คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : New Friend
“คุณพ่อฆ่ามัน อิงฟ้าเกลียดมัน”
“แต่เค้าไม่ได้ทำอะไรหนูนี่ลูก”
“คุณพ่อ!!!! จะให้อิงฟ้าฆ่ามันเองใช่มั่ย”
“โอ๋ๆอิงฟ้า ได้ๆเดี๋ยวพ่อจะสั่งฆ่ามันเดี๋ยวนี้”
เย้ๆอิงฟ้ารักคุณพ่อที่สุดเลย และแล้วก็ฆ่าที่โหดเหี้ยมก็บังเกิดขึ้น คุณพ่อสั่งให้แทง 4 แผล
ยิงด้วย M16 อีก 2นัด และก็จับโยนน้ำด้วย ไม่ตายอิงฟ้าให้ สิบแปดล้านเล้ย คุณพ่อเป็นคน
ที่โหดมากเพราะท่านเป็นเจ้าพ่อมาเฟียที่จีน อันมีนามอันไพเราะว่า หลี่ซิงฝู หรือที่คุ้นตาใน
ข่าวหนังสือพิมพ์แทบทุกฉบับก็คือ เสี่ยฝู เศรษฐีใหญ่ผู้โอบอ้อมอารี แต่อันที่จริงแล้วตรงกัน
ข้าม คุณพ่อสามารถสั่งฆ่าคนได้โดยไม่มีใครรู้และไม่ถูกจับเพราะคุณพ่ออยู่เหนือกฎหมาย
(แนวมะ)และอีกอย่างคุณพ่อเป็นเจ้าของตลาดมืดในสิงคโปร์ เป็นเจ้าพ่อวงการมืดที่รวยและมี
อำนาจมากที่สุดในทวีปเอเชีย คุณพ่อมีเงินมากมายเรียกว่าใช้ทุกชาติก็ไม่หมด ก็เหมือนๆกับ
คุณแม่ที่เป็นลูกสาวของเจ้าของกิจการโรงแรมที่ใหญ่ที่สุดในเอเชีย (รวย ร้วย รวย) คุณแม่
เป็นกุลสตรีครบสูตร(พ่อชั่วครบสูตร)เพราะคุณยายเป็นคนที่เจ้าระเบียบมากๆ คุณแม่ก็เลยโดน
ดัดนิสัยจนกลายเป็นกุลสตรี แต่แหมไม่ยอมจดทะเบียนกับคุณพ่อฉันเลยต้องมีชื่อว่า นวชาติ
ไพรวรรณพิเนศ หรือว่าคุณหนูอิงฟ้า ซึ่งทุกๆภาคเรียนฉันจะย้ายโรงเรียนตลอดเพราะว่าฉันจะ
ฆ่าคนตายน่ะค่ะ และปัจจุบันฉันก็มาเรียนที่ โรงเรียนนานาชาติเคลบิล แน่นอนฉันต้องไม่มี
เพื่อนเลย เพราะฉันใส่แว่นหนาเตอะ ถือหนังสือเล่มหนา เกล้าผมเป็นคุณยาย ใส่กระโปรง
คลุมข้อเท้า แค่เนี่ยมันเป็นไงอ่ะ รู้สึกคนอ่านจะงงๆนะว่ามั่ย ว่าที่ฉันสั่งฆ่ามันเป็นใคร ไป
ติดตามกันค่ะ
ย้อนกลับไป 2 วันที่แล้ว(ฉันเดินเล่นที่ห้างดัง ใช้เงินเล่น)
•เป็นแฟนกันไหม ฉันถามใจมานาน ก็กว่าจะมั่นใจ....•
[My Sweet Heart]
กรี๊ดดดดดดดดดด แรมโทรมา
“หวัดดี”
ตู๊ด....ตู๊ด...
อ้าว...วางหูเพื่ออะไรเนี่ย
⊸ติ๊ด..ติ๊ด..พี่อิงฟ้า ข้อความจากยมทูตส่งมาเปิดด่วน⊸
น้องชายมฤตยูของฉันเองแหละ ภูผา อยู่ม.4 (มั้ง)มันพยายามที่จะทำให้ฉันเหมือนสัมภเวสีที่
ยมฑูตต้องสั่งการตลอดเวลา
แถมมันยังเอาเสียงอุบาศว์ๆของมันมาลงในโทรศัพท์สุดหวงของฉันอีก =[]=!!
ถ้าไม่เห็นว่าเป็นน้องฆ่าตายไปแล้วนะ - -+++ เออพอเหอะเข้าเรื่องๆ
{อิงฟ้า ฉันรักเธอนะ}
แหม....ไม่ต้องบอกก็รู้คบกันมาตั้งสามปีแล้ว
⊸ติ๊ด..ติ๊ด..พี่อิงฟ้า ข้อความจากยมทูตส่งมาเปิดด่วน⊸ ฉันอยากเปลี่ยนเสียงข้อความมมมT^T
{แต่ตอนนี้...เรา...เลิกกันเถอะ...}
แรม.....นายจะต้องเสียใจที่ทำอย่างนี้ ฉันบอกนายก่อนที่จะคบกันแล้วนะ ว่าถ้าขอเลิกฉันโดย
ไม่มีเหตุผลนายตาย
นายคิดผิดแล้วล่ะ ที่บอกเลิกคุณหนูอิงฟ้า(อย่างฉัน) นายตายได้ทุกเมื่อที่ฉันต้องการ เพราะฉันมีเงิน เงิน เงิน และเงิน
เงิน...ซื้อได้ทุกอย่างอยู่แล้ว
เฮือก.....ภาพตรงหน้า แรมกับเชอร์รี่กำลังป้อนขนมกันหน้าชื่นตาบาน นายทำงี้ได้ไงแรมนาย
เลิกกับฉันเพราะยัยเชอร์รี่น่ะเหรอ เชอร์รี่เธอทำกับเพื่อนเธอได้ไงรึเธอเห็นว่าฉันต้องออกจาก
โรงเรียนนี้แล้วเธอถึงกล้าหักหลังฉันเธอๆนังxxx เลวไม่มีที่สิ้นสุด แต่ฉันไม่เอาเรื่องเธอแต่ว่า
นายแรมนายจะอยู่บนโลกนี้ได้ไม่เกิน 1 อาทิตย์แน่นอน
จึก...จึก...ติ๊ด
“ฮัลโหล เหม่ยเจียงเหรอ นี่...ฉันอิงฟ้านะ เฉินหงอยู่รึเปล่า”
[อยู่ในสวนค่ะคุณหนู เดี๋ยวดิฉันไปเรียกมาให้นะค่ะ]
3 นาทีผ่านไป
[หนีฮ่าว...]
“เฉินหง ฉันมีงานให้นายทำ”
[ครับ เชิญสั่ง ไม่ว่าคุณหนูจะสั่งให้ฆ่าคนกี่ร้อยคน เฉินหงคนนี้จัดการให้ได้ขอรับ]
“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก”
[อ่าว แล้วอะไรล่ะครับ?]
"นาย...ช่วยฆ่าคนๆหนึ่งให้ฉันหน่อยก็แล้วกัน แล้วฉันจะตบรางวัลให้...อย่างงามเลยล่ะ"ฉันกล่าวด้วยเสียงอมหิต
[โฮกกกก! แค่คนเดียวเองเหรอครับ! บอกมาเลยครับ เดี๋ยวเฉินหงคนนี้จะจัดการให้เลยครับ]
"แฟนของฉัน...ไม่สิ...แฟนเก่าของฉันที่ชื่อแรม ... ตอนนี้อยู่ที่ ...... ที่ร้านแมกโดนิว นายต้องมาให้ถึงและฆ่ามันให้ได้ภายใน ครึ่งชั่วโมง ถ้าไม่อย่างนั้น..."
[ไม่อย่างนั้น T0T]
"ฉันจะฆ่านายแทน"
[โฮกกกกก TT0TT คุณหนูคร๊าบบบบ อย่าใจร้ายสิครับ เดี๋ยวเฉินหงจะจัดการให้ครับ...แต่ว่า...]
"อะไร!!"ฉันขึ้นเสียงอย่างไม่สบอารมณ์
[ทำไมคุณหนูต้องฆ่าคุณแรมด้วยครับ]
"ไม่ต้องเรียกมันว่า 'คุณแรม' ให้เรียกมันว่า ไอ้xxxแรม...เข้าใจมั้ย????"
[ครับT_Tแจ่มแจ้งเลยครับ]
"แล้วก็ไม่ต้องแส่มาถามเรื่องเจ้านาย สั่งให้ทำก็ต้องทำ เข้าใจมั้ย!?!"
[คร๊าบบบบบ ผมเข้าใจอย่างสุดซึ้ง อีกครึ่งชั่วโมงจะไม่มีผู้ชายที่ชื่อว่า คุณ...เอ่อ...ไอ้xxxแรมอยู่บนโลกใบนี้ครับ!!!!!]
"ดีมาก ฉันจะเริ่มจับเวลาเเล้วนะ!"
[เดี๋ยวสิครับT0Tเฉินหงยังไม่ได้ใส่กางเกงเลยนะครับใจคอจะให้ผมใส่บอกเซอร์ไปเดินห้างเหรอคะ...]
ติ๊ด!
เฉินหงยังพูดไม่ทันจบฉันก็กดวางสายไปอย่างรวดเร็วโดยไม่ใส่ใจหรือสนใจคำพูดของมันเลย
ซักกะตี๊ดนึง จากนั้นก็เฝ้าดูทั้งเขาและเธอป้อนน้ำป้อนขนมกันอย่างมีความสุข โดยที่ไม่รู้ว่าอีก
ไม่กี่วันต่อจากนี้ลมหายใจของนายจะหมดลง แรม
เหตุการณ์ปัจจุบัน
“อิงฟ้า....พ่อต้องไปฮ่องกงสักเดือนสองเดือนนะ” ไปทำไมเนี่ย จะขยายสาขารึไง เอ๊ะ~!
หรือแอบไปมีชู้ฟระ - -+++
“เชิญค่ะ อิงฟ้าก็ไม่อยากให้คุณพ่ออยู่บ้านหรอกค่ะ”
“พรุ่งนี้ ไปเรียนด้วยนะ พ่อจ้างบอร์ดี้การ์ดติดตามลูกแล้วนะ”
“คุณพ่อ อิงฟ้าเกลียด อิงฟ้าไม่ชอบ”
มันน่ารำคาญนะค่ะที่ต้องมีคนมาเดินตามต้อยๆ น่าเบื่อมากกกกกกกกกกกกกกกก
แถมน่ารำคาญด้วย จะเอาอะไรต้องหยิบให้ คิดว่าฉันเป็นง่อยรึไงฟระ =^=
“ไม่รู้ล่ะ พ่อไปดีกว่า”
หนีเรอะ!! คอยดูนะกลับมาอิงฟ้าจะบ่นให้หูฉีกเลยคุณพ่อ (จะฟ้องคุณแม่ให้มาช่วยอีกแรง
คอยดู! ฮึ่มๆๆๆ!!)
วันต่อมาฉันจึงต้องไปโรงเรียนอย่างเสียไม่ได้ โรงเรียนใหม่ของฉันคือโรงเรียนเคลบิล
ได้ยินว่าโรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนชื่อดังเลยนี่นา เป็นโรงเรียนนานาชาติที่ดังจริง เอๆฉันต้องอยู่ห้องไหนนะ?
"หาห้องเข้าอยู่เหรอ?"เสียงเล็กเสียงหนึ่งดังขึ้นข้างหลังฉัน ขณะที่ฉันกำลังหาห้องตัวเองอยู่
"เอ่อ...ใช่"ฉันตอบ
"อยู่ห้องอะไรล่ะ?"เธอถาม พลางเอนคอยิ้มให้อย่างน่ารัก
"ห้อง 4/9"
"สมาร์ท คลาส สินะ?"
"ใช่"
"อยู่ห้องเดียวกับเราพอดีเลย งั้นเดี๋ยวไปพร้อมกันก็แล้วกันนะ พอดีเรารอเพื่อน
อีกสองคนอยู่น่ะเดี๋ยวคงมาแล้วล่ะ"เด็กคนนั้นกล่าวอีกครั้ง
"พิณ>0<ขอโทษทีที่มาช้า งานมันเยอะจริงๆเลย"เสียงหวานดังมาจากอีกด้านหนึ่ง
สาวที่มาคุยกับฉันเมื่อกี้โบกมือเบาๆเชิงทักทาย
"กำไลมาแล้วเหรอ?แล้ววินอ่ะ?"
-0-เอาเป็นว่าฉันรู้แล้วว่าผู้หญิงที่หน้าตาน่ารักที่มาทักฉันชื่อพิณ ส่วนยัยหน้าหวานนี่ชื่อกำไล
วินเหรอ...อืมมมม เพื่อนอีกคนของพวกนี้แน่ๆเลย ดูยังไงๆก็...กะโปโลกันจริงๆ
"วินซ้อมเต้นบัลเลต์อยู่บอกให้เข้าห้องจองที่ได้เลยไม่ต้องรอ"
โฮกกกกฉันขอถอนคำพูดที่ว่ายัยพวกนี่กะโปโล
ก็แหม~เด็กกะโปโลที่ไหนมันเต้นบัลเลต์กันบ้าง ค่าเรียนเหยียบแสน
ยัยพวกนี้ต้องเป็นลูกคุณหนูแน่ๆเลย แต่ฉันก็คุณหนูมาเฟียนะยะ~ เพราะฉะนั้น ฉันเหนือกว่า~
"อย่างยัยวินกับเธอน่ะไม่ต้องจองก็มีหนุ่มๆมาจองให้อยู่แล้วล่ะย่ะ"
สาวที่ชื่อพิณพูดเสียงใส ก่อนจะหันมาทางฉัน
"งั้นไปกันได้แล้วล่ะนะ ฉันชื่อพิณเป็นหัวหน้าห้อง 4/9"
โฮกกกก0[]0มาวันแรกฉันก็มีบุญรู้จักหัวหน้าห้องซะแล้ววว
"ส่วนนี่ กำไล ชรริน เธอเป็นนักร้องในเครือ M-S-R-I "
โฮกกกก0[]0ตกใจยิ่งกว่าเก่า ยัยเด็กปั้นจิ้มปั้นเจ๋อไม่รู้จักหัวนอนปลายเท้า
(เพราะยังไม่ได้คุยกันเลย)
ที่เดินมาใหม่เป็นถึงนักร้องของ M-S-R-I เลยเหรอเนี่ย แล้วยัยวงๆวินๆอะไรนั่นล่ะ
"ถ้าเพื่อนฉันอีกคนที่ชื่อวินล่ะก็ เธอเป็นนักเต้นบัลเลต์ ของสถาบัน
MMR แข่งระดับโลกมาแล้วล่ะนะ^0^"พิณกล่าวอีกครั้ง
อ้ากกกก>0<ที่นี่มันต้องศูนย์รวมความเก่งแน่ๆเลย แต่ยัยคุณพิณเนี่ย
ยิ่งดูก็ยิ่งคุ้นแฮะ เหมือนเคยเห็นในทีวีเลย
................
เอ...จะ...
จ้ากกกส์!นึกออกแล้ว พิณ...นักแสดงหน้าใหม่คนนั้น
นักแสดงสาวสุดเซ็กซี่ Idol Sexy Girl แห่งค่าย M-S-R-I นั่นเอง!!!0[]0
"หน้าฉันมีอะไรติดอยู่เหรอ?"พิณถามอย่างสงสัย
"เธอเป็นนักแสดงคนนั้น"ฉันถามอย่างตกใจ แต่ใบหน้าฉันยังเรียบเฉยเเบบวางฟอร์มนิดๆ
เชิดใส่หน่อยๆ
"ใช่"พิณตอบสั้นๆ
"ยังไม่ไปห้องกันอีกเหรอยะ พวกเธอ-*-"เสียงใสราวระฆังแก้ว(ซะที่ไหน)
ดังขึ้นอย่างหงุดหงิด
"วินมาแล้วเหรอ?"
ฉันหันไปพิจารณายัยเด็กลม(วิน)
อืมมม...หน้าคม ดวงตาเป็นเสน่ห์เลยนะเนี่ย ปากจิ้มลิ้ม จมูกโด่ง
ยิ่งอยู่ในชุดกระโปรงสั้นจู๋ แต่ข้างในมีถุงน่องสีครีม
ส่วนยัยหัวหน้าห้อง...ผิวสีแทน ฟันขาวที่เป็นประกาย ใบหน้าที่ดูอบอุ่น
สายตาคมที่ดูสงบเยือกเย็นอย่างประหลาด ว้าว!นางในฝันของชายหนุ่มแท้ๆ
ส่วนยัยติ๊งต๊อง(กำไล)...ดวงหน้าสวยหวาน ตาสีดำเข้มยิ่งมองก็ยิ่งมีเสน่ห์ ปากนิด จมูกหน่อย
ดูเป็นธรรมชาติ
อ้ายยยส์!นอกจากจะเป็นศูนย์รวมคนเก่งแล้ว โรงเรียนนี้ยังเป็นศูนย์รวมคนสวยด้วยวุ้ย!
และเมื่อฉันมาถึงห้องเรียน โอ้ พระเจ้า ห้องสมาทคลาส หรือนี่ จรวดกระดาษเต็มห้องไป
หมด บนโต๊ะมีแต่รอยลิควิด และนี่อะไรล้อชื่อพ่อแม่บนกระดาน กรี๊ดดดดดดด อิงฟ้าจะเป็นลม
“เออ...นี่เธอชื่ออะไรหรอ”
หลังจากที่ฉันยืนตาค้างในความวิบัติของห้องร่วม 5 นาที ยัยหัวหน้าก็ถามชื่อฉันขึ้นมา
“ฉันชื่ออิงฟ้า นวชาติ ไพรวรรณพิเนศ”ฉันตอบใบหน้านิ่ง
“ชื่อเหมือนคุณหนูคฤหาสน์คริสตัล บุตรีของเสี่ยฝู ผู้ใจบุญเลยอ่ะ”
เหอะๆก็ทำไมจะไม่เหมือนล่ะก็ฉันเนี่ยแหละคุณหนูคฤหาสน์คริสตัลตัวจริงเสียงจริงยัยลม
“รึว่าเธอ.....ใช่จริงๆด้วยเธอคือคุณหนูสุดแสนเอาแต่ใจ คนรับใช้ของเธอจะหายไปโดยไม่มี
สาเหตุใช่มั่ย”
“ถ้าใช่ แล้วจะทำไมฉัน”
ฉันเริ่มไม่ชอบขี้หน้ายัยชะนีนี่ซะแล้ว รู้สึกจะชื่อ วาว นะฉันเคยเห็นในงานเลี้ยงบ่อยๆ
“อิงฟ้า เธอ....เธอคือลูกสาวเจ้าของตลาดมืดในสิงคโปร์ใช่ไหม?”
“นายรู้ได้ไง”
ความคิดเห็น