คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : 21 days, วันที่ ๑๒.
TWELVETH DAY.
จากที่ปกติเป็นคนสวยที่ใครๆ ในมหาวิทยาลัยแห่งนี้พอจะรู้จักอยู่แล้ว แต่ตอนนี้ดังยิ่งกว่าเดิม - -;
“เรื่องแกกิ๊กกับยุนโฮนะ รู้กันทั่วทุกคณะแล้วล่ะ ยามที่ป้อมยังรู้เลยมั้ง” จุนซูพูดเสริมความคิดของแจจุง ควรจะดีใจหรือไม่ดีใจดีเนี่ยที่แม้กระทั่งยามหน้ามหาวิทยาลัยก็รู้ =___=;
ถ้าให้สารภาพตามความจริงก็คือ แอบลืมไปแล้วว่ามาเข้าใกล้ชองยุนโฮด้วยเหตุผลอะไร ไอ่ทฤษฎี 21 วันนั่นยังไงล่ะ ! เกือบลืมไปแล้วจริงๆ จำได้แค่ว่าต้องอ่อย ~ 5555555555555 ที่จำไม่ได้เพราะเดี๋ยวนี้ไม่ได้พกไอ่สมุดจดบันทึกเล่มนั้นหรือเปล่านะ =___=; หรือเพราะว่าการที่ได้สนิทกับชองยุนโฮมันก็โอเคดี ? โอ้ะ ไม่รู้โว้ย…
“คือแกจะนั่งเงียบ ไม่ต่อปากต่อคำอะไรเลยหรอ ?” เอ้อ ลืมไปเลยว่าเมื่อกี้จุนซูมันพูดขึ้นมา!!
“อ๋อ! พูดๆ คือมันน่าสนใจตรงไหนวะ แค่กลับบ้านกับยุนโฮ?”
“เอ้า ยุนโฮเลยนะเว้ย เงียบเย็นชาตัวพ่อเลย”
“ก็อยู่คอนโดเดียวกัน แล้วอีกอย่างรถฉันก็มีไอ่โรคจิตสติไม่ดีที่ไหนไม่รู้มาแงะเครื่องยนต์ไป บ้าไปแล้วเอาไปทำห่าอะไร....แช่งให้มัน...อุ้บ!”
“พอๆ จะไปแช่งเขาทำไมวะ” จุนซูรีบเอามือตะครุบปากสวยๆ ที่พูดซะยาวเหยียดนั่นไว้ได้ก่อนที่จะเอ่ยวาจาสาปแช่งออกมา
“อะไรของแกเนี่ย ฉันจะแช่งไอ่คนที่ขโมยไป” แจจุงแกะมือของจุนซูออกอย่างไม่เข้าใจ
“ก็คิดซะว่าได้เปลี่ยนเครื่องยนต์ใหม่ไง จะได้รู้สึกเหมือนรถใหม่”
“=______=; ก็เสียตังค์เหมือนกันแหละวะ”
เลิกเรียน
แจจุงและยุนโฮอยู่บนรถคันสวยเรียบร้อยแล้ว และกำลังมุ่งหน้ากลับไปยังคอนโด
“นี่ ไปซูเปอร์มาร์เก็ตกัน”
“ไปทำไม?”
“ไปซื้อของมาทำอาหารกินไง เดี๋ยวฉันทำให้กิน~”
“ทำไมถึงต้องชวนกินนู่นกินนี่ทุกวัน” ยุนโฮถามอย่างไม่เข้าใจ
“เอ้า ! ก็เลิกเรียนบ่ายสาม มันก็ควรจะเป็นเวลาที่จะหาของกินสิ !” แจจุงให้เหตุผล จริงๆ แล้วไม่รู้จะชวนทำอะไรมากกว่าน่ะสิ แค่เจอกันตอนนั่งรถไอ่ 21 วันจะสำเร็จมั้ยเนี่ย !?
“อืมๆ” ยุนโฮคงจะขี้เกียจเถียงจึงขับรถไปยังซูเปอร์มาเก็ตตามที่คนนั่งข้างๆ บอก
“อยากกินอะไรล่ะ ?” แจจุงที่กำลังเข็นรถเข็นถามคนที่เดินอยู่ข้างๆ
“ได้หมด”
“งั้นสปาร์เก็ตตี้มะ ?”
“...” ยุนโฮพยักหน้า ก่อนจะมองมือสวยที่เดิมเลือกผักใส่รถเข็นไปอย่างเงียบๆ
“ทำไมมันสูงจัง - -;” แจจุงจอดรถเข็นอยู่ติดกับชั้นขายอาหารกระป๋องต่างๆ คนสวยเขย่งปลายเท้าเอื้อมมือเพื่อจะหยิบมะเขือเทศกระป๋องที่อยู่ชั้นบนสุด
“!!!!!!” แจจุงชะงักร่างกายให้หยุดนิ่งทันที เมื่อยุนโฮเอื้อมมือขึ้นไปหยิบมันลงมาแทนเขา
แจจุงคงจะไม่หยุดนิ่งหรอกถ้ามือข้างซ้ายของยุนโฮไม่จับอยู่ที่รถเข็น แล้วพอร่างสูงที่มีมะเขือเทศกระป๋องอยู่ในมือขวาหย่อนกระป๋องนั้นลงในรถเข็น...
ชองยุนโฮก็คร่อมอยู่ด้านหลังเขาทันทีน่ะสิ!!
เห้ยยย มันไม่ถอยด้วย หลังจากมันวางกระป๋องลงไปในรถเข็นแล้วก็เอามือมาจับรถเข็นและเข็นเดินต่อไปเหมือนไม่เห็นว่ามีสิ่งมีชีวิตสวยๆ คั่นอยู่ระหว่างมันกับรถเข็น!!
อ้าว แล้วคิมแจจุงจะทำยังไงได้ล่ะถ้าไม่เดินไปตามที่คนข้างหลังก้าวเดิน แค่นี้ตัวก็ติดกันอยู่แล้ว
ช่วยด้วยยยยยย คิมแจจุงโดนชองยุนโฮอ่อยอ่ะ Y^Y
ทุกคนมองอะไรกัน มองแล้วทำไมต้องยิ้ม รู้นะว่าสวย รู้นะว่าไอ่คนข้างหลังมันหน้าตาพอใช้ได้ แต่ไม่ต้องยิ้มด้วยหน้าตาร่าเริงกันขนาดนั้นก้ได้มั้ง
“เอ่ออ....” อยากจะพูดอะไรซักอย่าง แต่อะไรดีล่ะ - -‘
ใครจะไปกล้าพูดว่าให้กระเถิบไปไกลๆ หน่อย ชองยุนโฮเป็นคนปกติที่ไหนกัน -..-
“จะเอาอะไรอีกมั้ย ?” ยุนโฮพูดเสียงก้องอยู่ข้างหู ลมหายใจร้อนๆ สัมผัสที่ท้ายทอย
เฮ้ยยย เวลาโดนอ่อยมันรู้สึกวูบวาบขนาดนี้เลยหรอ ! ให้ตายเถอะ นี่เวรกรรมกำลังตามทันใช่มั้ย
คิมแจจุง อ่อยชองยุนโฮมันดีนัก!!!
อ้าวตอนนี้แจโดนอ่อยซะงั้นอ่ะ ?
5555555555555 ใครบ้านน้ำท่วมบ้าง > <! อพยพไปไหนกันมั่งเนี่ย? ไรเตอร์อยู่ลาดพร้าวนั่งรอให้น้ำมาอยู่~~
ขอบคุณทุกคนที่ยังรอคอย แล้วต้อนรับกันอย่างอบอุ่นน้า > <! เป็นเด็กแอดปีนี้นี่ออกแนวซวยนะ =_____=;;
ความคิดเห็น