คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ตอนที่15 การเดินทางของโลเวล 2
อนที่15 ารเินทาอโลเวล 2
"ผู้เล่นโลเวลไ้รับแหวน:แห่วามโลภ <สีส้ม> วามสามารถ:เมื่อผู้เล่นสามารถสัหารผู้เล่นนอื่นไ้ะสามารถูอในัวผู้เล่นนนั้นแล้วนำมาเป็นอัวเอไ้1อย่า"นี้มันแหวนแห่ารฟาร์มัๆ ผมเินไปที่าโรระูอราาโรระู มันมีผ้าลุมอมันอยู่ผมหยิบึ้นมา
"ผู้เล่นโลเวลไ้รับ:ผ้าลุมราาไร้นาม<สีม่ว> วามสามารถ:ปิบัื่อและเลเวลอผู้เล่นที่สวมใส่มัน"อะนี้็เ๋ผมรีบใส่ผ้าลุมไร้นามทันที มันเป็นผ้าลุมเ่าๆสีำมีรอยีานิหน่อยูเท่ห์ไปอีแบบ ผมับเอปเินทาไปส่ภาริในัวเมือ และแวะร้านายสัว์เลี้ยเพื่อื้ออาหารเสริมให้เ้าเอป
"นายรออยู่้านอนี้่อนนะ"ผมสั่ให้มันรออยู่หน้าร้านแล้วผม็เินเ้าไปูอ สัพัหนึ่็มีผู้หินหนึ่เินเ้ามาในร้าน ผมูาถ้าทาน่าะเป็นผู้เล่นใหม่ เธอุยับเ้าอร้านแล้วหยิบไ่ใบสีแนาให่ออมา
"ไ่ใบนั้นเราให้เ้านั้นไปนิ แล้วทำไมอยู่ๆมาอยู่ับยายนี้ละ"เมื่อผมเห็นไ่ใบนั้นผมสสัยมาว่าเธอเอาไ่ใบนั้นมาาไหน แ่็่าเหอะเี๋ยวไปถามหมอนั้น็ไ้ สัพัผู้หินนั้น็เินออาร้าน ส่วนผม็หยิบอที่้อารแล้วเินไป่ายเิน แ่แล้วอยู่ะที่ผมำลัะ่ายเิน็มี้อนหินลอยมาโนหัวผม ผมหันไปมอ็เห็นผู้หินนั้นำลัวิ่หนี เพราะเธอทำให้ระร้านายสัว์เลี้ยแ แล้วหารู้ไมว่ามัน็โนหัวผม้วย ผมรีบวิ่ออาร้านามเธอไปทันที ผมวิ่ามเธอนเธอหมแร ผมูื่ออเธอ เธอื่อมิลา้า ผมไ้เ้าไปุยับมิลา้าแล้วให้้อมูลเี่ยวับารฟัไ่ใบนั้น มิลา้านีบลุแล้วไปามพิัที่ผมบอเธอ ผมเริ่มสนใในัวอมิลา้า เธอูไม่เหมือนนอื่นๆ เธอมีอะไรบาอย่าที่ผมไม่มี ผมึามเธอไปยัฟาร์มอุลุุป้า ผมฝาเอปไว้ที่ร้านายสัว์เลี้ย เพราะผมไปไม่นานเี๋ยว็ลับมาทำธุระ่อ ผมเห็นเธอ่วยานในฟาร์มอุลุุป้าอย่าสนุสนานรอยยิ้มอเธอมัน่ามีเสน่ห์ ผมเินเ้าไปหาเธอ
"ไเธอมาที่นี่ริ้วย"ผมไม่รู้ะพูอะไรับเธอ
"นายมาทำอะไรที่นี่"ะนั้นเธอำลััห้าอยู่
"ป่าว็แ่มาูเยๆว่าเธอะมาที่นี่ริหรือป่าว็เท่านั้น"ผมยิ้มให้ับมิลา้า แู่าสีหน้าอเธอเหมือนเธอะไม่่อยอบผมสัเท่าไหร่ แ่็่าเถอะผมระโ้ามรั้วเ้าไปในฟาร์ม ผมเินไปหาุลุุป้าแล้วนำอที่เรียมมาฝาให้ับพวเา ุป้าวนให้ผมนอน้าที่นี้สัืน ผมลที่ะนอน้า ผมับมิลา้า้อนอนห้อเียวันแ่เหมือนะไม่พอใแล้วเินไปนอนที่โรนา ผมแอบไปูเธอหลับ ผมูนเธอหลับสนิท ผม็เ้าไปอุ้มเธอเบาๆแล้วพาเธอไปนอนบนเีย
"ัวหนัใ่เล่นเลยนะ เห็นัวเล็ๆแบบนี้"ผมบ่นเล็น้อย ผมมอูใบหน้าอเธอมัน่าสวยามเหลือเิน ผมลูบผมอเธอเบาๆ ่อนะูบที่หน้าผาอเธอเบาๆ
"ันไป่อนนะมิลา้า ฝันี"ผมระโลาหน้า่าแล้วลับไปหาเอปเพื่อไปลุยภาริสุท้าย ผมับเอปแอบเ้าไปในอทัพเรือเพื่อสัหารผู้บบัาารทหารเรือ อนนี้ผมแอบอยู่ัอหัวมุม ้าหน้าผมือห้อผู้บัาารทหารเรือ ้าหน้าห้อมีทหารเฝ้ายามอยู่สอน ผมลอรวสอบูทหารยามสอนนั้นู
"ผู้เล่นโลเวลพบ:ทหารเฝ้ายาม เลเวล 65 <สีเหลือ>"ผมหยิบวยาที่ผมปรุเอออมาแล้วปาไปรลาละหว่าทหารยามสอนนั้น
"อะ..."ทหารยามสอนใับสิ่ที่เิึ้น เพราะมีวันสีมพู่อยๆระายออาว มันือยาไร้เสีย ะทำให้นที่สูมเ้าไม่สามารถส่เสียออมาไ้ ผมับเอปรีบวิ่เ้าไปหาทหารยามสอนนั้นทันที เอประโัเ้าที่ลำออทหารยามนหนึ่ ส่วนทหารอีนเล็ปืนพยายามยิ่เ้าเอป ผมเห็นันั้น็หยิบมีออมาปาใส่เ้าที่มืออทหารยามนนั้นแลเวหยิบาบออมาฟันเ้าที่ออทหารยามนนั้นนาระเ็น ส่วนเ้าเอป็ัและีลำออทหารนนั้นนา ผมถีบประูเ้าไปแล้วปามีที่อาบยาพิษเ้าไปที่ผู้บัาารทหารเรือเา่อยล้มล
"แเป็นใร"เามอหน้าผม
"นที่ะมาเอาีวิอแไ"ผมหยิบาบึ้นมาแล้วระหน่ำลไปที่ัวอผู้บัาารทหารทหารเรือ นัวอเาาออาัน เมื่อผู้บัาารทหารเรือาย ็มีสัาเือนัึ้น
"มีผู้บุรุ!!! มีผู้บุรุ!!!"สัาัไปทั่วอทัพ ทหาร็แห่ันมาเป็นแถว ผมเอแผ่นที่ ที่หน้าสนใว่าอยู่บนโ๊ะอผู้บัาารทหารเรือ ผมึหยิบิมือมา้วย หมวิ่ไปหาเอป
"ไปันเลยเอป"ผมนั่บนหลัเ้าเอปมันระโทะลุหน้า่าออไป เ้าเอปวิ่บนหลัาแล้วระโไประโมาบนหลัาเพื่อหนีออาอทัพ พวเราสามารถหนีออมาไ้
"ผู้เล่นโลเวลทำภาริ:บุโมีอบัาารทหารเรือ สัหารผู้บัาารทหารเรือ สำเร็รับราวัล:เินำนวน160,000G่ะ"ระบบแ้รายามสำเร็ภาริ
"ผู้เล่นโลเวลไ้ทำารสัหาร:ผู้บัาารทหารเรือ ึมี่าื่อเสีย้าลบ100ึมีประาศับ เป็นเินำนวน1ล้านG่ะ"ผมไ้ยินรายานประาศับผม็หัวเราะออมาทันที แ่แล้วผม็ไ้ยินเสียระเบิัสนั่นผมรีบลุึ้นแล้วไปามเสีย ผม็ผมับนาฟ้าัวน้อยอผม มิลา้าที่ำลัสู้ับหัวหน้าโรป่าอยู่
"เธอนี้มันหน้าสนใริ"อยู่ผม็ยิ้มออมา้วยไม่รู้ัว ผมยืนูาร่อสู้อเธอนบผม็เินลับเ้าเมือทันทีเพื่อทำารoffline ทันที
ความคิดเห็น