คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [DYKM] : THE ENEMY!!![130%]
เมื่อหนุ่มหล่อทั้งสองกลับถึงบ้าน
“พี่ฮะ” คยูฮยอน เรียกพี่ชายไว้ก่อนที่จะเดินขึ้นบ้านไป
“อะไรคับ” ถึงหน้าตาจะดูไม่ค่อยอยากพูดด้วยแต่ด้วยความรักน้อย จึงขานรับแต่
โดยดี
“วันนี้ ผมไม่เข้าใจอ่ะ ทำไมต้องห้ามผมยุ่งกับพี่ดงเฮ พี่ชอบพี่ดงเฮหรอ” คยูเดา
เอาเอง แต่คนฟังกลับอึ้งเล็กน้อย
“อย่ารู้เหตุผลเลย แต่ไม่ใช่สิ่งที่คยูคิดแน่ พี่ขอตัวนะ” ซีวอนเดินขึ้นบันไดไปทันที
“อะไรวะเนี่ย ไปอยุ่เมืองนอกแค่2ปี กูไม่ทันเหตุการณ์ขนาดนี้เลยหรอวะ ไม่น่าไป
เล้ย” คยูอารมเสียแล้วเดินขึ้นบันไดมุ่งหน้าไปยังห้องของตัวเองบ้าง
++++++
“เป็นไรอ่ะ” ฮยอคสังเกดอาการของเพื่อนซี้จึงถามขึ้น
“เห้อ...พี่ซีวอนเค้ายังไม่เลิกเกลียดชั้นอีกหรอวะเนี่ย” ดงเฮ เพ้อเบาๆ
“แกจะไปคิดอะไรมากวะ พี่เค้าอาจจะโซเฮิทก็ได้” คิบอมที่นั่งอยุ่ข้างๆ เสนอ
ความคิดบ้าง
“เรื่องมันก็ผ่านมาเกือบปีแล้วนะ ทั้งๆที่ชั้นก็ทำเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น” ดงเฮทำ
หน้าเหมือนจะร้องไห้ ฮยอคเลยคว้าเข้ามากอด
“เห้ยๆ ไอไก่หน้าลิง แฟนชั้น ชั้นปลอบเอง” คิบอมเห็นจึงรีบคว้าตัวดงเฮเข้ามา
กอดเอง
“โห่ย ไอบ้าทียังเงี้ยมาบอกเป็นแฟน แม่งไม่เห็นเคยทำไรให้ดูว่าเหมือนเป็นแฟน
กันเลย” ฮยอคได้ทีแขวะ
“เรื่องของชั้น” คิบอมยังคงตีท่าเย็นชาใส่ฮอยคอยุ่เหมือนเดิม จนร่างบางเริ่มชิน
-*-
“ฮึกๆ ฮือๆ” อยุ่ดีๆ ดงเฮน้อยก็ปล่อยโฮออกมาซะอย่างงั้น
“เห้ยยย” ฮยอคกะคิบอม อุทานด้วยความตกใจ
“ร้องทำไมอ้ะ” คิบอมถาม
“ก...ก็คิบอมเกลียดฮยอค”
“ป่าวซักหน่อย”
“ล...แล้ว ฮึก ทำไม ต...ต้องทำท่าเย็นชาใส่ด้วยล่ะ” ดงเฮสะอื้นอย่างรุนแรง - -
“กะ...ก้อ ไม่รุ้สิ” คิบอมตอบเบาๆ
“ช่างเค้าเหอะด๊อง ปล่อยมันไปเห๊อะๆ” ฮยอคตอบปัดๆ ทั้งๆที่จิงตัวเองก้ออยากรุ้
ว่าทำไม ร่างสูงถึงชอบเย็นชาใส่นัก
“อื้อ” ดงเฮสูดขี้มูกเข้าไปก่อนจะเช็ดน้ำตา แล้วยิ้มให้ทั้งสอง
“เหอๆ” คิบอมยิ้มแหยงๆ กับท่าทีของร่างบาง
++++++
“เห้อ...นี่ซินมันยังไม่มาอีกหรอวะ” ฮันคยองบ่นเมื่อเพื่อนรักของตนยังไม่โผล่หัว
มาเลย
“นั่นดิ มันไม่เคยมาช้านะเว้ย เกิดอะไรขึ้นรึป่าวเนี่ย” ซวอนชักไม่แน่ใจ
“ปังงง” เสียงประตูห้องเรียนถูกเปิดออกอย่างดันทั้งสองจึงหันไปมองพบว่า
บุคคลนั้นคือ ซองมินนั่นเอง ที่คอของร่างเล็กมีกล้องแขวนอยุ่ แน่นอนเลย ถ้ามี
กล้องอยุ่ที่คอซองมิน
นั่นหมายถึง
กำลังมีเรื่องเกิดขึ้น
“มีอะไร” ฮันคยองถามอย่างมีลางสังหรแปลกๆ
“พ...พี่ฮีชอลฮะ พ...พี่ฮีชอล กำลังมีเรื่องฮะ” ซองมินพูดไปหอบไป
“ห้ะ ว่าไงนะ!!” ชายหนุ่มทั้งสองลุกขึ้นทันที
“เร็วเข้าฮะ ที่หลังห้องน้ำชาย ตึก 4 ครับ” ซองมินวิ่งนำออกไปทันที ตามด้วย
สองหนุ่มที่มองหน้ากันเล็กน้อยก่อนจะพุ่งทะยานออกไปนอกห้องท่ามกลาง
สายตาที่อยากรุ้ของคนทั้งห้องจึงวิ่งตามไป
++++++
10 นาทีก่อน
“โว้ยย วันนี้ไม่น่าตื่นสายเล้ย” ฮีชอลบ่นกับตัวเองก่อนจะรีบจ้ำอ้าวไปยังตึกเรียน
ของตัวเอง
“นี่ คิมฮีชอล” แต่ก็มีเสียงเรียกจากทางด้านหลังทำให้ร่างบางหยุดการเดินแล้วจึง
หันกลับมามอง
“เอ๊ะ?” ร่างบางเอียงคออย่างสงสัยเค้าไม่รุ้จักคนนี้ซักหน่อยถึงจะเคยเห็นก็เหอะ
“ชั้น คิมแจจุง ยินดีที่ได้รุ้จัก”
-------------20%-------------
“อ๋อ แล้วมีอะไรล่ะ” ฮีชอลถามอย่างเรียบเฉย มีความรุ้สึกว่าคนตรงหน้าไม่เป็น
มิตรเลยซักนิด
“ช่วยตามชั้นมาหน่อยสิ” อีกฝ่ายพูดก่อนจะเดินนำไปทันที ร่างบางหยุดนิดหน่อย
ก่อนจะยอมเดินามไปแต่โดยดี
“แกคิดว่าแกสวยมากหรอ” อยุ่ดีๆ ร่างข้างหน้าก็หยุดเดินแล้วหันมาถาม
“ห้ะ ทำไม”
“ชั้นถาม เพื่อให้แกตอบไม่ได้ให้แกมาย้อนกลับ” แจจุงถลึงตาใส่
“แล้วแกต้องการอะไร” ฮีชอลเริ่มไม่นิ่งเฉย
“แกคิดว่าฮันเค้า จะยอมคนอย่างแกหรอ” แจจุงเริ่มยิงคำถาม
“ห้ะ นี่แกเป็นใครเนี่ย ต้องการอะไรกันแน่” ฮีชอลกอดอกอย่างนิ่งๆ ไม่มีท่าทีเกรง
กลัวอีกฝ่ายแต่อย่างใด
“หึ ชั้นน่ะหรอ ก็คือคนที่เหนือกว่าแกทุกอย่างไงล่ะ”
“เหนือกว่ายังไง อย่างน้อยชั้นก็ไม่ทำกริยาต่ำเดินเรียกชาวบ้านมาด่าแบบนี้
หรอก”
“นึกว่าด่าแบบนี้แล้วชั้นจะกลัวแกรึไง ชั้นจะบอกให้เอาบุญนะ ถ้าไม่มีคนคอย
ปกป้องแกทุกครั้งน่ะ แกตายไปแล้ว” แจจุงหัวเราะเยาะอย่างสะใจ
“แล้วชั้นไปทำอะไรให้แก” ฮีชอลถามคำถามที่ข้องใจอยุ่
“แกรู้รึป่าวว่าแกน่ะมีศัตรูเยอะขนาดไหน แต่มันก็ไม่มีใครกล้าเล่นกับแกแต่ชั้นเนี่ย
แหละที่กล้า!”
“แล้วชั้นไปทำอะไรเล่า” ฮีชอลตะหวาดลั่น ตอนนี้เริ่มมีคนมามุงดูกันแล้ว
“เพราะว่าแกใกล้ชิดฮันคยองมากเกินไป”
“ห้ะ!” คนที่ห้ะไม่ใช่ใคร คือบุคคลที่ถูกพูดถึง
“ฮัน” ฮีชอลเรียกอบ่างแผ่วเบา
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น แจจุง เทอทำอะไร” ฮันคอยงหันไปถามผู้ที่มีเรื่องกับเพื่อนรัก
ของตน
“หึ ก็ป่าวหรอก แค่มาเตือนคิมฮีชอลน่ะ ว่า เพื่อนอ่ะก็ทำตัวให้เหมือนเพื่อน แล้วก็
อย่าคิดมากเกินกว่าเพื่อนด้วย ระวังศัตรูแกน่ะมีเยอะคิมฮีชอล” แจจุงประกาศก้อง
“แชะๆๆๆ” เสียงชัตเตอร์จาก เด็กหนุ่มน้อยนามลีซองมินกำลังบันทึกภาพอย่าง
เมามัน
“ฮีชอลไปทำอะไรให้ใครทำไมถึงต้องมีศัตรู” ซีวอนที่มาถึงหลังฮันคยองไม่กี่ก้าว
ถามขึ้น
“ก้อเพราะ มันเป็นเพื่อนกับพวกนายไง” เสียงคนรอบข้างที่ส่วนใหญ่เป็นผู้หญิง
เอ่ย
“แล้วมันเกี่ยวอะไรก็เราเป็นเพื่อนกัน” ซีวอนแย้ง
“เหอะ ให้มันเป็นจริงแล้วกันแล้วชั้นจะคอยดู” แจจุงเดินชนไหล่ฮีชอลออกไป
ผู้หญิงรอบข้างที่ฮีชอลพอจะรุ้ว่าเป็นพวกแฟนคลับของซีวอนและฮันคยองมอง
อย่างแค้นๆมาทางฮีชอล
“มองอะไร” ฮีชอลถาม
ไร้ซึ่งเสียงตอบ มีแต่รอยยิ้มเหยียดมาให้
“คิดว่าทำแบบนี้แล้วเค้าจะชอบพวกเทอรึไงดีแต่เสนอตัวให้ผู้ชาย ศักศรีมีไว้แจก
หรอ” ฮีชอลถามน่าตาเฉยๆ ก่อนจะเดินออกมาจากวงนั้น
แชะๆๆ
“นี่” มือหนาจับไล่บางไว้
“หืออ” ซองมินหันไปหาผู้ที่มาจับไหล่เค้า
“ถ่ายอะไรนักหนา” คยูฮยอนถาม
“กูชั้นเป็นช่างภาพประจำรร.ก็ต้องถ่ายเด้ะ” ซองมินหันมาตอบพลางเก็บกล้อง
“อ้อหรอ อืมจบแระไปเหอะ”คยูลากซองมินกลับห้องของทั้งคู่
-------------35%------------
“ซินนนน ซินนนน” ฮันคยองและซีวอนวิ่งตามร่างบางมา
ต่ร่างบางก็ไม่หยุดแต่กลับมานั่งหลังตึกเรียนที่ดูรกร้าง ยืนเอาหลังพิงกำแพงแล้ว
มองเหม่อไปบนท้องฟ้า
“ตามมาทำไม” ร่างบางเอ่ยถาม
“เห้ย เพื่อนก้อต้องมาดูเพื่อนดิ” ฮันคยองตอบอย่างน้อยๆใจนิดๆ
“อืม เพื่อน แค่ เพื่อน แล้วอีพวกนั้นมันคิดบ้าอะร๊ายยยย” ร่างบางวี๊ดเสียงดัง
“เอิ่ม ใขเย็นน่า พวกนั้นอาจจะอิจฉาที่แกสวยกว่าก้อได้ จิงมะวอน” ฮันคยองขอ
แรงสันบสนุน
“อื้อๆๆ” ซีวอนพยักหน้าหงึกๆ
“จะมาอิจฉากูทำไมวะ กูเป็นผู้ชายนะเว้ยแล้วนี่ก็เพื่อนกู เพื่อนกู! ไม่มีวันเป็น
มากกว่าเพื่อนเข้าใจม๊ายยยย” ร่างบางแหกปากเหมือนต้องการระบายอารม
“เข้าใจ!” 2 เสียงประสานกันอย่างหนักแน่น
“แฮ่กๆ เห้อ....” ร่างบางหอบก่อนจะค่อยๆ ทรุดนั่งลงกับพื้น อีกสองชีวิตจึงนั่ง
ตาม
“ใจเย็นนะเว้ย ยังไงแกก็มีชั้น 2 คน” ซีวอนตบไหล่เบาๆ
“เพราะมีพวกแกเนี่ยแหละชั้นถึงเป็นแบบนี้” ฮีชอลหันมาวีน
“แฟนคลับพวกแกก็พวกแรงๆทั้งนั้นอ่ะ แล้วนี่ถ้ามันเริ่มมีแฟนคัลบอิคยูก่อตั้ง
ขึ้นมา ชั้นไม่โดนกระทืบตายเลยหรอวะ” ฮีชอลตาเบิกกง้างเมื่อนึกขึ้นได้
ไอ่คยมันก็น่าตาหล่อไม่เบา แฟนคลับต้องเริ่มก่อตัวแล้วแน่ๆ กูยิ่งชอบเล่นกะอิคยู
อย่างชิดเชื้อด้วย แล้วอย่างงี้ กูไม่ตายเรอะT^T
“เห้ย น้องชั้นมันคงไม่เสน่แรงขนาดนั้นมั้ง” ซีวอนยิ้มแห้งๆ
“เอ่อ...รุ่นพี่คะ” จู่ๆก็มีเด็กสาวน่าตาจิ้มลิ้มเดินมาสะกิดซีวอนที่นั่งอยุ่
“คับ” ซีวอนหันไปมองอย่างงงวย
“ฝากนี่ไปให้คยูได้มั้ยคะ” เด็กสาวยื่นซองจดหมายให้ซีวอน
“อ่า ได้คับๆ” ซีวอนตอบอย่างอึ้งๆเล็กน้อย และเด็กสาวคนนั้นก็วิ่งออกไป
“เห้อ...” ฮีชอลเห็นดังนั้นก็ถอนหายใจ
“เอ่อ...” ซีวอนไม่รุ้จะพูดยังไง เค้าเพิ่งพูดไปไม่ขาดคำว่าไม่มีแฟนคลับของคยู
หรอก แต่นี่ก็โผล่มา 1 แร้วนะ
“แล้วเอาไง” ฮันคยองถาม
“ก็เฉยๆไว้ซักพักเห๊อะ” ฮีชอลไม่อย่างจะสุงสิง กับพวกแฟนคลับของเพื่อนๆเค้า
ซักเท่าไร
“แฟนคัลบแกก็มี ยกพวกตีกันแม่ง” ซีวอนพูดอย่างเล่นๆ แต่สายตาของร่างบางที่
ส่งมานั้นดูไม่เล่นตามเลย
“แหะๆ” ซีวอนเกาคออย่างเขินๆ
“ไป ขึ้นห้องเหอะ” ฮีชอลลุกขึ้นก่อนจะเดินนำทั้ง 2 ขึ้นห้องไปทันที
++++++
-------------45%-------------
“ซองมิน ทำไมนายต้องไปยุ่งเรื่องชาวบ้านเค้าด้วยล่ะ” คยูฮยอนที่ลากร่างบาง
ออกมานั้นเริ่มถาม
“ก็มันเป็นงานหนิ”
“งาน?” คยูทวนคำอย่างงงๆ
“ช่ายย ชั้นเป็นตากล้องของโรงเรียน เวลามีงานอะไร ชั้นนี่แหละเป็นคนถ่าย
ทั้งหมด” ซองมินทำท่าทางประกอบอย่างเมามัน
“จิงดิ เก่งจัง ว่าแต่ คนที่มีเรื่องกะเจ๊ฮีชอลอ่ะ ซองมินรุ้จักมั้ย”
“รู้สิ เค้าชื่อ คิมแจจุง สวยมากเลยนะ เคยเป็นดัมเมเยอให้รร.ตอนไปแข่งงานกีลา
ล่ะ” ซองมินโคสนา
“อ๋ออออ”
“เออนี่ แล้วคยูรู้จักกับพวกพี่เค้าได้ไงอ่ะ” ซองมินถามอย่างสงสัยมาตั้งแต่วันที่ไป
กินข้าวกับพวกซีวอนแล้ว
“อ้าว นี่มินยังไม่รุ้อีกหรอ” คยูนึกว่าทุกคนรู้แล้วซะอีก
“ไม่ต้องบอกหรอกชั้นเดาไว้แล้วล่ะ”
“ห้ะ เดา เดาว่า”
“นายอ่ะเป็นเด็กของรุ่นพี่ซีวอนใช่มั้ยล่ะ” ซองมินตอบเสียงหนักแน่น
“เห้ยยยย” คยูอุทานด้วยความตกใจ ใครมันช่างคิดโหดร้ายกับเค้าแบบนี้ TT
“ไม่เป็นไรหรอกพวกชั้นอ่ะรับนายได้อยู่แล้วคยู แต่ชั้นแค่อยากเตือนว่าพี่ซีวอนอ่ะ
เค้าไม่คบใครจิงจังหรอกนะ” ซองมินพูดเสียงเหมือนต้องการเตือนจิงๆ แต่เหมือน
เคยมีเรื่องแค้นกับพี่ชายของเค้ามากกว่า
“ม...ไม่ใช่อย่างงั้น คือ...” คยูพยายามจะอธิบาย
“ซองมินนนนนน” เสียงหวานของมินฮวานตะโกนมาจากอีกฟากของตึก
“จะไปเดี๋ยวนี้แหละ ไปก่อนนะคยู” ซองมินวิ่งไปทันที โดยไม่รอฟังคำอธิบาย
ของคยูเลย
------------53%-------------
“พี่ครับ จะไปไหน?” คยูเอ่ยถามพี่ชาย ที่กำลังเดินออกจากบ้านด้วยชุดสบายๆ
แต่มันดูหรู
“อ๋อ พี่จะไปเที่ยวกับพวกไอ่ฮันมันหน่ะ” ซีวอนหันมายิ้มให้
“อ่อ ไปด้วยได้มั้ยอ่ะ” คยูถามอย่างไม่ค่อยกล้าเท่าไร
“เอ๊ะ เอาสิ เห็นปกติไม่ชอบคนเยอะๆ” ซีวอนเอะใจเล็กน้อยที่วันนี้น้องชายของ
เค้าที่ไม่ชอบที่ๆ มีผู้คนวุ่นวาย แต่กลับอยากไปกะเค้าซะงั้น
“ชอบแล้วๆ รอแปปนะ” คยูวิ่งขึ้นไปบนห้องของตัวเองทันที
++++++
“อ้าวไอ่วอน วันนี้ควงเด็กมาด้วยอ๋อ” ฮันคยองแซวเมื่อเห็นคนข้างๆซีวอน
“พี่ฮันครับ” คยูเรียกเสียงหวาน
“ครับ”
“อยากได้รองเท้าไว้อุดปากมั้ยครับ” คยูยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
“แหะๆ พี่เกรงใจอ่ะดิ” ฮันคยองยิ้มเจื่อนๆ
“55555555555” เพื่อนๆ รอบวงต่างก้อพากันหัวเราะกับท่าทีของคนอย่างฮันค
ยองที่ปกติถ้าเป็นคนอื่นมาพูดอย่างงี้คงโดนสวนไปแล้ว
“จ๋อยเลยนะมึง อ้าว ไอซินยังไม่มาเรอะ”
“อ้าวนี่เจ๊แกจะมาด้วยอ๋อ” คยูเมื่อได้ยนอย่างงั้นจึงถามขึ้น
“ช่ายยย มันเครียดๆ จิงๆมันก็เป็นคนชวนมาเนี่ยแหละ” ฮันคยองตอบแทน
“เออแล้วนี่พี่จะไม่แนะนำเพื่อนให้ผมรู้จักหน่อยอ๋อ” คยูยิ้มหน้าบาน
“เออลืม นี่จียง เพื่อนคนล่ะโรงเรียนน่ะ ซี้กันๆ” ฮันคยองชี้ไปที่หนุ่มหน้าตาดีที่นั่ง
ข้างๆ
“ซี้แล้วไมผมไม่เคยเห็นอ่ะ”
“เอ๊ะ ก้อเพื่อนชั้น ไม่ใช่เพื่อนแกนี่หว่า = =” ฮันคยองตอบตามความจิง นี่ไอ่เด็ก
นี่ต้องรุ้ทุกอย่างเลยรึไง
“พี่ ควอนโบอานะ จำได้ชิป้ะ” สาวสวยที่นั่งอีกฟากนึงของโต๊ะ ทักทายคยูเสียง
แจ๋ว
“จำได้ฮะ พี่สวยขนาดนี้จะลืมได้ไง 55” คยูได้ทีหลีสาว
“อ้าว เห้ยลามปามแล้วไอ่นู๋ โบอานี่ชั้นจองก่อนนะเว่ย” เสียงกวนส้น... ของชาย
หนุ่มที่นั่งข้างๆโบอาพูดขึ้น
“ใครอีกเนี่ย”
“นี่ ดองวุค แฟนพี่เอง” โบอาแนะนำแทน ไอ่หนุ่มที่ชื่อว่าดองวุคก้อได้แต่ยักคิ้ว
กวนๆมาให้
“ผมไม่สนเจ๊โบอาหรอก แกจ่ะตาย ชิ” คยูทำเมินแล้วหันไปมองรอบๆ ที่เต็มไป
ด้วยพวกชอบเที่ยวกลางคืน แต่สายตาของคยูก็เหลือบไปเห็น คนๆนึงที่เค้าคิดว่า
จำไม่ผิด
“นี่อิเด็กบ้ามาเคลียกันหน่อยซิ” โบอาเริ่มวีน
“นั่นพี่ดงเฮนี่หน่า” แต่คยูก้อไม่ได้ฟัง สิ่งที่คยูเอ่ยนั้น ทำให้หลายคนหันไปมองยัง
จุดที่คยูมอง
“มาทำอะไรวะ หน้าหวานๆงั้นเที่ยวผับด้วยอ๋อ” ฮันคยองถามอย่างงงๆ
-------------65%-------------
“อ้าว เห้ย นั่นไอคังหนิ” ซีวอนทักขึ้น
“ใช่เว้ยๆ งั้นดงเฮก้อต้องมากับไอ่คังอ่ะดิ เห้ยยย อย่าบอกนะว่ากิ๊กไอคังอ่ะ” ฮันค
ยองแหกปากด้วยความตกใจ
“เหอะ” ซีวอนสบถเบาๆ ก่อนจะเบนหน้าไม่มอง
“คุนหนูซีวอนครับ” เสียงบ๊อย [เด็กเสริฟอ่ะ เค้าเขียนกันไง - -] สะกิดเรียกซีวอน
“หึ๊” ซีวอนหันไปมองเชิงถามอย่างสงสัย
“คุนหนูฮีชอลมีเรื่องอยุ่หน้าผับคับ”
“ห้ะ” ซีวอนอุทานเสียงดังจนคนอื่นหันมามองอย่างงงๆ
“ซินมีเรื่องอยุ่หน้าผับ” เท่านั้นแหละทุกคนพร้อมใจกันลุกขึ้นทันที ซึ่งเป็นจุด
สนใจของโต๊ะคังอินไม่น้อย
“มันมีไรกันวะ” คังอินพูดลอยๆ
“เจ๊แกมีเรื่องได้ทุกวี่ทุกวัน” คยูพูดขณะทุกคนกำลังเดินตรงไปยังหน้าร้าน
“อะไรของพวกแกเนี่ย ถอยยยย” ฮีชอลตะหวาดก้องใส่พวก แรด ที่ยืนเรียงหน้า
กระดานกันม่ให้เข้าไป
“หึ นึกว่าแค่นี้พวกชั้นจะกลัวหรอ” คนที่ยืนประจันหน้ากับฮีชอลหัวเราะเยาะ
“พวกแกต้องการอะไรกันแน่ พวกแกเป็นแฟนคลับฮันใช่มั้ย” ฮีชอลถามอย่างเคย
เห็นหน้า
“ใช่ แต่ก็อาจจะมีกำลังเสริมเป็นแฟนคลับของคนที่แกเคยอ่อยอีกก็ได้นะ”
“ชั้นไปอ่อยใคร อย่าส่องกระจกแล้วเห็นคนอื่นเหมือนตัวเองสิ” ฮีชอล มองเหยียด
ตั้งแต่หัวจรดเท้า
แต่งตัวแบบนี้อย่าใส่เลยจะดีกว่า
“ทำปากดีไปเหอะ แค่แกโดนพวกชั้นรุมก็สู้ไม่ได้แล้ว” หนึ่งในนั้นกอดอกมองมา
อย่างฮีชอลอย่างสมเพช
“ขอโทษนะ....ชั้นไม่ได้เป็นพวกชั้นต่ำที่ชอบขวิดคนอื่น”
“หนอยยย อย่าอยุ่เลยมึง” หนึ่งในนั้นกระโจนเข้าจะตบทันที แต่ฮีชอลก็ไม่มีท่าที
เกรงกลัวกลับยืนประจันหน้าอย่างไม่ลดละ
“หยุด!!!” เสียงที่ดูมีอำนาจตะหวาดก้อง
“อ๊ายยย ฮันคยอง” ชะนีก็ยังคงเป็นชะนีอยุ่วันยังค่ำ เห็นคนหล่อล่ะรีบกระโจนเข้า
ใส่ทันที
“น่าด้านวิ่งเข้าหาผู้ชายถึงที่” ฮีชอลพูดลอยๆ
“แกว่าใคร”
“ปล๊าว อยากรับก็รับไปสิ”
“แกมันก็ดีลับหลัง ไม่กล้าเจอกับพวกชั้นตรงๆใช่มั้ยล่า”
“ใครบอก เข้ามาเลยดีกว่า”
เพี๊ยะ! เสียงมือเรียวตะหวัดเข้ากับใบหน้าสวยทันที
“เห้ยย” ทุกคนที่มุงดูอุทานอึ้ง ไม่คิดว่าจะมีใครกล้าทำอะไรร่างบาง
“หึ ปัญญามีแค่นี้เองหรอ” ฮีชอลเช็ดเลือดที่มุมปาก
“แต่ขอโทษนะ ชั้นไม่หน้าตัวเมีย” ฮีชอลพูดเสียงกร้าว
“ชั้นจัดการให้เอง” โบอา เดินออกมายืนข้างเพื่อนรักของตน
“ฝากด้วยนะ ถ้าใครใกล้ตายก็จองศาลาให้มันไว้เลยละกัน” ฮีชอลพูดเสียงดัง
ก่อนจะเดินออกไปยืนใกล้ๆ ชายหนุ่ม 3 คนที่ยืนมองร่างบางอยุ่
“มองอะไร”
“แกทำงั้นไมวะซิน เจ็บตัวปล่าวๆ ไหนดูดิ๊” ฮันคยองจับคางมนของร่างบางแล้ว
ค่อยๆ บรรจงหยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดมุมปากที่มีเลือดซิบให้
“จ้าๆ คุนพ่อ ลูกผิดไปแล้ว” ฮีชอลยิ้มอย่างอ่อนโยน
“55 พี่วอน สามี ภรรยาเค้าหวีดกันอีกแล้ว เราก็หวีดมั่งเดะ” คยูทำท่าจะเข้าไป
ซบพี่ชายตัวเอง
“เห้ยย” ซีวอนยื่นมือไปดันหน้าผากของคยูไว้
“แง๊ๆ” คยูร้องเมื่อโดนกดหน้าผาก
-------------85%------------
“หึจะคบไปทำม๊ายไอ่พวกเนี้ย คบไปนายจะเจอแต่ปันหานะฮีชอล” เสียงไม่พึง
ประสงดังขึ้น
“ทำไม”
“หึ ชั้นเตือนนายดีๆนะ” คังอินเดินออกไป
มันก้อแปลกนะ คบกันวอนกะฮํนมาตั้งนานไม่เคยทีเรื่องอะไร แต่ตั้งแต่เปิดเทอม
มานี้มีแต่เรื่อง
++++++
“เปรี้ยงๆ แกร๊กๆ จึ่กๆ” เสียงประหลาดทำให้คนที่นอนหลับอย่างสบายหน้าเบ้
“วู้ววว ชนะแล้ว 55” ใครมันบังอาจมาฌหวกเหวกในห้องของคยูฮยอน
“นี่ฮันเบาๆสิ เด๋วไอ่เด็กนี่มันก็ตื่นมาโวยหรอก” เสียงดุดังขึ้น หา พี่ฮันอ๋อ คยูรู้สึก
ถึงแรงสั่นของเตียง จึงค่อยๆ ลืมตามอง ก็ปรากฏร่างของฮันคยอง ที่ในมือถือจอ
ยของเค้าและ ขย่มเตียงไปมาอย่างเมามัน -*-
“เห้ยยยย” คยูลุกขึ้นทันที
“อ้าวตื่นแล้วหรอไอ่เด็ก” ฮันคยองหันไปด้วยความตกใจกะเสียงแหกปาก - -+
“แล้วนี่พวกพี่เข้ามาทำม๊ายยย” คยูโวยวาย คนจะหลับจะนอนนะวุ้ยย
“แหกปากเป็นตุ๊ดไปได้ไอ่คยู” เจ๊บ่นบ้าง
“ฮึ่ย แล้วตกลงมาทำไมเนี่ย นี่มันเพิ่งจะ 9 โมงเองนะ”
“เพิ่ง แป๊ะแกสิ มันสายแล้วนะ แกจะนอนอะไรนักหนาเนี่ย กินบ้างกินเมืองหมดไป
กี่หลังแล้วล่ะ”
“แล้วทำไมต้องตื่นเช้าจะไปไหนกันหรอ”
“สวนสนุก!!” ท้งสองประสานเสียงกัน
“โอเค ไม่ไป” คยูล้มตัวลงนอนต่อทันที ไอ่พวกพี่บ้า มาปลุกแต่เช้าเพื่อไปสวน
สนุก อะไรวะ เปลี่ยนบ้างซี่ ฟิกเรื่องไหนเรื่องไหนมันก็ปสวนสนุกกันทุกทีอ่ะ -*-
“น่ะ เห็นมั้ยฮัน อย่างไอคยูเนี่ยพูดดีๆด้วยไม่ได้ต้องใช้กำลัง” ไม่ว่าปล่าวร่างบาง
กระโดดยืนบนเตียงก่อนจะใช้กำลังทั้งหมดดึงแขนคยูให้ลุกขึ้น
“อ๊ากกกก ปล่อยยยยยย ไม่ปายยยย”
++++++
“มัวทำอะไรกันอยู่ ชั้นนั่งรอตั้งนานแหนะ” เสียงพี่ใหญ่ของบ้านดังขึ้น
“ก็อิเด็กนี่น่ะสิ กว่าจถีบมันเข้าห้องน้ำได้” [ถีบเลยอ๋อเจ๊ โหดร้าย]
“55” ฮันคยองและซีวอนหัวเราะ ต่างจากผู้ถูกกระทำ หน้ามุ่ยเชียว
“จะไปทำไมเนี่ย ผมก็ไม่มีเพื่อนดิ มีแต่คนแก่ๆ” คยูบ่นไม่เลิก
“นี่ปากอ่ะอย่าเสียให้มาก ชั้นแก่กว่าแกแค่ 2 ปีเองนะยะ” ฮีชอลเบิ๊ดกระโหลกไป
1 ที
“ก็นั่นแหละ แก่กว่าป้ะล่ะ” คยูวีนใส่หน้า =[]=’’
“นี่คยู ไม่ได้มีแค่นี้หรอกที่ไปน่ะ”
“เอ๊ะ มีใครอีกอ่ะ” คยูเริ่มอยากจะรู้แล้ว
“เพื่อนๆ เราอ่ะแหละ มีซองมิน มินฮวาน แจจิน เรียววุค” คยูเริ่มคิดตาม มีซองมิน
ก็ต้องมี ดงเฮ และถ้ามีพี่ดงเฮ ก็ต้องมีพี่คิบอม กับ พี่ฮยอแจ ว้าว ไปๆๆๆๆๆ
“งั้นไปเลย รออะไรอยุ่ล่ะ” คยูเดินนำหน้าไปขึ้นรถทันที
“อ้าวเห้ย ไหงง่ายจังวะ” ฮันคยองเกาหัวงงๆ
“เห้ยพวกพี่ทำไรอยุ่มาเร็วๆสิ” คยูเปิดกระจกรถลงมาตาม
++++++
“ไหนๆๆ เพื่อนผมอ่ะ” เมื่อมาถึงคยูก็มองหาทันที
“คยู~” เสียงเรียกดังมาจากข้างๆ คยูจึงหันไปมองก็เห็น คนเยอะแยะโบกมือให้
ค้าอยุ่
“อ๊ากกก พวกนายยย” คยูฮยอนดีใจเป็นเด็กๆ วิ่งเข้าไปหาทันที =[]=’
“ส...สวัสดีครับ พี่ซีวอน” ทุกคนก้มหัวโค้งให้ซีวอนทันที เมื่อซ๊วอนเดินตามมา
“อ้าว แล้วพวกชั้นล่ะ” ฮีชอลบ่น ไอ่เด็กพวกนี้เคารพแต่ซีวอนคนเดียวเรอะ
“ส...สวัสดีคับ” ทุกคนจึงหันไปทำความเคารพแก่บุคคลอีกสองคน
“เอาหล่ะ คยูพี่ไปก่อนนะ” ซีวอนเอามือวางบนหัวคยู
“อ้าว ไม่ไปด้วยกันอ๋อ” คยูถามอย่างงงๆ
“แหมอิคยู แกก็ไปกับเพื่อนแกสิยะ” ฮีชอลบอก ก่อนจะมายังบอกไม่อยากเที่ยว
กับคนแก่อยู่เลย
“เชอะ ก็ได้ๆ” ทุกคนมองบุคคลทั้ง 4
“พ...พี่ซีวอนคับ” ซองมินเรียกซีวอน
“หือ” ซีวอนหันไปมองอย่างสงสัย ร้อยวันพันปี ซองมินไม่เคยจะคุยกับเค้า
“พี่อย่าทำให้คยูฮยอนเสียใจนะคับ” แจจินพูดขึ้นมาบ้าง
“เอ๊” -?- ซีวอนทำหน้างงอย่างเห็นได้ชัด
“ก...ก็ พวกผมเห็นพี่ซีวอน คยใครแล้วก็ทิ้งตลอดเลย เพราะงั้นอย่าทิ้งเพื่อนผม
นะคับ” มินฮวานอธิบาย
“อ...อะไรนะ 55” ซีวอนขำกับความคิดของเด็กๆ
“นี่ไอ่คยูแกไม่ได้บอกเพื่อนแกหรอกเหรอ” ฮีชอลก็อดขำไม่ได้เหมือนกัน
“พยายามแล้ว แต่ไม่ฟังง่ะ” ยูหันไปบอกพี่ๆ
“เอ๊ะ??” คราวนี่ฝ่ายที่ทำหน้างงกลับเป็นพวกซองมินเอง
“พี่ไม่มีวันทิ้งคยูฮยอนหรอก เพราะคยูเป็นน้องชายพี่” ซีวอนอธิบายในที่สุด
“หาาาาาาาา” ทุกคนอ้าปากค้าง
“555 ชั้นพยายามบอกซองมินไปแล้วนะ แต่ซองมินไม่ฟังเอง” คยูหัวเราะกร๊าก
เมื่อเห็นหน้าตาของเพื่อนแต่ละคน
“อ...อ้าว”
“น้องชาย”
“อื้ม” ซีวอนและคยูตอบพร้อมกัน
“แท้ๆ”
“อื้ม”
“พ่อแม่เดียวกัน”
“อื้ม
“อยุ่บ...”
“พอเลย” ทั้งซีวอนและคยูยกมือห้าม
“จะให้ไปตรวจ DNA ด้วยเลยมั้ย - -+” ฮันคยองเสริมขึ้นมาบ้าง
“ม...ไม่คับ”
“โอเคคยูอ่ะนี่ เงิน พี่ไปก่อนนะ” ซีวอนควักตังให้คยู ปึกเบ้อเริ่ม แล้วเดินจากไป
“งั้นเราไปยังอ่ะ” คยูหันไปถามเพื่อนๆทั้ง 4 ที่ยิ้มแบบอายๆ ให้กับความคิดของ
ตัวเอง
“เดี๋ยวๆ รอพี่ดงเฮก่อน ไปซื้อของกินน่ะ” ซองมินบอกแล้วดงเฮ พร้อมทั้ง แฝดอีก
2 คน =[]= ที่ไปไหนก็ต้องติดไปด้วย
“อ้าว คยูมาแล้วหรอ” ดงเฮยิ้มให้ก่อนจะยื่นขนมรงหน้าให้กิน
“ไม่เป็นไรคับ” คยูยิ้มให้
“เราเข้าไปเหอะ” ฮยอกแจเอ่ยชวน
“ตั๋วอ่ะ” คยูถามเพราะตัวเค้ายังไม่ได้ซื้อตั๋วเลย
“นี่ไง พี่เตรียมไว้ให้แล้ว” ดงเฮ ยื่นให้
“ข...ขอบคุนคับ” คยูก้มหัวให้เล็กน้อย
++++++
“เอ่อ พี่คับ” เยซองเรียกผู้เป็นพี่ชายที่กำลังเตะกระสอบทรายอยู่ =[]=
“ห้ะ” คังอินไม่หยุดแต่แค่ขานรับเฉยๆ
“ผมไปเทีย่วได้มั้ย” เยซองถาม
“เอาสิ ที่ไหนล่ะ” ถามด้วยความเป็นห่วง
“สวนสนุกคับ ไปกับไอ่ชิน”
“ไปทำไมอ่ะ 2 คนเนี่ยนะ”
“ค...คือ...เอ่อ...คือ” เยซองไม่กล้าบอก
“เรียววุคไปล่ะสิ ใช่มะ”
“แหม พี่ก็รู้หนิ” -///-
“55 แล้วหมอนั่นไปกับใครมั่งหละ” คังอินหมายถึงเรียววุค
“ก็มี พวกเพื่อนเค้า แล้วก็คงจะเป็นคยูด้วยล่ะคับ” เยซองอธิบาย เพราะเค้าให้คน
ไปสืบมา [เยลงทุนน]
“งั้นพี่ไปด้วย” คังอินหยุดการกระทำแล้วเดินขึ้นบันไดไปทันที
“รอแปป” เยซฮงพยักหน้าตามคำบอก
“ไอ่เทม ไปสวนสนุกกัน”
+ไปทำไมวะ+
“เอาหน่า ที่รักมึงก็ไปนะ” คังอินหมายถึงฮีชอล [แกมีตาทิพหรอคัง]
+งั้นเด๋วกูขับรถให้ เดี๋ยวไปรับมึงด้วย+
“ทีอย่างเงี้ยอ่ะรีบเชียว” คังอินหวัเราะคิกๆ
+เออ กูก็ว่า เห็นน้องกูมันบอกจะไปสวนสนุกอยู่คงไปกับเยซองใช่มะ+
“ใช่ๆ”
+ไอ่ชิน รอพี่ด้วยย ไปด้วยยย+ เทมตะโกนเรียกน้องชาย
“งั้นเจอกัน” คังอินวางสายทันที
“หึหึ สนุกแน่ 55” คังอินหัวเราะชั่วร้าย - -
++++++
“เล่นไรก่อนดี”
“อย่างเล่นเรือถีบบบบ” ทุกคนตะโกนบอกคนถาม
“งั้นไป ใครนั่งกะใคร”
“ชั้นจะนั่งกะมินฮวาน” แจจินพูดพลางคว้าคอมินฮวานเข้ามาโอบไว้
“นี่ ไม่มีใครเค้าแย่งแกหรอก” ทุกคนเดินมาหยุดอยู่ที่น้าแอ่งน้ำอันกว้างใหญ่
“เห้ย ดวงสมพงป่าววะ เจอกันได้ 55” เสียงไม่พึงประสงดังขึ้น
“ห้ะ รุ่นพี่คังอิน” ทุกคนประสานเสียงเรียกคนที่อยุ่ข้างหน้า
[ทำไมมันมาเร็วจังวะ]
“หวัดดีน้องๆ 55 เล่นด้วยคนนะ” ทุกคนจำใจพยักหน้า ใครมันจะกล้าไปขัดไอ่รุ่น
พี่นี่ได้
“งั้นชั้นนั่งกับนายนะคยูฮยอน” คังอินยิ้มร่า
“ไม่” คยูตอบเสียงแข็ง ทุกคนหน้าซีดนี่ไอ่เจ้าคยูมันกล้าขัดรุ่นพี่คังอินเรอะ
“ผมจะนั่งกับพี่ดงเฮ” คยูไม่ว่าปล่าวคว้ามือดงเฮลงเรือไปทันที
“อ้าวเห้ย” คิบอมและฮยอกแจ อุทานอย่างงงๆ
-นั่นแฟนชั้นนะเว้ย- คิบอมคิด
-กูจะนั่งกะไอ่ด๊องงง- ฮยอกแจโวยวายในใจ
“งั้นไม่เป็นไร” คังอินกลัวหน้าเสียจึงทำเปลี่ยนเรื่อง
“เรียววุค” คังอินเรียก
“ค...คับ” เรียววุค ตกใจทันที นี่พี่แกรู้จักกูได้ยังไงเนี่ยยย
“นั่งเป็นเพื่อนเยซองหน่อยได้มั้ย” คังอินแอ๊บเสียงโหด เยซองที่ยืนอยู่เฉยๆยัง
ตกใจไม่คิดว่าพี่ชายจะช่วย
“ได้” เรียววุคไม่กล้าที่จะปติเสดอย่างคยู ดังนั้น เยเรียวจึงลงเรือไปพร้อมกัน
“นายยินดีจะนั่งกับชั้นมั้ย” ฮยอกแจหันไปถามอย่างอลงเชิงคิบอม
“ก็ได้” แล้วทั้งสองจึงลงไปด้วยกัน
ตอนนี้เหลือเพียง ซองมินกับคังอินเท่านั้น
“อ้าววว” ซิงมอนยืนงงยู่ ไอ่แจจินมินฮวานมันไปตอนไหนวะ
“งั้นชั้นนั่งกับนายละกัน” คังอินพูดขึ้นอย่างช่วยไม่ได้
“ค...คับ”
เมื่อแก๊งค์เด็กซนลงไปกันหมดแล้ว แก๊งค์คนแก่ก็เดินมุ่งหน้ามาบ้าง
“นั่งกันป่าววว” ฮีชอลถาม
“เอาดิ”
“เห้ยทึกเล่นนี่กันๆๆๆๆ” เสียงคนคุยกันดังมาเข้าหูคนทั้ง 3
“อ...อ้าว อีทึกหนิ” ฮันคยองเรียก แต่มันไม่เบาเลย
“เอ๊ะ อ่าวพวกนาย” อีทึกหันมามองก่อนจะทำบ่อจอย
“นี่ฮัน” ฮีชอลกระซิบ
“ฮะ” เมื่ออีกฝ่ายกระซิบมาเค้าเลยต้องกระซิบกลับ
“เราปล่อยให้วอนมันนั่งะทึกเหอะ” ถึงฮีชอลจะไม่ค่อยรู้เรื่องต่ไหนๆวอนมันก็เคย
ชอบ มันก็ยังต้องมีใจให้อยู่ล่ะน่า
“เออ เอาดิๆ ไปๆ” ทั้งสองค่อยๆย่องลงเรือไปทันที -*-
“นายมาทำไม” ซีวอนถาม
“นี่ที่สาธารณะนะ ใครจะมาก็ได้
“งั้นพวกชั้นไปก่อนนะ” คู่รักที่เดินมากับอีทึก วิ่งลงเรือไปทันที
“พวกแก ชั้นว่าอย่า...อ้าว” ซีวอนจะหันไปคุยกะเพื่อนทั้งสองแต่เมื่อหันไปมันก็
ไม่อยู่แล้ว ซีวอนหันไปเห็นพวกมันกำลังถีบเรือออกไป
หนอยยย
“55 สมน้ำหน้าโดนเพื่อนทิ้ง” พูดอะไรไม่ดูตัวเองเล้ยยย
“งั้นนายไปเล่นกับชั้น” ซีวอนไม่ว่าป่าวลากแขนบางนั้นไปทันที
“อ้าวเวน” อีทึกสบถก่อนจะยอมตามลงเรือไปกับซีอน
“อ้าวเห้ย เห็นไม๊ไอ่ชิน มัวแต่ซื้อของแดกมาไม่ทันเลย” เทมโวยเมื่อพอเดินมาถึง
ฮีชอลสุดที่รักก็ลงเรือไปซะแล้ว
“เอ้า ก็พี่อยากตามใจซื้อให้ผมทำไมอ่ะ” ชินดงยิ้มอย่างอารมดี
“ไหนๆมาถึงแล้ว ป่ะลงไปเล่นกัน” เทมคว้าแขนลูกพี่ลูกน้องของตน ลงเรือแล้ว
ถีบออกไปเหมือนกัน
-------------130%-------------
++++++
Al3OUt Th!s p@rt : เหอๆ เริ่มมีคู่ปรากดแระ แต่มันไม่ใช่ตามนี้เป๊ะๆหรอก
T@lk with M€ : ไรเตอร์ขอโทดดด กว่าตอนนี้จะครบ 130 คนอ่านก็คงหนีไรเตอไปหมดเลย TT
ก็คนมันยุ่งอ้ะ ตอนหน้าสันยาว่าจะพยายามไม่ดอง นะจ๊ะ ^^
ความคิดเห็น