ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Prologue
เดือนตุลาคมเงียบเหงา
เพราะไม่มีใครทิ้งโอกาสในการเที่ยวเล่นหรือกลับไปพักร้อนที่บ้านเกิดเลยแทบจะสักคนยกเว้นผม...
เพราะไม่มีใครทิ้งโอกาสในการเที่ยวเล่นหรือกลับไปพักร้อนที่บ้านเกิดเลยแทบจะสักคนยกเว้นผม...
ผมเป็นนักเรียนทุนอยู่ที่อังกฤษ และกำลังศึกษาด้านประวัติศาสตร์ยุโรปอย่างแข็งขัน ปิดเทอมสั้นๆระหว่างภาคเรียนที่ 1 และ 2 ไม่ใช่โอกาสเหมาะที่จะกลับเกาหลีเพราะเสียทั้งเวลาและค่าเดินทาง อีกอย่างไม่มีเหตุผลจูงใจอะไรเลยที่จะต้องกลับไปที่นั่น จนกระทั่งเสียงกริ่งโทรศัพท์ดังขึ้น... ว่าด้วยสารเรียกตัวจากหลวงพ่อผู้ดูแลอุปถัมภ์ของผม และเบอะแสเรื่องพ่อแม่ที่หายสาบสูญไป
ผมจึงต้องกลับ
แม้จะก้ำกึ่งอยู่บนความอยากและไม่อยากเผชิญหน้าก็ตาม
ตรงนั้นทุกอย่างมันจึงเริ่มต้น
หลวงพ่อนั้นเรียกเขาว่า “คีย์”
คีย์ได้รับการดุแลอุปถัมภ์จากโบสถ์คาทอลิคที่นี่ตั้งแต่อายุได้ 10 ขวบ และตอนที่เขาอายุได้เพียง 10 ขวบนั่นแหละ คือสถานที่ที่ลึกที่สุดเท่าที่เศษซากตะกอนความทรงจำจะดำดิ่งตกลงไปถึง
เรียกว่าความจำเสื่อมก็ได้
ในตอนนั้นก็เป็นฤดูหนาวเหมือนกัน... แต่มันช่างหนาวเหน็บกว่านี้หลายร้อยพันเท่า เพราะเขาพบว่าตัวเองมาอยู่ที่นี่ทั้งๆที่ไม่มีใครอื่น ไม่มีร่องลอยบอกความน่าจะเป็นสำหรับสถานการณ์ใดๆเลย คนเดียว...เพียงลำพัง หนาวเหน็บ สวยงาม ขาวบริสุทธิ์ ทว่า...ก็เต็มไปด้วยความว่างปล่าว
มันเป็นสุสานสีขาว...ที่ทอดตัวออกไปไกลสุดลูกหูลูกตา
ไม่มีใครจินตนาการได้หรอกว่าเด็กผู้ชายตัวเล็กๆอายุเพียงแค่ 10 ปีจะตื่นตกใจหรือรู้สึกยังไงกับเรื่องนี้...นอกจากเขาเอง
หลังจากที่ได้รับการเลี้ยงดุอยู่ที่โบถส์นั้น จนเติบโตได้อายุ 18 ปีคีย์สอบได้ทุนไปศึกษาต่อ
แล้วเรื่องประหลาดก็ปรากฏขึ้นในตอนที่เขาอยู่ในช่วงอายุที่ 20 ปี หลังจากที่คีย์บินกลับมาเกาหลีในปิดเทอมระหว่างภาคเรียนนั้น ไม่มีข่าวเรื่องพ่อหรือแม่ จะมีก็แต่เรื่องน่าเศร้า หลวงพ่อท่านเสียแล้วและจากวันนั้นคีย์จึงเริ่มฝันประหลาด
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น