่เรียบร้อยเหมือนเด็กโรงเรียนแกหรอก อย่าคิดไปสนิทด้วยเชียว ม๊าบอกไว้ก่อน”
“......อือออออครับ” ฮันบินตอบรับอย่างไม่สนใจเท่าไหร่ ม๊าจะมาตัดสินคนจากภายนอกแบบนี้ได้ยังไงล่ะ ของแบบนี้ต้องดูกันไปยาวๆไม่ใช่หรอ
ไม่รู้ด้วยเหมือนกัน ถ้าอยากให้ม๊าเห็น ก็มาทำให้ดูเองนะ คิมจีวอน
บอกแล้วใช่ไหมล่ะ ว่าจีบฮันบิน.... ไม่ง่ายนะครัช !!!
T B C
ตี๋เอ๊ยยยย ถึงฮันบินจะยอมให้จีบ แต่เรื่องมันไม่ง่ายอย่างงั้นป่ะว๊า สงสารตี๋
มาช่วยลุ้นกันก่อนนะ อย่าพึ่งหาย เราจะพยายามอัพให้ถี่ขึ้นค่ะสัญญา ^^
#ฟิคหมวยร้านชำ ขอบคุณที่ติดตาม เจอกันตอนหน้าค่ะ เลิ้บ ♡
(edit คำผิดค้่ะ )
@SQWEEZ
ความคิดเห็น