คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ออดิชั่น กับ ความเมามันไม่มีที่สิ้นสุด
“บทที่ 1 แอ็คชั่น!”
เสียงอีตาหัวล้านที่นั่งอยู่หน้าจอขนาดหน้าประกาศก้องอย่างแสดงว่า
‘ฉันใหญ่ที่สุดในนี้’ เล่นเอายัยกำไลที่เตรียมแสดงยกมือปิดหูเลยทีเดียว
ตอนนี้เราทุกคนมาที่ห้องออดิชั่นค่ะ!!
ถ้าถามว่าเรามาทำอะไร กลับไปดูชื่อห้องใหม่ค่ะ =_=
อย่างที่อ่าน...เรามาออดิชั่นกัน
โดยคู่แรกเริ่มที่กำไล กับ...นายติว
บรรยากาศรอบห้องออดิชั่นดูโรแมนติกไปถนัดตา
เสียงบรรเลงเพลงจากไวโอลินและเปียโนที่ฟังดูคลาสสิก
ตัดกับเสียงสายลมที่โชยมาปะทะกับใบหน้า
ต้องไหวให้เส้นผมยาวของหญิงสาวปลิวไหวไปตามแรงลม
“กำไล...” เสียงนุ่มทุ้มของใครบางคนดังขึ้น คนๆนั้นก็คือ...
“ติว”
กำไลยิ้มหวานให้ผู้มาใหม่ แต่รอยยิ้มนั้นต้องหุบลงทันทีที่...
“นั่นใครน่ะคะ?ติว” ยัยจุ๊บ -_-^^ มันมาได้ยังไงวะ?
ทั้งๆที่ตอนนั้นยังเห็นมันยืนสลอนหน้าอยู่ในห้องอยู่เลย
ใช่ค่ะ! กลุ่มของยัยวิวมากันทั้งกลุ่มเลย แล้วเล่นอะไรไม่เล่นนะ~
ดั๊นมาเล่นเป็นมือที่สาม ไอ้เอเลี่ยนเอ้ยย!มีสามมือ คนอื่นเขามีสองมือกันหมด
หล่อนมาแปลกย่ะ มีได้ยังไงสามมือ
“กำไลคือ...เอ่อ...เพื่อน..ครับ จุ๊บ” เฮอะ!ไอ้ผู้ชายหลายใจ T-T ฮึกๆๆ
ผู้ชายมันก็เป็นอย่างนี้ทั้งโลกนั่นแหละโว้ย!!
“งั้นเหรอ?...” เสียงของกำไลสั่นน้อยๆ เล่นกันสมจริงชะมัด
“กำไล...”
“ฉันขอตัวดีกว่านะ”
“อ่าว จะไปไหนละคะ?คุณกำไล ^ ^”
เฮ้ย!นี่มันนอกบทไม่ใช่เหรอ? มันไม่ได้อยู่ในบทนี่นา!
“เอ่อ...ฉัน...”
เอาล่ะสิเว้ยเฮ้ย! ไอ้กำไลเริ่มงงแล้ว
“ว่าไงคะ? อยู่กับฉันก่อนซิคะ พอดีติวเขาจะไปห้องน้ำน่ะค่ะ ใช่มั้ยจ๊ะ...ติว?”
พรึ่บ!
ทุกสายตาหันไปมองนายติว
“เหอ? O_O เออ...ใช่...ใช่ๆ เธออยู่กับยัยนี่ก่อนได้มั้ย? กำ...ไล”
“ไม่ได้หรอก ฉัน..เอ่อ..ฉันอยากกลับบ้าน”
ดูเหมือนยัยกำไลจะบังคับให้ละครเป็นไปตามบท เพื่อไม่ให้ออกนอกบทมากกว่านี้
แต่...
“ฉันกลัวนะ...กำไล ให้ฉันอยู่คนเดียวได้ยังไง?”
นังจุ๊บบบบบบบ! กรี๊ดดด นี่มันจงใจเล่นนอกบทนี่หว่า!
“เอ่อ...ก็ได้” แล้วกำไลก็นั่งลงอีกครั้ง โดยที่นายติวรีบเดินออกไป
ทั้งคู่พูดคุยกันตามภาษาผู้หญิง ดูๆแล้วแบบนี้ดูเป็นธรรมชาติไปอีกแบบ
ไม่ต้องเล่นตามบท มันก็สนุกดีเหมือนกัน
“โอ้ยยยย!”
แต่อยู่ๆยัยกำไลก้องโอ้ยออกมาอย่างเจ็บปวด
เอ๊ะ (O_O ) เอ๊ะ ( O_O) เกิดอะไรขึ้นเหรอ?
“อุ้ยๆ เป็นอะไรไปเหรอ?กำไล?”
“นี่เธอทำอะไรของเธอเนี่ย! ยัยบ้า!!”
กำไลตอนนี้เหมือนคนสติแตก =_=
ยัยนั่นลุกขึ้นแล้วง้างมือเตรียมจะตบยัยจุ๊บอย่างแค้นๆ
เพียะ!
“อ๊ายยยยย!”
“คราวหลังอย่ามาทำซ่าส์นะยะ! ไม่รู้จักรึไง =_=^^ ยัยกำไลแรงควายถึกน่ะ!!”
เอาล่ะสิพี่น้อง! ยัยกำไลมาโหดกว่าที่เคย ติวที่ออกมานอกกล้องมองกำไลอย่างตะลึงๆ
ฉันและเพื่อนๆก็มองยัยกำไลแบบตะลึงๆ ยัยพวกนั้นก็มองกำไลอย่างตะลึงๆ
ยัยจุ๊บก็มองกำไลแบบตาโตเท่าไข่ห่านอย่างตะลึงๆ แม้แต่ผู้กำกับยังทำหน้าตะลึงๆ
เลยค่ะพี่น้อง O{}O!!! (จะตะลึงอีกนานมั้ย ={}=;;)
“ทะ...ทำไมกำไลต้องทำเราแบบนี้ด้วยล่ะ ...”
“แล้วแกมาเหยียบxxxฉันทำอาร๊ายยย!! รู้บ้างมะ ว่าช้านเจ็บเว้ย!!!
เห็นฉันเป็นตุ๊กตารึไง =_=^^^ แล้วก็ไม่ต้องมาทำเป็นบีบน้ำตา
ฉันเกลียดยัยพวกทำตัวสำออย เดี๋ยวปั๊ด เจอตบยกกำลังสองรึไง =_=^^”
=[]=;;
เอากำไลที่แสนน่ารักคนเดิมคืนม๊า!!!! ไม่ได้แล้ว !!
อย่านี้ฉันต้องก่อม็อปประท้วง! เอากำไลคืนมาๆ! >[]<!
“เออ...ยัยกำไล เธอใจเย็น =O=;;”
นายติวรีบเข้าไปในฉากด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยชื่นบานเท่าไหร่ (ใครจะชื่นบานล่ะ =_=;)
“=_=^ ไหนนายลองบอกมาเซ่ะ! ว่านายรักฉันหรือรักยัยสำออยนี่!”
เอ่อ...
นี่ยังอยู่ในบทอยู่เหรอ? =_=?
“เอ่อ...” ติวเริ่มทำตัวไม่ถูก เหงื่อตกบนใบหน้า
“ผู้กำกับคะ...สั่งคัทเถอะค่ะ” ยัยพิณรีบวิ่งไปบอกผู้กำกับ
“ไม่...อย่างนี้เป็นธรรมชาติที่สุด” นั่นคือคำตอบของผู้กำกับ...
จ๊ะ...เข้าใจว่าเห็นงานสำคัญกว่านักแสดง
“แต่ว่า...”
“เงียบๆ!” ผู้กำกับหัวล้านบอกด้วยเสียงเบาที่สุด
ขณะที่สายตาก็จับจ้องไปในโทรทัศน์รุ่นจิ๋ว
“ว่าไง?! นายจะเลิกใคร?”
“เอ่อ...ฉัน...ฉันเลือกเธอ...กำไล...”
แล้วนายติวก็ดึงกำไลเข้าไปกอด กำไลสะอึกสะอื้นภายใต้อ้อมกอดที่อบอุ่น
(ใครจะรู้ว่าความจริงที่กลั้นหัวเราะ) แล้วกอดนายติวแน่นและนาน
(กลัวเสียงหัวเราะจะดังลอดออกมา) และ...และ....!!!!
จุ๊บ!!!
ไม่ใช่เสียงเรียกคุณจุ๊บแต่อย่างใด แต่เป็นเสียงที่ดังมาจากกำไลกับติว...
ปากประกบปาก! นั่นมัน...
เฮือก!
แม่เจ้าโว้ย! มาดูนี่เร้ววว คนจูบกัน พ่อแม่พี่น้อง O{}O!
ความคิดเห็น