คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ,, ตอนที่ ๓ , เฟริสท์คิสสส ??
“ฮึก...ทำไมชีวิต...อือ ฉันต้องมาเจอเรื่องวุ่นวายแบบนี้ด้วย!!!!!!!!!”
แจจุงถูกยุนโฮพามานั่งพักที่โซฟา ร่างสูงไม่รู้จะพูดปลอบประโลมแจจุงยังไง จึงได้แต่นั่งรับฟังอีกฝ่ายระบายออกมาเงียบๆ
“ผู้ชายเฮงซวยยยยยย” แจจุงกร่นด่าออกมาเมื่อนึกถึงใบหน้าที่ลอยไปลอยมาอยู่ในห้วงความคิด
“เออะ...”
“ฉันด่าหมอนั่นนะ ไม่ใช่นาย...”
“อืมม เข้าใจ”
“มันเป็นคนทิ้งฉันก่อนแท้ๆ แต่กลับพูดว่าฉันเป็นคนทิ้ง”
“...”
“รู้มั้ย! ว่ามันไปมีคนอื่น!!!” แจจุงตวาดใส่หน้ายุนโฮที่ผงะตกใจกับอารมณ์ที่แปรปรวนของคนตรงหน้า
“ผู้ชายก็แบบนี้แหละ” ยุนโฮเลือกที่จะพูดเข้าข้างแจจุงแต่โดยดี
ขืนลองเถียงดูสิ - -; มีหวังหัวเขาได้ถูกกดมิดอยู่ในหม้อน้ำเดือดๆ เมื่อกี้นี้แน่นอน
“พูดแล้วก็หงุดหงิดตัวเองงงงง หลงเชื่อมันมาได้ตั้ง 3 ปี”
“คบกันตั้ง 3 ปีเชียว -0-!!”
“4 ปีซะด้วยซ้ำ! มันพึ่งมาออกลายเอาตอนปีที่ 2 “
“ทนโง่อยู่ได้ตั้งนาน -*-“ ยุนโฮพูดไปตามความรู้สึก แต่ก็ต้องรีบเงียบปากไปเมื่อมีสายตาอำมหิตถูกตวัดมาที่เขา
“นี่เลิกกันมาเกือบจะปีนึงแล้วนะ ยังจะมาตามตอแยอยู่ได้”
“เขาก็อาจจะพึ่งรู้ตัวว่ารักนายก็ได้นะ...”
“รักบ้ารักบออะไรล่ะ รู้มั้ย ว่าถ้าแฟนเราไปมีคนใหม่แล้วมันยังบอกว่ามันรักเรานะ อย่าไปเชื่อเด็ดขาด! เพราะถ้ามันรักเรา มันจะไปมีคนที่สอง คนที่สามทำไม!!!”
“อ่า...ก็จริง...”
“นายอายุเท่าไรนะ?”
“ฮะ?! ถามทำไม ?!!!” ยุนโฮขมวดคิ้วด้วยความงง จู่ๆ วกเข้ามาเรื่องอายุของเขาได้ยังไงกัน?
“เอาหน่า อายุเท่าไรแล้ว”
“17”
“กินเหล้าเป็นป้ะ ?”
“อืม” ยุนโฮพยักหน้าตอบงงๆ
“คอแข็งมะ?”
“ก็พอได้...”
“กินเป็นเพื่อนหน่อยดิ...”
“what!?”
“กินเหล้าเป็นเพื่อนหน่อย เดี๋ยวไปเอามาเปิด” พูดจบแจจงก็ลุกไปเตรียมของในครัวของตัวเองทันที
ยุนโฮขมวดคิ้วมองตามหลังคนที่เดินไปแล้วอย่างงงๆ
เมื่อกี้ยังนั่งฟูมฟายระลึกถึงความรักของตัวเองอยู่เลยหนิ...
แล้วตอนนี้?
ใบหน้ายิ้มแย้มเหมือนกำลังสนุกนั่นคืออะไร ?????
“เหอะ...ตลกดีแฮะ”
ต่อค้าบบบ
v
v
“กระดกเข้าไปทีเดียวให้หมดเลยเซ่ ~~~” แจจุงดันก้นแก้วที่จ่ออยู่ที่ริมฝีปากหนาให้ของเหลวในแก้วไหลลงคออีกฝ่ายไปซะจนไม่เหลือ
ตึง!
ยุนโฮกระแทกแก้วลงกับโต๊ะ ก่อนจะเหลือบสายตาไปมองคนที่หัวเราะคิกคักทิ้งตัวพิงอยู่กับพนักโซฟา
ให้ตายสิ...แล้วทำไมเขาถึงได้ตกลงปลงใจมานั่งดื่มเป็นเพื่อนแจจุงแบบนี้ได้ล่ะ ?
“คิกๆ ~ ซีวอนคนชั่วต้องถูกประหาร!!” แจจุงตวัดชี้นิ้วมาที่หน้าของยุนโฮจนแทบจะจิ้มเข้าไปในลูกตาอยู่แล้ว
“=[]=!”
“ฮิฮิฮิ” ริมฝีปากอิ่มที่ตอนนี้ขึ้นสีสดแดงฉ่ำส่งยิ้มแพรวพราวมาให้ยุนโฮ ก่อนจะหันไปเทน้ำสีอำพันที่กินกันแบบเพียวๆ ใส่แก้วชอทของยุนโฮอีกครั้ง
นี่เขานั่งนับจนลืมนับไปแล้วนะ...นี่มันแก้วที่เท่าไรของเขากันแน่เนี่ย ?
“เอ้า ดื่มเลย!”
“พอเหอะ นายเมามากแล้วนะ” ยุนโฮเอ่ยปราม นี่มันก็ปาเข้าไปเที่ยงคืนกว่าแล้วนะ
คนสวยตรงหน้าเขาไม่มีงานการต้องทำในวันพรุ่งนี้รึไง?
คนสวย...???
นี่เขามองคนแก่ขี้เมาตรงหน้าว่าสวยงั้นหรอ บ้าไปแล้วแน่ๆ ชองยุนโฮ - -;
ถึงคอจะแข็ง แต่เหล้าพวกนี้ก้คงสร้างความพร่ามัวให้สายตาของเขาได้ไม่น้อยทีเดียว
“เฮอะ! นายจะหนีใช่มั้ย! ไหนว่าคอแข็งดื่มเป็นไง!” แจจุงเท้าสะเอวโวยวายเสียงดังใส่ยุนโฮ
“นี่ฉันดื่มมาหลายสิบแก้วแล้วนะ นี่มันขวดที่สองแล้วนะแจจุง...ฉันก็นึกว่าคนชวนดื่มจะคอแข็งซะอีก” ยุนโฮหยิบขวดเหล้าเปล่าที่วางกองอยู่บนโต๊ะชูให้อีกฝ่ายได้ดูเป็นหลักฐาน...
ชองยุนโฮเป็นคนที่ดื่มไปกว่า 70% ของขวดเชียวนะ
แล้วคิมแจจุงล่ะ ?
ก็เอาแต่เติม เติม เติม แล้วก็ ยัด ยัด ยัด เข้าปากของอย่างเดียวไงล่ะ
“เน่ะ! เมื่อไรนายจะยอมเรียกฉันว่าพี่ฮะ!”
“...”
“ฉันนะ แก่กว่านายจนจะเป็นแม่นายได้อยู่แล้วนะ!”
“นี่เมามากจนเพ้อรึไง - - เธอจะท้องตั้งแต่ 7 ขวบเลยหรอ!!”
“เหอะ ดูถูกคนอย่างฉันงั้นหรอ! ฉันนะ ทั้งสวยยยยยยย” ไม่ว่าเปล่า คนที่ว่าตัวเองสวยก็ลุกขึ้นออกลีลาประกอบทันที
หน้าตาเจ้าเล่ห์ส่งยิ้มเจ้าสเน่ห์แพรวพราวให้ชองยุนโฮ มือบางก็ใช้ลูบไล้โครงหน้าของตัวเองเพื่อให้อีกฝ่ายสนใจมองให้เห็นความสวยของตน
“หุ่นดี ~” มือบางเลื่อยลงมายกชายเสื้อตัวเองเปิดขึ้นให้อีกฝ่ายเห็นเอวคอดเว้าโค้งของตน
“=____=l” เมามากจริงๆ สินะ
ยุนโฮก็ได้แต่นั่งถือแก้วเหล้าอยู่ในมือมองอย่างเอือมระอา
“มีสเน่ห์ ~ แล้วก็ยังฉลาดดด มีไหวพริบ!”
“ที่พูดมาน่ะมั่นใจมากหรอ?”
“ก็ใช่น่ะสิ!”
“แล้วไอ่ที่ว่าโดนหลอกมาตั้ง 3 ปีนั่นคืออะไร ?”
“...” แจจุงนิ่งไปกับคำพูดของยุนโฮทันที ก่อนจะค่อยๆ เดินกลับมานั่งที่เบาะข้างตัวของยุนโฮ
ชิบหายแล้วชองยุนโฮ พูดอะไรออกไปวะนั่น !
แจจุงนั่งหน้าหงอยมองแก้วเหล้าในมือของตัวเองอย่างเหม่อลอย มือเรียวโคลงแก้วไปมาให้น้ำสีอำพันภายในหมุนวนตามแรงของคนถือ
“shit! ทำไงดีวะ” ยุนโฮพึมพำกับตัวเองเบาๆ
“...”
“ok ok , I’m so sorry!” ยุนโฮหันไปพูดกับคนสวยที่นั่งก้มหน้าไม่สนใจเขาเลยซักนิด
“แจจุง...”
“...”
“...พ...พี่ครับ...” ยุนโฮเปลี่ยนสรรพนามเรียกอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงที่เหมือนจะไม่ค่อยกล้าพูดมันออกไปซักเท่าไร
“...” แจจุงค่อยๆ หันมามองคนที่เรียกตัวเองด้วยคำว่าพี่นั้นช้าๆ
และนั่นทำให้ยุนโฮเห็นน้ำใสๆ ที่คลออยู่ที่เบ้าตาสวย
เขาทำให้คนตรงหน้าร้องไห้งั้นหรอ ...
“พี่ครับ...ผมขอโท....จุ้บบบบ”
“O________O!!!!” ดวงตาคมเบิกกว้างด้วยความตกใจ
จู่ๆ แจจุงก็จู่โจมยื่นหน้าเข้ามา...จุ้บเขา...
“ฮ่า ~ คิกๆๆ ~~~~~” แจจุงถอนริมฝีปากออกไป ก่อนจะยิ้มหัวเราะใบหน้าที่ทั้งอึ้งทั้งทึ่งของยุนโฮ
“!!!!!” เหมือนโลกทั้งโลกหยุดหมุน ชองยุนโฮ...สติหลุดออกนอกตัวไปแล้ว...
“นายนี่มันน่ารักจริงๆ เลยน้าเด็กน้อย ~” มือเรียวยกขึ้นมาจงใจหยิกไปที่แก้มของเด็กหนุ่ม พร้อมกับยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้ๆ
คนถูกกระทำยังคงนั่งค้างอยู่ที่เดิมด้วยความฉงนไม่รู้จะต้องทำยังไง
นิ้วเรียวไล้แก้มของยุนโฮเล่นเบาๆ ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่ริมฝีปากหนา แจจุงค่อยๆ ยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้ๆ ยุนโฮอีกครั้ง
จุ้บ ~
คนสวยประทับริมฝีปากอิ่มสีสดลงไปบนปลายนิ้วของตัวเองที่ทาบทับอยุ่ที่ริมฝีปากของอีกคนที่นั่งตัวแข็งทื่ออย่างไม่ประสา
ให้ตายสิ...แบบนี้มันยั่วกันชัดๆ !!
“คราวนี้เชื่อรึยังล่ะจ๊ะหนุ่มน้อย...ว่าสเน่ห์ของฉันน่ะแพรวพราวขนาดไหน คิก~” แจจุงหลุดขำเล็กน้อย ก่อนจะลุกแล้วเดินหนีไปยังห้องนอนของตัวเอง
ทิ้งไว้ก็แต่เด็กหนุ่มวัย 17 ปี...ที่ยังคงไม่หายอึ้งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่...
คิมแจจุง...คนแก่ขี้เมานั่น...จูบเขา...
ถึงจะแค่ปากแนบปากเฉยๆ ก็เถอะ...แต่มัน...
มือหนาที่พึ่งจะขยับได้ค่อยๆ เลื่อนมาทาบเอาไว้ที่หน้าอกของตัวเอง บางอย่างที่อย่ข้างใน...มันผิดปกติ...
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก...
หัวใจของเขากำลังเต้นผิดจังหวะ...
เพราะแอลกอฮอลงั้นหรอ?...หรือเพราะ...
จูบนั่น...
“shit!” ยุนโฮสบถออกมาอย่างไม่รู้จะตอบตัวเองถึงอาการประหลาดนี่ยังไง
ชองยุนโฮเป็นหนุ่มฮอตที่อเมริกา...
ชองยุนโฮมีเพื่อนฝูงมากมาย...
ชองยุนโฮคอแข็งไม่เคยเมา...
ชองยุนโฮมีแฟนมาแล้วไม่ต่ำกว่า 5 คน และอีกหลายคนที่ได้แค่ผ่านแต่ไม่ได้ลงเอ่ยที่คำว่าแฟน…
แต่พวกเธอก็ได้แค่คำว่าชอบ...ชองยุนโฮก็แค่คุยแล้วสนุก ชอบ...แล้วก็เป็นแฟนกัน...
ชองยุนโฮยังไม่เคยมีความรักจริงๆ จังๆ ซักครั้ง...ก็แน่ล่ะ เขาอายุแค่ 17 เท่านั้นนะ...
และนั่นก็เลยเป็นเหตุผลที่ทำให้...
“That’s my first kiss !!”
ความคิดเห็น