ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : อะไรก็เกิดขึ้นได้ถ้ามี ... ปาปิก้า (6)
ขอโทษที่เอามาลงช้ามากๆๆๆๆตอนนี้ พอดีเราไปคอนFTมาง่ะ เลยไม่ว่าง การบ้านก็เยอะมากมาย
ขอบคุณมากๆนะที่มาอ่าน มาเม้นต์กัน มีคนสมัครเป็นแฟนคลับด้วยอะ=[ ]=;
น่าตกใจเจรงๆ แต่ก็ขอบคุณนะ ยังไงก็เม้นต์ให้ด้วยแล้วกันนะ จะดีมาก ฮ่าๆๆๆๆ
ถ้าเรื่องนี้มาอัพช้าก็ลองอ่านเรื่องอื่นที่เราเขียนดูได้นะ(อิๆ) ถึงจะไม่ใช่ฟิคตลกแต่เราว่ามันก็ดีนะ 55
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ถ้าเรื่องนี้มาอัพช้าก็ลองอ่านเรื่องอื่นที่เราเขียนดูได้นะ(อิๆ) ถึงจะไม่ใช่ฟิคตลกแต่เราว่ามันก็ดีนะ 55
สุดท้าย อยากบอกว่าเราไม่ได้เป็นคนประเภทเดียวกะจงยอนและมินโฮหรอกนะ
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
(6)
มีเบอร์แล้ว..
อยากกดโทร..
แต่นี่ตีจะตีสามและ..
จะโทรไม่โทร.. จะโทรไม่โทร..
จะโทรไม่โทร.. จะโทรไม่โทร..
จะโทรไม่โทร.. จะโทรไม่โทร..
จะโทรไม่โทร.. จะโทรไม่โทร..
ทนไม่ไหว !!!
กดไปแระ ..ตรุ๊ดดด.. ตรุ๊ดด...... รอสาย ๆ
แทมิน: ครับ?
จงฮยอน: เอ่อ....
แทมิน: ?
จงฮวอน: นี่พี่จงฮยอนนะแทมิน นอนยัง? คุยได้ป่าว?
เห้ย..ใจเต้นอะ
ป๊อดหว่ะกู มือสั่นอะ รู้ถึงไหนอายถึงนั่น(โดยเฉพาะถ้ารู้ถึงหูไอ้เพื่อนเวรมินโฮว)
หงึก
แทมิน: อ๋อ ครับๆๆ คุยได้
ทำเสียงร่าเริงสดใสใส่กู ได้ข่าวว่านี่จะตีสามแล้วเว้ย..
ทำไมน่ารักจังวะ
จงฮยอน: เอ่อ..พี่โทรมาเรื่องพรุ่งนี้อะ
แทมิน: ครับ
จงฮยอน: คือ ละครอะมันมีตอน 4 โมงอะ แต่พี่ว่ามาเจอกันก่อนก็ได้เผื่อหาไม่เจอเดี๋ยวยุ่ง
แทมิน: โหย จะหาไม่เจอได้ไงอะพี่ก็นัดกันที่ร้านที่ซอนเยก็เจอแล้ว ฮ่าๆ
ทำไมน้องมันปกติ
แต่กูเกร็งวะ?
รู้สึกปะ?
หึหึหึหึหึหึหึ..
จงฮยอน: ก็กะพาไปกินข้าว.. ตามใจไม่กินก้ได้
แหล ใส่อารมณ์น้อยใจหน่อยๆ กรั่กๆๆ
แทมิน: หง่ะ.. พี่อะ อะไรง่ะ อยากกินจิ
จงฮยอน: เหอเหอ ไม่ต้องเลย
แทมิน: พี่จะเลี้ยงป่ะ 55
จงฮยอน: เอาคุ้มเลยนะ กะว่าไปตัวป่าวเลยว่างั้น?
แทมิน: กะว่าไปตัวปล่าวเลย555
หึหึ.. ดีครับดี
สักวันเหอะกูชวนมากินหน๋มใส่ยานอนหลับซะเลย อิๆ(สลิดดดดดด)
แทมิน: แล้วไปตัวป่าวได้ป่าวล่ะ 55
จงฮยอน: เออ เอาเล้ย ก็บอกว่าจะเลี้ยงแล้วนี่นา
แทมิน: 555 ใจปล้ำนะเนี่ยเสี่ยย
จงฮยอน: เดี๋ยวเถอะอีหนู๋ ไม่ต้องมาแซวหรอก เดี๋ยวไม่ได้กิน
แทมิน: อิๆ(ยกมือปิดปาก)
จงฮยอน: อารมณ์ดีจังนะ นี่จะตีสามแล้วยังไม่นอน เดี๋ยวหน้าแก่นะเว่ย
แทมิน: กำลังจะไปนอนเลยพี่ เนี่ยปิดคอมไปแล้วอะ
จงฮยอน: อ่อ.. ไปนอนก็ได้ งั้นพรุ่งนี้เจอกันตอนเที่ยงนะ กินข้าวกลางวันกัน
แทมิน: เย๊.. ครับ
จงฮยอน : ฮ่าฮ่า เดี๋ยวกินข้าวเสร็จค่อยไปกินเค้กกัน จะเจอกันตรงไหนดี?
แทมิน: หน้ามอ ตรงม้านั่งอะ ตรงป้อมยามอะพี่
จงฮยอน: โอเคๆ ตรงนั้นก็ได้เที่ยงตรงนะ
แทมิน: ครับ
จงฮยอน: อือ.. งั้น.........ไปนอนเหอะ เดี๋ยวเป็นหมีแพนด้า
แทมิน: ฮ่าๆ พี่ด้วยนะ นอนได้แล้ว แล้วพรุ่งนี้เจอกันฮะ
จงฮยอน: เอ้อ.. เออ.. งั้น...
แทมิน: หือ??
จงฮยอน: ป่าวหรอก นอนซะนะ พรุ่งนี้เจอกัน
แทมิน: คร้าบบบ...
เห่ยยยยยยย !
เห่ย เห่ย เห่ย
..ตึ๊ด ตึ๊ด ตึ๊ด.........
วางสายไปแล้ว
เห่ยยยยยยย !
เห่ย เห่ย เห่ย
ทำไมหัวใจมันเต้นแรงงี้วะ!
!คือตะกี้เกือบหลุดไปว่า ‘ฝันดี’
เชี่ย.. เลี่ยนตัวเองว่ะ
แค่คุยโทรศัพท์กัน ทำไมวะ ใช่ว่าไม่เคยเจอ .. ก็เคยเจอกันมาแล้วไง
แล้วทำไมตื่นเต้นนักอะ เห่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย! O_O !
กูควรหาหมออีกคนไหม?
หัวใจกูผิดปกติ!
เอาล่ะ
และแล้ววันเสาร์ก็มาบรรจบ..
เช็คเรทติ้งละครหน่อยซิ๊ ว่าหนุ่มๆสาวๆคนไหนเป็นยังงัยกันบ้าง!
คนแรก.. คนที่ตื่นเช้าซะยิ่งกว่านักแสดงละครเองเสียอีก
นั่นก็คือ นายชเว มินโฮ(เจ้าเก่า) ณ คณะนิเทศน์ศาสตร์ แท่น แท๊นนนน
มินโฮตื่นเช้ามากกกกกกกกกกกก
เช้ากว่าที่เคยตื่นมาทำบุญวันเกิดแม่ซะอีก ตื่นมาอาบน้ำแต่งตัว
วันนี้ขอหล่อสุดชีวิต จากนั้นก็เช็คสัมภาระ นั่นก็คือไอ้ลูกรักที่ขาดไม่ได้เลยในวันนี้
กล้องถ่ายรูปมืออาชีพตัวใหญ่ถูกขัดๆเช็ดๆถูๆซะสะอาดเอี่ยมประดั่งซื้อมาใหม่
แบบว่าถ้าวันนี้ถ่ายรูปคีย์ออกมาจะต้องไม่มีเบลอแม้แต่ 1 พิกเซล !
กรี๊ด ตื่นเต้น(กระดี่ไม่หายจริงๆ)
กรี๊ด ตื่นเต้น(กระดี่ไม่หายจริงๆ)
จะได้เจอคีย์คนสวยตัวเป็นๆแล้ว
ซื้ดดดด.. หายใจลึกๆมินโฮ ทำใจดีๆ=[ ]=;
ตึกตัก ๆ ๆ ๆ
ตึกตัก ๆ ๆ ๆ
คีย์เหรอ ... คนที่เค้าตั้งหน้าตั้งตารอ
จะสวยขนาดไหนนะ ?
จะน่ารักขนาดไหน ?
จะใจดีขนาดไหน ?
แล้วจะรักเด็กมั๊ย ?
สวย น่ารัก ใจดี รักเด็ก(เด็กนิเทศก์)สู้นางสาวไทยได้รึป่าว ?
(เกี่ยวอะไรเล๊า=[ ]= !)
(เกี่ยวอะไรเล๊า=[ ]= !)
วันนี้ได้รู้กัน !!!!!!!!!
มินโฮสู้เว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!
(ลงไปวิดพื้นเรียกกำลังใจ 50 ที555+)
คนต่อมา.. คนที่เพิ่งหาบัตรได้เมื่อคืนตอนสี 2 กว่าๆ
นายคิม จงฮยอน(เจ้าเดิม) ณ คณะนิเทศศาสตร์(เช่นกัน)
เป็นสุดหล่อที่ตื่นเช้าพอกัน เพราะกะจะไม่ให้มินโฮหล่อแซงหน้า
ลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวโบ๊ะหน้า(?)เสริมหล่อแต่เช้า จะไปหลีสาว(?)ต้องมีแผน(?)
เอากล้องไปด้วยเหมือนกัน เนียนว่าจะเอาไปเก็บภาพงานละครแต่จริงๆจะเอาไปแช๊ะรูปน้องแทมินตะหาก กิ้วๆ
กว่าจะทำอะไรเสร็จก็ปาเข้าไปสิบโมงครึ่ง ออกไปมอเลยดีกว่า
แต่แหม.. ได้ข่าวว่านัดไว้เที่ยงนะ 555+
ถึงจะดูเร็วไปหน่อยเพราะหอกับมหาลัยเดินไปแค่ 5 นาทีถึง
แต่จงฮยอนก็ยังรู้สึกว่าไอ้อาการตื่นเต้นเวิ่นเว้อของตนเองมันก็ยังพอทนได้
เพราะยังไงเค้าก็นัดอีกฝ่ายไว้เที่ยง
ถ้าเทียบกับใครบางคนที่มีงานแค่ดูละครเวทีตอน 4 โมงเย็นแล้วล่ะก็
มันจะตื่นมาหาป๊ะมันเหรอวะ =[ ]= !!!
เพื่อนกรูประสาทแดกไปแล้ว(เมื่อเช้าโทรมาเลยตัดสายแม่งทิ้งอย่างไม่ใยดีด้วยความรำคาญ๕๕๕)
แหม ๆ
แหม ๆ
คนต่อมาอีกต่อ.. คนที่ตื่นสายที่สุดในบรรดาสามหนุ่มสามมุม
นายอี จีฮุน(เจ้าใหม่) ณ คณะบริหารธุรกิจภาคอินเตอร์
วันนี้มีงานละครของคณะมนุษย์ศาสตร์เอกการแสดงที่มหาลัยในเวลา 16.00 น.
จีฮุนคาดการณ์ไว้แล้วว่าจะต้องตื่นสักราวๆ 13.00 น. เป็นอย่างต่ำ
ความคิดช่างขัดกับไอ้พวกมีความรักยิ่งนัก
เนื่องจากว่า
1. ไม่ได้เป็นคนแสดงเอง
2. วันเสาร์เป็นวันหยุดพักผ่อน
3. ยังปรับเวลาไม่ค่อยได้(เพิ่งกลับมาจากเมืองนอกอะนะ)
ความคิดช่างขัดกับไอ้พวกมีความรักยิ่งนัก
แต่ ..!!
♪ ♪ ♪ ♪ ♪ ♪ ♪ ♪...
แมร่งงงงงงง ..!!
ไอ้เชี่ยตัวไหนโทรมาแต่เช้า!! สาดดดดดดดดดดด !!
จีฮุน: งืมม.. ไควะ? มีไร?
มิกิ: นี่มิกิเองนะจีฮุน!!
จีฮุน: เห้ยO[ ]o?
ตาสว่างเลยกู..
ไม่ใช่ไอ้เชี่ยที่ไหน๊.. ไม่ใช่ ไม่ช่าย คิดซะว่าไม่ได้พูด
จีฮุน: มิกิ.. มีอะไรโทรมาแต่เช้าเลย งืมๆๆๆ คร่อก
มิกิ: จีฮุนบ้า! ไม่เห็นเช้าเลยนี่ 11 โมงกว่าแล้วนะ!!! ตื่นได้แล้วๆๆๆๆ
จีฮุน: เง่ย.. เพิ่ง 11 โมงเองอะ zZ '
เช้าขนาดนี้พระยังเดินบาตรไม่เสร็จเลยยยยยยยยย(บ้าเหรอ)
กูอยากนอนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน...
มิกิ: มาหามิกินะ ให้กำลังใจหน่อย~♥ ทานข้าวกลางวันกันนะ
จีฮุน: เอ่อ.. ครือ..
ครือ.. กูง่วง & กูอยากนอน
บอกเค้าไปจีฮุน!
มิกิ: จีฮุนอะ
จีฮุน: ง่า.. ครับๆ โอเคครับ เดี๋ยวรีบไปหา รอนะ
มิกิ: อื้อ รักนะ
จีฮุน: ครับเหมือนกัน งั้นผมไปอาบน้ำก่อน
มิกิ: โอเครรรร
จบกันชีวิตกรู
T_________________T
T_________________T
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น