ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    { FIC iKON }::หมวยร้านชำ double B (bobby x bi)

    ลำดับตอนที่ #1 : -01

    • อัปเดตล่าสุด 28 เม.ย. 58


    Title:

    Pairing: Double B

    Note: เรื่องยาวเรื่องแรก ^^ #ฟิคหมวยร้านชำ

              ผมเป็นลูกคนจีนร้อยเปอร์เซ็นครับ นั่นหมายความว่าพ่อผมเป็นคนจีน  แล้วแม่ผมก็เป็นคนจีนด้วย แน่นอนรู้แสดงว่าไม่โง่นี่ ถถถถถถถ

    พ่อผมขายน้ำเต้าหู้หน้าห้องแถวที่เป็นที่อยู่ของครอบครัวเรา ส่วนแม่ผมก็ช่วยพ่อขายน้ำหู้นั่นแหละ ผมมีพี่ชายหนึ่งคน กำลังเรียนบ้างไม่เรียนบ้างอยู่มหาลัยแถวบ้าน แต่ผมว่ามันนอนอยู่บ้านมากกว่าไปมหาลัยอีกนะ ไม่รู้เรียนยังไงของมันเหมือนกัน ส่วนผมก็เรียนโรงเรียนแถวบ้านนี่แหละครับ ปีนี้ม.6 ปีสุดท้ายของผมแล้ว ส่วนผลการเรียนเหรอ ก็ปานกลาง(ค่อนไปทางแย่) แต่พ่อแม่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร ท่านให้เหตุผลว่า พ่อแม่ก็หัวไม่ค่อยดี ผมจะโง่นิดหน่อยก็ไม่แปลก  -_- คือควรดีใจไหมล่า ? แต่นี้ก็นี่จะได้เวลาไปโรงเรียนของผมละ กระเป๋ายังไม่ได้จัดเลยให้ตาย

    “จีวอน... ทำไรอยู่ไปเรียนได้แล้วจะสายแล้วโว้ย” นั่นไงยังไม่ทันขาดคำ พี่ชายผมก็ตะโกนเรียกพร้อมกับเสียงตึงตังวิ่งขึ้นบันไดมา

    “แป๊บดิ... จัดกระเป๋าอยู่”ผมรีบคว้าโน่นคว้านี่ ยัดเข้าใส่ในกระเป๋าก่อนรูดซิบแล้วสะพายขึ้นหลังแบบรีบๆ

    “ให้ไวก่อนโดนป๊า เบิ๊ดกะโหลก”

     “ไปแล้วโว้ยยย.....เฮียนี่ก็เร่งจั๊งงง” ผมวิ่งลงบันได มาใส่รองเท้านันยางขาดๆ(แต่เก๋ามาตั้งแต่รุ่นพ่อ) เหยียบส้นด้วยนะเดี๋ยวไม่เท่ เดินผ่านหน้าบ้านก็เจอพ่อกับแม่กำลังขายน้ำเต้าหู้อยู่

    “ม๊า ขอตังหน่อย...”

    “ตื่นก็สาย วันนี้เอาไป 80 พอ”

    “โห่ ไรอะม๊า ผมต้องไปซื้อกระดาษรายงานอีกนะ”

    “ไม่ต้องเลย วันหลังก็ตื่นให้มันเช้าๆกว่านี้หน่อยเดี๋ยวให้ 100นึง”

    “ป๊า จัดการม๊าหน่อย ” ผมยังงอแง ไม่ยอมให้โดนหักค่าขนมง่ายๆ

    ไม่ต้องเลยไอ่ตี๋เล็กไปเรียนได้แล้ว... เดี๋ยวเหอะป๊านี่ล่ะก็ ไม่มีเข้าข้างกันเลย -_-

    “ครับๆ ไปละครับหวัดดีครับ” ผมยกมือไหว้พ่อกับแม่ เดินไปจูงจักรยานสุดน่ารักฟรุ้งฟริ้งกระดิ่งหมีพูห์ แล้วปั่นออกไปด้วยความเร็วเท่าที่จักรยานแก่ๆของผมจะพาไปไหว แล้วผมก็มาถึงจุดหมายปลายทาง... ยังครับยังไม่ใช่โรงเรียน ผมต้องแวะร้านชำก่อนถึงโรงเรียนเสียก่อน

    “ป้าๆ บุหรี่10บาทดิ” ผมสั่งไปด้วยความเคยชิน ทันทีที่จอดจักรยานเสร็จ ยังไม่ทันได้เห็นว่าป้าเจ้าของร้านอยู่ตรงไหน

    “...” ไม่มีเสียงตอบรับจากบุคคลที่คุณเรียกครับ ผมเลยลองเรียกอีกครั้ง

    “ป้าๆ บุหรี่10บาทครับ” ผมเดินเข้าไป พร้อมกับมองหาคนในร้าน

    “นี่ได้แล้ว” วันนี้คนที่ขายบุหรี่ให้ผมกลับไม่ใช่ป้าคนเดิม แต่เป็นเด็กวัยรุ่น น่าจะอายุรุ่นราวคราวเดียวกับผม ใส่ชุดนักเรียนของโรงเรียนประจำจังหวัดสงสัยจะเรียนเก่งพอตัว ลูกป้าหรอวะเนี่ย โคตรน่ารักเลย อยู่มาตั้งนานทำไมไม่เคยเจอ ...

    “....”

    “นี่... ได้แล้ว 10บาท” ผมได้สติอีกครั้งตอนที่ คนตรงหน้าใช้ซองบุหรี่ที่แบ่งขาย ตีแขนผมเบาๆ

    “ครับๆ 10บาทครับ” ผมรับของจากมือเขา พร้อมกับล้วงเอาเงิน 10บาทให้ เขารับเงินไปเก็บในใต้ลิ้นชักแล้วกลับไปนั่งทานข้าวต่อ นี่ผมคงจะเข้ามารบกวนเวลาเขาทานข้าวใช่มั๊ย ไม่น่าล่ะหน้าบูดเชียว

    “ฮันบิน... รีบๆกินแล้วไปโรงเรียนได้แล้ว ตั้งแต่ขึ้นม.6ไปสายทุกวันเลยนะ” ป้าเดินมาจากหลังร้าน  ก่อนจะมาหยุดยืนบ่น คนน่ารักของผมที่กำลังนั่งทานข้าวอยู่ เขาทำหน้ามุ่ยก่อนจะ เถียงขึ้นว่า

     “ก็คาบแรก เค้าให้เข้าโบสถ์อะม๊า ไปสายก็ไม่เป็นไรหรอก”

    “ลูกคนนี้นี่ ฝักใฝ่ศาสนาดีจังนะ... เฮ้อ แล้วไอ่เด็กนี่ก็อีกคน ซื้อของเสร็จแล้วก็รีบไปเรียนได้แล้วไป ไม่งั้นฉันจะไปฟ้องแม่แกว่าแกสูบบุหรี่ ”

    “ครับๆไปละครับป้า อย่าบอกม๊านะ!!!” ผมวิ่งไปหน้าร้านขึ้นนั่งอิแก่จักรยานคู่ใจก่อนจะปั่นเร็วๆ ให้ทันเวลาเข้าเรียน

    .

    .

    .

    “คนนั้นใครอะม๊า” ฮันบินถามขึ้น เมื่ออีกคนปั่นจักรยานออกไปจากร้านได้ซักพัก

    “ลูกชายคนเล็กร้านน้ำเต้าหู้ห้องแถวที่อยู่ท้ายซอยไง”

    “อ่อหรอ ไม่เห็นเคยเจอ...”

    “แกจะไปเคยเจอได้ไง วันๆสนใจอะไรมั่งล่ะ รีบกิน รีบไปเรียน เดี๋ยวให้ป๊าขับรถไปส่ง”

    .

    .

    .

    “จีวอน มาสายนะมึงอะ” จุนฮเวเพื่อนที่นั่งข้างๆผม ทักผมทันที่ที่ก้าวขาเข้าห้อง

    “เออดิ เกือบไม่ทันอะ วิ่งเข้าประตูโรงเรียนมาแบบฉิวเฉียดเลยนะเว่ย”

    “เออดีที่ไม่โดน ประธานนักเรียนจดชื่อคะแนนปกติก็แทบจะไม่เหลือให้หักละ 5555

    เออ จุนฮเว มึงรู้จักลูกป้าร้านชำ หน้าโรงเรียนป่ะ”

    “กูว่ากูเคยเห็นนะ มีไรวะ”

    “ป่าวไม่มีไรหรอก เขาเป็นคนยังไงวะ”

    “ก็น่ารักดีนะ วันนั้นกูเห็นใส่ชุดสีชมพูทั้งชุดเลยเว่ย ละเดินกับผู้ชายหอมแก้มกันด้วย โหยกูนี่เขิลเลย”

    “โห จริงดิ ไม่นะ....ฮืออออ”

    “อ่าวเป็นไรวะ”

    กูจุนฮเวก็พูดไปตามที่เห็น ผิดตรงไหนวะครับ แล้วไอ่จีวอนมันจะไปอยากรู้เรื่อง น้องฮันบยอล ลูกป้าร้านชำทำไมวะ แถมยังทำท่าอย่างกะคนจะอกหักอีก

    เอ๊ะ...หรือว่ามันจะชอบน้องฮันบยอล... ไม่นะไอ่จีวอน น้องเค้าพึ่ง4ขวบกว่าๆ เดี๋ยวมึงได้ติดคุก โทษฐานพรากผู้เยาว์หรอก

    “จีวอน มึงต้องตั้งสตินะ กูเข้าใจมึง” ถึงมึงจะมีรสนิยมชอบเด็กมากๆกูจุนฮเวคนนี้ก็จะพยายามเข้าใจ ผมเป็นเพื่อนที่ดีเลยใช่มั๊ยล่ะ

     

    TBC

    // อ่านสนุกๆสบายๆนะเรื่องนี้ อย่าเครียดๆ^^

    เห็นสองบีไปฮ่องกงด้วยกัน #ผมนี่อัพฟิคเลยครับ555+

     

    @SQWEEZ
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×