ยัย SS

ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 3 เข้าโรงพยามาร(เอ๊ย!!บาล)

        เเง้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ทำไมไม่มีใครอ่านนิยายเค้าเลย   งอนเเย้วๆ(งอนทำไมเเก่เเล้ว//ยามะ,ทำไมย่ะ นายยังเเก่กว่าอีก//ปลาย,ฉึก!!! มันพุ่งเข้ามากลางใจ//ยามะ)
_______________________________________________________________

บทที่ 3
เข้าโรงพยามาร(เอ๊ย!!บาล)

         เช้านี้  ผมมารอเธออีกครั้งที่ป้ายรถเมล์ B-62 ที่นัดเอาไว้   เเต่ว่าเธอก็ไม่มามายก๊อตตตต
(ดีเเล้วนี่<<<<<โดนนักเขียนเเกล้งโทษฐานข้างบน[ตรงที่ขีดสีเเดงไว้])
       
         เลิกเรียนผมเดินกลับบ้านด้วยอาการสาหัสสุดๆ(ทางใจ)โดนเกลียดเเล้วไหมหล่ะ   กึก!!ใครมาสกิดผมหนะหรือว่า..............
      
         "ไม่เห็นรอกันเลยนะ"เธอนี่เองนางฟ้าของผม(ตรงไหนฟ่ะ ทีชั้นอย่างกับนางมาร//ปลาย)
เธอมาสกิดผม ตอนเเเรกนึกว่าผี(อ้อ...)
 
         เราเดินมากันเหมือนเดิมเเต่ว่าผมกลับเสียวสันหลังวาบบบบ เเต่ชั่งมันเหอะ(ชั่งได้เท่า     ไหร//ปลาย)"นี่ "ผมถามเวอร์ชั่นเดิม"มีอะไร"เธอตอบเสียงเดิม(เดิมยังไงไปดูบทที่ 1)"ทะ ทะ เธอชื่ออะไรหรอ"เริ่มมีความกล้าเเว้ว"ซิเซียร์ สเเคว"อ้อนี้คือชื่อตอนนั้นนี่เอง(S ตัวเเรกคงย่อมาจาก ซิเซียร์ S ตัวสุดท้ายคงย่อมาจาก สเเคว มั้ง? เเหะๆ)
        "ล็อกเป้าหมาย   ปัง!!!"

        (ทันใดนั้นนะครับ  มีลูกปีนจากไหนไม่รู้ยิงมาที่ซิเซียร์นะครับ ยามะเลยผลักซิเซียร์ออกไปเเล้วรับลูกเอง เป็นการป้องกันลูกที่เหมาะสมกับรุ่นพี่จริงๆนะครับ  "ทีมข่าว  WE ARE  เสือก" รายงาน//ปลาย)
    
        "เจ้าบ้าเอ๊ย"นี่คือคำสุดท้ายที่ผมได้ยิน ผมรู้สึกตัวอีกทีก็โรงพยาบาล  ข้างหน้ามีพี่จากไหนไม่รู้มาอยู่(หล่อมากเดี๊ยวให้นักเขียนเอาภาพลงให้[เพิ่มงาน])

        "เธอสินะ วากาโอะ ยามะ"พี่เขาถาม"ครับ"ผมตอบเบาๆๆๆ"ขอบคุณนะที่ดูเเลหลานฉัน"พรวดน้ำส้มที่ผมกินออกจากปาก"เรื่องมีอยู่ว่า......"พี่ เอ๊ย ลุง คนนั้นบอกเรื่องราวความเป็นมา(ให้นักเขียนมาเฉลยทีหลังนะครับ)
        
        "ว่าเเต่ผู้อำนวยการ(เขาเป็นผ.อ.โรงเรียนที่ผมอยู่อะนะ)มีเคล็ดลับอะไรหรือเปล่าครับที่ทำให้คุณน่าใสตลอดเวลา"ผมลองถามดูฟังคำตอบกันดีๆนะครับ
 
       "ก็....สงสัย อาบเลือดน้ำหญิงสาววัย 20 ทุกวันมั้ง? ฮ้าๆๆๆ"เเล้วเขาก็เดินจากไป

       เเละปล่อยให้ผมงงคนเดียว
 

ติดตามผมได้ใน
บทที่ 3
อะไรนะ??????
______________________________________________________

ณ บ้านนักเขียน

หนอย!!!! เจ้ายามะ บังอาจมาเพิ่มงานให้นักเขียนหรอ
ช่วยไม่ได้นะ



ผ.อ.โรงเรียนที่ยามะอยู่
อายุ 37 เเล้วนะ
ป.ล.การ์ตูนทำได้ทุกอย่าง
(ปล่อยให้นักอ่านอึ้ง)