คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : JAEDO : Swimming Pool
"เอาจริงๆเธอก็น่ารักดีนะ"
พอได้ยินคำพูดนั้นแล้วอยู่ๆใจของผมมันก็เกิดอาการเต้นแรงขึ้นมาเสียอย่างนั้น
แจฮยอนมองหน้าของผมสักพักก่อนจะยิ้มออกมาจนตาเป็นขีดสระอิ
ลักยิ้มข้างแก้มที่บุ้มลงไปนั้นที่ดูแล้วน่ารักของอีกฝ่าย
"เอาเสื้อกีฬาฉันไปใส่ก่อนก็ได้นะ
เสื้อเธอเปียกไปถึงไหนต่อไหนแล้ว"
แจฮยอนพูดออกมาพร้อมกับสายตาที่ไล่ผมตั้งแต่หัวจรดเท้าที่มันเปียกไปด้วยน้ำ
แต่สายตานั้นกลับมองมาที่เสื้อนักเรียนตัวบางของผมที่มันเปียกจนแนบไปกับเนื้อ
ถึงแม้ว่าจะใส่เสื้อกล้ามไว้ข้างในก็ตามแต่มันก็ยังเห็นอยู่ดี
ผมดึงเสื้อคลุมที่คลุมิยู่บนตัวมาบังเสื้อนักเรียนที่มันเปียกน้ำเอาไว้นั้นเลยทำให้แจฮยอนหลุดขำออกมาเบาๆ
"ย..เหยิบไปหน่อย
เราจะไปเปลี่ยนเสื้อ"
น้ำเสียงผมตอนนี้มันสั่นไปหมด
ไหนจะใจที่มันเต้นแรงเสียจนน่ากลัว
แจฮยอนเองพอได้ยินผมพูดแบบนั้นก็เลยเขยิบออกไปก่อนจะเดินไปที่กระเป๋าเป๋ของตัวเองแล้วหยิบเสื้อกีฬาของเองออกมาแล้วยื่นมาให้ผม
ผมรับเสื้อมาแล้วรีบเดินไปที่ห้องน้ำของสระว่ายน้ำเพื่อเปลี่ยนเสื้อ
มองส่องกระจกในห้องน้ำแล้วก็พบว่าใบหน้าของผมนั้นแดงเสียจนเหมือนคนเป็นไข้
ตอนเจอกับพี่จินยองก็ไม่เคยแดงจนขนาดนี้แต่ทำไมกัน
ทำไมมาหน้าแดงเพราะคนที่จอง
แจฮยอนกัน
ผมเดินออกมาจากห้องน้ำก็เห็นคนเจ้าของเสื้อกีฬาที่ตอนนี้ถอดเสื้อตัวเองแล้วเอาไปวางตากไว้ที่เก้าอี้
นั้นเลยกลายเป็นว่าตอนนี้แจฮยอนถอดเสื้อล้างสระว่าย
กล้ามเนื้อหน้าท้องที่ตอนนี้ได้ออกมาสูดอากาศภายนอกร่มผ้านั้นยิ่งทำให้หน้าของผมรู้สึกร้อนขึ้นมาเรื่อยๆ
ผมยกเสื้อคลุมสีดำขึ้นมาปิดใบหน้าของตัวเองเอาไว้แล้วค่อยๆเดินไปที่เก้าอี้อีกตัวเพื่อเอาเสื้อนักเรียนของตัวเองตากเอาไว้
ผมหันหลังให้แจฮยอนที่ตอนนี้เจ้าตัวอยู่ในสระ ส่วนตัวผมยืนอยู่ที่ขอบสระ
"เสื้อคลุมนายฉันวางไว้ต้องนี้นะ"
"อืม"
แจฮยอนเงยหน้าขึ้นมาจากสระแล้วมองคนตัวเล็กที่อยู่บนขอบสระที่ยืนหันหลังให้เขาอยู่
เขามองไปตามตัวของอีกฝ่ายเสื้อกล้ามกีฬาที่เขาให้อีกคนใส่นั้นดูเหมือนว่ามันจะยาวเกิรไปสำหรับอีกคน
เขาไล่สายตามองไปตามสัดส่วนของอีกคนจะแขนเล็กเรียวที่ไม่ทีกล้ามเนื้ออะไรกับผิวขาวๆของอีกคนไหนจะสัดส่วนโค้งที่เอวของอีกคนที่ดูดีกว่าผู้หญิงบางคนนั้นทำให้แจฮยอนไม่สาทารถละสายตาไปได้
ทำไมน่ารักงี้วะ
นั้นคือเสียงความคิดของผู้ชายที่ชื่อจอง
แจฮยอน
10%
"เดี๋ยวมานะ"
"เธอจะไปไหน"
"ยุ่ง"
ผมบอกอีกคนไปโดยที่ไม่ได้หันกลับไปมอง
ผมเดินออกจากสระว่ายน้ำเพื่อมุ่งหน้าไปที่ร้านค้าในโรงเรียนที่ยังไม่ปิดทำการ
ผมเดินเลือกซื้อพวกน้ำขนมเพื่อเอาไปกินระหว่างทำความสะอาด
ผมเดินไปที่ตู้ไอศกรีมยืนมองไอศกรีมหลากหลายรสชาติ ซึ่งมันก็ทำให้ผมเลือกไม่ถูกว่าจะเอาอันไหนดีจนไปเห็นไอศกรีมแบบแท่งคู่เลยหยิบมันขึ้นมาแล้วเดินไปจ่ายเงินกับพนักงานในร้านค้า
ผมเดินออกมาจากร้านค้าแล้วมุ่งหน้ากลับไปที่สระว่ายน้ำอีกครั้งแล้วอยู่ภาพเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ที่แจฮยอนเอาหน้าเข้ามาใกล้ๆผมมันก็แวบขึ้นมาเสียดื้อๆ
ผมก้มมองดูชุดกีฬาของแจฮยอนที่ตอนนี้ผมกำลังสวมใส่อยู่กับสัมผัสเบาๆบนหัวของผมเมื่อตอนที่แจฮยอนเอามือมาวางไว้บนหัวของผมนั้นอีก
ผมสะบัดหัวตัวเองเพื่อไล่ความคิดของตัวเองออกไป
แปะ!
“มันเย็นนะเธอ!”
ผมเอาถุงไอศกรีมที่ซื้อมาไปแปะไว้บนหน้าของแจฮยอน
แจฮยอนขึ้นหน้าขึ้นมาจากสระว่ายน้ำแล้วหยิบถุงไอศกรีมจากมือของผมไป
“แบบคู่?”
“หรือจะไม่กินละ
งั้นเอามา”
ผมทำท่าจะแย่งถุงไอศกรีมคืนแต่แจฮยอนเบี่ยงตัวหลบไป
จริงๆผมก็แย่งมาไม่ได้หรอขืนแย่งมาผมก็ได้ตกสระหัวฟาดกับพื้นสระก่อนน่ะสิ
“แบ่งครึ่งแล้วกัน”
ผมเดินมานั่งที่ขอบของสระว่ายแล้วห้อยขาลงไปในสระส่วนแจฮยอนก็มยืนเอาหลังพิงกับขอบสระ
เขาแกะถุงไอศกรีมออกแล้วดึงแท่งไอศกรีมออกจากถุงก่อนจะดึงไม้ไอศกรีม2ข้างออกจากกัน
แจฮยอนยื่นอีกแท่งมาให้ผม
“ขอบคุณนะเรื่องเสื้ออ่ะ”
“ไม่เป็นไร
ตัวเธอก็แค่นี้เดี๋ยวเป็นหวัด”
“อือ อะ..ทำไรเนี้ย”
ผมก้มลงไปมองแจฮยอนที่ตอนนี้อยู่ๆก็เอาหัวมาพิงที่ขาของผม
แล้วไอ้การที่ยังไม่ไปใส่เสื้อเนี้ยอีกละ ถ้าเกิดมีใครมาเห็นเขาไม่คิดกันไปต่อไหนกันเลยหรอไงกันเหล่า
“นิดนึงน่าเธอ
ขอพิงหน่อย”
“แล้วเสื้ออ่ะไมไม่ใส่”
“ก็มันเปียกอยู่
เสื้อกีฬาฉันก็ให้เธอใส่ไปแล้ว”
“จะเอาคืนไหมล่ะ
จะถอดให้”
ผมทำท่าเตรียมจะถอดเสื้อกีฬาของแจฮยอนออกแต่กลับถูกอีกคนคว้าข้อมือไว้ซะก่อน
“เฮ้ยๆอย่าถอดนะเธอ”
“เอ้า อะไร”
“ไม่ต้องถอด
เดี๋ยวใจไม่ดี”
“ห๊ะ อะไรของนาย”
อยู่ผมก็รู้สึกว่ารอยยิ้มที่ปรากกฎบนใบหน้าของแจฮยอนตอนนี้มันเหมือนกับมีอะไรแอบแฝงอยู่ยังไงยังนั้น
“ไม่มีไร
แต่ไม่ต้องถอดนะ”
“อะไรวะ”
ผมอยากจะผลักหัวของแจฮยอนนะแต่ก็กลัวอีกคนจะเอาคืน
“เต็มใจให้ยืม
ไม่ต้องคิดเยอะหรอกเธอ”
แจฮยอนหันมายิ้มให้ผมอีกครั้งก่อนที่จะเอาหัวมาพิงที่ขาของผมอีกครั้ง
ตอนนี้บอกตรงๆเลยนะครับว่าหน้าผมเริ่มจะร้อนขึ้นมาแล้วละ แต่พอได้มาอยู่แบบนี้แล้วผมกลับรู้สึกสบายใจขึ้นมายังไงไม่รู้สิ
จริงๆแล้วแจฮยอนเองก็เป็นคนที่ดีเหมือนกันนะ
แค่ไม่ตั้งใจเรียนเท่านั้นเองแหละ
Talk;
มาดึก ดึกมากกกกกกกกกกกกกกกกก
ไปหวีดมา ฮืออออออ
ใจน้องแบบเหลือแต่กายหยาบแล้ว //ทีมหน้าจอจ้า
ขาโดยองนิ่มไหมแจฮยอน น้องขาวใช่ไหมละ
คึคึ
เห็นยอดคนอ่านแล้วแบบตกใจ ฮือออออ
ขอบคุณทุกๆคนมากเลยที่ติดตามฟิคของไรท์
ฝากฟิคทุกๆเรื่องของไรท์ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของทุกๆคนเลยนะคะ
ขอบคุณรีดเดอร์ทุกๆคนที่เข้ามาอ่านและติดตามกัน
เจอกันตอนหน้าน้า
Enjoy Reading And Thank You For Reading.
ความคิดเห็น