ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [FIC] 21 DAYS, yunjae ♥

    ลำดับตอนที่ #9 : 21 days, วันที่ ๗.

    • อัปเดตล่าสุด 22 ก.ค. 54


    SEVENTH DAY

     

     

     

    ถึงแหมว่าอยากจะพิสูจน์ไอ่ทฤษฎี 21 วันนั่นต่อ แต่ไอ่เหตุการณ์เมื่อวานน่ะนะ ! ใครจะกล้าไปอ่อยชองยุนโฮล่ะวะ - -

    ไม่ได้หน้าด้านอะไรขนาดนั้นนะ คนก็อายเป็นเขินเป็น T^T ใครใช้ให้แกมาจูบฉันวะ ชองยุนโฮ แม่ง !

    แล้วจะทำยังไงอ่ะ -..-? ถ้าวันนี้ไม่ได้คุยกันเลยเท่ากับที่ทำมาตลอด 6 วันโคตรสูญเปล่าอ้ะ ! ทำไงดี ทำไงดี YOY

    ไอ่ทฤษฎีนี้มันไม่ต้องเห็นหน้าได้รึเปล่าวะ ? แบบว่า แค่คุยโทรศัพท์กันได้มั้ย - -; คงได้แหละ ฮ่า ~

    แล้วจะไปเอาเบอร์มันมาจากไหนล่ะ ???

    แจจุงที่นั่งอยู่ที่ประจำมองไปรอบๆ เผื่อว่าจะเจอใครที่พอจะมีเบอร์โทรศัพท์ของชองยุนโฮบ้าง

    เห้ย นั่นมัน !”

    ฟึ่บ !

    แจจุงที่เห็นยุนโฮเดินผ่านมาแถวนี้ รีบมุดลงไปอยู่ใต้โต๊ะทันที

    โอ้ยยย ไม่เคยหลบหน้าใครแบบนี้มาก่อนเลยนะ ! มาเดินผ่านทำไมแถวนี้วะ ยุนโฮแม่ง !!

    ทำอะไรวะ ? เสียงทักของจุนซูดังขึ้น ทำให้แจจุงเงยหน้าขึ้นมามอง

    หลบคน !”

    ใครวะ? จุนซูมองซ้ายขวา ก่อนจะพบกับชองยุนโฮที่เดินไปได้ไกลพอสมควรแล้ว

    หลบยุนโฮงั้นหรอ ? จุนซูหันกลับมาถาม

    ไปรึยังวะ ? จุนซูพยักหน้า แจจุงก็ค่อยๆ กลับขึ้นมานั่ง

    ไหนว่าจะตามจีบไง ? แล้วแกหลบทำไม ?

    แจจุงจึงเล่าเรื่องราวหน้าอายเมื่อวานไปทั้งหมด จนจุนซูหัวเราะร่าด้วยความสะใจ

    สมน้ำหน้า อ่อยดีนัก ไม่ดีรึไงล่ะ ? 555555555555

    ไอ่บ้า...เขินนะเว้ย แจจุงพึมพำอยู่คนเดียว

    ฉันอยากได้เบอร์ยุนโฮว่ะ หาจากไหนดีวะแก ? แจจุงปรึกษาจุนซู

    บอกมาก่อนสิว่าจะเอาไปทำอะไร

    ก็โทรคุยไงเล่า

    อืม งั้นรอแปปนะ จุนซูลุกออกไปห่างโต๊ะก่อนจะคุยโทรศัพท์กับใครซักคน แจจุงมองจุนซูที่ยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่คุยโทรศัพท์อย่างสงสัย

    มันคุยกับใครวะ ? ทำไมต้องยิ้มอะไรขนาดนั้น เห้ยยย คิมจุนซูแม่งมีความลับรึไง ! ใจร้าย T^T

    ไม่นานจุนซูก็เดินกลับมาพร้อมกับยื่นโทรศัพท์ที่คุยอยู่เมื่อซักครู่ให้แจจุง

    อะไร ? แจจุงเงยหน้าถามอย่างงงๆ

    เบอร์ชองยุนโฮไง แจจุงเลิกคิ้วอย่างแปลกใจก่อนจะรับโทรศัพท์ของจุนซูมาดูที่หน้าจอ มีเบอร์ 10 หลักขึ้นโชว์อยู่

    เห้ย ไปเอามาจากไหน ? แจจุงยังคงสงสัย

    ขอมาจากคนๆ นึงน่ะ อย่าพึ่งรู้เลยนะแก... จุนซูนั่งลง

    แจจุงหยิบโทรศัพท์เครื่องบางของตัวเองออกมาก่อนจะจัดการเมมเบอร์ของยุนโฮไว้ทันที

    ขอบใจมากจุนซู แจจุงคืนโทรศัพท์ของจุนซูให้ แต่ก็คงเก็บความสงสัยเอาไว้ว่า

    จุนซูมันคุยกับใคร ?

     

    แจจุงกลับมาถึงคอนโดประมาณบ่าย 2 ก่อนจะนั่งอยู่ที่ปลายเตียงพร้อมกับมองโทรศัพท์ที่อยู่ที่หน้าเบอร์ของยุนโฮ

    จะกลับมาถึงคอนโดรึยังนะ ? หรือกำลังทำอะไรอยู่

    สุดท้ายนิ้วเรียวก็ตัดสินใจกดโทร พร้อมกับแนบหูเพื่อรอสาย

    ตู๊ด....

    ตู๊ด....

    ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก

    โอ้ยย ไมมันถึงได้ตื่นเต้นขนาดนี้นะ

    (ฮัลโหล...) เสียงทุ้มที่ดังมาตามสายเล่นเอาหัวใจของแจจุงเกือบหยุดเต้น

    รับทำไมเล่า T^T

    (ฮัลโหล...) เสียงทุ้มพูดซ้ำอีกครั้งเมื่อแจจุงยังไม่ยอมตอบอะไร

    เอ่อ... จะพูดว่าอะไรดีล่ะ ?

    (...)

    นายอยู่ไหนน่ะ ? แทนที่จะแนะนำตัวไปก่อนว่าตัวเองเป็นใคร  - -

    (...อยู่ที่ห้อง)

    เอ่ออ...กินอะไรรึยัง? แจจุงหาเรื่องคุยไป แต่นี่ใจคอชองยุนโฮจะไม่ถามหน่อยเหรอว่าเค้าคือใคร ?

    [ก็แล้วทำไมเธอไม่บอกเค้าเองล่ะคจจ.= =]

    (ยังเลย)

    งั้นฉันไปทำให้กินมั้ย ? เสนอตัวอีกแล้วฉัน - -!

    (เอ๊ะ ?)

    ก็ถือเป็นการขอบคุณที่ไปช่วยซื้อของเมื่อวันเสาร์ไง แจจุงรีบบอก

    (อ่อ...ขึ้นมาสิ รออยู่นะ)

    ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด

    เห้ยอะไรวะ ?

    สรุปแล้วรู้ใช่มั้ยว่าเค้าคือใคร ??? แล้วไอ่รออยู่เนี่ยยังไง - -? ตกลงฉันต้องขึ้นไปทำบนห้องนายใช่มั้ย T^T

    ชิบหายแล้วคิมแจจุง ! เสนอตัวเกินไปแล้ว เมื่อวานหน้าห้องยังขนาดนั้น แล้วนี่เข้าไปถึงในห้อง ตายยยยยยย !!!

     

    แจจุงหยิบหม้อขนาดใหญ่สุดออกมา ก่อนจะเดินไปหยิบผักในตู้เย็นมาใส่ลงไปในหม้อ และอุปกรณ์อีกนิดหน่อย

    นี่ไม่ได้คิดแบบดูถูกนะ แต่ห้องของชองยุนโฮน่ะ ไม่มีไอ่ของพวกนี้แน่นอน !

     

    ติ๊งหน่อง~

    กริ๊ก

    เห้ย ทำไมมันมาเปิดเร็วจัง - -;;

    เห้อออ - -; ยังดีที่มันอุตส่าห์ใส่เสื้อกล้ามสีเทาที่พอดีกับรูบร่างนั้นไว้ กับอิกางเกงตัวนี้อีกแล้ว ! ซื้อยกโหลมารึไง รู้มั้ยว่ามันบางและพริ้วไหวมาก ~

    ยุนโฮเดินนำเข้าไปในห้อง ก่อนจะนั่งลงที่โซฟาแล้วกดเปิดทีวีอย่างไม่สนใจ

    ทำท่าต้อนรับบ้างก็ได้นะ เหมือนสะเออะมายังไงไม่รู้ว่ะ -*-

    แจจุงเดินไปที่ส่วนของครัว ก่อนจะเริ่มจัดเตรียมอุปกรณ์

    เนื่องจากเคาท์เตอร์ของครัวหันไปทางเดียวกับโซฟา แจจุงจึงได้แต่เหลือบมองคนที่นั่งนิ่งๆ ดูทีวีอย่างแอบหมั่นไส้

    สนใจกันบ้างไม่ได้รึไงเล่า !

    กรึก กรึก กรึก

    แจจุงหั่นแครอทเสียงดังด้วยความหมั่นไส้ ตาสวยก็ยังคงจ้องอยู่ที่แผ่นหลังของยุนโฮ

    อ...โอ้ยยย !!” แจจุงปล่อยมีดลงกับเขียงทันที ก่อนจะยกนิ้วของตัวเองที่อาบไปด้วยเลือดขึ้นมาดู

    ซี๊ดดด เจ็บ T^T” แจจุงรีบเดินไปยังซิงค์น้ำ แต่ก็ชนเข้ากับแผ่นออกของใครบางคน

    ทำอะไรไม่ระวัง มือหนาคว้านิ้วเรียวขึ้นดูก่อนจะดึงไปเปิดน้ำล้างให้ทันที

    แจจุงกระพริบตาปริบๆ ด้วยความงง...

    ทำไมมันโผล่มาเร็วจังวะ ?

    ซี๊ดดด แจจุงร้องเมื่อน้ำที่ล้างแผลมันช่างสร้างความแสบเหลือเกิน

    ทำแผลก่อนละกันนะ แจจุงถูกยุนโฮลากมานั่งแหมะอยู่ที่โซฟา ก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องนอน

    ร่างสูงเดินออกมาพร้อมกับกล่องปฐมพยาบาลเล็กๆ  ยุนโฮนั่งลงข้างๆ ก่อนจะหยิบสำลีออกมาแล้วชุบด้วยแอลกอฮอลล์

    ยื่นนิ้วมาสิ... แจจุงยื่นนิ้วที่เริ่มมีเลือดไหลออกมาอีกครั้งให้ยุนโฮ

    มือหนาค่อยๆ ประคองจับนิ้วเรียวไว้ก่อนจะบรรจงเช็ดทำความสะอาดแผลให้อย่างเบามือ

    อ๊า ~” แจจุงครางด้วยความเจ็บ จนยุนโฮเงยหน้าขึ้นมามอง แจจุงก็ได้แต่ก้มหน้างุด ทำไม 2-3 วันมานี่มีแต่เรื่องขายหน้ากันนะ !

    ยุนโฮใส่ยาและแปะพลาสเตอร์ให้กับแจจุง

    ข...ขอบใจนะ แจจุงก้มหัวให้ ก่อนจะเดินกลับไปทำอาหารต่อ โดยไม่เงยหน้ามองยุนโฮอีก

    มองอีกคราวนี้นิ้วได้ด้วนแน่ๆ -..-!

     

    แกงกะหรี่ที่แจจุงตั้งใจทำถูกราดมาบนข้าวสวยร้อนๆ 2 จาน

    แจจุงนำมาวางไว้ที่โต๊ะทานอาหารของยุนโฮที่มีขนาดกระทัดรัดเหมาะสำหรับ 2 คน

    เสร็จแล้ว ~” แจจุงหันไปบอกยุนโฮแต่ก็ต้องชะงัก เมื่อคนหล่อนอนหลับไปซะอย่างงั้น

    เห้ย พอไม่จ้องก็ได้โอกาสหลับเลยนะชองยุนโฮ - -;;

    แจจุงเดินเข้าไปนั่งอยู่บนพื้นพรมข้างๆ โซฟา ก่อนจะนั่งจ้องใบหน้าหล่อเหลาที่หลับพริ้มดูไม่มีพิษมีภัย

    กระจก ? แจจุงหยิบกระจกบานไม่ใหญ่นักที่วางอยู่ข้างๆ ตัวยุนโฮขึ้นมามองอย่างสงสัย

    นี่ชองยุนโฮนั่งส่องกระจกรึไง ?

    เจ้าสำอางค์ไปป้ะ - -;;

     

    ยุนโฮ...~ “ แจจุงเขย่าแขนยุนโฮเบาๆ

    ชอง ยุนโฮ... แจจุงเรียกอีกครั้ง แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าคนที่หลับอยู่จะตื่น

    ยุนโฮ ~” แจจุงยื่นหน้าเข้าไปเรียกข้างๆ หู

    ยุนโฮสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะพลิกหน้ามองคนที่เรียก

    เห้ยยย ใกล้เกินไปแล้ว !!!

    แต่ทำไมมันหลบไม่ได้ล่ะ ไอ่ดวงตาคมๆ นี่มันสะกดให้เค้าอยุ่นิ่งๆ ได้ยังไงกัน > <!

    ยุนโฮค่อยๆ เลื่อนใบหน้าเข้ามาอีกแล้ว ว๊าก ก  ก ก จะเสียจูบให้ไอ่หล่อนี่อีกแล้ว > <

    จุ๊บ ~

    ไปทานข้าวได้แล้วว ไวกว่าความคิด แจจุงชิงจุ๊บเบาๆ ที่ริมฝีกปากของยุนโฮก่อนที่จะพบเจอสิ่งที่ดูดดื่มกว่า

    เพราะงั้นถึงต้องชิงจูบเบาๆ ไปก่อนยังไงล่ะ !

    เหตุผลฟังขึ้นใช่มั้ยล่า !!

    แจจุงรีบลุกขึ้นไปนั่งที่โต๊ะอาหาร ก่อนจะตักแกงกระหรี่เข้าปาก โดยไม่เงยหน้ามามองคนที่ลุกตามมานั่งอีกฝั่งเลย

    ไอ่บ้าคิมแจจุง ทำเรื่องแบบนั้นไปได้ยังไง ตอนนี้อยู่ในห้องชองยุนโฮนะเว้ย ทำอะไรก็สำรวมบ้างอะไรบ้างดี้ !!!

     

     

    มาลงต่อแล้ว > < เย้ๆๆๆ เริ่มจะสปาร์คกันมากละ 555555555.

    พรุ่งนี้อาจจะลงหรือไม่ลงน้า ดูก่อนเพราะวันจันทร์สอบอ่านต้องอ่านหนังสือค่า J~

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×