คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : 21 days, วันที่ ๕.
FIFTH DAY…
ครืดดด ครืดดด ครืดดด
ใบหน้าสวยที่กำลังหลับใหลอยู่บนเตียงนอนสีขาวสะอาด เริ่มเบ้ เมื่อวัตถุที่วางอยู่ข้างหมอนสั่นไม่หยุด
“โอ้ยยยย...” แจจุงโอดครวญ ก่อนจะคว้าโทรศัพท์เครื่องบางขึ้นมาดูอย่างอารมณ์เสีย
“ไอ่บ้าจุนซู รู้มั้ยว่านี่มันวันเสาร์ แล้วมันก็พึ่งจะ 9 โมง !!!” แจจุงโวยวายทันทีเมื่อกดปุ่มรับ
ปกติเค้าก็ตื่นไปมหาลัยเช้าทุกวันอยู่แล้ว เสาร์อาทิตย์ก็ขอนอนให้เต็มอิ่มมั่งไม่ได้รึไงเล่า !!!
(แกอย่าพึ่งโวยวาย มาช่วยฉันหน่อยสิ...)
“เป็นอะไร ?”
(ฉันมีเรื่องกับชาวบ้านอยู่น่ะสิ...)
“อะไร แล้วฉันเป็นแม่แกหรอ ฉันต้องไปช่วยรึไง ?” เรื่องแค่นี้จุนซูน่าจะจัดการเองได้นี่หว่า !
(ก็ไอ่คู่กรณีของฉันน่ะ มันโทรตามเพื่อนมันมาน่ะสิ ฉันก็อยากจะตามบ้าง !)
“พระเจ้า ! นี่มันสงครามของเด็กประถมรึไงเนี่ย - - แล้วแกไปทำอะไรเค้า ?”
(ก็แค่รถชนกันเฉยๆ เองนะ !)
“รถชน ! อยู่ไหนเนี่ย เดี๋ยวจะรีบไป” แจจุงค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียง
(super market xxx มาเร็วๆ นะ ฉันกำลังเสียเปรียบ) จุนซูพูดจบก็วางไปทันที
ไอ่เพื่อนบ้า รถชนทำไมไม่โทรเรียกประกันเล่า มาโทรเรียกเค้าทำไม !!
คนสวยขับรถมาจอดในลานจอดรถของซูปเปอร์ขนาดย่อมๆ
ไหนล่ะ ?
มือสวยคว้าโทรศัพท์มากดหาเพื่อนรักทันที
“อยู่ไหน ?”
(มีคนมาไกล่เกลี่ยละ ฉันนั่งเจรจากับคู่กรณีอยู่ที่ร้านอาหารฟาสฟู้ดข้างบนน่ะ)
“เออๆ” แล้วจะให้ฉันมาทำไมวะจุนซู ~~~~ !!!!!!
ร่างโปร่งเดินมาถึงร้านอาหารตามที่จุนซูบอก ก่อนจะเดินตรงไปยังโต๊ะที่มีคนสามคนนั่งจ้องตากันอยู่
“ไอ่จุนซู !” แจจุงเอ่ยทักเพื่อน ก่อนจะผงะเล็กน้อยเมื่อคนสองคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามจุนซูก็คือ
ยูชอน...และยุนโฮ !!
“ไม่ต้องมาโวยวายเลยนะแจจุง แกน่ะมาช้าเอง” จุนซูรีบบอกหน้ามุ่ย
“แล้วแกไปขับรถชนกับยุนโฮหรอ ?” แจจุงนั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆ
“เปล่านะ ฉันชนไอ่เถิกนี่ต่างหากเล่า แล้วมันก็โทรตามให้ยุนโฮมา ฉันเลยต้องโทรตามนายมามั่งไง !” จุนซูหันมาอธิบาย แจจุงถลึงตามองจุนซูก่อนจะรีบหันไปมองยุนโฮและยูชอน
“แล้วไหนล่ะรถ ?”
“จอดอยู่ในห้าง”
“ฮะ...? “ แจจุงเริ่มงง ก่อนจะหันมาขอคำตอบจากจุนซู
“ก...ก็รถที่ชนเอ่ออ....” จุนซูไม่กล้าตอบ
“อะไรล่ะจุนซู !!” แจจุงแว้ดเสียงดังอย่างเริ่มหงุดหงิด
อึกอักอยู่นั่นล่ะ คนยิ่งง่วงๆ นะเว้ย !
“คือรถที่ชนน่ะ...คือรถเข็น...”
รถเข็น ! คิมแจจุงอยากจะทึ้งหัวตัวเอง !!!
“...” คิมแจจุงได้แต่มองหน้าจุนซูอย่างคาดโทษที่กล้าหลอกลวง
“แล้วนายโทรตามยุนโฮมาทำไม ?” แจจุงหันไปโวยใส่ยูชอนจนคนทั้งสองแอบสะดุ้งไม่น้อย
“ก...ก็ ฉันอารมณ์เสียหนิ เพื่อนนายก็เอาแต่แว้ดๆๆ ไม่รู้จงเกลียดจงชังอะไรกันนักหนา” ยูชอนอธิบาย
“แล้วนี่ไม่ว่าเพื่อนมั่งหรอ ที่ทำตัว ไร้สาระ! ขนาดนี้ ?” แจจุงหันไปถามยุนโฮ
“มันโทรตาม ก็มา...” ยุนโฮตอบนิ่งๆ
“เออ ! ฉันก็ถูกโทรตามเหมือนกันนั่นแหละ ไอ่เถิก ! แกเลี้ยงข้าวด้วยละกันนะ โทษฐานที่เป็นแบบอย่างโทรตามเพื่อนทำให้จุนซูต้องโทรตามฉันน่ะ !” แจจุงเหวี่ยงใส่ยูชอน
“ค...ครับ” ยูชอนรีบตอบรับก่อนจะกวักมือเรียกเด็กมาสั่งอาหารทันที
ตลอดมื้อ แจจุงสั่งอาหารมากมายเหมือนจะกลั่นแกล้งยูชอน โดยมีจุนซูร่วมด้วยช่วยกัน
ยุนโฮเองที่นั่งกินเงียบๆ เก๊กๆ จนแจจุงอดจะหมั่นไส้ไม่ได้ แต่ก็คงยังลอบมองท่าทางขี้เกีกแต่ดูเท่นั้นอย่างไม่วางตา
“แล้วแกมาที่นี่ยังไงจุนซู” แจจุงที่เริ่มจะอิ่มหันมาชวนจุนซูคุย
“เดินมาน่ะ...”
“แล้วจะกลับยังไง เมื่อกี้ตอนฉันมาฟ้าครึ้มๆ เหมือนฝนจะตกนะ” แจจุงถามด้วยความเป็นห่วง
“ก็กลับกับแกสิ...” จุนซูว่า
“ด...” แจจุงกำลังจะตอบว่าได้ แต่ก็มีเสียงมารขัดขึ้นมาเสียก่อน
“ฉันไปส่งนายเอง เป็นการไถ่โทษ !” ยูชอนรีบเสนอตัวทันที จนจุนซูและแจจุงมองด้วยความแปลกใจ
“ทำไม ? คนเราจะรู้สึกผิดบ้างไม่ได้ ?”
“เออ งั้นนายไปส่งจุนซูซะ” แจจุงว่า
“งั้นก็ไปกันเลยไอ่เถิก แต่อย่าคิดว่าฉันจะขอโทษนาย” จุนซูลุกขึ้น ก่อนจะลากยูชอนไปจ่ายเงินที่เคาท์เตอร์และพากันเดินออกไป
โดยทิ้งแจจุงอยู่กับยุนโฮ - -
“อะไรกันวะ ?” แจจุงมองตามอย่างงงๆ บทจะทิ้งก็ทิ้งกันแบบนี้เลย ??
ยุนโฮค่อยๆ ลุกขึ้นก่อนจะเดินไปทางประตู
ชร้ายยยย นี่มันเมินกันนี่หว่า !! ไม่ได้การซะแล้ว
“ชองยุนโฮ !” แจจุงที่เดินออกมานอกร้านตะโกนเรียกคนที่เดินนำหน้าให้หยุดเดิน
ยุนโฮค่อยๆ หันกลับมาเลิกคิ้วให้น้อยๆ
“รีบกลับรึเปล่า ?”
“ไม่...” ยุนโฮตอบ มือหนาล้วงเข้ากระเป๋ากางเกง
ไอ่องศาเอียงๆ หันมาทางฉัน กับสายตาคมๆ ที่มองกลับมานี่ ทำไมมันดูเท่นักวะ !!
“งั้นเดินเลือกของเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ.” ยุนโฮเลิกคิ้วน้อยๆ อย่างแปลกใจ
“มาเร็ว...” แจจุงถือโอกาสเดินเข้าประชดตัวยุนโฮพร้อมกว้าคว้าท่อนแขนให้เดินไปด้วยกันทันที
ภาพของชายหนุ่มผู้เงียบขรึม เท่ และหยิ่ง เดินเข็นรถเข็นตามคนสวยที่เดินแวะนู่นแวะนี่ตลอดช่างเป็นอะไรที่ทำให้หลายๆ คนจับตามอง
แจจุงเดินเลือกหยิบของใช้ของกินมากมายลงรถเข็นเหมือนเป็นเจ้านาย ส่วนข้าทาสอย่างยุนโฮก็ได้แต่เข็นรถเข็น และออกความเห็นเมื่อร่างดปร่งหันมาถามว่าอันไหนดีกว่ากัน ?
ทั้งคู่เดินมาเข้าแถวจ่ายเงิน แต่ตอนนี้ยังอยุ่ในช่วงสายๆ คนจึงไม่ค่อยมากเท่าไร จึงไม่ต้องรอคิวนาน
ถุงพลาสติกทั้งหมดถูกเถิกอยู่ตามเรียวนิ้วยาวของยุนโฮที่ต้องจำใจถือของทั้งหมดด้วยความเป็นสุภาพบุรุษ(?)ให้แจจุงเพื่อนำไปไว้ที่รถของคนสวย ด้วยเหตุผลเพียงประโยคเดียวที่ติดอยู่ที่ประตูห้าง
‘ห้ามนำรถเข็นออกจากบริเวณ’ เด็ดขาดที่สุด !
ปัง !
“ขอบคุณน้า ~” แจจุงหันมายิ้มขอบคุณเมื่อปิดประตูหลังรถที่ยุนโฮนำของทั้งหมอไปวางเรียงรายเรียบร้อย
“อืม” ยุนโฮพยักหน้ารับ ก่อนจะหันไปทางรถของตัวเองที่จอดอยู่ไม่ห่างนัก
“จะกลับเลยหรอ ?” แจจุงถามขึ้นมา
“ใช่” ยุนโฮหันมาตอบพร้อมกับขึ้นไปบนรถคันสวยทันที
ทำไมวันนี้ ชองยุนโฮ ขี้เก๊กชะมัดเลย !!
เมื่อวานลืมมาอัพตามที่บอกอ่ะ - -; แอม ซอรี่ แอม ติดเมียแต่ง - -; ชมพู่ด่าเจ็บดีนะเออ เบนซืสวยเปรี้ยวดีนะเออ > <
ทวิตกับเฟสหากันได้น้า อยู่ที่หน้าหลักบทความนะฮ้า ~
ความคิดเห็น