คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : 21 days, วันที่ ๑๑. part,๒
ELEVENTH DAY. Part 2
“นั่น แจจุงยืนรออยู่ที่รถของยุนโฮจริงๆ ด้วย! ไหนแกว่าแจจุงต้องโกหกยังไงล่ะ!!” แจจุงที่ยืนกอดอกยืนพิงประตูข้างคนขับของรถคันสวยที่มีเจ้าของเป็นผู้ชายหน้าตาดีอยู่เหลือบไปมองกลุ่มหญิงสาวที่เหมือนจะอยู่ที่โรงอาหารตอนกลางวันด้วย
ยัยพวกนี้คิดว่าฉันโกหกงั้นหรอ! ฉันไม่ได้เป็นคนตอแหลอะไรแบบนั้นซักหน่อย -*-
“ก...ก็ฉันจะไปรู้ได้ยังไงล่ะ! แล้วพวกเธอคิดว่าคิมแจจุงกับชองยุนโฮมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันจริงๆ งั้นหรอ!” หญิงสาวที่ดูเป็นคนเริ่มเรื่องโวยวายขึ้นก่อนจะมองมาทางเขาอย่างรู้สึกเจ็บใจที่คาดเดาผิดไป
“ก็เป็นไปได้นะ!”
“ระดับชองยุนโฮเนี่ยนะ คงไม่...”
“นี่พวกเธอ = =” แจจุงที่อดไม่ไหวหันไปมองทางกลุ่มผู้หญิงพวกนั้นพร้อมกับตะโกนเรียก
“ว...ว่าไงคะ!??” คงไม่คิดสินะว่าเค้าจะหันไปเรียก คิดว่าคนอย่างคิมแจจุงจะยืนฟังอยู่เฉยๆ หรือไงกัน...
“พุดถึงคนอื่นเขาใกล้ๆ แบบนี้น่ะ ไม่กล้าไปหน่อยหรอ?”
“พวกเราก็แค่สงสัย!”
“สงสัยน่ะ ก็ถาม...ไม่ใช่ยืนถกเถียงคาดเดากันเอง” แจจุงแนะนำดีๆ
“เอ่ออ...” ผู้หญิงพวกนั้นเริ่มจ๋อย ยกเว้นบางคน...
“งั้นนายมีความสัมพันธ์ยังไงกับยุนโฮ!”
“ทำไมเธอจะต้องอยากรู้ด้วย -*-“ พอเขาถามตามที่ตัวเองแนะนำก็ดันไปถามเขากลับซะอย่างงั้นนะคิมแจจุง =__=;
“ก็ทำไมนายต้องกลับกับยุนโฮ!”
“ก็อยู่คอนโดเดียวกัน”
“อยู่ห้องเดียวกันงั้นหรอ!”
“บอกว่าคอนโดไง -0- คอนโดมีเป็นร้อยห้อง หรือเธอไม่รู้จักคอนโด” แจจุงสบตากับผู้หญิงคนนึงที่ถามแบบไม่คิดออกมา
“แล้วไปสนิทอะไรกันตอนไหน ทำไม #@$%^&)(*!” หญิงสาวยิงคำถามมากมายจนแจจุงขี้เกียจจะฟัง มือสวยยกขึ้นห้ามไม่ให้พวกเธอพูดต่อ
“ฉันจะตอบแค่ประโยคเดียวแล้วพวกเธอก็จงทำความเข้าใจแล้วไปไกลๆ ซะ เข้าใจมั้ย ?”
“...”
“ฉันกำลังจีบชองยุนโฮ เพราะงั้นพวกเธอไสหัวไปไกลๆ” แจจุงพูดจบก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาบุรุษที่ 3 ที่ถูกพูดถึง
(อืม...)
“นายอยู่ไหนเนี่ยชองยุนโฮ นี่มันบ่ายสามกว่าแล้วนะ นายตรงเวลามากไม่ใช่รึไง” แจจุงโวยวายโดยไม่สนใจกลุ่มเด็กสาวที่ดูจะช๊อคไปกับคำตอบที่แสนจะตรงของเขาไปซะแล้ว
(มานานแล้ว...เห็นนายยืนคุยอยู่เลยรอให้นายคุยจบก่อน)
“ว...ว่าไงนะ!” แล้วแบบนี้เมื่อกี้ชองยุนโฮจะได้ยินหรือเปล่า!! ถึงจะออกตัวแรงแต่ไม่ได้อยากให้รู้แบบโจ่งแจ้งอะไรขนาดนั้นนะ!! ซวยแล้ว Y^Y
(...)
“นายอยู่ตรงไหนน่ะ ไม่ได้ยินที่ฉันคุยใช่มั้ย?” แจจุงหมุนรอบตัวเองเพื่อมองหาปลายสาย
(ฉันมีมารยาทมากพอ)
“เออๆ งั้นนายออกมาได้แล้วฉันหิวจะแย่!” แจจุงสรุปทันทีก่อนจะกดวางสาย หญิงสาวพวกนั้นชะงักเมื่อยุนโฮเดินออกมาจากมุมตึกไม่ไกลจากที่จอดรถ
ทำไมถึงมาเร็วนักล่ะ! อย่าได้บอกนะว่าเมื่อกี้ยืนอยู่ตรงนั้น - -‘ แบบนั่นมันก็ได้ยินแบบชัดเจนเลยนะชองยุนโฮ๊~
กริ๊ก
มือหนากดปลดล๊อคที่กุญแจ แจจุงรีบเปิดประตูขึ้นไปนั่งทันที ตกลงว่าเมื่อกี้ได้ยินหรือไม่ได้ยินกันแน่วะ -*- ใครจะไปเดาใจชองยุนโฮออกกันล่ะ!!
“จะไปกินที่ไหนล่ะ?” เมื่อรถเคลื่อนออกมาจากประตูมหาวิทยาลัยคนที่มีหน้าที่ขับรถก็เอ่ยถามถึงจุดหมายทันที
“ร้านอาหารญี่ปุ่นใกล้ๆ คอนโดเราไง อร่อยดีนะ”
“...” ยุนโฮพยักหน้าน้อยๆ ก่อนจะขับไปเรื่อยๆ ภายใต้ความเงียบ
เอาไงดีวะ - -; จะชวนคุยอะไรดีล่ะ ไม่น่าเอาร้านที่ไปถูกเลย น่าจะเอาร้านที่อยู่ในหลืบจะได้ไม่เงียบขนาดนี้ เอาไงดีวะคิมแจจุง!!!
50%
สุดท้ายก็ต้องนั่งเงียบจนรถมาจอดในลานจอดรถหลังร้าน ทั้งสองลงจากรถแล้วตรงเข้าไปยังร้านอาหารญี่ปุ่นที่เป็นซูชิบาร์ที่มีสายพานวนอยู่รอบร้าน
“2 ที่นะครับ?” ยุนโฮพยักหน้าให้กับพนักงาน ทั้งสองเดินไปนั่งตรงบาร์
“นายชอบกินซูชิมั้ย?” แจจุงชวนคุย
“ชอบ” ยุนโฮตอบเพียงเท่านั้นก็หักตะเกียบของตัวเองแล้วเริ่มคว้าจานซูชิมาวางไว้ตรงหน้าตัวเองทันที
คือจะรีบกินไปไหน สนใจกันนิดนึงก็ได้มั้ง =__=;;
แจจุงจึงแกะตะเกียบออกจากซองกระดาษและแยกมันออกเป็นสองอัน ตาสวยชะเง้อมองหาหน้าที่ตัวเองชอบที่สุดและคว้ามันมาวางไว้ตรงหน้าเช่นเดียวกับคนข้างๆ
“ทำไมนายใส่วาซาบิเยอะจังเลยล่ะ 0.0!” แจจุงหันไปมองถ้วยน้ำจิ้มของยุนโฮอย่างตกใจ
“ก็ชอบ” ยุนโฮตอบเท่านั้นแล้วจิ้มซูชิลงไปพร้อมกับนำเข้าปาก
แจจุงหันกลับมามองถ้วยน้ำจิ้มของตัวเองที่มีเพียงแค่ซอสสีน้ำตาล มันจะดูป๊อดไปเปล่าวะถ้าไม่ใส่วาซาบิเลย - -? หรือเราต้องทำเหมือนว่าชอบวาซาบิเหมือนกันเผื่อไอ่เย็นชานี่จะสนใจ??
แจจุงตัดสินใจตักวาซาบิขึ้นมาแล้วเขย่าช้อนให้มันหล่นลงไปในซอสของเค้าเพียงเศษเสี้ยว เศษเสี้ยวเดียวจริงๆ = =;;;
ยุนโฮปลายตามองการกระทำของแจจุงด้วยสายตาที่ดูหมิ่นประมาทจนคนที่ถูกมองตัดสินใจตักวาซาบิก้อนเบ้อเริ่มใส่ลงไปในซอสของตัวเองทันที
“หึ..” แจจุงเงยหน้ามองคนที่ยิ้มมุมปากแล้วหันกลับไปกินซูชิของตัวเอง
ทำไมต้องหัวเราะแบบน่าสมเพชขนาดนั้นด้วย คิดว่ากินไม่ได้ใช่มั้ย!!!
จิ้ม จิ้ม จิ้ม
หงับ!
ปรี๊ดดดดดดดดดดดด !!!! แจจุงที่พึ่งจะรับซูชิหน้าปลาโอที่จิ้มโชยุผสมวาซาบิแบบเข้มข้นเข้าไปในปาก ถึงกับสะดุ้งเหลือกตาด้วยความพุ่งปรี๊ดขึ้นจมูกของรสชาดวาซาบิ
แจจุงรีบเอามือเสยผมแล้วหันหน้าหนียุนโฮที่เหมือนจะหันมามอง ใบหน้าสวยเหยเกอ้าปากไล่ความซาบซ่าของวาซาบิออกไปให้หมด มือสวยยกขึ้นมาพัดโบกช่วยไล่รสชาดนั้นอีกแรง
“หึหึหึ...” แจจุงไม่สนใจแล้วว่าตอนนี้ยุนโฮจะยิ้มมุมปากแบบสมเพชขนาดไหน ทำไมตอนนี้มันยังไม่หายขึ้นจมูกซักทีวะ! นี่มันแล่นผ่านจมูกจนไปวนรอบสมองเกือบ 30 รอบแล้วนะ !
“นี่ ไหวรึเปล่า?” ยุนโฮเอ่ยถาม แจจุงชะงัก ถ้าตอบว่าไม่ไหวนี่โคตรเสียเซล์ฟเลยนะ อุตส่าห์มั่นใจใส่ไปตั้งก้อนใหญ่ๆ!
“ว...ไหวสิ” แจจุงหันกลับมาก้อนจะยิ้มหวานให้
ยุนโฮชะงักมองหน้าแจจุงค้าง...คงจะหลงรอยยิ้มฉันอีกแล้วสิ
“คิก...” ยุนโฮหลุดหัวเราะออกมาก่อนจะเบือนหน้าหนีพยายามทำตัวเองให้นิ่ง
มันหัวเราะอะไรวะ!! แจจุงรีบหยิบกระจกจากกระเป๋าของตัวเองขึ้นมาดูก่อนจะต้องช๊อคกับสภาพหน้าตัวเองตอนนี้ !
ดวงตาสวยมีน้ำเอ่อคลอขอบตาแดงแถดเหมือนอยากจะร้องไห้ให้ได้ ปลายจมูกแดงแถดไม่แพ้ขอบตาแถมเหมือนจะมีน้ำมูกไหลออกมาด้วย - -! เหงื่อก็เกาะพราวรอบใบหน้า อุบาทว์ว่ะคิมแจจุง!!
“ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” แจจุงรีบลุกหนีไปทันที ให้ตายสิ ขายหน้าชะมัดเลย T^T ทำไมถึงกลายเป้นแบบนี้ไปได้ล่ะเนี่ย ไอ่วาซาบิบ้านั่นก็...ฮึก YOY!!!!
แจจุงจัดการสภาพตัวเองให้กลับมาดูดีสวยเช้งเหมือนเดิมก่อนจะกลับมาที่ที่นั่ง
“อ้าว” แจจุงอุทานอย่างงงๆ ถ้วยน้ำจิ้มมหาภัยเมื่อกี้หายไปแล้ว กลายเป็นถ้วยใหม่ที่มีเพียงซอสสีน้ำตาล
“พนักงานเปลี่ยนให้น่ะ” ยุนโฮที่เหมือนจะรู้ว่าแจจุงคงจะสงสัยจึงตอบขึ้นมา คนสวยพยักหน้าก่อนจะนั่งลง แล้วไอ่พนักงานมันมาสะเออะรู้ได้ยังไงล่ะ - -!
“นี่นายกินเข้าไปได้ยังไง -*-“ แจจุงที่ยังเห็นยุนโฮจิ้มซูชิกับวาซาบิได้อย่างไม่เดือดร้อนอะไรเอ่ยถาม
“ก็ฉันชิน กินบ่อย”
“-.-“
“กินไม่ได้จะใส่ไปทำไม - -; ใต้เนื้อปลาเขาก็จะป้ายไว้นิดนึงอยู่แล้ว” ยุนโฮยกเนื้อปลาให้ดูว่ามีวาซาบิป้ายอยู่ข้างล่าง
เออจริงด้วย! ลืมไปได้ยังไงนะ = =;;; ขายหน้าที่สุดในชีวิตเลย!!!
แจจุงจึงได้แต่นั่งอย่างเจียมตัวคีบซูชิที่จิ้มเพียงซอสสีน้ำตาลเข้าปาก รสชาดวาซาบินิดๆ หน่อยๆ ก็พอได้อยู่หรอก แต่เยอะๆ มันก็จี๊ดเหมือนกันนะ - -!
“นายไม่แบบ...จี๊ดอะไรแบบนี้มั่งหรอ?”
“หืม?”
“แบบกินแล้วพุ่งปรี๊ดดดขึ้นจมูกขึ้นสมองอ่ะ”
“ก็อ้าปาก” ยุนโฮตอบอย่างง่ายๆ เมื่อกี้ก็อ้าแล้วนี่หว่า ไม่เห็นหายเร็วขึ้นเลย = =; หรือที่ชองยุนโฮปากห้อยเพราะวาซาบิ!!
ต้องไม่กินวาซาบิเยอะๆ อีกแล้ว เดี๋ยวปากห้อยแบบชองยุนโฮ!!!
ครบ 100% ~ คนอ่านคิดถึงเราทุกคนเลย > <! มากอดๆ \(‘ ‘)/
ความคิดเห็น